Sierpniowa C/2022 E3 (ZTF) i kolejna gwiezdna bariera pobita

[LibMar]

Witam

 

Dzisiaj w nocy postanowiłem przeprowadzić pierwszą próbę zasięgu gwiazdowego na 60-sekundowych ekspozycjach z ASI1600MM-c z GSO 203/800 na NEQ6, bez guide. Cel był ten sam, co dwa tygodnie temu - kometa C/2022 E3 (ZTF). Na początku 2023 roku będzie jasnym celem lornetkowym i chyba na to wskazuje... po dwóch tygodniach od wykonania ostatniej fotki, kometa wyraźnie pojaśniała i już widzę jak z każdym miesiącem zobaczymy jej diametralną różnicę. Przede wszystkim godny uwagi jest warkocz, który bardzo łatwo łapie się na ekspozycjach. Wcześniej uprzedzając - wynik to 160x60s na unity gain

 

 

Poprzednie próby (na 30s z wyższym gainem) dawały następujący wynik zasięgu gwiazdowego: 6 godzin sięgnie do 21.8 mag, 4 godziny do 21.6 mag, dwie godziny do 21.3 mag. A więc cała zimowa noc byłaby potrzebna, aby przebić barierę 22 magnitudo.

 

Dłuższych czasów naświetlania nie robiłem, bo 30s pozwala mi przeprowadzić całą obserwację w zasadzie bez odrzutów, czując się bezpiecznie. Dlatego spróbowałem jednak 60s, ale PE co około 7-8 klatek wymaga jednak usunięcia jednej minutówki ze względu na lekko pojechane gwiazdy. Zebrałem 280 klatek po 60s, jednak do stackowania nadawało się 160. Dwadzieścia klatek z serii 1-180 odrzuciłem, natomiast pozostałe... musiały pójść do kosza ze względu na osiadającą rosę. Zaskoczyła totalnie, bo pomimo osłon wręcz było słychać jak skapuje 

 

W celu określenia zasięgu (robię na full spectrum), biorę pod uwagę tylko i wyłącznie niebieskawe gwiazdy. To one dość rzetelnie pozwalają określić ile magnitudo sięgamy. Przy czerwonych obiektach coś może mieć przy g-band zaledwie 20.5 mag, natomiast w r-band to 19.5 mag, a w i-band nawet 19.0 mag. Ponieważ taki obiekt głównie złapał się w dłuższych falach, nie możemy mówić o detekcji obiektu 20.5 mag, ale bliżej 19.5 mag (czyli po środku spektrum), choć lepiej, aby różnic w ogóle nie było. W tym celu przejrzałem fotki PS1 w poszukiwaniu takich obiektów. Po raz pierwszy miałem sytuację, kiedy to wszystkie obiekty widoczne na PS1 złapały się także na wynikowym stacku (najciemniejsze ciemnoty są zarejestrowane!). Zauważyłem, że bardzo brakuje niebieskawych obiektów mających ~22 mag - dla PS1 jest to praktycznie granica. A skoro wszystkie obiekty po 21.8-21.9 mag (także w r-band) pojawiają się zawsze u mnie, to zasięg oceniłem na 22.0 mag. SDSS okazał się średnio pomocny. Co prawda, widać tam jeszcze słabsze obiekty, jednak są one mało miarodajne - coś, co w katalogu ma 23 mag wygląda na ich zdjęciach na jaśniejsze niż coś innego obok mające 22 mag. Warto dodać też, że zasięg gwiazdowy na pojedynczej klatce to około 19.0 mag (przy czym obiekty 18.7 mag ujawniają się bez problemu na każdej kolejnej klatce, nawet skompresowanym zrzucie ekranu wrzuconym w Messengerze ). Jasności kilku mniej lub bardziej niebieskawych obiektów gwiazdowych przedstawiłem poniżej. To losowe pole okolic komety, stackowane średnią (fotka wyżej to kappa sigma). Jasności podałem w r-band według PS1 (lub SDSS, jeśli PS1 miał niedostępne).

 

 

Wygląda na to, że niecałe 3 godziny materiału wystarczają, aby w bezksiężycową noc sięgnąć do pożądanej bariery 22 mag. Te powyżej jakby też się łapią, ale równie mocno uwidaczniają się także po 21.5-22.0 mag Za szybko by było aż tak dobrze, jednak zdecydowanie lepiej rozpoznaję niż analizując materiał z poprzednim rekordem 21.8 mag. I da się to jeszcze polepszyć dzięki nadchodzącym dłuższym nocom! Pięć godzin materiału powinno pokazywać wyraźnie wszystko, co ma 22.0 mag, uwidaczniając powoli obiekty w zakresie 22.0 - 22.5 mag. Tutaj PS1 już będzie za słaby

 

Wiem, że zdjęcie nie jest idealne - widzę parę niedociągnięć. Miało to głównie na celu przedstawienie możliwości z zasięgiem gwiazdowym, że jestem gotów na łapanie konkretnych ciemnot, jeśli tylko rozdzielczość pozwala 

[Szarlej]

Jaka jest jasność komety na tym klimatycznym zdjęciu?

[LibMar]

Teraz, Szarlej napisał:

Jaka jest jasność komety na tym klimatycznym zdjęciu?

Według strony cobs.si, ostatnie pomiary wahają się pomiędzy 12.5 a 13.5 magnitudo

[gawain74]

Niesamowita fotografia. Kometa jest jeszcze bardzo daleko 316 mln km od Ziemi i Twoje zdjęcie pięknie to oddaje !

Co do zasięgu gwiazdowego - po raz kolejny przetarłeś szklak - super !

Pozdrawiam 

 

[MateuszŁ]

Jakie warunki nieba są do pomiaru twojego zasięgu gwiazdowego? 

[suchyy]

     Zrobiłem symulację w Stellarium. Niedaleko od komety, ale już poza kadrem (z lewej strony) znajdowała się asteroida: (101429) 1998 VF31 (dane na zrzucie). Na symulacji zaznaczyłem na najbliższe trzy dni pozycje komety C/2022 E3 (ZTF) (na godz. 0) i trasę asteroidy, jaką przebędzie w tym samym czasie wśród gwiazd. @LibMar skoro jest tak dobrze, ciekaw jestem, czy byłbyś w stanie uchwycić na fotach tak słabą asteroidę  (trochę jaśniejsza od  20 mag)? Taki temat "bojowy" dla Twojego sprzętu (o ile znajdziesz czas, a pogoda dopisze)?

 

 

 

 

Pozdrawiam: Jurek.

Edytowane 2 Sierpnia 2022 przez suchyy

[LibMar]

11 godzin temu, MateuszŁ napisał:

Jakie warunki nieba są do pomiaru twojego zasięgu gwiazdowego? 

Nie robiłem do tej pory dokładnego pomiaru, ale mam krótki opis, co może trochę określić widoczność

• W środku nocy, nie mając wewnątrz mieszkania zbyt dużo włączonych świateł, po wyjściu na zewnątrz od razu widać Drogę Mleczną. Zasięg gwiazdowy w zenicie wyniósł 5.5 mag. Po krótszej adaptacji do ciemności, powinno zejść maksymalnie do 6.0.
• Poziom tła przy f/4, 60s i unity gain z ZWO ASI1600MM-c na full spectrum wynosi około 2.1% (bezksiężycowa noc, Słońce na -18 stopniach).
• Kilka kilometrów dalej za Sejnami (bo robię na terenie miasta) mam 6.5 mag zasięgu, w porywach do 7.0 mag w nieco dalszych rejonach.

[LibMar]

10 godzin temu, suchyy napisał:

@LibMar skoro jest tak dobrze, ciekaw jestem, czy byłbyś w stanie uchwycić na fotach tak słabą asteroidę  (trochę jaśniejsza od  20 mag)? Taki temat "bojowy" dla Twojego sprzętu (o ile znajdziesz czas, a pogoda dopisze)?

Przyznam, że do tej pory nie robiłem prób detekcji słabych poruszających się obiektów (< 17 mag), choć te próby właśnie pod to planuję. Eris, Sedna, księżyce Leda, Siarnaq i Sycorax czy inne mniejsze obiekty Pasa Kuipera. Problemem jest jednak okolica. Żeby tylko zbyt jasny towarzysz nie spaskudził mi nocy, bo to musi przesuwać się przynajmniej o kilka pikseli dalej

 

Planetoida o jasności 20 mag powinna złapać się bez większego wysiłku podczas pogodnej, bezksiężycowej nocy (10x60s i już spokojnie widać). Z tymi bliższymi problemem jest jednak ruch własny. Tam za Saturnem wystarczy jedynie robić 30-minutowe stacki i później zestackować jak na kometę, a cokolwiek bliższego wymagałoby ciągłego prowadzenia za obiektem. A softu do takiego działania jeszcze nie opanowałem.