jcbo

M101 zwana również Galaktyką Wiatraczek, gdy była fotografowana niedawno „okiem” Kosmicznego Obserwatorium Spitzera w świetle podczerwonym, ukazała cząstki organiczne, nazywane wielopierścieniowymi węglowodorami aromatycznymi.

Badając struktury pyłowe w zewnętrznych obszarach galaktyki, astronomowie zauważyli, że obecne w całej galaktyce cząsteczki organiczne wykazują tam niedobory i w zewnętrznych regionach M101 są prawdopodobnie niszczone przez energetyczne promieniowanie pochodzące z obszarów, w których intensywnie formują się gwiazdy.

Stopień złożoności budowy cząstek przypomina mimo smakowitej nazwy węgiel i ropę, i za min odkryto je w kosmosie sądzono, że tak złożone związki organiczne mogą formować się jedynie w organizmach żywych. Tymczasem odkrycie uczonych pokazało, że do ich syntezy może dochodzić w kosmosie bez obecności życia.

Otwartą kwestią pozostaje zatem pytanie, czy produkowane przez gwiazdy złożone molekuły organiczne mogły wraz z meteorytami trafić na Ziemię i w jakiś sposób przyczynić się do powstania życia na naszej planecie?

Póki co na zdjęciu złapała się jeszcze gasnąca na niebiesko powoli Supernowa SN2011fe.

CT8 na EQ6 i "Kombinacja alpejska": kolor z ST-8300C (30X600s), luminancja z ST-8300M (30X300s) i naparstek Ha z ST-8300M (3X1200s).

Ponieważ starciłem nadzieje iż zależność, że pogoda robi się wtedy jak zaczyna świecić księżyc się w tym roku odwróci, postanowiłem zacząć robić zdjęcia przy księżycu

Tym razem Galaktyka Bodego (M81) i galaktyka Cygaro (M82) w grawitacyjnym kosmiczym tańcu.

Otoczona niebieskimi ramionami spiralnymi galaktyka M 81 oraz pokazująca masywne obłoki, niczym języczki gazu i pyłu galaktyka M82, od ponad miliarda lat prowadzą ze sobą nieustającą, gigantyczną grawitacyjną walkę.

Siły ciążenia każdej z nich w sposób znaczący oddziaływają na siebie podczas każdego z bliskich spotkań zachodzących co kilkaset milionów lat.

Podczas ostatniego przejścia grawitacja M82 prawdopodobnie wytworzyła w M81 fale gęstości, które wzbogaciły i uwydatniły jej spiralne ramiona. Niejako w odpowiedzi, M81 pozostawiła w M82 znaki swego oddziaływania w postaci bogatych obszarów gwałtownego formowania się gwiazd oraz mocno energetycznych i świecących obłoków gazu.

Za następnych kilka miliardów lat najprawdopodobniej galaktyki się połączą.

CT8+RCC (900mm), EQ6, ST8300C

22X600s RGB, 6X1800s Ha

W końcu troszeczkę pogody

Wczoraj po odkurzeniu i założeniu na piera CT8, udało się nawet zrobić parę rozuchowych klatek.

Mgławica Kraba to pozostałość po supernowej, lecz nie ona jest w pełni odpowiedzialna za obecnie widziany przez nas efekt, ale centralnie usadowiony pulsar, który po niej pozostał. Pulsar to martwy rdzeń gwiazdy, która za młodu miała masę najprawdopodobniej co najmniej 10-krotnie większą niż nasze Słońce, ale „żyjąc” krótko i burzliwie roztrwoniła w bardzo szybkim tempie energię czerpaną z reakcji termojądrowych by w końcu zginąć w potężnej eksplozji zwanej wybuchem supernowej. Jej zewnętrzne warstwy zostały odrzucone z prędkością 30 tys. km/s w przestrzeń międzygwiazdową, a rdzeń zapadł się w ułamku sekundy do rozmiarów niewielkiej planetoidy i wiruje w tempie kilkudziesięciu obrotów na sekundę, zwracając ku nam na zmianę to północny, to południowy biegun pola magnetycznego. Działa dzięki temu jak kosmiczna latarnia morska, omiatając przestrzeń międzygwiezdną dwoma snopami wysyłanych z okolic biegunów fal elektromagnetycznych, które odbieramy w postaci regularnie powtarzających się pulsów.

17X900s -30C

CT8, NEQ6, ST2KXCM, 1035mm

Przyszedł czas na podsumowanie.

Rok 2011 był moim pierwszym pełnym rokiem przygody z astrofotografią i w mojej ocenie niezwykle udanym pod względem dostępności pogody i możliwości rozwoju sprzętowego i merytorycznego.

Udało mi się zrobić 39 zdjęć DS, naświetlić ekspozycjami więcej niż pięciominutowymi

kamerą ST2000XCM 539 klatek o łącznym czasie 93 godziny i 30minut oraz

kamerą ST8300C 720 klatki o łącznym czasie 161 godzin.

Około 5% materiału w mojej bieżącej ocenie nie nadawało się do dalszej obróbki, jakbym oceniał dzisiaj to byłoby go ok 20%.

Jakość wielu obrazów jest jeszcze daleka od moich oczekiwań, ale to nie znaczy że nie przynoszą mi satysfakcji, a z czasem nabierania doświadczenia widzę progresję, więc jestem dobrej myśli co do przyszłych kroczków.

Chciałbym podziękować wszystkim za wsparcie i pomoc, miłe słowa i konstruktywną krytykę.

Link do większej wersji:

A1 150 DPI

Miecz Oriona jest w mojej opinii najpiękniejszym fragmentem Gwiazdozbioru Oriona.
Tradycyjnie w tym okresie nie może go zabraknąć w moich zmaganiach z astrofotografią, a że pogoda niestety jest ostatnio denerwująca, udało się zebrać dużo mniej materiału niż planowałem, a że u mnie okienko z powodu zabudowań, na sensowną fotografię Oriona zamyka się w grudniu postanowiłem obrobić to co wyszło.
Obszar ten uchodzi za prawdziwy "gwiezdny żłobek", którego wypełniają tysiące młodych gwiazd i protogwiazd, z których część osiąga rozmiary naszego Słońca lub większe.
W jego skład wchodzą Wielka Mgławica Oriona, mgławica refleksyjna (The Running Man) i gromady otwarte, m.in. NGC 1981.

25X600s
ST-8300C + TMB92SS + TS2,5''= 505mm ogniskowej.

Obróbka 2013

Mgławice Ameryka Północna i Pelikan

Dwie mgławice emisyjne oddzielone od siebie ciemną chmurą absorbcyjną swe nazwy zawdzięczają kształtom bardzo przypominającym ziemski kontynent Ameryki Północnej oraz „zasępionego” Pelikana.

Zdjęcie jest składanką dwóch kadrów z w sumie 63 10min klatek RGB i 36 30min klatek Ha.

Zrobione kamerą ST8300C w temp. -30C przez TMB92SS na NEQ6.

P.S.

Moje pierwsza w życiu składanka, proszę o wyrozumiałość.

Mgławica PACMAN.

Swą nazwę mgławica zawdzięcza nie temu iż jest kosmicznym pożeraczem gwiazd i otaczającej międzygwiezdnej materii ale temu, iż z wyglądu, moim zdaniem jedynie trochę , przypomina bohatera kultowej gry komputerowej. Wbrew swojej nazwie obszar dość mocno gwiazdotwórczy, zawierający m.in. centralnie gromadę otwartą IC 1590, której najjaśniejszy przedstawiciel do układ wielokrotny, którego niestety nie udało się rozdzielić na obecnym zdjęciu .

Zdjęcie trochę eksperymentalne, bo robiłem próbę z krótszymi klatkami i o ile łatwiej jest zapanować przy obróbce nad gwiazdami to co do samej mgławicy moje odczucia są słodko-kwaśne .

Musze popróbować jeszcze na innym obiekcie i z większą ilością materiału, bo po tym nie potrafię jednoznacznie powiedzieć czy lepiej jest krótsze czy dłuższe klatki robić tym zestawem.

Materiał zawiera 52 5min klatki RGB i 22 15min klatki Ha.

Przy zdjęciu napracowała się ST8300C w temp. -30C przez TMB92SS postawionym na NEQ6.