Dan1367

1 godzinę temu, M4teusz napisał:

Mam skysafari na telefon i stellarium też na telefon

Sky Safari wydaje się bardziej przejrzyste na początek zmagań z astronomią. Jeśli masz czas, to polecam również czytać różne informacje o obiektach, które chcesz obserwować. Człowiek widzi to, co zna ;). Warto też za dnia zrobić sobie plan obserwacji, bo jak wyjdziesz do ogrodu i dopiero zaczniesz się zastanawiać, nad tym co obserwować, to Ci nocy braknie. Przy planowaniu weź pod uwagę magnitudo obiektu, tak żeby nie szukać czegoś, czego nie jesteś w stanie zobaczyć.

6 minut temu, M4teusz napisał:

Mam stellarium ale gwiazdozbiorówto za dobrze nie znajduje

Tam jest opcja z zaznaczeniem linii oraz nazwy każdego z gwiazdozbioru. Później potrzebne będzie tylko niebo bez chmur i leżak/koc/balkon, by powoli poznawać niebo (tak by wiedzieć jakie odległości z mapy, są w rzeczywistości na niebie).

Na początek polecam poznać niebo. Kup/zainstaluj mapkę nieba i poznawaj gwiazdozbiory gołym okiem. Szukanie mgławic czy galaktyk nie jest trudne. Używa się Star hoppingu, tzn. celuje się w jasną gwiazdę, a później po słabszych za pomocą szukacza (albo w samym okularze) skacze się do poszukiwanego obiektu. Pomocna są dokładne mapy nieba lub aplikacje (stellarium, skysafari). Zakładasz dużo wątków, może zrób jeden temat, w którym o wszystko zapytasz.

Ewentualnie na telefon możesz sobie zgrać skysafari (z tej aplikacji najlepiej mi się korzysta) i polować na nocne obiekty (jest tam zakładka "dziesiejszej nocy", w której są wymienione planety z czasem ich obserwacji i pozycją na niebie).

Papier kredowy - trochu światła i nic nie widać, a książka waży jak worek cementu...

W teleskopy.pl ceny skoczyły jakieś 10-20% w zależności od asortymentu.

4 minuty temu, Darek_B napisał:

Ale dlaczego poukrywałeś grafiki? Uważasz że niepełnoletni nie powinni tam zaglądać ?

Jakoś estetyczniej mi wygląda wersja minimalistyczna. Z grafikami rozlazły post się wydawał

Trochę czasu minęło, ale czas na kolejny wpis, bo czy Księżyc nie jest fascynujący? Wpatrywanie się w niego gołym okiem jest wyjątkowym doświadczeniem. Jakże musiało być ono niezwykłe w zamierzchłych czasach, „kiedy Słońce było bogiem”? Wsiądźmy do wehikułu czasu i przemierzmy dawne dzieje. Pomińmy czasy przedhistoryczne, pomińmy starożytność z arystotelesowskim „doskonałym” księżycem pośrednikiem między ziemią a niebiańskim królestwem doskonałości. Przejdźmy bez spojrzenia na inne greckie dywagacje odnośnie Księżyca (Plutarch, Lucian). Nie zatrzymujmy się nad średniowiecznymi spostrzeżeniami, mocno przesiąkniętymi autorytetem Stagiryty (księżyc miał być doskonałym lustrem, które odbija obraz Ziemi). Powoli zwolnijmy przy szkicach Leonardo da Vinci. Tutaj rozpoczniemy przygodę z ilustrowanym satelitą.

Księżyc też świeci zawsze w swojej porze,
aby ustalać czas i być wiecznym znakiem. (Syr, 43, 6)

Dla mnie idealny fragment Biblii umieszczony w rozważaniach o Księżycu w dziele G. Ricciolego. Jak wspomniałem wcześniej, kwestia dzisiejszych nazw topograficznych naszego satelity bierze swój początek w ustaleniach znajdujących się w Almagestum Novum bolońskiego uczonego. Zamieścił on miedzioryt przygotowany przez F. Grimaldiego. A gdyby los zechciał inaczej?

Odrzućmy pierwszą mapę W. Gilberta – zrobiona dosłownie na oko (nota bene to on jest twórcą terminu selenografia).

Teleskopowe obserwacje rozpoczęły odbieranie „doskonałości” księżycowi. Pionierami  takich obserwacji byli T. Harriot oraz bardziej znany Galileusz. Ten pierwszy zostawił pierwszy szkic księżyca, i chociaż obecnie jest nieco zapomniany, to jemu należy się palma pierwszeństwa.

Po brytyjskim uczonym z kilku miesięcznym z opóźnieniem szkice wykonał Galileo Galilei. Początkowo miał w planach zrobienie pełnej mapy, ale niestety zrezygnował z tego pomysłu.

Księżycem interesowali się również R. Bellarmine oraz CH. Clavius, jednak nie mamy ilustrowanych wyników ich obserwacji (jedynie listy wskazujące na prowadzone obserwacje form geologicznych księżyca).   Warto wspomnieć o szkicach Ch. Scheinera, G. Biancaniego oraz Ch. Malaperta, mimo że były jedynie formą ilustracji, stworzoną na potrzeby ich rozważaniań – zatem nie stanowią czegoś na kształt map.

Szkic C. Mallena, zatrudnionego przez francuskich badaczy (P. Gassendi, N. C. Fabri de Peiresc) jest interesujący, jednak raczej mapą go nie nazwiemy – to księżyc artysty, a nie astronoma.

Pierwszym kandydatem na księżycowego topografa będzie M. F. van Langre. W planach flamandzki uczony miał stworzenie mapy 13 faz księżycowych, ale nie udało się tego dokonać. Pozostawił nam jedną pełną rycinę w 1645 r., na której umieścił różne formacje geologiczne. Jest pierwszym, który nadał nazwy powierzchni księżyca. Znajdziemy tam imiona monarchów, naukowców i artystów, nazwy miast i państw z epoki.

Dwa lata później prawdziwy atlas księżyca opublikował J. Heweliusz. Nie przejmował się nomenklaturą poprzednika. W Selenografii znalazły się imiona władców europejskich, filozofów greckich i rzymskich, nazwy geograficzne znane z Ziemi. Atlas gdańskiego astronoma wytyczył dla następców sposób przedstawiania Srebrnego Globu (wykorzystanie narzędzi geograficznych, oświetlenie księżyca z jednego punktu, przedstawienie libracji, oświetlenie poranne).

Ostatnim w dzisiejszej  podróży będzie szkic B. Ricciolego. Przedstawił księżyc w sposób heweliuszowy, jednak nadał nazwy łatwiejsze do zapamiętania i które z grubsza obowiązują do dziś. Tak więc miejsca, które widać gołym okiem, rozróżnił na morza (łac. maria) i lądy (łac. terrae), natomiast kratery nazwał na cześć postaci historycznych. Co ciekawe jego toponimy były zbudowane na przeciwnościach (Mare Frigoris – Terra Caloris; Mare Fecunditatis – Terra Sterilitatis, etc.), niemniej jednak nie wszystkie przetrwały próbę czasu – zastąpiono wiele nazw w późniejszych czasach.

Na koniec można jeszcze dodać, że zwyczaj przedstawiania księżyca odwróconego „do góry nogami” pojawił się wraz z teleskopem, który taki obraz prezentował. Praktykę tę stosowano do niedawna. Jednak obecnie obrazy księżycowe są konstruowane i przechowywane cyfrowo i mogą być wyświetlane w dowolnej orientacji. Astronomowie powrócili więc do pokazywania Księżyca, tak jak widać go gołym okiem.

Na dziś tyle, kolejna podróż za jakiś czas...

Chodzi o obserwacje wizualne czy astrofoto? Zobacz tu (przewiń post niżej).

5 minut temu, TomaszP1977 napisał:

Przed chwilą leciała na północ od Lublina, na przelotowej, śliczna w lornetce

Chyba leciał, bo to Rusłan

38 minut temu, Adam_Jesion napisał:

Wpadłem na prosty pomysł, jak póki co, możemy poradzić sobie z irytującym przeskakiwaniem wątków na głównej stronie, zanim załadują się obrazki. Zerknijcie. Przeniosłem moduł do prawej kolumny, co powoduje, że same wątki są teraz na stronie znacznie wyżej (czyli lepiej). Co sądzicie o takiej zmianie? W prawej kolumnie chyba będzie lepiej. Co nie?

Według mnie takie ustawienie jest milsze dla oka. Wydaje się wszystko bardziej uporządkowane.

Teraz, Mariusz Psut napisał:

Na CN znajdziesz kilka raportów. Mówi się o słabej transmisji (12 elementów). 

Moim zdaniem to przerost formy nad treścią i tak jak pisali przedmówcy raczej pokazówka niż wartość użytkowa. Po tylu latach nie pojawiła się żadna inna ogniskowa. Znacznie ciekawsza jest seria 92 i jak czytałem ma być kolejna ogniskowa. 

Za granicą patrzyłem, byłem ciekaw o polskie opinie te 92° całkiem niezłe opinie zbierają.

Temat trochę zakurzony, ale czy ktoś przez te 9 lat przetestował ES 120° i może co nieco opowiedzieć?

Z mojego doświadczenia wynika, że różnicę między okularami najlepiej mieć w iloczynie 1,5 (jak masz 14 mm to następny około 21 mm). Zasadniczo podstawą są 3 okulary: około 5-8 mm, 10-15 mm, 25-30mm - do mocnych powiększeń, do mgławic i szeroki do przeglądu+duże mgławice. Do podstawy można kompletować inne. Jak masz dużo podobnych szkiełek, to cały czas coś zmieniasz, a i tak summa summarum różnica będzie bardzo mała. Polecam jeszcze poczytać tutaj ciekawy wątek. Pozdrawiam.

1 godzinę temu, M.K. napisał:

Dziś z Krakowa będzie widać sznurek Starlinków 6 od 20:24 do 20:28.

Chmury już czekają

Znalazłem źródło, na które powołują się zwolennicy lamp

Właśnie przelaciał nad Krakowem (w stronę lotniska) F16. Jak ktoś w okolicach foci, to niech szuka na niebie.

Wszedłem w sekcję komentarzy pod artykułami i przypomniałem sobie dlaczego tego nie robię ;P

5 godzin temu, miron_z napisał:

Jak wszystkie pozostałe z przydomowego ogródka. W Bochni.

IŁ76 i dwa Su27 leciały na pokazy lotnicze do Kleine Brogel w Belgii.

A mogę zapytać jeszcze czym robisz zdjęcia?

2 godziny temu, miron_z napisał:

07wrz18 L984 IFO-EBBL IL76 UR-78820 FL320 G0828

Dla mnie mega. Gdzie złapałeś ten lot?

Godzinę temu, gozdzik napisał:

Wczoraj udalo mi sie po raz pierwszy wyostrzyc Wenus jak na moje mozliwosci .SW 90/900,Canon 700D w projekcji okularowej z okularem 6mm StarGuider,programDPP.

"Venere" to po włosku?

Godzinę temu, jutomi napisał:

Jeśli już będzie wiadomo skąd przylatuje i gdzie leci dalej, to może się okazać, że będzie widoczny nawet z 1/4 terytorium kraju. 

Z Krakowa powinienem widzieć smugę i białą kropkę

Dziś niespodziewanie na niebie leciał C17, przypadkiem ktoś go nie upolował?

35 minut temu, RMK napisał:

Proszę bardzo, już na podejściu, z balkonu. Szczegóły w nazwie pliku.

Dziękuję

Za kilka dni pojawi się na niebie coś ciekawego. Mam nadzieję, że będzie pogoda. Okolice Warszawy mogą wyglądać smoka na niebie

https://www.pap.pl/aktualnosci/news%2C621773%2Ckghm-najwiekszy-samolot-swiata-przywiezie-400-ton-srodkow-do-walki-z