Kolimacja Newtona z niedokładnie przyklejonym LW

[Mareg]

Przy okazji przysłaniania Newtona 300 mm do bezobstrukcyjnej apertury 110 mm i związane z tym eksperymenty kolimacyjne wylazło niedokładne przyklejenie lustra wtórnego i błędne zaznaczenie na nim offsetu. Dzięki temu w końcu zrozumiałem dlaczego kolimacja kolimatorami optycznymi i laserowymi nie daje takich samych rezultatów. Dotąd mi to nie przeszkadzało, bo na gwiazdach kolimacja wydawała mi się poprawna, ale teraz zapragnąłem osiągnąć kolimację idealną, aby przekonać się, czy to nie pozwoli na jeszcze lepsze rozdzielanie gwiazd podwójnych.

 

Żeby nie wywarzać już otwartych drzwi chciałbym zapytać, czy ktoś zna jakąś specjalną procedurę kolimacyjną, która szczególnie uwzględnia niedokładne wklejenie LW.
Wydaje mi się, że procedury standardowe też to umożliwiają, ale w przypadku niecentryczności LW i pająka będzie wymagana dodatkowa gimnastyka. 

 

Przy okazji pozwolę sobie podzielić się tym, czego ostatnio się nauczyłem:
1.  Dotąd przy kolimacji opierałem się na fabrycznie zaznaczonej kropce na LW. Okazało się, że zaznaczony offset nie uwzględnia pochylenia LW. Jak offset zaznacza się „na płasko”, to trzeba go pomnożyć przez pierwiastek z 2, aby uwzględnić 45* pochylenia LW.
2.  Offset LW wyznaczyłem geometrycznie rozrysowując bieg promieni w teleskopie. Zgadza się on idealnie z offsetem wyliczonym ze wzoru na tej stronie. W ogóle to dobre miejsce do poczytania o optyce.
3.  Do kolimacji LW plamka z mojego kolimatora laserowego wydawała mi się o wiele za duża. Zmniejszyłem ją kilka razy stosując prostą przesłonę z dziurką, jak na poniższym zdjęciu. Nie chcę innego kolimatora laserowego, bo ten mój GSO jest bardzo dobry mechanicznie i ma śruby kolimacyjne, umożliwiające kolimację samego kolimatora.
 

Edytowane 13 Czerwca 2020 przez Mareg

[Mareg]

Może komuś się to kiedyś przydać, więc piszę jak w końcu udało mi się bardzo dobrze skolimować ten teleskop, pomimo krzywego wklejenie lustra wtórnego. Nie sprawdzałem jeszcze na gwiazdach, ale jestem bardzo dobrej myśli, bo po raz pierwszy Cheshire idealnie zgodził się z laserem.

Kluczem do sukcesu okazał się kolimator jak na zdjęciu poniżej, który zakupiłem specjalnie na tę bitwę. Daje on obraz koncentrycznych okręgów, które bardzo pomagają w dokładnym centrowaniu LW w polu widzenia. Regulując wyciąg można w pewnym zakresie regulować położenie okręgów względem obrazu LW i to też podnosi precyzję kolimacji. Dzięki temu sprytnemu a prostemu przyrządowi udało mi się ogarnąć jednocześnie i śruby kolimacyjne, i ustawienie ramion pająka. Teraz ramiona pająka nie są równe, co kompensuje niedokładne przyklejenie LW. Niepotrzebny był żaden offset, żadne kropki na LW, wszystko „wyszło samo”.

Przy pozycjonowaniu LW bardzo pomocna okazała się biała kartka przyklejona na wprost wyciągu. Bez niej obrys LW zlewał się z wyczernieniem.

Po ustawieniach na ten magiczny kolimator wsadziłem w wyciąg kolimator laserowy i aby było idealnie musiałem przesunąć plamkę na lustrze głównym o jakiś centymetr, a potem o kilka mm plamkę promienia, który wrócił do wyciągu. Na koniec wszystko jeszcze raz sprawdziłem kolimatorem Cheshire, który jeszcze nigdy nie pokazał mi tak dobrej kolimacji tego teleskopu.

Jednak dobre narzędzia to podstawa przy każdej robocie, a przy trudnej, tak jak ta kolimacja, w szczególności. Ten „koncentryczny kolimator” znakomicie ułatwia kolimację trudniejszych przypadków.

Edytowane 18 Czerwca 2020 przez Mareg