Łukasz K

Witajcie Astromaniacy!

Nie pisałem tutaj już od bardzo, bardzo długiego czasu. Zdecydowałem się napisać głównie za namową kolegi (dziękuję Orome!).

Moja przygoda z Astronomią a szczególnie z Astrofotografią została dość gwałtownie i brutalnie przerwana przez los.

3 lata temu z olbrzymią niecierpliwością oczekiwałem narodzin mojej drugiej córki. Wiedziałem już wtedy, że „na jakiś czas” Astronomia będzie musiała odejść na boczny tor, ale tak jak w przypadku pierwszej córki, która ma już 7 lat, minie 6 miesięcy, a w najgorszym przypadku rok i wrócę do gry.

Niestety tak się nie stało…Okazało się, że tym razem los nie był dla naszej rodziny tak łaskawy. Hanka od samego początku miała „pod górę”. Ostatnie tygodnie ciąży – stwierdzona tzw. Hipotrofia – nieprawidłowy, zbyt mały wzrost płodu. Sam poród skomplikowany – Hanka nie chciała podjąć akcji oddechowej. Konieczna reanimacja (kilka minut) w efekcie podduszenie przy urodzeniu (Apgar 7-5-8).

Jako przerażony, świeżo upieczony tata biegałem po porodówce jak oparzony od lekarza do lekarza słysząc, że na ten moment jej stan jest OK. ale co będzie dalej i jakie mogą być późniejsze konsekwencje nikt nie wie, trzeba czekać… No i tak od prawie trzech lat czekamy.

W między czasie przeżyliśmy nasz domowy koszmar (dalej różowo nie jest). Życie przewróciło nam się do góry nogami. Zdiagnozowaliśmy u Hanki dwie wady genetyczne, które nawet nie mają swoich nazw, jedynie ciąg liczb i liter. Żaden lekarz nie jest w stanie powiedzieć nam, co to w konsekwencji oznacza i czego możemy się spodziewać – musimy czekać… Pierwsze urodziny Hanki (15 lutego – prawie Walentynki) operacja serca (ASDII). Od urodzenia, Hanka odmawia jedzenia – kto czegoś takie nie widział na własne oczy ten nie zdaje sobie sprawy jak to może wyglądać (ja wcześniej nie miałem pojęcia). To nie chodzi o grymaszenie dziecka przy karmieniu. Ona po prostu ma tak straszny jadłowstręt, że zagłodziłaby się na śmierć. Początkowo, za namowami lekarzy zdecydowaliśmy się karmić ją za pośrednictwem sondy wprowadzonej do żołądka przez nos. Później przeszła zabieg wszczepienia tzw. PEGa (rurka wszysta przez skórę brzucha bezpośrednio do żołądka). Było i jest tego więcej, ale nie chcę się tutaj szczegółowo rozpisywać (ogólnie można stwierdzić, że pierwszy rok jej życia to kilka poważnych pobytów w szpitalach i w sumie spędziliśmy w nich z pół roku, upodleni warunkami jakie w szpitalach panują – kto nie był i nie wie, ten szczęśliwy. Nie chcę już myślami wracać do nocy „przespanych” na podłodze szpitalnej pod jej łóżkiem – po tak to niestety często wygląda).

Minęły już prawie trzy lata walki o zdrowie Hanki, walki o nasze małżeństwo (niestety lekko nie było), walki z NFZ, walki lekarzami, walki, walki, walki. Powoli sytuacja nam się stabilizuje. Oczywiście to zupełnie inna rzeczywistość, z którą zaczynamy się oswajać. Mamy wielkie nadzieje, że w końcu codzienne rehabilitacje przyniosą skutek i Hanka zacznie chodzić, a kto wie, może w końcu powie do mojej żony „Mama”. Bardzo na to liczymy.

Od września Hanka uczęszcza do przedszkola integracyjnego, gdzie za namową cudownych opiekunek, zapisaliśmy Hankę do Fundacji która gromadzi środki na jej rehabilitację. Tutaj właśnie pojawia się mój Apel. Gdybyście chcieli zrobić dobry uczynek, a nie wiedzieli komu przekazać 1% Waszego podatku PIT, będę bardzo wdzięczny za pomoc.

Nie chcę aby mój Apel zapadł Wam w pamięć jako typowy wyciskacz łez. Radzimy sobie, kochamy się, mamy wsparcie bliskich nam ludzi i wiemy że będzie dobrze. Może nie zapiszemy Hanki na naukę pływania albo nie kupimy jej różowego rowerka, ale to kwestia przedefiniowania oczekiwań. Dla nas każdy drobny kroczek do przodu w jej rozwoju jest powodem do olbrzymiej radości. Nauczyliśmy się inaczej doceniać życie i to cenna nauka.

A Astronomia…cóż celowo używam wielkiej litery. To także miłość, która ma miejsce w moim sercu. Przyjdzie również na nią czas! Rok się kończy, pogoda kiepska…niech kolejny 2021 będzie dla Nas zdecydowanie bardziej pogodny zarówno na niebie jak i w sercach!

Dziękuję, że wytrwaliście do końca  .

Seeing wczoraj w mojej ocenie 6/10.

Niestety Jowisz dosyć nisko, więc atmosfera robi swoje a dodatkowo nie można avikować tak długo jakbym chciał, szkoda.

SCT 11, EQ-6, ZWO ASI 1600 MM-C, filtr Baadera R.

Każde ujęcie to stack 1500 klatek.