Pestek94

Niewiasta obleczona w Słońce i Ksieżyc.., czy czeka nas koniec świata , przepiękne spotkania Księżyca i planet, początek astronomicznej jesieni… to wszystko da nam wrzesień.
*Pierwszy film więc wybaczcie lektora
*Pomyłke w filmie dotyczącą Merkurego wyjaśniam w tekście i w opisie filmu

2 rocznica urodzin nighstars.pl

1 września 2015 wystartował projekt nighstars.pl początkowo na darmowym hostingu, później przeniosłem się na pełnoprawny hosting. W połączeniu z mediami społecznościowymi zawsze mogę Was na bieżąco informować o tym co na niebie. Astrokalendarz się rozwija, za każdym razem coraz więcej informacji, jednak świat zabiegany i niestety czasem astrokalendarz nie zostaje wydany, staram się unikać takich sytuacji coraz bardziej. Świat uczy, że nigdy nie wolno siadać na laurach, więc kolejna rocznica powstania bloga to kolejne plany i niespodzianki specjalnie z myślą o Was Dzięki, że jesteście, że czytacie, nieraz poprawiacie. Czekam na fb na Wasze zdjęcia, komentarze, wiadomości, pytania i oznaki, że się Wam podoba lub nie. Jestem otwarty na propozycję tematów, co chcieli byście poczytać, zobaczyć, usłyszeć  Ten blog może się rozwijać tylko dzięki Wam.

Długość dnia i nocy

1 września to początek meteorologicznej jesieni, Słońce wschodzi coraz później, zachodzi coraz wcześniej, jednak właśnie teraz w okolicach równonocy dnia będzie ubywać najszybciej. Dokładnie w dniu równonocy dzień i noc będą trwać 12 godzin. A z każdym kolejnym dniem dzień będzie krótszy od nocy. Proces skracania się dnia będzie trwał do pierwszego dnia astronomicznej zimy.

Gdańsk: 1 września Słońce wzejdzie o godz. 5.54 a zajdzie o godz. 19.36  Długość dnia wyniesie 13 godz. 42 minuty. Pod koniec miesiąca długość dnia wyniesie 11 godz. 36 minut.

Warszawa: 1 września Słońce wzejdzie o godz. 5.48 a zajdzie o godz. 19.23. Długość dnia wyniesie 13 godz. 34 minuty.  Pod koniec miesiąca długość dnia wyniesie 11 godz. 38 minut.

Kraków: 1 września Słońce wzejdzie o godz. 5.56 a zajdzie o godz. 19.24. Długość dnia wyniesie 13 godz. 27 minut. Pod koniec miesiąca długość dnia wyniesie 11 godz. 40 minut.

Ze zmianą pór roku ma związek pewna tendencja. O ile w lecie dzień na północy kraju jest najdłuższy o tyle najkrótszy dzień w roku trwa najdłużej na południu kraju.

Słońce

Słońce 1 września wzejdzie w gwiazdozbiorze Lwa jednak to ostatni powiew lata. Już 22 września o godz. 22.01 rozpocznie się astronomiczna jesień, nasza Dzienna Gwiazda będzie wtedy w gwiazdozbiorze Panny. Równonoc jesienna to moment kiedy Słońce przechodzi przez punkt Wagi czyli przecięcia przez Słońce równika niebieskiego w trakcie pozornej wędrówki po niebie. Promienie Słońca padają wtedy prostopadle na równik. Punkt Wagi jest punktem umownym, ponieważ nie znajduje się on obecnie w gwiazdozbiorze Wagi a… Panny. Jest to spowodowane precesją Ziemi, oś Ziemi kreśli na tle nieba okrąg, zaś zakreślenie pełnego okręgu trwa 25800 lat (tzw. Rok Platoński). W związku z tym zmienia się położenie gwiazdozbiorów na niebie. W związku z precesją zmienia się w czasie Gwiazda Polarna. Nie zawsze nią była położona w Małym Wozie alfa Ursae Minoris. Nazwa punktu Wagi powstała więc w momencie gdy faktycznie znajdował się on w gwiazdozbiorze Wagi.

Księżyc

Nasz Naturalny Satelita wzejdzie 1 września późnym popołudniem w gwiazdozbiorze Strzelca oświetlony w 80%.  Pełnia nastąpi 6 września w gwiazdozbiorze Wodnika. Księżyc znajdzie się w perygeum (najbliżej Ziemi w trakcie swojej  miesięcznej wędrówki) 13 września osiągając odległość (369858km) a w apogeum (punkcie położonym najdalej od Ziemi w miesięcznej wędrówce) 27 września osiągając odległość 404350 km. Druga część miesiąca to doskonała okazja do obserwacji światła popielatego czyli lekkiej poświaty na akurat nieoświetlonej części Księżyca, która pozwala w okolicy nowiu dostrzec niemal całą tarczę Księżyca, szczególnie na fotografii. Światła popielatego najlepiej wypatrywać między 16 a 20 września nad ranem na wschodzie i od 20 do 24 września wieczorem na zachodzie.

Planety

Wieczorem na niebie ginie w blasku Słońca Jowisz, który znajduje się na niebie zachodnim, Saturn znajdujący się na południowym zachodzie będzie widoczny do połowy miesiąca do godziny 22.30, pod koniec miesiąca już około godz. 20.30 będzie ginął za horyzontem. Neptun będzie widoczny niemal całą noc w gwiazdozbiorze Wodnika zaś w Rybach Uran. Pluton widoczny będzie w gwiazdozbiorze Strzelca w pierwszej części nocy. Nad ranem pięknie świecącą Jutrzenką będzie Wenus, która będzie najjaśniejszym obiektem na niebie. Widoczna cały miesiąc od godz. 3.30 w gwiazdozbiorze Lwa tworząc piękne koniunkcję z najjaśniejszą jego gwiazdą. Merkury 12 września osiągnie największą elongację zachodnią co da dobre warunki do jego obserwacji przed wschodem Słońca, jednocześnie Merkury będzie wtedy dość jasno świecił. Najlepiej szukać go na niebie około godz. 4.45 nisko nad wschodnim horyzontem Będzie to jedna z gorszych elongacji zachodnich ponieważ kąt między Słońcem a Merkurym będzie wśród elongacji w tym roku najmniejszy. Nieco lepsze warunki do obserwacji Merkurego będą w listopadzie podczas elongacji wschodniej, wtedy Merkury będzie widoczny po zachodzie Słońca. A najlepsze warunki do obserwacji Merkurego w najbliższym czasie pojawią się dopiero w kwietniu 2018 roku*. Przez cały miesiąc będą słabe warunki do obserwacji Czerwonej Planety, która podobnie jak Merkury będzie nisko nad horyzontem i zbyt blisko Słońca. Pod koniec miesiąca te warunki będą nieco lepsze a w październiku Mars i Wenus w pierwszych dniach dadzą nam przepiękny spektakl.

*dobre warunki do obserwacji planety pojawią się po elongacji zachodniej w Styczniu 2018, w kwietniu mimo dużej separacji obserwacja będzie utrudniona. Za pomyłkę w filmie przepraszam.

Gwiazdozbiory

Powoli na porannym niebie goszczą gwiazdozbiory jesienno zimowego nieba takie jak: Orion, Bliźnięta, Byk, przed wschodem Słońca można ujrzeć jedną z najjaśniejszych gwiazd północnego nieba Syriusza. Zbliża się najlepszy okres obserwacji wieczorem Andromedy z rozległą Galaktyką Andromedy a tuż pod nią pięknego gwiazdozbioru Trójkąta zawierającą tzw. Galaktykę w Trójkącie. Wrzesień to również dobry okres do obserwacji Perseusza z gromadą podwójną.  Na niebie południowo – zachodnim wieczorem ujrzymy Skorpiona wraz z pięknym Antaresem i zachodzącym Saturnem. A na zachodzie Herkulesa, Koronę Północną i obecnego jeszcze wysoko – Łabędzia. Na północy króluje Duży Wóz, Smok oraz Mały Wóz zawierający Gwiazdę Polarną.

Andromeda – konstelacja Andromedy tworzy odwróconą literę T z tego względu łatwo ją znaleźć na niebie wschodnim już w godzinach wieczornych, znajduje się nieco na prawo od Kasjopei i Perseusza. Jej wierzchołek zwieńczony jest rozległą (rozmiary kątowe na niebie to sześciokrotność Księżyca w pełni) Galaktyką Andromedy odległą o 2,52 mld lat świetlnych od Ziemi. Jest to jedna z najodleglejszych galaktyk widocznych gołym okiem w dobrych warunkach, najlepiej metodą zerkania. Wokół Andromedy znajdują się galaktyki satelitarne M110 i M32.

Perseusz – Położony pod Kasjopeją gwiazdozbiór nieba jesiennego. Znajduje się w nim w trakcie maksimum radiant roju Perseidów zwanych również łzami św. Wawrzyńca. Jego kształt przybiera postać greckiej litery TT (pi). Najjaśniejszą gwiazdą położoną w centrum gwiazdozbioru jest Mirfak. Konstelacja jest uwieńczona Gromadą Podwójną Perseusza widoczną gołym okiem.

Pegaz – stanowiący przedłużenie Andromedy gwiazdozbiór nieba jesiennego w godzinach wieczornych. Znajduje się na prawo od Andromedy, tworząc charakterystyczny kwadrat.

Trójkąt – Gwiazdozbiór położony poniżej Andromedy zawierający galaktykę M33 (Galaktyka w Trójkącie), która przy dobrych warunkach powinna być widoczna gołym okiem choć niektórzy mówią o niej galaktyka paradoks w związku z pojawiającymi się problemami z jej obserwacją Tworzy w godzinach wieczornych na niebie wschodnim charakterystyczny trójkąt.

Roje Meteorów

Wrześniowe Perseidy – mały deszcz spadających gwiazd aktywny od 5 września do 10 października z maksimum 10  września. ZHR wynosi 5 meteorów na godzinę. Jest to szybki rój wpadujący z prędkością 66 km/s. Jest to rój nieznanego pochodzenia. Radiant znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza w pobliżu gwiazdy Algol.

Kalendarz zjawisk

Wydarzenia Księżycowe:

01.09 – Wieczorna koniunkcja Księżyca i Plutona w Strzelcu. Oba obiekty będzie dzielił dystans  2° 31' od siebie co uniemożliwi obserwacje przez teleskop jednak pozwoli na obserwacje przez lornetkę. Obiekty osiągną najwyższy punkt na niebie południowym po godz. 20.00 - 17°. Jasność Księżyca podczas koniunkcji to -12.3 mag a Plutona 15 mag (co czyni go niewidocznym gołym okiem).

06.09 – Koniunkcja Księżyca i Neptuna na wieczornym niebie. Po godz. 23.00 osiągną najwyższy punkt na niebie 33°, przez całą noc mknąc w gwiazdozbiorze Wodnika. Jasność Księżyca to -12.6 mag a Neptuna 7.8 mag. Można próbować złapać oba obiekty w polu widzenia lornetki. Niestety Księżyc w pełni może uniemożliwić obserwacje Neptuna.

12.09 –  Koniunkcja Księżyca z Aldebaranem w nocy z 11/12 września. Około godz. 23.00 oba obiekty wzniosą się na wysokość 10 ° i z biegiem nocy będą coraz wyżej na południowym niebie osiągając nad ranem wysokość 50 stopni w gwiazdozbiorze Byka. Dystans dzielący dwa obiekty wyniesie około 10 st.

13.09 – Ostatnia kwadra.

18.09 – Koniunkcja Księżyca z Wenus na niebie porannym. Koniunkcji warto wypatrywać od godz. 4.15 – blisko dwie godziny przed wschodem Słońca a będzie zanikać w blasku Słońca około 5.30. Jasność Wenus -3.9 mag. Warto próbować uwiecznić na fotografii światło popielate Księżyca oświetlonego wtedy w 5 %.  Zarówno Księżyc jak i Wenus znajdą się w konstelacji Lwa w towarzystwie Regulusa.

19.09 – Koniunkcja Księżyca,  Merkurego i Marsa w konstelacji Lwa w godzinach porannych. Jasność Księżyca wynosi -8.4 mag a Merkurego -1 mag. Księżyc będzie na dzień przed nowiem. Niestety jasność nieba znacznie utrudni o ile nie uniemożliwi obserwacje. Możemy próbować zaobserwować oba obiekty gołym okiem.

20.09 – Nów Księżyca

27.09 – Koniunkcja Księżyca i Saturna w godzinach wieczornych w gwiazdozbiorze Wężownika, para widoczna będzie gołym okiem i przez lornetkę. Jasność obiektów wyniesie dla Księżyca -11,5 mag a Saturna 0,3 mag. O godz. 19.30 będzie bonus bowiem w towarzystwie obu obiektów pojawi się ISS.

28.09 – Pierwsza Kwadra

29.09 – Koniunkcja Księżyca z Plutonem w gwiazdozbiorze Skorpiona. Niestety oba obiekty będzie dzielił zbyt duży dystans żeby próbować łapać je w teleskopie, dodatkowo jasność Plutona nie przekroczy 15 mag czyniąc go obiektem dla większych teleskopów a kontrast nieba będzie psuł Księżyc oświetlony w -12 mag.

Wydarzenia z planetami:

02.09 – Koniunkcja Marsa i Merkurego. Będzie to koniunkcja poranna, oba obiekty znajdą się w gwiazdozbiorze Lwa Czerwona planeta będzie oświetlona w 1.8 mag a Merkury 2.8 mag, jednak ich bliska odległość od Słońca (11°) znacznie utrudni obserwacje koniunkcji. Para będzie zbyt daleko aby objąć ją w polu widzenia teleskopu, jednak można próbować obserwować koniunkcje gołym okiem. Ze względu na bliskie położenie względem Słońca odradzam obserwacje jakąkolwiek optyką.

05.09 – Neptun znajdzie się w opozycji znajdując się w konstelacji Wodnika. Będzie to dobry okres do obserwacji planety. Opozycja to położenie obiektów po przeciwnych stronach Ziemi. Neptun będzie widoczny między godz. 22.30 a godz.2.30. Najwyższy punkt na niebie osiągnie 36 minut po północy z każdym kolejnym dniem robiąc to o 4 minuty wcześniej. Nie różni się on niczym od zwykłej gwiazdy podczas obserwacji gołym okiem, dopiero użycie przyrządów optycznych pozwala dostrzec więcej. Niestety opozycja zbiegnie się z pełnią Księżyca a sama jasność planety wynosi zaledwie 7.8 mag, a rozmiary kątowe Neptuna to 2.4 ”.

10.09 – Bliska koniunkcja Merkurego i Regulusa w gwiazdozbiorze Lwa w godzinach porannych. Odległość między obiektami wyniesie 0,7°. Niestety niskie położenie na niebie i odległość od Słońca znacznie utrudnią obserwacje.

12.09 – Merkury osiągnie najwyższą elongację zachodnią, co umożliwi obserwacje planety przed wschodem Słońca. Wzniesie się ona już po godz. 4.30 w konstelacji Lwa nad wschodnim horyzontem, osiągnie wysokość około 10° co będzie utrudniało obserwację. Jasność Merkurego wyniesie -0.4 mag czyniąc go jasnym obiektem. Po osiągnięciu największej elongacji zachodniej odległość Merkurego od Słońca będzie coraz mniejsza czyniąc go ponownie trudnym do obserwacji obiektem. Trudność z obserwacji Merkurego wynika z faktu iż planeta znajduje się bliżej Słońca niż Ziemia, są jednak okresy jej lepszej widoczności. Jednym z takich okresów są okolice równonocy jesiennej, kiedy Merkury jest najlepiej widoczny nad ranem.

16.09 – Bardzo bliska koniunkcja Marsa i Merkurego w konstelacji Lwa. Oba obiekty na niebie będzie dzielił dystans zaledwie 0° 03”. Można ich wypatrywać już od godz. 4.30. Niestety planety znajdą się nisko nad wschodnim horyzontem tuż przed wschodem Słońca co utrudni obserwacje. Merkury osiągnie jasność -0.9 mag a Mars 1.8. Para będzie wystarczająco blisko aby zmieścić ją w polu widzenia teleskopu, ale również będzie widoczna gołym okiem. Ze względu na bliskie położenie względem Słońca odradzam obserwacje jakąkolwiek optyką po godz. 5.00.

18.09 – Koniunkcja Księżyca z Wenus i Regulusem na niebie porannym. Koniunkcji warto wypatrywać od godz. 4.15 – blisko dwie godziny przed wschodem Słońca a będzie zanikać w blasku Słońca około 5.30. Jasność Wenus -3.9 mag. Warto próbować uwiecznić na fotografii światło popielate Księżyca oświetlonego wtedy w 5 %.  Zarówno Księżyc jak i Wenus znajdą się w konstelacji Lwa.

19.09 –  Koniunkcja Wenus i Regulusa w gwiazdozbiorze Lwa. Odległość dzieląca oba obiekty wyniesie 0,5 °. Będzie to koniunkcja poranna i w ogóle koniunkcja miesiąca gdyż w sprzyjających warunkach ujrzymy jeszcze poniżej Marsa, Merkurego i Księżyc na dzień przed nowiem co może być trudne. Niestety Tylko Wenus i Regulus wzniosą się na wystarczającą wysokość na niebie by obserwacje były komfortowe. Będzie to niezwykle fotogeniczna koniunkcja.

22.09. Początek astronomicznej jesieni.

23.09. Niewiasta obleczona w Słońce i Księżyc pod jej stopami  a na Jej głowie wieniec z Gwiazd 12. Niektórzy dopatrują się 13 gwiazdy, jednak to nie gwiazda, to Nibiru. Leci pożreć wszystkich płaskoziemców.

Przeloty ISS i IRYDIUM

Stacja Kosmiczna powróci na niebo nad Polską 3 września w godzinach porannych i przez niemal cały miesiąc będzie pojawiać się nad ranem. Dopiero 25 września po kilku dniach przerwy przeniesie się na niebo wieczorne. Godziny przelotów dla większych miast dostępne na mojej stronie pod adresem… i na heavens-above.com

Satelity Irydium w momencie przelotu tworzą charakterystyczną flarę, czasami jej jasność jest tak duża, że można dostrzec nawet w dzień. Godziny przelotów na moim blogu pod adresem widocznym na ekranie i na heavens-above.com

Czterdzieści pięć obiektów głębokiego nieba na wrzesień: M2, M72, M73, NGC 7009 (Wodnik); M30, NGC 6903, NGC 6907 (Koziorożec); B150, B169, B170, IC1396, NGC 6939, NGC 4343, B361, Ba6, Be87, Cr 421, Do9, IC1369, IC4996, IC1516, LDN906, M29, M39, NGC 6866, NGC 6871, NGC 6888 , NGC 6894, NGC 6910, NGC 6960, NGC 6992, NGC 7000, NGC 7008, NGC 7026, NGC 7027, NGC 7039, NGC 7063, NGC 7086 (Łabędź); NGC 6891, NGC 6905, NGC 6934, NGC 7006 (Delfin); NGC 7015 (Źrebię); M15 (Pegaz); NGC 6940 (Lisek)

TOP 10 lornetkowych obiektów głębokiego nieba na wrzesień: IC 1396, LDN 906, M2, M15, M29, M30, M39, NGC 6939, NGC 6871, NGC 7000

TOP 10 obiektów głębokiego nieba we wrześniu: IC 1396, M2, M15, M30, NGC 6888, NGC 6946, NGC 6960, NGC 6992, NGC 7000, NGC 7009

Wyzwanie DSS obiekt na wrzesień: Abell 78 (Łabędź)

Odkrycia we wrześniu:

1 września 1804 roku Karl Harding odkrył planetoidę (3) Juno.

9 września 1892 roku.  E. E. Barnard odkrył piąty księżyc Jowisza - Amalteę, używając 36-calowego refraktora w Obserwatorium Licka.

19 września 1848 roku William Bond odkrył Księżyc Saturna Hyperion. Był to pierwszy nieregularny Księżyc, który został odkryty.

23 września 1846  Neptun został odkryty przez Johana Gottfrieda Galle, Wykorzystując obliczenia Urbaina Le Verriera.

Do obserwacji nieba polecam program stellarium i aplikacje Star Chart.

źródła

in-the-sky.org

cloudynights.com

skymaps.com

opracowanie: nighstars.pl – Kamil Garstka

Godzinę temu, M.K. napisał:

... i ani jednego Perseida, same sporadyki

poprostu radiant się troche przemieścił  

ale, że co? że u Was nie było perseidów? Patrzcie jaki pokaz u mnie  

a nie planuje ktoś transmisji z radiowych obserwacji?

Ja zmajstrowałem mały film o tym jak obserwować. Mimo, że to moje pierwsze wideo o astronomii może Wam się spodoba.

sytuacja z wczoraj. Od czerwca tylko na mojej działce i sąsiadów nie świeciła się latarnia. Skakałem z radości.. nie powiem kto wpadł na pomysł, żeby zgłosić to w gminie.. bo bezpiecznie. Przyjechali elektrycy i tak sobie rozmawiamy - a gość z tekstem: były żarowki 50 W teraz dajemy 70 W. .............  

jakoś tak wątek umarł.. a właśnie sunął mi dość jasny obiekt po niebie i sprawdziłem co to.. okazało się, że terra. Pokazuje mi niby jasność na poziomie 1.5 mag, jednak było przynajmniej -2 mag, bo rozważałem czy to nie ISS tylko kierunek nie ten  Nie wiem również czy to była flara, czy cały przelot tak jasny bo widziałem tylko chwilę. 

Lipiec to powolny koniec białych nocy, ostatnia szansa polowania na obłoki srebrzyste, poranki z przepiękną Wenus i lato pełną parą 

Grafiki i wizualizacje dostępne na: http://nighstars.pl/2017/07/01/astro-kalendarz-na-lipiec/

Długość dnia i nocy:

Na północy kraju (dane dla Gdańska) 1 lipca Słońce wzejdzie o 04.11 zajdzie o 21.24 dzień będzie trwał 17 godzin i 3 minuty. 31 lipca dzień będzie krótszy od najdłuższego dnia w roku o 1 godz i 22 minuty.

W centrum kraju (Warszawa) 1 lipca Słońce wzejdzie o 4.15 i zajdzie o 21.02 dzień będzie tu trwał 16 godzin i 47 minut. W dniu 31 lipca dzień będzie krótszy od najdłuższego dnia w roku o 1 godz. 14 minut.

Na południu kraju (Kraków) 1 lipca wschód Słońca nastąpi o godz. 04.43 a zachód o 20.50. Dzień będzie trwał 16 godzin i 7 minut i będzie krótszy od najdłuższego dnia w roku o 1 godz i 7 minut.

Latem dni są dłuższe na północy kraju, zaś na południu krótsze o niemal godzinę, jednak na południu kraju dnia ubywa wolniej.

Noce astronomiczne i koniec obłoków srebrzystych:

Dnia systematycznie jednak bardzo wolno będzie ubywać. W drugiej połowie miesiąca kończą się powoli na terenie kraju białe noce. Słońce będzie chować się nisko za horyzont (-18 st.) co sprawi, że wracają noce astronomiczne a w raz z nimi coraz mniej szans na uchwycenie obłoków srebrzystych, które w tym roku przeżywają prawdziwy wysyp. Zauważyłem pewną tendencje, wybuchów obłoków srebrzystych między 19 a 21 czerwca ( w najdłuższe dni w roku) nad niemal całym krajem. Obłoki wtedy są najbardziej wyraziste, mocne, świecą wysoko. Zobaczymy czy przyszły rok potwierdzi te obserwacje.

Wydarzenia Księżycowe:

01.07 – Pierwsza Kwadra

01.07 – Spotkanie Księżyca z Jowiszem – wieczorna koniunkcja, oba obiekty znajdą się w odległości 2,33 stopnia od siebie. Należy ich szukać na niebie południowo – zachodnim około godz. 21.00

02.07 – Spotkanie Księżyca ze Spiką, najjaśniejszą gwiazdą, gwiazdozbioru Panny.

06.07 – Księżyc w Apogeum (405,934 km)

07.07 – Spotkanie Księżyca z Saturnem – oba obiekty będzie dzielił dystans 3,13 stopni od siebie, koniunkcja wieczorna (zacznie się na wschodzie około godz. 22.00)

09.07 – Pełnia Księżyca

16.07 – Trzecia Kwadra

19.07 – Spotkanie Księżyca z Plejadami – na niebie porannym w kierunku wschodnim należy wypatrywać około godz. 3.00

20.07 – Spotkanie Księżyca z Wenus – Bardzo bliska koniunkcja Aldebarana, Wenus i Księżyca. Niebo wschodnie godz. 3.00. Odległość między Księżycem a Wenus to 2,43 stopnia.

21.07 – Księżyc w perygeum (361,236 km)

23.07 – Nów Księżyca

25.07 – Spotkanie Księżyca z Merkurym – koniunkcja Wieczorna na niebie zachodnim. Merkury będzie ginął w promieniach Słońca, obiekty będzie dzielił bardzo mały dystans 0,51 st.

25.07 – Spotkanie Księżyca z Regulusem

28.07 – Spotkanie Księżyca z Jowiszem – koniunkcja wieczorna. Oba obiekty będą widoczne około godzinę po zachodzie Słońca, odległość to 2, 57 stopnia.

30.07 – Pierwsza Kwadra

Wydarzenia z Planetami

03.07 – Ziemia znajdzie się w swojej rocznej wędrówce najdalej od Słońca (152.1 mln km). Dzieje się to każdego roku na początku lipca. Warto zwrócić uwagę, że odległość Ziemi od Słońca nie ma wpływu a temperaturę na Ziemi. Dużo większy wpływ ma nachylenie osi ziemi, które sprawia, że zdecydowanie więcej promieni pada na naszą półkulę w lecie.

05.07 – Wenus znajdzie się 6,6 st od coraz mocniej jaśniejących na niebie porannym Plejad

13.07 – Wenus znajdzie się 3,1 st od Aldebarana na porannym niebie.

25.07 – Merkury znajdzie się 0,9 stopnia od Regulusa na niebie wieczorny, jednak będzie ginął w blasku Słońca.

Wizualizacje i godziny wydarzeń pod artykułem.

Planety

Merkury wieczorem znajduje się na zachodzie, Jowisz  po zachodzie Słońca świeci na południowo – wschodnim niebie i z każdym dniem coraz wcześniej będzie zachodził. Saturn świeci w nocy na południowym niebie. Nad ranem nisko nad wschodnim horyzontem zaczyna świecić Wenus.

Merkury – dla obserwatorów z półkuli północnej nie jest to najlepiej widoczny obiekt w tym miesiącu. Wieczorem niknie w blasku Słońca na niebie zachodnim. 10 lipca przemknie przed M44 a pół stopnia od młodego Księżyca znajdzie się 25 lipca. W ich towarzystwie będzie również Regulus.

Wenus – Gwiazda Poranka, Jutrzenka, przepiękny obiekt świeci przed wschodem Słońca.  Świeci około godz. 3.00 nisko nad wschodnim horyzontem. Niskie położenie nadaje Wenus piękny czerwony kolor. Pod koniec pierwszej połowy lipca (13 dnia miesiąca) znajdzie się w bliskim towarzystwie Aldebarana i Hiad.

Mars – niewidoczny. Znajduje się zbyt blisko Słońca.

Jowisz widoczny jest niemal cały miesiąc wieczorem, na niebie południowo – zachodnim. Im bliżej końca miesiąca tym wcześniej będzie zachodził. Obserwacje należy prowadzić między godz. 20.45 a 22.30.

Meteory

Lipcowe Pegazydy – rój aktywny od 7 do 13 lipca z maksimum 10 lipca. Aktywność roju to 3 meteory na godzinę, radiant roju znajduje się w gwiazdozbiorze Pegaza.

Alfa Cygnidy – rój meteorów z gwiazdozbioru Łabędzia, aktywny przez większą część miesiąca z maksimum 18 lipca, wykazuje się niską aktywnością.

Delta Akwarydy – Rój aktywny od 15 lipca do 20 sierpnia z maksimum 29 lipca i aktywnością na poziomie około 20 zjawisk na godzinę.

Alfa Capricornidy – maksimum roju 30 lipca z aktywnością na poziomie 5 meteorów na godzinę. Aktywność od 3 lipca do 15 sierpnia.

Oczywiście rojów będzie trochę więcej, jednak te są najbardziej typowe dla lipca. Można więc przyjąć, że każdej nocy w sprzyjających warunkach może być widoczne około 30 – 40 meteorów na godzinę.

ISS i Irydium

Dane o przelotach ISS i Irydium na http://heavens-above.com/

Gwiazdy w Lipcu widoczne gołym okiem

Altair  – Najjaśniejsza gwiazda Orła, odległa 16,7 lat świetlnych.

Arktur – Najjaśniejsza gwiazda Wolarza, 36,7 lat świetlnych od Ziemi

delta Cephei – Gwiazda podwójna w gwiazdozbiorze Cefeusza

Deneb – Najjaśniejsza gwiazda Łabędzia, dystans od Ziemi około 140 – 200 lat świetlnych

alfa Herkules – gwiazda podwójna w gwiazdozbiorze Herkulesa

Vega – najjaśniejsza gwiazda Lutni, 5 pod względem jasności na niebie. Odległa o około 25 lat świetlnych

Antares – Najjaśniejsza gwiazda Skorpiona, czerwony nadolbrzym. Odległy o 135,9 lat świetlnych

Polaris – Gwiazda Polarna znajdująca się w Małej Niedźwiedzicy, odległa 433 lata świetlne

Spika – gwiazda znajdująca się w Pannie, odległa 250 lat świetlnych

DSS na lipiec

65 obiektów głębokiego nieba w lipcu: NGC 6140, NGC 6236, NGC 6340, NGC 6395, NGC 6412, NGC 6503, NGC 6543 (Smok); IC 4593, M13, M92, NGC 6106, NGC 6166, NGC 6173, NGC 6181, NGC 6207, NGC 6210, NGC 6229, NGC 6482 (Herkules); B61, B62, B63, B64, B72, IC 4634, IC 4665, LDN 42, LDN 1773, M9, M10, M12, M14, M19, M62, M107, NGC 6284, NGC 6287, NGC 6293, NGC 6304, NGC 6309, NGC 6356, NGC 6366, NGC 6369, NGC 6384, NGC 6401, Tr 26 (Wężownik); NGC 6440, NGC 6445 (Strzelec); B50, B55, B56, Cr 316, M4, M6, M7, M80, NGC 6144, NGC 6153, NGC 6192, NGC 6231, NGC 6242, NGC 6302, NGC 6337, NGC 6451 (Skorpion); NGC 6217, NGC 6324 (Mała Niedźwiedzica)

top 10 lornetkowych dss w Lipcu: IC 4665, LDN 1773, M4, M6, M7, M10, M12, M13, M92, NGC 6231

top 10 DSS w Lipcu: M4, M6, M7, M10, M12, M13, M92, NGC 6210, NGC 6231, NGC 6543

Polecana gwiazda węglowa w lipcu: T Draconis

Wyzwanie głębokiego nieba na lipiec: NGC 6380 ( Skorpion)

Urodzeni w lipcu

Friedrich Bessel – niemiecki astronom, geodeta i matematyk. Dokonał pomiarów położenia około 50 tysięcy gwiazd; pozwoliło to po raz pierwszy dokładnie wyznaczyć odległości międzygwiezdne

Odkrycia i inne wydarzenia astro

17 lipca 1850 roku wykonano pierwsze zdjęcie gwiazdy, była to Wega.

28 lipca 1851 wykonano pierwszą fotografie całkowitego zaćmienia Słońca.

źródła:

in-the-sky.org

cloudynights.com

skymaps.com

opracowanie: nighstars.pl – Kamil Garstka

Rano o której? 2.30?

http://nova.astrometry.net

5 godzin temu, GKG napisał:

 

Ponadto dlaczego M5, M101, M102, NGC 5466, NGC 5907  to najważniejsze obiekty lornetowe w czerwcu?

Raczej takie top 5  Źle napisałem. Każdy miesiąc ma najlepsze warunki do obserwacji czegoś. 
 

Dziesięć obiektów głębokiego nieba na czerwiec: M5, M101, M102, NGC 5566, NGC 5585, NGC 5689, NGC 5746, NGC 5813, NGC 5838, NGC 5907

Pięć najważniejszych obiektów lornetkowych: M5, M101, M102, NGC 5466, NGC 5907

ale skoro mezosfera się ochładza już to idę na łowy

Ja bym chciał dostać do ręki nie pismo od GDDKiA ale dowiedzieć się jakie układy są z dostawcami energii, że palenie latarni całą noc się "opłaci"... bo chyba chodzi tu nie o oszczędności ale właśnie by ktoś zarabiał kosztem głupoty i zobaczyć umowę np między UG a dostawcą.. 

Wschodzący skorpion o zmroku

kto dziś poluje na srebrzaki?

Milky Way ze statywu. Aż grzech nie skorzystać z takiego nieba
nikon d 5200, f 1.8, iso 3200, 15 sek.

P.S. Przynajmniej miniaturki się dobrze prezentują..

Majowy zachód

Właśnie miałem pytać czy ktoś już zaobserwował w tym sezonie. Ja ze świętokrzyskiego to większe szanse bliżej przesilenia. Natomiast słońce poboczne też widziałem genialne

sw 150/750... Używany za 600 zł sie trafia.

Taki mem okazjonalny