polaris

Samoprzylepny filc załatwia sprawę. 

Ad. 1

Niestety zaoszczędzili na dwóch kawałkach materiału. Musisz w łoże po każdej stronie wkleić po kawałku materiału, co ustabilizuje osie. 

Ad. 2

Tam powinno być łożysko oporowe, które przejmuje ruch obrotowy. Na pewno masz poprawnie skręconą całość? 

W dniu 5.11.2018 o 16:23, Sebastianeczekk napisał:

Ta nowa chłodnia to grzmot nad grzmotami widzę...

181,5 m wysokości

Lunty MS 70 mm są dobre optycznie i ważą nieco poniżej 2 kg.

Polecam książkę "Historia naturalna gwiazdozbiorów" Dobrzycki/Włodarczyk wyd. Prószyński i S-ka.

W pełni się z Tobą zgadzam i również tak podchodzę do obserwacji. Ale dobrze jest odróżniać luźne wrażenia obserwacyjne od recenzji sprzętowych.

Hm, jednak pisząc tekst do działu testów i recenzji dla innych użytkowników (bo przecież nie dla siebie) warto wspomnieć o takich wyraźnie widocznych wadach/cechach, a nie przemilczeć "bowiem za bardzo mi nie przeszkadza". Można zacząć się zastanawiać, jakie inne wady/cechy nie zostały wypunktowane, bo nie przeszkadzały i zostały zignorowane.

Godzinę temu, dark1 napisał:

Doczytałem, że pozorne pole widzenia okularu to kąt pod jakim widzimy diafragmę. Więc okular może mieć 100 stopni jeśli wlepimy oko głębiej niż źrenica wyjściowa. Wyjaśnialoby to dlaczego okular może być uznany za sto stopni ale nie przy komfortowej źrenicy. 

Jeśli pole widzenia okularu to kąt pod którym widzimy jego diafragmę, to nie ma znaczenia ile "czarnego" poza nią zobaczymy wlepiając oko poniżej ER okularu.

Tak, warto sprawdzić pole widzenia na gwiazdach, to utnie gdybania o polu własnym przyjmując, że okular ma faktycznie f=21 mm.

Jeśli chodzi o ER, to rzeczywista wartość 19-20 mm powinna pozwolić objąć 100% pola widzenia w nawet dość grubych szkłach korekcyjnych. Jeśli wyszło Ci 70% pola to rzeczywisty ER jest pewnie na poziomie 15-16 mm (może soczewka oczna okularu jest wpuszczona głębiej w obudowę?)

Co do braku odblasków, to na czym testowałeś?

Miałem okazję obserwować przez Hyperiona i UFF w f/6. Oba to poprawne okulary, ale spojrzenie przez Morpheusa wymiotło. Takiego komfortu obserwacji, etetyki i jakości obrazu, oraz wrażenia zanurzenia się w polu widzenia nie daje żaden z tych okularów. Powrót do nich to ciągłe i denerwujące wrażenie, że czegoś tam brakuje, a pole mocno Cię ogranicza. Ale to widać dopiero po spojrzeniu przez Morpheusa.

Hej, jeśli jest taka możliwość to dlaczego nie? Nie wstydzę się go

Cześć,

Jestem obecnie jedynym prowadzącym astronoce.pl i jednym z obserwatorów grupy poznańskiej.

W sumie nie jestem tu nowy, bo wróciłem po długiej nieobecności.