Skocz do zawartości

Mroczne zakątki Kosmosu - Płonący Żar Westerhout 40.


Rekomendowane odpowiedzi

Powiem tak: chyba najtrudniejszy obszar  jaki zdarzyło mi się w życiu fotografować. Tu nie pomaga ani dobre niebo, ani pierdyliard godzin rejestracji. A może jeszcze ktoś spróbuje? Bardzo jestem ciekaw efektów No oczywiście na zbliżonym FOV.

Edytowane przez Gość na chwilę
  • Lubię 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ukłony i szacunek. To chyba drugie dobre zdjęcie tego obszaru, które miałem przyjemność zobaczyć. Inne to faktycznie niedoróbki albo pajacyki.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Niesamowite zdjęcie .  Bardzo trudny obiekt.  Widziałem kiedyś zdjęcie tego obszaru wykonane przez Adama Blocka z 32 -calowego RC-ka

Gratulacje  i szacun za podejmowanie takich wyzwań .

 

PS. a jak ktoś tu doczepi się szumu  to nie wie o czym mówi

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

WOW.

Nie znam obiektu, pierwsze widze. Dzieki za uswiadomienie mnie że istnieje :) Szacun!

Co do jakości zdjęcia, to wg mnie mocno zaszumione jak na Twoje standardy. Poza tym tlo ma jakies takie fioletowo-zielone plamy.

Poza tym gładkie gwiazdki dość mocno odcinaja sie od wspomnianego ziarna.

 

Bardzo dobrze temat zamyka np NxT z ustawieniem ok 60%

image.thumb.png.dd3de5d5dd5a6fe2a32b62e0f6ae949a.png

 

Edytowane przez Tayson
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tomasz, tam jest taka kasza że nie chciałem więcej odszumiać. A co do reszty- powinno być co najmniej 2 x tyle klatek na każdy kolor. Ale jest jak jest, bo mi obiekt spieprza za dach.

 

1 godzinę temu, MaciejW napisał:

zrobiłem gifa, ale 3 razy próbowałem wstawić i nie wchodzi coś do posta. 

ten sam region w bliskiej podczerwieni, Baader IR 685nm+, 19x300s, newton 200/800, sx694, zalignowane na zdjęcie autora

 

sh2_64_baader_IR_19x300s_stretched_registered.thumb.jpg.dd7c7069b6bf64dfbc4122a689b411fb.jpg

No i fajno, mamy komplecik danych :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, MaciejW napisał:


ten sam region w bliskiej podczerwieni, Baader IR 685nm+, 19x300s, newton 200/800, sx694, zalignowane na zdjęcie autora

 

Ojej, @Gość na chwilę wydaje się, że wybrałeś zły filtr do tego obiektu. Niecałe 2h zamiast 28h... Ale rozumiem: nie sztuka zrobić zdjęcie obiektu w paśmie, w którym świeci jasno ;)

@MaciejW przepięknie to wygląda u Ciebie. I ten kontrast: mrowie gwiazd po lewej odcięte ciemną chmurą... Super! Weź zrób osobny wątek, to na razie najlepszy przykład obiektu, którego nie ma sensu robić w innym paśmie, niż IR.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"Ojej, @Gość na chwilę wydaje się, że wybrałeś zły filtr do tego obiektu. Niecałe 2h zamiast 28h..."

Po pierwsze nie mam filtru IR a po drugie 28 godzin to- czego nie zauważyłeś - LRGB i Ha.

IR niestety nie da się wykorzystać jako luminancji. To też weź pod uwagę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 5 miesięcy temu...

Kilka słów ode mnie o obiekcie Westerhout 40. Drogi Maćku, wybacz, że dopiero teraz odpisuję (i opisuję), ale sprawy zawodowe, a następnie zdrowotne nie pozwoliły dokończyć ciekawej lektury i jej streszczenia. Zaś pozycją literaturową odnoszącą się do sfotografowanego przez Ciebie obszaru jest artykuł "The Herschel first look at protostars in the Aquila rift" opublikowany w czasopiśmie Astronomy & Astrophysics. Będzie niestety w telegraficznym skrócie, ale mam nadzieję, że bez zbytniego upraszczania.

 

Publikacja do której się odnoszę prezentuje wyniki badań uzyskanych w ramach misji teleskopu Herschela oraz próbuje wyjaśnić potencjalne mechanizmy gwiazdotwórcze jakie zachodzą w obszarze tzw. Wielkiej Szczeliny, a dokładnie miejsca stanowiącego jej część czyli Szczeliny Węża-Orła (ang. Serpens-Aquila Rift).

 

Kosmiczne obserwatorium Herschela to jeden z kilku instrumentów (Spitzer, Akari) przeznaczonych do prowadzenia obserwacji w zakresie dalekiej podczerwieni oraz fal submilimetrowych. W ramach naukowej fazy demonstracyjnej misji Herschel przetestowano dwa z trzech głównych jego instrumentów kierując je właśnie na wspomnianą Szczelinę Węża-Orła. Badania przeprowadzono z użyciem detektorów PACS (obserwacje w zakresie długości fal 55-210 µm) oraz SPIRE (194-672 µm). Obszar, który zbadano zawiera w sobie sfotografowany przez Maćka Westerhout 40 właśnie.

 

image.png.b4bead27439896ea54c3777d7f803191.png

 

Jeśli spojrzymy na obserwacje w podczerwieni wykonane podczas przeglądu nieba w ramach projektu 2MASS (ang. Two Micron All-Sky Survey - Przegląd całego nieba w 2 µm), niemal od razu zobaczymy w „negatywie” (mapa ekstynkcji gwiazdowej) gęsty obszar Westerhout 40 (Sh2-64). Obszar analizowany przez teleskop Herschela to obszar w obrębie niebieskiego kwadratu. Obejmuje on dodatkowo gromadę Serpens South (oznaczoną białą gwiazdką) oraz region HII Sh2-62, powiązany z młodą gwiazdą MWC297. Szczelina czy inaczej Ryft Aquila odpowiada dużej, wydłużonej strukturze z północnego wschodu na południowy zachód. Emisja z płaszczyzny Galaktyki jest widoczna w dolnym lewym rogu.

 

Czym zatem jest ten zaprezentowany obszar i co widzimy, a tak naprawdę czego nie widzimy (sic!) na zdjęciu autora tego wątku? Jak Maciej wspomniał w opisie zdjęcia Westerhout 40 jest to obłok gwiazdotwórczy, który jest częścią ogromnego kompleksu ciemnych, zimnych chmur, gdzie znajduje się wiele małych gęstych i ciepłych obszarów tworzących młode obiekty gwiazdowe tzw. YSO (ang. Young Stellar Objects). Tej sporej i radosnej rodzinki nie będę przedstawiać, chętnych odsyłam choćby tutaj - https://en.wikipedia.org/wiki/Young_stellar_object. Dość powiedzieć, że jest tam sporo obiektów na różnych etapach ewolucji, a ponadto istnieje kilka ich klas, z których część nie była dostępna do detekcji przed epoką wielkich instrumentów astronomicznych pracujących w podczerwieni. Co jeszcze? Mamy tam również chmury zawierające wodór cząsteczkowy, mnóstwo pyłu a nawet ślady związków organicznych.

 

Najciekawsze moim zdaniem zadanie badawcze wykonane w ramach tych badań to (mam nadzieję, że nie palnę teraz głupoty) wielkoskalowa dekompozycja obrazów w celu rozplątania emisji populacji spójnych przestrzennie źródeł w zoptymalizowany sposób we wszystkich pasmach jednocześnie. O ile dobrze zrozumiałem to w całym pakiecie różnych długości emisji fal rejestrowanych przez detektory Herschela określono: co zarejestrowane zostało jako YSO, co jest tylko jądrem kondensacji - taką kieszonką gdzie tworzy się jeszcze młody obiekt, a co młodą protogwiazdą. Finalnie stwierdzono, że w pyłowych włóknach i zagęszczeniach osadzonych jest ok. 700 obszarów kondensacji pyłu i gazu, które ostatecznie staną się gwiazdami. Dla obszaru Westerhout 40 powstał taki oto rozkład przestrzenny 201 obiektów YSO nałożonych na mapie temperatury pyłu. I znowu, to co najciekawsze ukryte jest przed naszymi oczami.

 

image.png.0be92517f41ed68c2f813c15e1ea5264.png

 

Żródło publikacji (Open Access) - https://www.aanda.org/articles/aa/abs/2010/10/aa14661-10/aa14661-10.html

Jeśli palnąłem jakąś głupotę to będę wdzięczny za korektę i poprawienie mnie :)

 

@MaciejW - dorzucam gifa. Kapitalnie widać jak i tak nie wiele więcej widać :D

ezgif.com-gif-maker.gif.bd5ec13a81c35af0c6fe169c86b03146.gif

 

Edytowane przez Tuvoc
  • Lubię 2
  • Kocham 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.