sunexplorer

Odpowiadając na zadane pytanie odnośnie podwójnego maksima 23 Cyklu, informuję, ze ogólnie przyjętą metodą określania ekstremów wartości cyklu są średnie konsekutywne z 13 miesięcy. (sporadycznie spotyka się z 17 miesięcy). Chodzi o to aby zlikwidować na wykresie fluktuacje, jakie obrazuje np wykres średnich miesięcznych licz wolfa..często ta metodą można zaobserwować podwójne maksima, ale wartość pierwszego jest zwyczajowo większa od drugiego. Tylko w kilku Cyklach od początku okresu systematycznych obserwacji zdarzyło się aby drugie maksimum miało większa wartość liczby Wolfa od pierwszego. Taka sytuacja miała miejsce właśnie w 23 Cyklu. Aby strumień wiatru słonecznego trafił do Ziemi musi rejon aktywny być skierowany w kierunku Ziemi. Często dużym wybuchom na Słońcu nie towarzyszą w ogóle zorze polarne (lub tylko ich echa) spowodowane kierunkowością wyrzutu cząstek naładowanych.

Poszukuję następujących pozycji książkowych: 1. Ks. Waleryan Kalinka "Sejm Czteroletni" wyd. IV Kraków. Nakład księgarni spółki wydawniczej polskiej 1895r. Potrzebne pozycje - 2 i 3 TOM. 2. "Kronika Getta Łódzkiego" -wydawnictwo łódzkie, wyd. I . Potrzebny 2 TOM. Prosze o ewentualne namiary lub rozsądne ceny.

Witam! a jak by się on miał do Tała 100RS? i ile by na nim jeszcze zeszło?

Witam! Do Newtona 150 najlpeszym rozwiązaniem będzie pokrywka na tubus z bocznym otworem o średnicy 1/3 (50 mm). (patrz. obrazek poniżej). Odsyłam także pod link http://www.astro.uni.wroc.pl/vt-2004/baaderfilter.htm Pozdrawiam i udanych obserwacji plam, pochodni itp. na Słońcu.

Dokładnie chodzi o obserwacje przy użyciu Tała 100 RS, pow. 40, 111, 166x. Przepraszam, nie dopisałem. Odnosnie tworów na tarczy Słonca to granulacje , pola pochodni doskonale widać w mniejszych instrumentach. Nawet stosując projekcję okularową doskonale jest to widoczne. Wcale nie trzeba mieć duzych zdolności obserwacyjnych i super teleskopu. Przy odpowiednio dobrych warunkach twory te są zauważalne. Odnosnie floli Badder lub Mylar, zastosowanie jej umożliwia obserwację Słońca przy użyciu różnych powiększeń. Obraz widziany w okularze teleskopu prezentuje wspaniałą różnorodność tworów fotosfery. Dzięki zastosowaniu tego filtra możliwa staje się bardziej szczegółowa obserwacja granulacji. Pochodnie fotosferyczne dostrzec można na około 60 % powierzchni tarczy słonecznej. Jednak najbardziej absorbuje oko potęga i struktura plam słonecznych. Wykorzystanie filtru Mylar umożliwia obserwacje takich struktur jak świetlne mosty ( tzw. Light – Bridges ) , które przechodzą nad plamami. Powoduje to złudzenie że plama dzieli się na dwie części lub że półcień oddziela się od umbry. Filtr Mylar daje również możliwość obserwacji tak rzadkich zjawisk jak wewnętrzne jasne pierścienie występujące w plamach z półcieniami oraz fragmenty powierzchni wolne od granulacji. Po więcej zapraszam na http://www.kszatkowski.astrowww.pl/obserwacje.html Pozdr.

Witam! Chciałbym podzielić się swoimi obserwacjami z wczorajszego dnia (23 01 2005). O 19:10 dzięki dobrym warunkom atmosferycznym udało się mi wreszcie przeprowadzić prawdziwy test mojego teleskopu. Na pierwszy ogień poszedł Księżyc. Obrazy iście podręcznikowe. Zastosowany zestawowy filtr księżycowy okazał się bardzo wartościowy. Plastyka obrazu wspaniała. Za to Saturn w moim refraktorze ukazał wspaniałe oblicze i niezapomniane wrażenia po obserwacji. Bardzo dobre obrazy dawał okular 9 mm, vixena. Bezproblemowo widoczna była przerwa cassiniego oraz jeden ciemniejszy pas na planecie. Także widoczność księżycy Tytan (8,2 mag) oraz Rhea (9,6 mag) była znakomita. Co do innych satelitów to dostrzegalne były w pewnych chwilach ustania zafalowań atmosfery księżyce Thetys (10,1 mag) oraz Dione (10,2 mag) położone w pobliżu pierścienia planety. Pierwszy planetowy test wypadł pozytywnie nawet z uwagi na jasno świecący Księżyc. Do południa w godzinach 13 - 14 była dość duża luka czystego nieba w chmurach i nadażyła się okazja na obserwacje Słońca. Na obiektyw zamontowany został filtr Badder Planetarium. Obrazy bardzo kontrastowe. Ładnie widoczne struktury półcieni plam, tzw. "świetlne mosty", pocienienie brzegowe i granulacja powierzchni. Pochodnie fotosferyczne tego dnia miały małe natężenie i nie były tak efektowne do obserwacji. Tego dnia panował dość dobry seeing a to za sprawą przechodzącego zimniejszego frontu co zaowocowało w tak dobre wyniki obserwacyjne. Pozdrawiam i prosze o ewentualne porady techniczno - obserwacyjne.

Kupię okluar o ogniskowej 17 mm w oprawie 1,25".

czy ten okularek jest jeszcze aktualny?

Dokładnie chodzi o wystąpienie wtórnego maksimum po pierwotnym. O ile pamietam nie wdarzyło się coś takiego w innych cyklach. Jesli znasz taki przykład prosze o podanie takiego cyklu lub cykli. Nadmienić nalezy że dokładne dane uzyskuje się z tzw. wartości średnich konsekutywnych wyliczanych z ostanich 13 miesiecy. Jeśli chcesz podeślę bazę z wykresami cykli licząc od cyklu 0.

Podwójne maksimum XXIII Cyklu aktywności słonecznej Nawiązując do wcześniejszego tematu pragnę opisać ciekawe zjawisko, które miało miejsce w 23 Cyklu. Jak stwierdziłem najwyższą wartość średniej konsekutywnej w bieżącym cyklu (maksimum cyklu) zanotowano we wrześniu 2000 roku. Wartość ta wyniosła R=138,2. Dalsze miesiące charakteryzowały się powolnym spadkiem wartości średnich konsekutywnych Tymczasem do miesiąca marca, zanotowano ponowny wzrost tych wartości. Tendencja wzrostowa trwała do listopada 2001 r osiągając wartość R=141,16, czyli była większa od wspomnianego wcześniej maksimum i ponownie zaczęła spadać. Opisane zjawisko nosi nazwę podwójnego maksimum Cyklu słonecznego. Całość rozważań obrazuje wykres, będący aktualnym obrazem XXIII Cyklu Słonecznego. Jest to pewien ewenemet w cyklu słonecznym. Jak dotąd licząc od cyklu 0 takie zjawisko nie miało miejsca.

Zapraszam na stronę Towarzystwa Obserwatorów Słońca http://www.tos.astrowww.pl gdzie w dziale wykresy znajduje się podsumowanie stanu aktywności słonecznej za rok 2004. Wartości ujęte zostały w postaci wykresów.

Od ponad tygodnia Słońce wykazuje bardzo dużą aktywność, a to za sprawą szalejącej gigantycznych rozmiarów grupy plam. Kilka dni temu, plamę można było zobaczyć na własne oczy gdyż jej powierzchnia była dziesięciokrotnie większa niż objętość naszej całej planety. Od chwili swoich narodzin do tej chwili grupa plam wyemitowała kilkanaście silnych rozbłysków klasy M oraz 4 potężne rozbłyski klasy X odpowiednio X2.6, X3.9, X1.4 i X7.1 który nastąpił na Słońcu wczoraj rano. W chwili obecnej Ziemia już nie jest w bezpośrednim polu rażenia eksplozji z plamy, gdyż kompleks ten znajduje się na skraju widocznej z Ziemi części tarczy Słońca. Wiatr słoneczny, z silnie naładowanymi cząsteczkami, pochodzący z dzisiejszej eksplozji na Słońcu nie spowoduje więc wystąpienia tak silnych burz magnetycznych w górnych warstwach atmosfery ziemskiej w wyniku których mogłyby pojawić się przepiękne, różnokolorowe zorze polarne nad naszym krajem. Ostatnio kolorową zorzę polarną mieszkańcy Polski mieli natomiast możliwość podziwiać, co zdarza się u nas rzadko, kilkukrotnie jesienią 2003 i 2004 roku. Obecnie nasza dzienna gwiazda zbliża się do minimum cyklu swej aktywności co oznacza, że tak silne eksplozje jakie mają miejsce teraz na powierzchni Słońca nie powinny raczej już mieć miejsca. Wszystkich zainteresowanych aktywnością Słońca, zapraszam na moją stronę do działu www.kszatkowski.astrowww.pl/obserwacje.html gdzie znajdują się comiesieczne raporty ze stanu aktywnosci słonecznej.

Dziękuję za uwagi. Pozdrawiam.

Proszę uzytkowników refraktora Tał 100 RS o opinie o tym sprzęcie i ewentualne porady dotyczące odpowiedniego wyposażenia tego teleskopu. Pozdrawiam