Skocz do zawartości

Mathef

Społeczność Astropolis
  • Postów

    242
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Odpowiedzi opublikowane przez Mathef

  1. Napisz jeszcze, czy to są pojedyncze zdjęcia i jaki dałeś dokładnie czas i ISO.

    Ogólnie wygląda nieźle. Jak to są pojedyncze zdjęcia, to powinieneś takich zestakować np. w DSSie (min 30, jak 90 to lepiej)

    i szumy by się zmniejszyły i efekt byłby dużo lepszy.

     

     

    M57 było zestackowane z 9 zdjęć Deep Sky Stackerem. Reszta to pojedyncze strzały.

     

    Tak wygląda surowy RAW z pojedynczego strzału M57. Parametry obok.

    Untitled 2.jpg

  2. Witam. W zasadzie w nazwie tematu zawarłem cały mój problem ;) Posiadam Syntę 12 już od jakiegoś czasu i niedawno zakupiłem aparat Nikon D5300 oraz T-Ringa i telekonwerter Vivitar X2. W kwestii astrofotografii jestem kompletnym laikiem nie wspominając już o obróbce i stackowaniu zdjęć - tzn nie wiem czego najlepiej do tego używać.

    Jak wiadomo Synty nie da się prowadzić więc w grę wchodzą maksymalnie klatki 1/4 sek z ewentualnie dość dużym ISO (Hi1). Jak wiadomo pojawiają się szumy.

     

    Czy da się w ogóle uzyskać jakieś ciekawe efekty takim zestawem? Ile zdjęć trzeba robić i jak fotografować? Jakie techniki stosować żeby było jak najmniej szumów? I jakim programem najlepiej to wszystko łączyć i obrabiać. Poniżej przedstawiam moje pierwsze zdjęcia.

     

    M57: https://www.flickr.com/photos/144940230@N05/30762691385/in/photostream/

    M57: https://www.flickr.com/photos/144940230@N05/30646003752/in/photostream/

    Księżyc: https://www.flickr.com/photos/144940230@N05/30646008912/in/photostream/

    Neptun i Tryton: https://www.flickr.com/photos/144940230@N05/30776836105/in/dateposted-public/

    Uran: https://www.flickr.com/photos/144940230@N05/30041158280/in/photostream/

    • Lubię 5
  3. W 2018 mamy Wielką Opozycję ale... Mars będzie naprawdę bardzo nisko nad horyzontem. Będzie górował na dramatycznie niskiej wysokości 13° więc podejrzewam że kiepski seeing da o sobie znać ;) Wydaje mi się że ciekawsza opozycja zapowiada się w 2020. Mars będzie wtedy w Rybach (górowania ok. 30° nad horyzontem) a średnica jego tarczy będzie niewiele mniejsza niż w 2018 więc pewnie pokaże o wiele więcej :) W każdym razie przed nami lata świetnej widoczności tej planety :)

    • Lubię 1
  4. Witam :) Postaram się streścić w miarę sprawnie Mam takie małe pytanie. Przygotowuję materiał o widoczności Wenus w 2017 roku i zaintrygował mnie pewien fakt. W dniu 25 marca planeta ta znajdzie się w koniunkcji dolnej ze Słońcem. Jednak przejdzie aż 8 stopni "nad" nim. Dzięki temu teoretycznie wschodzi prawie godzinę wcześniej niż Słońce i na pół godziny przed wschodem powinna być widoczna bardzo nisko nad horyzontem. Stellarium i Sky Map podają jasność w okolicach -4 mag jednak faza będzie 1% lub mniejsza. Czy można w ogóle zaobserwować wtedy Wenus? Czy jasność jest przekłamana? Czy ten 1% faktycznie będzie dostrzegalny? Pozdrawiam i Dziękuję za przeczytanie :)

  5. Dzięki Mathef! Dzisiaj looknąłem na plejady. Z powodu jasnego Księżyca nie był to pomiar zbyt dokładny, ale zawsze coś :). Już pierwsze looknięcie w okular pokazywało sporą różnicę; było widać ponad 3 razy więcej gwiazd. Najsłabsze gwiazdy, które na 100% widziałem to te zaznaczone czerwony okręgiem w załączniku. Pierwsza ma 6,6m druga 7,5m (wg. Stellarium). Ten drugi to obiekt blisko 4 razy słabsze niż najsłabsze obiekty widoczne gołym okiem. Ale pomiar na pewno powtórzę, tym razem bliżej nowiu Księżyca.

     

    Pozdrawiam

    Marcin_K12

     

    PS. Proszę moderatora o usunięcie drugiego (zdublowanego) posta Mathefa.

     

     

    Haha nawet nie widziałem, że puściłem dubla ;) w ciemną noc wyciągniesz więcej bo gwiazda na poziomie 6,6 mag są widoczne gołym okiem na naprawdę ciemnym niebie. Pisząc powyżej o gwiazdach 10-13 mag sądziłem, że będziesz sprawdzał zasięg teleskopu :)

  6. A wracając do zasięgu gwiazdowego; jak proponujecie go zmierzyć? Dziś szykuje się dobra pogoda i mógłbym to sprawdzić.

     

    Pozdrawiam

    Marcin_K12

     

    Wybierasz jakiś mały fragment nieba najlepiej w okolicach zenitu. Następnie wybierasz sobie na mapie tego fragmentu kilka gwiazd w jasnościach w przedziale np 10 - 13 mag i probujesz je znaleźć w wizualu ;) Fajnie ocenia się zasięg na gromadzie Plejady, ale to już chyba nie ta pora. Zresztą dziś do godziny 4 w nocy masz jasny Księżyc. Będzie ciężko o wymierny wynik.

    • Lubię 1
  7. Witam Panów/Panie. Bedzie szybko i konkretnie ;) Ostatnio przy okazji niespodziewanego przejaśnienia się nieba postanowiłem wynieść swoją synte na dwór i szybko coś ustrzelić. Równie szybko (w momencie gdy akurat wpadłem do domu napić sie herbaty) spadł gruby deszcz. Przypomniałem sobie, ze w pewności ze raczej nic sie nie zmieni nie zamknąłem pokrywy (sic! a zawsze to robie!). Niestety krople deszczu zalały moje 12 calowe LG. Po wyschnieciu zostały zacieki i widac uszkodzenie powłok. Razem ze znajomym doszlismy do wnioskow ze to prawdopodobnie wina jakis smarów czy czegos w tym stylu... Ogólnie powłoki są rozmazane i to dość OBFICIE.

     

     

    Nie wiecie czy mozna gdzies oddac lustro do rekonstrukcji powłok i powierzchni lustra? czy taki zabieg jest mozliwy i czy w ogole jest drogi?

    Generalnie nie zauwazylem wiekszej roznicy w obrazie gwiazd (ostre jak szpilki), jasniejsze mglawice rowniez całkiem dobrze widoczne, Jowisza obserwowałem tuz nad horyzontem wiec nic nie bylo widac i tak.... ale np przy obserwacjach jasnego Ksiezyca niby bylo ok ale wokól tarczy widzialem juz jakies smugi. Jak bardzo rozmazanie powłok moze to wpłynąć na degradacje obrazu?? utratę zasięgu? kontrastu?

  8. Witam. Mam pytanie odnośnie satelitów dwóch najodleglejszych słonecznych planet - Urana i Neptuna.

    Czy komuś udało się je zaobserwować amatorskim sprzętem? SkyMap Pro podaje jasność Titanii na 14.0 mag, Ariel na 14,2 mag a Oberon na 14,4 mag. Uran nie jest jakimś bardzo jasnym obiektem (choć w 12" syncie świeci jak latarnia) separacja księżyców od planety dochodzi do 20", przy 4" tarczy nie jest chyba najgorzej. Jeszcze lepiej sytuacja przedstawia się przy ciemniejszym i mniejszym Neptunie, którego księżyc Tryton wg StarryNight ma jasność 13,5 mag. Jakie są wasze doświadczenia z obserwacjami tych planet? Udało się komuś wyhaczyć jakieś satelity podczas elongacji? czekam na odpowiedzi ewentualnie jakieś wskazówki. Odnosze też dziwne wrażenie, ze jasność tych księżyców jest nieco przekłamana.... chyba powinny być troszke słabsze - zwłaszcza ten Tryton. Jeśli to możliwe to w przyszłym tyg spróbuję zapolować (przynajmniej na Urana). Wiem, że najlepiej było podczas opozycji, no ale w przypadku tych planet po 2 miesiącach nie notuje się chyba zbyt dużych strat wizualnych ;)

  9. ngc891y.jpg

     

    Uploaded with ImageShack.us

     

    NGC 891 Przy powiększeniu 60x w 12-calowej Syncie prezentuje się jako delikatna mgiełka o bardzo wydłużonym kształcie. Więcej szczegółów uwydatnia dopiero powiększenie 166x (SWA 9mm) - wtedy da się zauważyć wyraźny podłużny kształt galaktyki ze zgrubieniem i pojaśnieniem w okolicy jądra, które przecięte jest pasem ciemnej materii. Pod ciemnym niebem i przy dobrym seeingu, ciemny pas w okolicy jądra był widczny niemal przez cały czas. Zerkaniem dało się zauważyć również jego obecność w większej odległości od jądra. Jako, że jestem bardziej miłośnikiem dużych powiększeń niż szerokich pól, dlatego szybko zmieniłem okular na SWA 6mm. Odniosłem wrażenie, że wszystkie szczegóły są widoczne jeszcze wyraźniej, natomiast w polu widzenia zaczęły "migać" gwiazdy o jasności 15-16 mag. Niestety nie jestem w stanie do końca tego potwierdzić - obserwowałem zbyt krótko (ok. 30-40 min). Pozdrawiam :)

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.