lehoslav

Ja jestem "lewoczny" tzn. moje lewe jest prowadzące, ktoś kiedyś żartobliwie powiedział, "może dlatego, że jesteś leworęczny".

Czytałem kiedyś w WiŻ, że między ocznością, ręcznością a nożnością istnieje związek. Jak dobrze pamiętam, osoby leworęczne są najczęściej lewooczne i lewonożne.

Ja jestem jednak lewooczny, lewonożny, ale praworęczny

Przez teleskop patrzę wyłącznie lewym okiem

Niestety trzeba byłoby się przejechać aż do Kijowa,

no i choć trochę znać rosyjski.

W Kijowie to raczej lepiej mówić po polsku, niż po rosyjsku. Dogadasz się też dobrze, a wrażenie zrobisz lepsze, może nawet jaki upust dostaniesz.

Z rosyjskiej Wikipedii (podkreślenie moje):

Тунгу́сский метеороид — гипотетическое тело, вероятно, кометного происхождения, которое, предположительно, послужило причиной воздушного взрыва, произошедшего в районе 60°55′ с. ш. 101°57′ в. д. (G) в районе реки Подкаменная Тунгуска 17 (30) июня 1908 года в 7 часов 14,5ą0,8 минут по местному времени (0 ч 14,5 мин по Гринвичу).

W podkreśleniu mamy 17 (30) czerwca. Rzecz jest więc jasna.

Pozdrawiam.

No ja właśnie zaobserwowałem ją swoim Skymasterkiem. Czego byśmy nie wymyślili, natura wymyśliła to już przed nami

Leszku, tylko, że czasem taka przesiadka z własnych oczu, odrazu na teleskop potrafi przerazić, a czasem wręcz zniechęcić, no bo z pola widzenia ludzkiego wzroku - 50 paru stopni, tak z marszu na powiedzmy ok. 1° to czasem za duży "szok" i okrzyk nic nie widać!, widzę ciemność, ciemność widzę!

może to tu właśnie jest miejsce dla lornetki?

pozdrowienia

No w sumie coś w tym jest

Przyznam, wygląd nieba w lornetce zachwyca laików często o wiele bardziej niż w teleskopie.

Trudno powiedzieć, ja zacząłem od teleskopu, ale orientowałem się dość dobrze w niebie (już jak miałem 5 lat to prosiłem mamę o Wiedzę i Życie i jako pierwszą rubryką czytałem "Niebo za oknem ), niedawno dopiero kupiłem sobie normalną lornetkę i mnie się wydaje, że to jednak dwie różne sprawy.

A jak nie mogę znaleźć jakiejś galaktyczki, to kieruję rurę na Saturna albo innego Jowisza i wtedy irytacja przechodzi w zachwyt nad wspaniałością naszego Wszechświata

Pozdrawiam astronomicznie,

Leszek

PS. Właśnie biorę swoją lorneteczkę i wyruszam na łowy

Dlatego powinno się zaczynać od lornetki.

I tak, i nie. Mi obserwacje lornetką sprawiają bardzo dużą przyjemność, ale mam cały czas takie refleksje, że często głównie dzięki temu, że wiem, jak te obiekty wyglądają przez teleskop. Fajnie jest pooglądać takiego Jowisza przez lornetkę, ale efekt jest nieporównywalny z tym osiągniętym przy pomocy nawet małego teleskopu. Taki Saturn to przez przeciętnej wielkości lornetkę w najlepszym przypadku mocno świecąca jajowata gwiazda, natomiast widok z małej rurki zapiera każdemu dech w piersiach. Osobie, która nie jest wielkim pasjonatem sama lornetka nie da wiele radości. Do ogólnej nauki nieba (gwiazdozbiory, najważniejsze gwiazdy-drogowskazy itp.), od której trzeba zacząć tą przygodę, w zupełności wystarczą oczy. Do praktyki w obsłudze teleskopu (mam na myśli wyszukiwanie obiektów) nie wnosi ona wg. mnie wiele i nie jest wcale konieczna. Nie sądze, żeby obserwacje przez lornetkę w znaczący sposób ułatwiały odnajdywanie obiektów przez teleskop. Że się powtórzę innymi słowy: przy pomocy lornetki łatwiej poznać niebo niż przy pomocy teleskopu, ale najłatwiej jest poznać niebo przy pomocy atlasu i oczu. Przesiadka na jakikolwiek instrument optyczny będzie się wiązała z problemami. Jeżeli ktoś nie ma żadnego pojęcia na temat nieba, to mogą się one okazać nie do przeskoczenia, ale problem nie leży tu w instrumencie optycznym, ale we wiedzy obserwatora. Kolega Dienet sam to zresztą przyznał.

Oczywiście dla osoby, która nie wie gdzie jest Orion, a koniecznie chce mieć jakiś sprzęt optyczny, lornetka jest dobrym rozwiązaniem. Jak minie zapał, to przyda się do obserwowania ptaszków. Jak nie minie, to i tak się przyda, bo nie zawsze można wziąć ze sobą teleskop.

Pozdrawiam,

Leszek.

Hehehe no to ladnie. Początki zawsze sa trudne, ale ja sie nie poddaje tak latwo ;]

Szukanie obiektów na początku jest bardzo trudne, myślę, że każdy użytkownik tego forum przeżywał swego czasu w tej kwestii zawody i frustracje Ja też dość często jeszcze miewam problemy i czasem mówię sobie: " ze mnie, nie astronom" Nie ma się co przejmować

Tak Stellarium mam juz dosc dlugo, ale jednak jakos wycelowac nie umiem ;/ Szukalem dzis tych M81, M82 i bez powodzenia. Moze jutro jak pogoda bedzie lepsza.

Oczywiscie je na okularze 25mm bedzie widac, tak ze ciezko bedzie je przeoczyc?

W normalnych warunkach to jest je ciężko przeoczyć w szukaczu

Pozdrawiam i powodzenia,

Ja za chwilę wyruszam na łowy ze swoją lornetką

Leszek

Jeszcze go wskrzeszę na moment.

Co do stanu polskiej nauki polecam:

http://www.rp.pl/artykul/117582.html

Pozwolę sobię na małą uwagę, ponieważ irytują mnie kłamstwa namiętnie powtarzane przez zwolenników reformowania polskiego systemu stopni naukowych (samej potrzeby reformy nie neguję, ale kłamstwo to kłamstwo).

Autor artykułu, do którego kieruje odnośnik pisze: "Bez habilitacji i bez profesur belwederskich – specjalności polskiej kuchni akademickiej"

W innych państwach Unii Europejskiej (przynajmniej w niektórych) istnieje habilitacja! W Niemczech nie można zostać profesorem zwyczajnym (system jest trochę inny, ale to określenie jest chyba najlepsze) bez habilitacji!! Jedyną różnicą jest to, że skrótu "hab." nie dodaje się do tytułu! Czyli jeśli ktoś jest w Niemczech Prof. Dr., to oznacza, że ma habilitację (są nieliczne wyjątki wynikające z czystek przeprowadzonych po zjednoczeniu Niemiec na uczelniach byłego NRD, kiedy to sciągano trzecioligowych doktorów bez hablilitacji z zachodu i dawano im profesury na drodze wyjątku)!

Pozdrawiam,

Leszek

PS. Przepraszam za wypowiedź nie do końca na temat, ale chciałem sprostować nieprawdziwe, a powtarzene w kółko informacje.

Ja jednak uważam, że przydałby się lepszy okular, dający większe obrazy, jakiś 7mm. Pisałam o tym w swoim wątku, do którego odsyłałam w poście #3. Właśnie czekam na taki- dziś powinien przyjść, więc jutro postaram się napisać, czy faktycznie warto taki okular dokupić.

Pozdrawiam.

Z moich być może skromnych (teleskop od ponad roku) doświadczeń wynika, że taki okular będzie się po prostu kurzył w szufladzie. Mam okular 6mm, co prawda nie jakiś niesamowity (plossl soligor), i jeszcze nigdy się nie zdarzyło, żeby obraz w nim był lepszy niż w kitowym 10mm. Powiększenie się zwiększa, ale jakość obrazu w 95 procentach przypadków drastycznie spada. Może przy zakupie naprawdę porządnego okularu byłoby lepiej,nie wiem.Tak czy siak,zakup dodatkowego okularu NIE JEST konieczny,zwłaszcza,że teleskopu ma używać dziecko,dla którego może być zbyt trudnym namierzanie obiektów i manewrowanie teleskopem z powiększeniem,które taka szóstka czy siódemka będzie dawała.Ustawienie ostrości przy takim powiększeniu z taką tubą na takim montażu jest bardzo trudne nawet dla dorosłego.

Pozdrawiam,

Leszek

A konkretnie jaki model polecacie? Na stronie deltaoptcal jest kilka refraktorów na montażu AZ3. Który bbyłby lepszy?

http://deltaoptical.pl/deltasklep/shopping...efe967c418f6501

http://deltaoptical.pl/deltasklep/shopping...efe967c418f6501

http://deltaoptical.pl/deltasklep/shopping...efe967c418f6501

http://deltaoptical.pl/deltasklep/shopping...efe967c418f6501

 

Co jeszcze trzeba będzie dokupić do takiego teleskopu? Jakieś filtry i obiektywy?

Najlepszy z nich będzie:

Teleskop Sky-Watcher (Synta) SK909AZ3

bo ma największy obiektyw, światłosiła nie jest wymagająca dla okularów, a ogniskowa umożliwia przyzwoite powiększenia. Na początek nie trzeba ABSOLUTNIE NIC do niego dokupować, ewentualnie filtr polaryzacyjny (dla komfortowych obserwacji Wenus, Marsa i Księżyca we większych fazach).

Kurde, wziąłbym tę szećdziesiątkę,ale nie jestem obecnie w polsce i nie mam specjalnie sensownej możliwości dokonania wpłaty... :/

Ta gołębica zniosła jajko z wrażenia widząc Twoje nowe cacko, teraz musisz koniecznie pomyśleć o zabezpieczeniu sprzętu przed lawiną jajek, które niechybnie posypią się na Twój teleskop zaraz po wyniesieniu go pod czarne niebo

Jak będą to jajka, to jeszcze pół biedy...

tutaj przeczytałem że przy bardzo małej źrenicy wyjściowej np. 0,5mm dają się we znaki niedokładności i zanieczyszczenia pływające na twojej własnej soczewce w oku - może to właśnie widzisz?

Z tym, że dopiero przy maksymalnym użytecznym powiększeniu mojego teleskopu, do którego potrzebuję okulara 5 mm (w moim przypadku barlow+okular 10mm), średnica źrenicy wyjściowej wynosi 0,5mm. To zjawisko występuje według pana Janusza_P tylko po zejściu pod tę granicę, a ja i tak zwykle obserwuję samą dziesiątką, co daje źrenicę wyjściową 1mm, rzadziej szóstką, co daje 0,6mm. Poza tym opisywane przeze mnie "dziwne zjawisko" pojawia się też w okularze 25mm. Czyli albo coś nie tak ze sprzętem (może bardzo tandetne okulary?), albo ze mną Chętnie zerknąłbym przez taki sam teleskop u kogoś, albo przez lepszy okular.

Mam nadzieję, że nie odchodzę zbyt bardzo od tematu wątku, wszak chodzi o dostrzeżenie przerwy Cassiniego

Pozdrawiam.

Cierpliwosci, ja dopiero zobaczylem pierwszy raz cassiniego po tym jak sie dowiedzialem o chlodzeniu teleskopu, czyli po roku obserwacji tej palnety, i w moim przypadku po min. 2 godzinach łapania temperaury. Oczywiscie warunki pogodowe to podstawa (najlepiej lekkie przymglenie).

Pozdr. Artur

Teleskop (i oczywiście wszystkie inne szkiełka) chłodzę zawsze min. 3-4 godziny. Teraz trzymam go cały czas na werandzie, na której temperatura jest równa temperaturze zewnętrznej

Nigdy nie patrzyłem przez twój teleskop (refraktor 90 mm f/10 ?) i twoje okulary także głowy nie dam, ale sądzę, że przerwę Cassiniego powinieneś zobaczyć.

Próbuj okularem 10 mm (pow. 90 i źrenica 1,1 mm).

W ostatnią niedzielę i poniedziałek widziałem Cassiniego (nie po całym obwodzie ale duże fragmenty) z balkonu w znacznie większym mieście. Mam teleskop tylko nieznacznie większy niż twój (SW 100 ED f/9), używałem dwóch okularów o długościach 12 i 7 mm.

Zadbaj o to, żeby nic nie świeciło Ci w oczy (jakieś latarnie czy okna sąsiadów) i czekaj na „tę chwilę”.

 

Na pewno się uda – Powodzenia.

Pogoda dobra, niebo ciemne, Saturn ostry (z dziesiątką i szóstką w wyciągu), a przerwy ani widu ani słychu.

Obiektyw i okulary mam czyste...ale mam wrażenie, że obrazy są czasami jakieś...dziwne...nie potrafię tego sprecyzować, ale czasem wydaje mi się, że mam jakiś syf na optyce, albo parę...sprawdzam, i wszystko jest w porządku...obraz jest niby ostry, ale przy delikatnych ruchach głową coś się deformuje...sam nie wiem...

Pozdrawiam i dziękuję za słowa otuchy

Dzisiejsze próżne poszukiwania przerwy Cassiniego osłodziłem sobie M44, M36, M37, M38, M81, M82, M13 i M92 więc w sumie nie było tak źle

Dlaczego ja nigdy nie widziałem przerwy Cassiniego, nawet jak miałem bardzo dobre warunki?...Coś nie tak ze mną, czy z moim teleskopem?...Mieszkam w siedmiotysięcznym miasteczku, niebo mam dobre...i nic...

Ludzie...

A ja się tu dziwie, czemu nie widze nawet przerwy między pierścieniem a planetą, jest to chyba spowodowane tym że obserwuje przez podwójną szybę , nie chce mi się wychodzić .

 

Opłaca się wystawiać teleskop i marznąć?

 

Z drugiej strony chciałbym zobaczyć wyraźnego Saturna...

U Was też jest on malutki?

Przez szybę to se możesz sąsiadkę oglądać, jak ładna (sąsiadka, nie szyba).

Ile byś chciał za tą sześćdziesiątkę?

Pozdrawiam,

Leszek

Jarku, może Cię nie rozumiem, ale w tym monażu nie ma żadnego ręcznego blokowania osi pionowej (do poziomej jest obszernie omawiana przez autora testu gałka ), teleskop się przesuwa łapą bez poluźniania jakichś śrub, jak to się robi w głowicach fotograficznych. Będę się upierał przy tym, że jest to luz, ponieważ to "zjawisko" nie pojawia się wyłącznie po przesunięciu w górę czy w dół, ale podczas ruszania tubą jest zawsze chwila "jałowego" ruchu. Widać wtedy wyraźnie, jak dość tandetnie wykonane elementy (głównie nagwintowana obejma, w której porusza się śruba mikroruchów) przesuwają się względem siebie, choć powinny stanowić sztywną całość. To wygląda, jakby się miało kiedyś złamać, albo ukręcić.

Może nie mam racji, więc jeśli masz jakiś pomysł na zwalczenie tego efektu, to podziel się nim proszę

Pozdrawiam serdecznie,

Leszek

A dlaczego widziałem saturna jako białą planete z uszami?? Znajduje się on tuż nad księżycem i możliwe że światło księżyca go zaślepia??

W sumie powienieneś wyraźnie widzieć pierścień, a nie żadne tam uszy. Może okularki masz strasznie tandetne...Wyostrzyłeś go dobrze?

Jaką ogniskową (tak na oko) ma ta sześćdziesiątka?

Nie praktykowałem AZ3 na poważniej, ale stawiam w ciemno,że to NIE LUZY, tylko zwyczajny efekt opadania w pionie niewyważonej głowicy AZ po zmianie kąta podniesienia i ponownym zablokowaniu. Cierpi na nią KAŻDY montaz AZ bez wyważenia głowicy w pionie, poczynając od statywów foto. Taki montaż bez mikroruchu w pionie byłby całkowicie bezużyteczny przy powiększeniach ponad 50-70x.

Czyli aby było dobrze musi być albo:

-mikroruchy [AZ3]

albo:

-wyważenie [Dobson, widły, montaże Giro]

albo:

-wyważenie+mikroruchy [Vixen Porta]

 

Pozdrawiam

-J.

W takim razie jest to irytujący efekt opadania w pionie niewyważonej głowicy AZ po zmianie kąta podniesienia i ponownym zablokowaniu.

Mam dwa pytania:

1) Czym opisane tu zjawisko różni się w praktyce od luzu?

2) O jakim zablokowaniu mowa?

Pozdrawiam,

Leszek

Co do pionowych luzów montażu, to podpisuję się obiema rękami. Są strasznie irytujące, zwłaszcza jak celujesz na łatwy obiekt i chcesz mikroruchy zostawić sobie "na później".

Jeśli chodzi o okulary,to mam trochę inne odczucia. Przez dwudziestkę piątkę patrzy się jak do studni. Przyzwoite obrazy ma tylko w centrum pola. Z dziesiątki jestem zadowolony, w dobrych warunkach M42 wygląda w nim o wiele lepiej niż na twoim rysunku. A może to kwestia rozrzutu jakościowego?

Pozdrawiam i gratuluję świetnego filmiku,

Leszek

Niebo w Lipsku jest dzisiaj doskonałe!

Mieszkam na obrzeżach tego miasta, łunę mam tylko od północnego zachodu, natomiast pozostałe kierunki są w porządku.

Najpierw postanowiłem znaleźć sobie jakąś sensowną miejscówkę, pokręciłem się wokół akademika (jednocześnie przystosowując oczy do ciemności ), z tyłu są ogródki działkowe, polazłem ścieżką i trafiłem na jakiś malutki placyk-parking. Od południa i wschodu i zachodu praktycznie żadnych przeszkód, od północy dwa budynki, ale ustawione w tak astronomiczny sposób, że osłaniają mnie od świateł ulicy,a jednocześnie nie zasłaniają dużo nieba. Kolejną zaletą miejsca jest to że są tam płoty różnych wysokości, o które mogę oprzeć lornetkę lub też siebie. W sumie to nie wiem czy wstanę jutro z łóżka po tych dzisiejszych akrobacjach Cieszę się jednak, że nie zjawili się smutni panowie z przywitaniem "Gudn Ahmt, Oswehss bidde."

Na pierwszy ogień poszedł Saturn. Wyraźne uszy, choć aberracja trochę psuje efekt. Widoczny Tytan.

Potem mała powtórka z rozrywki: M36, M37 i M38. Ostatnie dwie jak chmurki.

M44. Bardzo ładny widok.

M13, M92 - urocze chmurki

M3 też niczego sobie.

M81 widoczna dobrze, M82 słabiej, ale zerkać nie trzeba. (Żeby w miarę sensownie obserwować w zenicie oparłem się karkiem o betonowy słupek płotu, tak że byłem nachylony pod kątem 45 stopni do ziemi, zapewniam, że to boli, ale czego nie robi się dla astronomii )

Tą samą metodą obserwacyjną zaliczyłem M51, zamajaczyły mi też M63 i M94.

Podsumowując:

Jestem bardzo zadowolony z zakupu lornetki (3 światło). Może nie jest to szczyt optyki i może trochę śmierdzi gumą, ale daje dużo radości

Mogę się podpisać pod twierdzeniem, że dobra lornetka jest niezbędna na początku "zabawy" z astronomią. Kupując teleskop nie byłem już laikiem, potem widziałem przez niego sporo, ale muszę przyznać, że w kwestii orientacji w niebie i w nauce wyszukiwania obiektów na pewno sporo mi moja nowa lornetka pomoże.

Pozdrawiam,

Leszek

No dzisiaj warunki trochę lepsze i zaczynam być naprawdę zadowolony z zakupu!

Na początek powtórka z rozrywki, czyli Mars i Saturn (uszy wyraźniejsze niż ostatnio, ale aberracja niestety też ). Tu nastąpiło bardzo miłe zaskoczenie: udało mi się dostrzec Tytana (To chyba możliwe, no nie? ). W sumie to przedtem jakoś o tym nie myślałem

Potem poszły M36, M37 i M38. Ładne chmurki

Co mnie też bardzo miło zaskoczyło, to udało mi się chyba wyłuskać kometę 17P/Holmes.

A może miałem jakieś przywidzenia....?

Tak, czy siak, przyjemne były

Pozdrawiam,

Leszek