Kappa Orionis

[Gość Bellatrix]

Uwielbiam obserwować Oriona właśnie o tej porze, czyli czesną wiosną, tuż po zachodzie Słońca. Najjaśniejsze gwiazdy formujące zarys konstelacji są wtedy tak pięknie widoczne na dość jasnym jeszcze niebie. Ależ one niesamowicie połyskują. W moim odczuciu wiele ładniejsze od tych, które widać całkiem po ciemku. Podoba mi się gwiazda Saiph. Niby jeszcze typ widmowy B, ale jednak coś z pogranicza (B0,5). Najbardziej mnie w niej fascynuje, że w odróżnieniu od niektórych innych gorących gwiazd nie "gubi" błękitnego światła w skupiskach pyłu, który światło to musi pokonać docierając do naszych oczy. Dociera ono do nas jako faktycznie błękitne. Są, jak wiemy, gwiazdy gorętsze, które wizualnie zdają się być białe lub lekko kremowe, mimo, że ich typ widmowy to O albo wczesne B. Saiph jest prawdziwie niebieski. Najsłabszy spośród czterech "głównych" gwiazd Oriona. Nisko nad horyzontem, zaledwie widoczny na jasnym jeszcze, siniejącym niebie. Zajdzie za horyzont wraz z wiosną. Będę tęsknić.