Piotr Wolski

Poniżej M101 którą ostatnio przyłapałem w Wielkiej Niedźwiedzicy, dodatkowo na mojej stronie ambitniejsze DS-y: M97 i M108.

Być może wielu z Was nie widziało jeszcze zdjęć z tranzytu Wenus jeśli tak to tam też można coś w tym temacie odnaleźć

Można sobie wyobrazić sytuację, że oś Ra wycelowana jest w biegun a jednocześnie oś Ra nie jest do niej równoległa.

Nie ma takiej sytuacji.

W stosunku do rozmiarów ziemi biegun jest nieskończenie odległy, dlatego niezależnie gdzie się na ziemi znajdujesz jeżeli skierujesz oś obrotu na biegun, to masz gwarancję że jest równoległa do osi obrotu ziemi. Wypoziomowanie teleskopu nie ma nic do rzeczy.

Wyobraź sobie grupę ludzi którzy rozstawiają montaż w różnych punktach na ziemi. Jeżeli każdy z nich idealnie wypoziomuje montaż to i tak każdy z tych montaży jest przechylowny względem pozostałych. Jedyne co łączy te wszystki ustawienia, to fakt że osie obrotu mają równoległe.

Wypoziomowanie istotne jest jedynie w przypadku gdy ustawiasz montaż opierając się na danych geograficznych, czyli poziomujesz montaż, a potem ustawiasz do na północ i na koniec podnosisz oś o odpowiedni kąt zależny od szerokości geograficznej.

Nawet przy ustawianiu montażu przez lunetkę celowniczą, montaż może "stać krzywo" pod warunkiem że celownik lunetki jest wypoziomowany.

[edit:] Oczywiście wypoziomowanie jest również kluczowe w istotnym przypadku o którym wcześniej wspomniał Janusz P.

Wczoraj robiłem próbę dokładnego ustawiania osi montażu według cytowanej przeze mnie metody Boltwood'a. Opis brzmi nieco skomplikowanie, ale metoda jest naprawdę prosta.

Niestety nie udało mi się przeprowadzić kilku iteracji, bo nadpłynęły chmury - ale polecam samodzielnie do sprawdzenia.

Pomyślałem, że może opis po angielsku nie dla wszystkich jest czytelny, więc zmieszczam swoje przybliżone tłumaczenie:

1. Przygotowujemy mapę (fragment) nieba z zaznaczonym biegunem północnym, im dokładniejsza tym lepiej - obszar powinien mniej więcej odpowiadać "polu widzenia" aparatu/kamery CCD

2. Ustawiamy montaż stosując standardową dostępną metodę

3. Robimy zdjęcie obszaru który zawiera biegun - łączny czas 60 sek w następujący sposób: połowę czasu naświetlamy normalnie, drugą połowę naświetlamy obracając ręcznie montaż wokół osi rektascencji - im pełniejszy okrąg tym lepiej, szybkość obrotu dopasowana mniej więcej tak aby ruch trwał te pozostałe 30 sek.

4. Orzymujemy zdjęcie obszaru wokół bieguna razem z okręgami wychodzącymi z jaśniejszych gwiazd

5. Środek tych okręgow powinien się pokrywać z biegunem i ewentualna różnica jest od razu widoczna, oczywiście o tę różnicę należy skorygować ustawienie montażu

6. Po dwóch-trzech próbach otrzymujemy dokładne ustawienie biegunowe montażu

Mój dodatkowy komentarz:

Łączny czas naświetlania 2 x 15 sek. też daje niezłe rezultaty, chociaż widoczne są okręgi tylko od najjaśniejszych gwiazd.

Orientację co i jak przesuwać po zrobieniu zdjęcia bardzo ułatwia gdy pierwszą cześć naświetlania przeprowadzamy ustawiając aparat "poziomo", tzn. tak aby kierunki lewo-prawo i góra-dół na zdjęciu odpowiadały obrotowi montażu lewo-prawo i góra-dól.

A teraz pytanie: jak ustawic dobrze montaz na gwiazde polarna?

Czy mozna to jakos korygowac odczytujac bledy na plikach graficznych?

Wydaje mi się, że w Twoim przypadku najwygodniejsza może być metoda Boltwood'a. Podobno efekt jest równie dokładny jak przy metodzie dryfu, a przy tym można korygować obie osie na raz:

Polar Imaging

Paul Boltwood has pioneered a very simple and effective technique for polar alignment. Using a planetarium program, create a chart of the area around the pole (north or south). Make sure that the proper pole location is labeled on the chart.

Next, do a rough polar alignment, and then take a 60-second CCD image of the pole. Halfway through the exposure, rotate the telescope about the RA axis as far as it will go. Move it just fast enough to complete the arc in 30 seconds. You will create an image with the stars clearly visible, plus a set of near-circular arcs centered on the position of the telescope’s pole. You can now easily see the difference in position between the telescope’s polar axis and the correct pole location. In fact, you can measure this distance in X and Y using the Information window, and get a very accurate number. Now adjust the mount by that distance (tip: set a rapid binned exposure mode and watch the stars move as you adjust). After one or two iterations you have an extremely accurate polar alignment.

(fragment z Help-u do MaxIma DL, chyba nie łamię jakichś praw autorskich zamieszczając to tutaj)

Dzięki za porady

Mnie zaskoczyły nieprawdopodobne możliwości canona 300d.

Dorzucę od siebie ciekawy artykuł porównujący Canona 10D (czyli 300D) z Nikonem D70 dla zastosowań astrofotograficznych. Stojąc przed wyborem zakupu nowego aparatu znalazłem tam wiele ciekawych rzeczy: porównanie

rozumiem - dzięki za informację

Głosuję za tą drugą fotką i czekam niecierpliwie na M57, żeby zobaczyć jak to powinno wyglądać w porównaniu do mojej parki M13-M57

Przy okazji pytanie do Adama - używasz 300D czyli tej samej matrycy co w 10D, jak masz ustawiony balans bieli ?

Byłbym zobowiązany gdyby któryś z doświadczonych kolegów podpowiedział i wyjaśnił parę rzeczy. Z góry przepraszam jeżeli temat się już pojawił na forum, ale może innym początkującym też się przyda.

1. Dark Frame (DF)

- ile ich robić i kiedy - tzn. czy do każdej normalnej ramki ma być też jedna DF, czy jedna DF na całą sesję, czy jeszcze jakoś inaczej ?

- jak je robić: taki sam czas naświetlania jak normalnych ramek, czy dowolny (czyli jak najkrótszy żeby było prościej) ?

2. Flat Frame (FF)

- jeżeli dobrze rozumiem to jest to obraz fabrycznych "nierówności" w czułości CCD oraz układu optycznego - z tego co czytam w różnych miejscach to chyba kamery CCD zrzucają FF automatycznie; pytanie: czy i jak można robić FF stosując lustrzankę cyfrową ?

Drobna uwaga, czy nie należałoby odwrócić zdjęcia Księżyca o 180 stopni (w poziomie)? Pozdrawiam, Jacek R. (chodzi o zdjęcie Księżyca na Twojej stronie)

hmm faktycznie... dziękuję za zwrócenie uwagi

Dział "Sprzęt" jest z lekka nieaktualny - na wstępie jest zapowiedź, że będzie odświeżony.

Natomiast przy każdej fotografii jest opis czym i jak została zrobiona - te dwie konkretnie to moje pierwsze fotografie zrobione kompletem Takahashi FS-102 na montażu EM-100 + EOS 10D.

Witam,

Od paru lat interesuję się amatorsko astronomią, a ponieważ ostatnio kupiłem porządny teleskop postanowiłem się "ujawnić" i jednocześnie zaprezentować pierwsze próby astrofotograficzne. Na pierwszy ogień poszły M13 i M57.

Rozdzielczość nie jest rewelacyjna bo są to mocno powiększone fragmenty większych zdjęć, które w oryginale można obejrzeć na mojej stronie