Księżyc w rozmiarze XL

[lulu]

Kto wie gdzie szukać Mare Smythii? Starzy księżycowi wyjadacze oczywiście wiedzą - to morze słynie w kręgach miłośników obserwowania obiektów na granicy widocznej z Ziemi części Księżyca, ujawnianych czasem bardziej, a czasem mniej, w zależności od kaprysów księżycowej libracji. Na krawędzi tarczy Księżyca to niewielkie morze o ok. 200 km średnicy zaznacza się czasem jako spłaszczony fragment księżycowej okrągłości. 3 września obszar ten znalazł się na granicy terminatora w takim położeniu względem nas, że można było zajrzeć sobie z boku w głąb pogrążającego się właśnie w mroku, tajemniczego basenu Mare Smythii:

 

 

Jeżeli ktoś nie wie gdzie szukać tego obszaru, albo co gorsza nawet o nim nie słyszał, nie ma powodów do wstydu. Po pierwsze, mówiąc szczerze Mare Smythii nie należy do czołówki księżycowych przebojów turystycznych, a po drugie - z pewnością je znacie, chociaż niekoniecznie o tym wiecie. Kto bowiem nie widział słynnych zdjęć wykonanych przez dzielną załogę statku Apollo 11, pokazujących wschód naszej pięknej Ziemi nad powierzchnią Księżyca? Te zdjęcia wykonano właśnie nad Morzem Smytha:

 

A tak obszar ten wygląda w rzucie z góry - znajdziecie tu bez trudu widoczne na zdjęciu formacje znajdujące się w pobliżu krawędzi Morza Smytha, w tym przede wszystkim kratery Gilbert i Kastner:

 

 

Edytowane 4 Września 2020 przez lulu

[lulu]

Gwiazdy południowo-wschodniej krawędzi tarczy - Langrenus i Petavius. Między nimi jest jeszcze Vendelinus - trzeci krater podobnej wielkości, najczęściej jednak niezauważany z powodu obecności dwóch prominentnych towarzyszy. Szkoda bo to ciekawy obiekt. Zainteresowanym polecam krótki tekścik na moim blogu w którym wyjaśniam dlaczego moim zdaniem zasługuje na uwagę: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/vendelinus-cichy-swiadek-historii-ksiezyca/

 

Edytowane 12 Października 2020 przez lulu

[Przemo23]

Popraw na blogu podpis pod ostatnim zdjęciem (krater Lamé tam jest u dołu po lewej).

[lulu]

2 godziny temu, Przemo23 napisał:

Popraw na blogu podpis pod ostatnim zdjęciem (krater Lamé tam jest u dołu po lewej).

Słuszna racja - to mój mylny błąd :-) Dzięki!

 

[lulu]

Dorsum Oppel, Dorsum Termier, Dorsa Harker, Dorsa Tetyaev - cztery osobne nazwy selenograficzne, ale tak na prawdę jedna formacja, stanowiąca zapewne ślad wału materii wyrzuconej podczas uderzenia, które uformowało Morze Przesileń. Krótkie rozwinięcie tematu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/cztery-grzbiety-morza-przesilen/

 

Edytowane 16 Października 2020 przez lulu

[lulu]

Panie i Panowie, to jak to jest z tym złudzeniem mającym tworzyć iluzję "mostu O'Neill'a"? Ktoś tę iluzję widział, czy jest ona tak samo mityczna jak sam most?

 

 

Edytowane 16 Października 2020 przez lulu

[HAMAL]

1 godzinę temu, lulu napisał:

Panie i Panowie, to jak to jest z tym złudzeniem mającym tworzyć iluzję "mostu O'Neill'a"? Ktoś tę iluzję widział, czy jest ona tak samo mityczna jak sam most?

 

A nasze dwa Mistrze Księżycowe @Loxley i @lemarc już z nim walczyli  teraz mamy już trzech Mistrzów jak widać  

 

https://astropolis.pl/topic/54567-kampania-obserwacyjna-morza-przesileń-śladami-odkrycia-mostu-oneilla/

 

Miałem kiedyś na niego zapolować wizualnie i fotograficznie, ale ten ciągły polski brak pogody wszystko miesza, ale może kiedyś

 

 

[lulu]

Ja już powypatrywałem na wylot fotki naszych Mistrzów (gdzież mnie do nich, he he...) - no ale gdzie to złudzenie? Jak pokopać w necie, poszukać starych odręcznych szkiców, to okaże się że każdy pokazuje tak na prawdę inny rodzaj zjawiska mającego dawać ten efekt. A to "prześwit" pod "mostem", a to łukowaty cień rzucany przez centralne przewężenie tego "mostu", są nawet szkice które wyszły spod tej samej ręki, które pokazują stan w różnym oświetleniu i światłocieniu - i sugerujące że tam stale widać to złudzenie, chociaż gra świateł i cieni kompletnie się zmienia.

 

Nigdy nie udało mi się zaobserwować niczego o czym mógłbym powiedzieć, że mnie "łudzi" obecnością mostu, nie znalazłem w necie ani jednej fotki która pokazywałaby coś, co można by uznać za łudząco sugerujące obecność "mostu", chociaż fotek pokazujących to miejsce podpisanych jako "O'Neill's Bridge" jest na kopy. Powiem szczerze - robię się powoli mostosceptykiem...

[ekolog]

Też nigdzie nie widzę przesłanek do tego złudzenia (starannie oglądałem to miejsce) choć rozumiem te opisy "historycznych" złudzeń (pewnie przez gorszy sprzęt / fotografie).

 

Natomiast samo to, że mamy dwie proste struktury (kreski) wycelowane w siebie choć z przerwą, jest fascynujące, jakby techniczne.

 

To normalne, że wypatrujemy śladów budowli dawnych kosmitów, także na Łysym, bo samotność nam doskwiera. Boli.

Boli bo tracimy niejako szansę na optymizm. Gdybyśmy upewnili się, że w kosmosie pojawiają się inne istoty wysoce inteligentne to ...

nawet gdyby nas trafił kataklizm (albo niemożność migracji pod inną gwiazdę gdy Słońce się brzydko zmieni) to pocieszalibyśmy się, że gdzieś indziej "życie toczy się dalej". 

 

No jeszcze można zakładać, że mógł to być (domniemywany) naturalny most skalny jakie widujemy czasem na Ziemi

 

https://epod.usra.edu/blog/2018/01/natural-bridge-versus-natural-arch.html

 

Siema

Link:

Edytowane 16 Października 2020 przez ekolog

[lulu]

26 minut temu, ekolog napisał:

Też nigdzie nie widzę przesłanek do tego złudzenia (starannie oglądałem to miejsce) choć rozumiem te opisy "historycznych" złudzeń (pewnie przez gorszy sprzęt / fotografie).

Trochę to dziwne, bo głównym promotorem idei istnienia tego mostu nie był wcale O'Neill, ale Hugh Percy Wilkins, który posługiwał się w swoich obserwacjach prawie 40-cm teleskopem Newtona, a korzystał też z profesjonalnych, dużych teleskopów. Wygląda to trochę na rodzaj manii czy fobii, bo tak uparcie i entuzjastycznie forsował tę hipotezę, że usunięto go w końcu z Brytyjskiego Towarzystwa Astronomicznego. Tak że uważajcie z tym mostem, bo można przez niego stracić niektóre legitymacje :-)

Edytowane 16 Października 2020 przez lulu

[anatol]

Również wypatrywałem go wielokrotnie od lat i nie mam pojęcia jak ten O'Neill zobaczył tam most. Ani po wschodzie ani przed zachodem Słońca nad tym rejonem cienie nie układają się w taki sposób, aby tworzyły złudzenie mostu. Chyba, że jest to jakiś krótki moment, dosłownie minuty, kiedy gra cieni jest odpowiednia. Ale nie wydaje mi się, księżycowe płaskie w sumie struktury bardzo powoli i przewidywalnie zmieniają swój wygląd z upływem czasu. 

[juram]

Masz rację, most nie istnieje - to gra cieni i złudzenie, jakiemu uległ O!Neill. Ten łukowaty, cienki cień tworzy fałda lawy, oświetlona zachodzącym Słońcem.

[Loxley]

Powiedzcie mi proszę, co znaczy stwierdzenie: nie wierzę w to, że złudzenie istnieje, bo go nie widziałem? 

[lulu]

4 godziny temu, Loxley napisał:

Powiedzcie mi proszę, co znaczy stwierdzenie: nie wierzę w to, że złudzenie istnieje, bo go nie widziałem? 

W wypadku złudzeń optycznych można mówić o obiektywnym efekcie powstającym w mózgu pomimo, że nie wynika on z prawdziwej natury obserwowanego obiektu. Jeżeli sięgnąć do klasycznych przykładów złudzeń optycznych, to raczej nie dyskutuje się przy ich okazji czy widać je czy nie - percepcja wzrokowa i psychofizjologia widzenia to stosunkowo obiektywny i powtarzalny proces powodujący, że większość ludzi ulega takim iluzjom:

 

 

Tutaj natomiast jest pytanie komu i w jakiej sytuacji oświetlenia udało się w ogóle "ulec" takiej iluzji, bo jeśli chodzi o mnie to jedyne "iluzje" na temat mostu O'Neill'a jakie zaobserwowałem, to futurystyczne rysunki z gatunku SF...

 

Edytowane 17 Października 2020 przez lulu

[lulu]

9 września 2020 r. Znajdujące się na granicy terminatora Morze Jasności, Morze Spokoju oraz Morze Nektaru i otaczające je klify Rupes Altai. Na zachód od Mare Nectaris i Zatoki Grubiaństwa znajduje się miejsce lądowania misji Apollo 16. Wśród pozostawionych tam gratów do dziś zalega tam teleskop, za pomocą którego przeprowadzono pierwsze obserwacje astronomiczne z ciała niebieskiego innego niż Ziemia. Kilka słów na ten temat: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/apollo-16-i-teleskop-astronomiczny-ktory-pozostal-na-ksiezycu/

Edytowane 20 Października 2020 przez lulu

[lulu]

3 września. Humboldt i jego charakterystyczne "centralne pasmo górskie". Na pierwszym planie Vendelinus, Petavius B i Petavius.

 

Ze względu na niekorzystną librację Humboldt widoczny jest w bardzo płaskiej perspektywie, ale ma ona swoje uroki, pozwalając obejrzeć centralne wzniesienia i brzegi krateru z perspektywy niskiej orbity - tak jak mielibyśmy szansę widzieć je na miejscu np. załogi Apollo 15, która miała okazję przelatywać nad tym terenem. To jeden z uroków obserwowania obiektów w pobliżu krawędzi tarczy Księżyca. Krótka refleksja na ten temat okraszona zdjęciami wykonanymi z pokładu Apollo 15 na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/niskie-loty-nad-kraterem-humboldta/

[lulu]

Południowe, zryte kraterami wyżyny Księżyca… Trudno o mocniej zbombardowany meteorytami, a jednocześnie monotonny rejon księżycowego globu. Wydawać by się mogło, że to wielki kawał doskonale martwej skały. To jednak tylko pozory – nie zawsze tak było!

 

Na zdjęciu widoczny jest m.in. Gemma Frisius. Krater okazuje się być siedliskiem wulkanizmu, o który nie podejrzewalibyśmy tej części Księżyca. Nieco informacji na ten temat zebrałem na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/gemma-frisius-wulkaniczne-poludnie-ksiezyca/

 

Edytowane 11 Listopada 2020 przez lulu

[Herbert West]

Fantastyczne zdjęcia. Księżyc to, dla mnie, jeden z najpiękniejszych obiektów na niebie.

[lulu]

Dzięki, to mój ulubiony obiekt bo stosunkowo łatwo się fotografuje - nie trzeba czekać :-)

 

[lulu]

30 kwietnia 2020 r. W centrum zdjęcia, na granicy terminatora widoczny gigantyczny krater Deslandres o średnicy 235 km. Na prawo od niego widoczny wulkaniczny region Gemma Frisius. Skoro widać na tych terenach aktywność wulkaniczną, to gdzie się podziała lawa, dlaczego nie obserwujemy zalanych nią kraterów, jak na północy? Kiedy zakończył się księżycowy wulkanizm? A może jeszcze nie całkiem się zakończył, może księżycowe wulkany jeszcze wybuchną? Kilka słów na ten temat na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/gemma-frisius-i-nuklearny-wulkanizm-ksiezyca/

[wampum]

Moje pierwsze podejście do dużej skali.

Registack wywinął mi psikusa i przy zmianie stron zostawił takie sobie obszary )kwadraciki), ogólnie zmiana czy obrót obiektu jest w tym programie niedopracowany.

Ciagle cioś zostaje, wyłazi  itd....

Sprzęt ED120mm, projekcja afokalna smartfonem. Stack 4 zdjęć.

[lulu]

Hej, nie wiem czy to jest ten przypadek, ale zastosowanie przy wyostrzaniu filtra Gaussian zamiast Default powoduje powstawanie białych krawędzi wzdłuż pasów, na które Registax dzieli sobie obraz poddając go wyostrzaniu. Jeżeli mogę coś radzić - choć smartfon daje ograniczone możliwości manipulowania w tym zakresie - warto unikać przepalania najjaśniejszych obszarów do bieli. Najlepiej stosować zasadę, że najjasniejsza partia obrazu jest "o ton" ciemniejsza niż biel. Lepiej stracić w cieniu cześć detalu przy terminatorze niż zostawić białe dziury.

Edytowane 6 Grudnia 2020 przez lulu

[lulu]

Bellissimo Mare di Nettare... 21 listopada.

[lulu]

Ocean Burz, Arystarch, Kopernik i Kepler.

[diver]

W dniu 7.12.2020 o 02:38, lulu napisał:

Bellissimo Mare di Nettare... 21 listopada.

 

Ładny szczegół. Można byłoby zastanawiać się nad kolorem (czy go nie wywalić). Ale ostatecznie dochodzę do wniosku, że odrobinę pokolorowany relief księżycowej skorupy ma swój urok.