Eriem

Faktycznie jest to niepowtarzalne przeżycie - w sumie trochę szkoda, że niestety pierwszy raz można wszystko oglądać tylko raz w życiu

Pamiętam jak pierwszy raz patrzyłem przez teleskop (achromat 90/900), akurat na Saturna, z okna, bo z podwórka krzaki zasłaniały. Patrzę - i, kurde, faktycznie ma te swoje pierścienie i w ogóle. Potem był jeszcze Jowsz i jego cztery największe księżyce. Jak teraz sobie o tym myślę, to tak zupełnie szczerze, wyglądało to jak gówno: seeing był słaby, te kitowe okulary też raczej bez szału, do tego planety dość nisko, ale wrażenie było niesamowite.

Można sobie tylko wyobrażać, co czuł np. Galileusz, jak pierwszy raz spojrzał na Jowisza i zobaczył nie dość, że tarczę zamiast kropki, to jeszcze ze swoimi własnymi satelitami krążącymi wokół.