kenny

Przedstawiam materiał zbierany podczas wiosennego zlotu w Zatomiu 😉 Miałem kilka podejść do tego materiału, ale żadna wersja nie była na tyle dobra, z której byłbym zadowolony. Ta najnowsza ujdzie 😉 

Mgławica Rekin LBN 535 w Cefeuszu z dwoma ciekawymi obszarami Vdb149 oraz Vdb150 oraz ciemną mgławicą LDN1235

NEQ-6 SYN SCAN, TS TRIPLET APO 130/910, TS 8x50, ZWO ASI120MM-S, ZWO ASI 2600MM

158x180s L
45x120s R
45x120s G
45x120s B

Po dłuższej przerwie ( latem odpuszczam focenie już od kilku lat, za dużo zajęć ) wracam z czymś prostym aby przypomnieć sobie proces obróbki.

Nie ma co się rozpisywać, jedynie sprzęt:

NEQ-6 SYN SCAN, TS TRIPLET APO 130/910, TS 8x50, ZWO ASI120MM-S, ZWO ASI 2600MM

Ha - 135x300s

OIII - 63x300s 

SII - 109x300s ( pomyliłem filtry, tu miał być tlen 😉 )

Obiekt znany chyba wszystkim, niby nie ma sensu się rozpisywać, ale jednak tym razem podam trochę informacji.

     Mgławica Rozeta jest rozległą mgławicą emisyjną znajdującą się w odległości ponad 5000 lat świetlnych od Ziemi w konstelacji Jednorożca.
Jest bardzo aktywnym gwiezdnym żłobkiem. Ciemne włókna pyłu rozciągają się w kierunku centrum mgławicy, są kształtowane przez wiatry gwiazdowe i promieniowanie gorących, młodych gwiazd oraz siły elektromagnetyczne.
Sama mgławica rozciąga się na ok 130 lat świetlnych i ma rozmiar kątowy 1,3 stopnia. Masa mgławicy szacuje się na 10 000 mas Słońca, w której znajduje się mniej więcej 2500 gwiazd.

Najbardziej masywne gwiazdy typu O i B zasilają mgławicę i powodują jej rozszerzanie, czego skutkiem za kilka milionów lat będzie całkowite jej rozproszenie, pozostawiając jedynie gromadę NGC2244.
Gromada ta zajmuje centralną część mgławicy, ma pozorny rozmiar 24 minut kątowych ( około 18 lat świetlnych ) i zawiera kilkadziesiąt młodych, niebieskich gwiazd typu O i B ( powstałych z materiału mgławicy w ciągu ostatnich 5 milionów lat ).
Oprócz tego posiada wiele młodych obiektów gwiezdnych o małej masie: protogwiazd i gwiazd poprzedzających ciąg główny. Mniejsze gwiazdy znajdują się na obrzeżach mgławicy.
Kilka wyjątkowo gorących gwiazd typu O zawartych w gromadzie jest odpowiedzialnych za jonizację otaczającej mgławicy. Najbardziej masywne, skatalogowane jako HD46223 i HD46150 to gorące, niebieskie gwiazdy.
HD46223 ma masę ok 50 razy większą od Słońca i świeci z jasnością 400 000 jasności Słońca, natomiast HD46150 jest do 60 razy masywniejsza od Słońca i 450 000 jaśniejsza ( możliwe, że jest gwiazdą podwójną ).
Wiek ich szacuje się na mniej niż 2 miliony lat. Głównie one odpowiadają za wydmuchiwanie bańki w centrum mgławicy.
 

Dzięki symulacjom komputerowym, astronomowie dowiedli, że mgławica ta kształtem nie przypomina sfery czy grubego dysku, a jest raczej cienkim obłokiem molekularnym.

Przekrój przez symulację Mgławicy Rozeta, prostopadle do dysku obłoku molekularnego.
Dysk obłoku (czerwony) wyraźnie skupia wiatr y gwiazd centralnych (niebieski) w otoczenie dysku (zielony).
Źródło: C. J. Wareing et al, 2018, MNRAS
 

W NGC2244 znajduje się młoda gwiazda, która wyrzuca złożony dżet materii splątanej w węzeł tworząc łuk fali uderzeniowej.
Gwiazda ta została odarta z otaczającej ją warstw przez silne promieniowanie ultrafioletowe pobliskiej masywnej gwiazdy.
Posiada silnie skolimowany dżet, który otrzymał nazwę Rosette HH1. Rozciąga się on na około 8000 jednostek astronomicznych.
W jego skład wchodzi pętla i inne szczegóły, które mogą być interpretowane jak “pociski” materii wyrzuconej z szybko obracającego się obiektu gwiazdowego z hipersonicznymi prędkościami rzędu 2500 kilometrów na sekundę.
Fala uderzeniowa widoczna w innym miejscu w pobliżu gwiazdy wskazuje na możliwość występowania drugiego zdegenerowanego dżetu po przeciwnej stronie młodego obiektu gwiazdowego.

Obraz dżetu wykonany przez 0,9-metrowy teleskop WIYN w National Science Foundation's Kitt Peak National Observatory w Arizonie 
Źródło: T. Rector/University of Alaska Anchorage, WIYN i NOAO/AURA/NSF

Porównanie z moim...

To teraz trochę na temat użytego sprzętu oraz czasy naświetlania:

NEQ-6 SYN SCAN, TS TRIPLET APO 90/600, TS 80/330, ZWO ASI120MM-S, ZWO ASI 2600MM
81x300s Ha
60x300s OIII
45x300s SII

Materiał z 15.02.2023
78x30s L, 10x30s RGB

Materiał do tego zacząłem zbierać w lutym ubiegłego roku, a skończyłem miesiąc później w marcu...
Oczywiście do obróbki podszedłem od razu po zakończeniu focenia.... i tak sobie leżało na dysku aż do teraz ?

No więc kilka parametrów:

NEQ-6 SYN SCAN, TS TRIPLET APO 130/910 ,ZWO ASI 2600MM

L- 65x300s
Ha - 43x600s
RGB - 30x180s na kanał

No dobra, zastanawiam się co tu napisać. Ogólnie to nie jestem do końca zadowolony z fotki ( nic nowego ),
ale nie ma takiej siły, która mnie zmusi do kolejnej wersji. Jadę już z tym  od pażdziernika po jesiennym zlocie w Zatomiu.

Zastanawiałem się, czy publikować to zdjęcie, ale stwierdziłem jednak, że trochę krytyki się przyda 

Opisywać nie ma co, więc trochę danych:
L - 35x600s, RGB - 12x300s na kanał

NEQ-6 SYN SCAN, TS APO 130, TS 8x50, ALccd 5T, ATIK383L+

Materiał do tej pracy zacząłem zbierać z końcem maja tego roku, trwało to aż do połowy września,
( razem jakoś 18 nocek, niekiedy bardziej owocne, innym razem zaledwie jedna lub dwie klatki )

Po tak długiej przerwie, miałem sporo problemów w obróbce, ale jakoś poszło

Ha - 52x1200s
OIII - 28x1200s
SII - 19x1200s
Razem jakieś 33h

NEQ-6 SYN SCAN, TS APO 130, TS 8x50, ALccd 5T, ATIK383L+

Witam. 

Przedstawiam obiekt niezbyt popularny jak na tę porę roku
Nawet nie ma co się rozpisywać, więc do konkretów:

Sprzęt:

NEQ-6 SYN SCAN, TS APO 130, TS 8x50, ALccd 5T, ATIK383L+
Ha 30x1200s
OIII 18x1200s
SII 21x1200s

IC1396A "Trąba słonia" znajduje się wewnątrz gromady otwartej powiązanej z mgławicą emisyjną IC1396. Została odkryta w 1893 roku przez Edwarda Barnarda.
W środku całego kompleksu znajduje się system HD206267 ( niewidoczny na zdjęciu ), układ podwójny z trzecią składową, którego prędkość graniczna wiatru gwiazdowego 
wynosi 3225 km/s, co doprowadziło do nadania kształtu samej "Trąbie". 

Sprzęt:
NEQ-6 SYN SCAN, TS APO 130, TS 8x50, ALccd 5T, ATIK383L+
Ha 40x1200s
OIII 24x1200s
SII 21x1200s