krzysztofmcgaywer

Feniks Feniks (łac. Phoenix, skrót Phe) – 37 co do wielkości konstelacja nieba. Ma powierzchnię 469 stopni kwadratowych. Jest niezbyt jasną i niewyraźną konstelacją. Należy do gwiazdozbiorów nieba południowego. Leży na południowym krańcu gwiazdozbioru Erydanu, daleko od Drogi Mlecznej. Dawniej gwiazdy Feniksa należały właśnie do Erydanu. Gołym okiem w Feniksie dostrzeżemy około 40 gwiazd. Najjaśniejszą gwiazdą konstelacji jest Ankaa (2,4 mag). W tym gwiazdozbiorze nie ma żadnych obiektów Messiera, ale odkryto w nim 5 egzoplanet . Feniks graniczy z Erydanem, Piecem, Żurawiem, Rzeźbiarzem i Tukanem. Jest bardzo łatwy do obserwacji z terenów Australii czy południowej Afryki. Gwiazdozbiór jest widoczny na szerokościach geograficznych między 90oS a 27oN. Roje meteorów Fenicydy – rój związany z kometą 289P/ Blanpain. Pierwszy raz Fenicydy zostały zaobserwwowane 5 grudnia 1956 roku. Rój jest aktywny od 28 listopada do 9 grudnia z maksimum 6 grudnia. Gwiazdy Ankaa (α Phe) – najjaśniejsza gwiazda konstelacji. Jest oddalona od Słońca o około 85 lat świetlnych. Jest gwiazdą 2,5 raza masywniejszą od Słońca. Dodatkowo jest gwiazdą spektroskopowo podwójną. Jej mniejszy towarzysz okrąża gwiazdę w około 10,5 roku. β Phe – gwiazda podwójna o jasności 3,3 magnitudo. W układ gwiazd wchodzą dwa niemal identyczne żółte olbrzymy typu widmowego G8. Okrążają się w średniej odległości 0,3’’ w okresie około 170 lat. Wurren (ζ Phe) – Gwiazda odległa od Słońca o około 300 lat świetlnych. Na niebie ma jasność 4 mag. Wurren jest gwiazdą poczwórną, w której dwa jaśniejsze składniki tworzą układ zaćmieniowy podobny do Algola. Ich jasność zmienia się z 3,9 do 4,2 magnitudo w ciągu 40 godzin. Gwiazdy podwójne w nawiasie podano separację kątową składników. θ Phe (4”) ι Phe (4’ 54”) λ1 Phe (35,4”) λ2 Phe (11,8”) ξ Phe (13,1”) Gwiazdy zmienne W nawiasie podano zakres zmiany jasności, a po znaku „/” czas zmiany jasności AD Phe (10,27-10,8/0,4 dnia) AG Phe (8,87-9,35/0,75 dnia) RV Phe (11,12-12,25/0,6 dnia) S Phe (8,6-10,6/141 dni) ξ Phe (5,68-5,78/4 dni) Obiekty głębokiego nieba NGC 625 – galaktyka spiralna z poprzeczką, oddalona od Ziemi o około 11,5 miliona lat świetlnych. Odkrywcą tego obiektu jest James Dunlop. Należy do grupy galaktyk w Rzeźbiarzu. Obiekt powinien być łatwy do zaobserwowania w 8 calowym teleskopie. Kwartet Roberta (Rose 34) – jest to zwarta grupa powiązanych ze sobą grawitacyjnie galaktyk. W skład tej grupy wchodzą NGC 87, NGC 88, NGC 89 i NGC 92. Rose 34 znajduje się około 160 milionów lat świetlnych od Słońca. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwartet_Roberta#/media/Plik:Phot-34a-05-fullres.jpg Źródła: Stellarium Wikipedia Astronet.pl Powrót na początek Kolejny gwiazdozbiór opublikuję prawdopodobnie końcem kwietnia, ponieważ mam teraz dużo nauki do egzaminów. Pozdrawiam

Właśnie niewiem dlaczego jest taki zielonkawy odcień. Miałem wkręcony filtr UV/IR cut, ale nigdy wcześniej takiego efektu nie miałem.

Wczorajszy Księżyc

Podoba mi się

Dzięki za próbę obróbki i opis co i jak robiłeś.

https://deltaoptical.pl/zestaw-synscan-do-dobson-10-wifi?from=listing

Dzięki! A w czym obrabiałeś?

Właśnie tu jestem kiepski, chociaż już każdy obiekt mi lepiej wychodzi. Stack: M51.TIF

Genialne

Erydan Erydan (łac. Eridanus, skrót Eri) Szósty co do wielkości gwiazdozbiór nieba. Erydan jest gwiazdozbiorem bardzo rozległym. Jest gwiazdozbiorempołudniowym. Najjaśniejszą gwiazdą jest Achernar o jasności około 0,5 magnitudo. Konstelacja ta ma powierzchnię 1138 stopni kwadratowych. W Erydanie przynajmniej 32 gwiazdy ma swoje planety. Sąsiaduje z Bykiem, Wielorybem, Piecem, Feniksem, Wężem Morskim, Zegarem, Rylcem, Zającem i Orionem. Gołym okiem w Erydanie dostrzeżemy około 100 gwiazd. Gwiazdozbiór Erydanu jest częściowo widoczny w Polsce zimą. Widoczny na szerokościach geograficznych pomiędzy 88oS a 28° N. Najciekawsze gwiazdy Achernar (α Eri) – Najjaśniejsza gwiazda Erydanu i dziewiąta najjaśniejsza gwiazda nieba. Jest gwiazdą podwójną i zmienną odległą od Słońca o około 140 lat świetlnych. Z Polski jest niewidoczna. Gwiazda bardzo szybko rotuje - do 250 km/s - dlatego jest jedną z najbardziej spłaszczonych gwiazd. Cursa (β Eri) – gwiazda mająca jasność 2,8 magnitudo. Odległa jest od Słońca o około 90 lat świetlnych. Gwiazda leży blisko gwiazdy Rigel z konstelacji Oriona. Theta Eridani (θ Eri) – gwiazda znajdująca się około 160 lat świetlnych od Słońca. θ Eri jest gwiazdą podwójną o separacji kątowej 8,3” co czyni tą parę atrakcyjnym celem dla astronomów. 40 Eridani (Keid) – gwiazda potrójna, która jest odległa od Słońca o około 16,5 lat świetlnych. Gwiazda ma jasność 4,4 magnitudo. Składnik B był pierwszym odkrytym białym karłem. Gwiazda ta obecnie zbliża się do Słońca w ruchu dookoła centrum Drobi Mlecznej. Wokół składnika A krąży planeta. Gwiazdy podwójne W nawiasie podano separację kątową składników 46 Eri (1,3”) 63 Eri (4’ 57”) A Eri (2’ 13”) b Eri (2’ 7”) c Eri (1’ 06”) f Eri (8,2”) h Eri (5,4”) s Eri (29,4”) u Eri (3,7”) w Eri (2’44”) 48 Eri (51,5”) Gwiazdy zmienne W nawiasie podano jasność gwiazdy, a po znaku”/” czas zmiany jasności 7 Eri (6,10-6,28/?) BB Eri (10,96-11,91/0,56 dnia) BM Eri (8,5-9,3/?) BR Eri (8,37-9,7/175,5 dnia) Z Eri (7-8,63/80 dni) YY Eri (8,1-8,8/0,32 dnia) Y Eri (10,7-13,5/302 dni) W Eri (7,5-14,5/376 dni) VW Eri (9,2-11,16/83,4 dnia) V Eri (8,8-10,4/97 dni) Obiekty głębokiego nieba NGC 1291 (również NGC 1269) – Galaktyka pierścieniowa odległa od Słońca o około 33 miliony lat świetlnych. Galaktyka zawiera dwa oznaczenia NGC. Jest to spowodowane tym, że w 1826 roku James Dunlop odkrył tę galaktykę, a następnie Johan Ludvig Emil Dreyer wpisał ją do katalogu NGC jako właśnie NGC 1291. John Herschel zaobserwował tę samą galaktykę w 1836 roku (nie wiedział, że to ten sam obiekt co NGC 1291) i wpisał do katalogu jako NGC 1269. Galaktyka jest zwrócona do Układu Słonecznego niemal prostopadle, dlatego widzimy ją „od góry”. W przeszłości galaktyka przeszła poważną transformację, co spowodowało jej teraźniejszy wygląd. Źródło: https://www.hansonastronomy.com/ngc-1291 NGC 1532 – galaktyka spiralna z poprzeczką oddalona od nas o około 50 milionów lat świetlnych. Galaktyka jest zwrócona poprzeczką w stronę Układu Słonecznego. Odkrywcą tej galaktyki jest James Dunlop, który odkrył ją końcem października 1826 roku. W tej galaktyce zaobserwowano trzy supernowe: SN 1981A, SN 2016iae i SN 2016ija. Galaktyka posiada kilka galaktyk karłowatych np. NGC 1531. NGC 1532 należy do Gromady Pieca. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_1532#/media/Plik:ESO_-_Ngc1532_gendler_(by).jpg NGC 1300 – Galaktyka spiralna z poprzeczką oddalona od nas o około 61 milionów lat świetlnych. Odkrywcą tego obiektu jest John Herschel. Galaktyka ma średnicę około 110 000 lat świetlnych. Należy do Gromady Eridanus, w skład której wchodzi około 200 galaktyk. W tej galaktyce zaobserwowano co najmniej jedną supernową. Była to SN 2022acko. Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_1300#/media/File:Hubble2005-01-barred-spiral-galaxy-NGC1300.jpg NGC 1232 – Galaktyka spiralna odległa od nas o około 60 milionów lat świetlnych. Odkrywcą tej galaktyki jest Wiliam Herschel. Galaktyka składa się w większości z nowych niebieskich i białych gwiazd. Obiekt jest zwrócony prostopadle do płaszczyzny Układu Słonecznego, więc widzimy ją „od góry”. Galaktyka ma średnicę około 200 000 lat świetlnych. Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_1232 NGC 1535 – mgławica planetarna, którą odkrył William Herschel 1 lutego 1785 roku. Mgławica dość mocno przypomina Mgławicę Eskimos z gwiazdozbioru Bliźniąt. Gwiazda centralna mgławicy może być trudna do obserwacji. Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_1535#/media/File:N1535s.jpg NGC 1909 (IC 2118, mgławica Głowa Czarownicy) – Mgławica refleksyjna, która jest uważana za bardzo starą pozostałość po supernowej. Odległa jest od nas o około 1000 lat świetlnych. Na niebie znajduje się blisko gwiazdy Rigel (gwiazdozbiór Oriona), która podświetla mgławicę. Mgławica ma niebiesko-biały kolor. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/IC_2118#/media/Plik:Witch_head_nebula.jpg Źródła: Wikipedia astronet.pl hansonastronomy.com Powrót na początek

Cześć W noc z piątku na sobotę (5/6 kwiecień) chwilę pogoda dopisała. Było piękne bezchmurne niebo, wiec skierowałem teleskop na M51 w Psach Gończych. Udało się zebrać tylko 17 minut materiału, bo potem przyszły chmury. Teleskop: GSO 10" (254/1250) Kamera: ZWO ASI 585 MC + UV/IR cut 100x15s Wszelkie uwagi mile widziane. Pozdrawiam

05.04.2024 rok. Godzina około 20:30 Teleskop: GSO 10" Kamera: ZWO ASI 585 + UV/IR cut

Cieszę się, że Ci się podoba. Tak tapeta na kwiecień już jest gotowa. Tapety zawszę publikuje około 2 dni przed kolejnym miesiącem.

Witajcie. Zaczyna się kwiecień, więc czas na nową tapetę. Godziny zjawisk są opracowane dla południowej Polski, dlatego mogą się różnić o kilka minut w zależności od Twojego miejsca zamieszkania. Jeżeli mieszkasz w innej części kraju to traktuj te godziny orientacyjnie. Źródło zdjęcia, z którego zrobiłem tapetę: https://pl.wikipedia.org/wiki/Galaktyka_Sombrero#/media/Plik:M104_ngc4594_sombrero_galaxy_hi-res.jpg Wesołych świąt Wielkanocnych!

Cześć. Fotografuję niebo już około roku teleskopem 10 calowym (254/1250) właśnie na montażu dobsona, więc się krótko wypowiem. Oczywiście będziesz potrzebował do astrofoto jakiegoś aparatu lub kamery. Ja korzystam z kamery ZWO ASI 585 MC i jestem zadowolony. To zależy jakie obiekty DSO chcesz fotografować. W przypadku planet to jest bardzo dobry montaż. Można zrobić piękne zdjecia Jowisza, Saturna, Księżyca itp. Pytasz jednak o obiekty DSO. W przypadku obiektów DSO potrzebne będzie użycie dłuższego czasu naświetlania. Ja na moim montażu robię klatki po 30s naświetlania, bo więcej nie da rady (raz tylko była noc co udało mi się zrobić kilka klatek po 100s naświetlania bez pojechanych gwiazdek). Też to zależy od Twojego montażu czy uciągnie te 30 s (może da rade zrobić więcej lub mniej niż te moje 30s). Na tych 30 sekundach naświetlania spokojnie mogę zrobić zdjecia wszystkich obiekktów z katalogu Messiera i większość z katalogu NGC. Oczywiście są jaśniejsze obiekty, które nie wymagaja długiego czasu np. Mgławica w Orionie. Może nie wszystkie obiekty, które będziesz fotografował dadzą Ci super szczegóły na zdjęciu. Jeśli chcesz mieć piękne zdjęcia z super szczegółami to lepszy byłby montaż paralaktyczny np. HEQ 5, na którym będzie można robić dłuższe czasy naświetlania. Decyzja więc należy do Ciebie czy chcesz się ograniczać w czasach naświetlania (więc i w detalu na zdjęciu), czy może chcesz mieć zdjecia z większymi szczegółami (wtedu trzeba kupić montaż paralaktyczny). Jeszcze dodam, że jak kupowany by był montaż paralaktyczny to trzeba będzie kupić prawdopodobnie kolejny teleskop, bo montaż taki montaż paralaktyczny ma ograniczoną ładowność (taki HEQ 5 Pro ma udźwig około 16kg). Według mnie na początek astrofotogiafi Dobson z napędami będzie wystarczający, ale to tylko moja opinia. Dorzucam kilka moich zdjęć dla byś mógł zobaczyć co można na takim dobsonie mzrobić 🙂. Mgławica w Orionie (M42) 200 klatek po 5 s naświetlania M96 18 klatek po 30 s M105 30 s naświetlania NGC 1977 30 s naświetlania Kometa 12P Pons Broock. Też 30 s naświetlania

Bardzo mi się podoba

Delfin Delfin (łac. Delphinus, skrót Del) – Mały gwiazdozbiór nieba północnego. Ma powierzchnię 189 stopni kwadratowych, co czyni go 69 co do wielkości gwiazdozbiorem. Jest dość wyraźny. Na niebie znajduje się między Orłem i Łabędziem. W Polsce widoczny latem. Najjaśniejszą gwiazdą jest Rotanev o jasności około 3,6 magnitudo. Nieuzbrojonym okiem w Delfinie dostrzeżemy około 30 gwiazd. Delfin sąsiaduje z Liskiem, Strzałą, Orłem, Wodnikiem, Źrebięciem i Pegazem. Widoczny jest na szerokościach geograficznych między 69o S a 90o N. Najciekawsze gwiazdy Delfina Sualocin (α Del) – Druga najjaśniejsza gwiazda konstelacji, odległa od Ziemi o około 250 lat świetlnych. Jest gwiazdą podwójną. Słabszy składnik przypomina Syriusza. Rotanev (β Del) – Najjaśniejsza gwiazda Delfina położona około 100 lat świetlnych od Ziemi. Jest gwiazdą spektroskopowo podwójną. Są to dwa podolbrzymy tupu widmowego F5. Oddalone są od siebie o około 0,65”. Al Salib (γ2 Del) – gwiazda podwójna oddalona o około 100 lat świetlnych od Słońca. Ma jasność 4,25 magnitudo. Al Ukud (δ Del) – Gwiazda podwójna o jasności 4,4 magnitudo. Leży około 220 lat świetlnych od Słońca. Aldulfin (Ɛ Del) – Gwiazda leżąca około 330 lat świetlnych od Słońca. Jest pojedynczą gwiazdą typu widmowego B. Gwiazdy podwójne W nawiasie podano separację składników 1 Del (0,9”) 13 Del (1,5”) 15 Del (52”) 16 Del (34”) MR Del (1,7”) S Del (56,5”) γ2 Del (9”) Gwiazdy zmienne W nawiasie podano jasność gwiazdy, a po znaku „/” czas zmiany jasności CT Del (6,8-8,5/?) DX Del (9,5-10,25/0,47 dnia) EU Del (5,8-6,9/69,7 dnia) HR Del (3,7-12,4/?) R Del (7,6-13,8/285 dni) S Del ( 8,3-12,4/277,75 dnia) U Del (7,6-8,9/110 dni) Obiekty głębokiego nieba NGC 6934 – Gromada kulista odkryta przez Williama Herschela 24 września 1785 roku. Jest oddalona od Ziemi o około 51 tys. Lat świetlnych. Małe teleskopy pokażą rozmyty dysk o średnicy około 5’. Gwiazdy gromady dostrzeżemy za pomocą 12 calowego teleskopu. Źródło: http://apod.pl/apod/ap101009.html NGC 6891 – Mgławica planetarna odkryta 22 września 1884 roku przez Ralpha Copelanda. Źródło:https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubbles-view-of-planetary-nebula-reveals-complex-structure/ NGC 7006- Gromada kulista znajdująca się około 135 lat świetlnych od Słońca. Została odkryta w sierpniu 1784 roku przez Williama Herschela. Gromada ta leży w galaktycznym halo. Ma wydłużoną orbitę, co może oznaczać, że powstała poza Drogą Mleczną. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_7006#/media/Plik:Caldwell_42.jpg Ciekawostki Dwie najjaśniejsze gwiazdy (α i β Del) mają niezwykłe nazwy. Gwiazdy Sualocin i Rotanev czytane od tyłu ujawniają imię: Nicolaus Venator. Nicolaus Venator to łacińska wersja imienia Niccolò Cacciatorego, który żył w latach 1780-1841. Cacciatori był asystentem Giuseppa Piazziego. Nicolaus potajemnie nazywał te gwiazdy swoim imieniem i nazwiskiem. Nikt tego nie zauważył. Wykrył to dużo później astronom Thomas Weeb. 14 sierpnia 2013 roku japoński astronom Koichi Itagaki zauważył w konstelacji nieznaną wcześniej gwiazdę o jasności 6,8 magnitudo. 16 sierpnia 2013 roku gwiazda osiągnęła maksymalną jasność 4,4 magnitudo. Obserwacje wykazały, że nieznaną wcześniej gwiazdą była gwiazda nowa w początkowej fazie wybuchu. Z tą jasnością trafiła na listę 30 najjaśniejszych gwiazd nowych w historii współczesnej astronomii. Gwiazda ta jest potocznie nazywana Nową Delfina 2013 lub V 339. Oficjalna nazwa jest bardzo „urocza” i „łatwa” do zapamiętania, a brzmi ona: PNV J20233073+2046041. W 1992 roku granicę Delfina przekroczyła gwiazda ρ Aql z Orła. Gwiazda ta przebywa na niebie rozmiar tarczy Księżyca w ciągu ponad tysiąca lat. Źródła: Wikipedia Stellarium freestarcharts.com Powrót na początek

Może coś w przyszłości

Planuję pdf

Cyrkiel Cyrkiel (łac. Circinus, skrót Cir) – Bardzo mały gwiazdozbiór nieba południowego. Jest 85 co do wielkości gwiazdozbiorem mającym powierzchnię tylko 93 stopni kwadratowych. Czwarta najmniejsza konstelacja nieba. Leży między Centaurem a Trójkątem Południowym. Gołym okiem w Cyrklu dostrzeżemy około 20 gwiazd. Nie posiada żadnych gwiazd jaśniejszych niż 3 magnitudo. Widoczny na szerokościach geograficznych między 90oS a 21oN. W Polsce niewidoczny. Najjaśniejszą gwiazdą jest Alfa Circinus o jasności 3,2 magnitudo. Cyrkiel sąsiaduje z Centaurem, Muchą, Rajskim Ptakiem, Trójkątem Południowym, Węgielnicą i Wilkiem. Najciekawsze gwiazdy α Cir – Gwiazda podwójna oraz zmienna. Jest najjaśniejszą gwiazdą gwiazdozbioru. Ma jasność 3,18 magnitudo. Leży około 53 lata świetlne od Słońca. Gwiazda ma bardzo dziwne widmo. Jest łatwą do odnalezienia gwiazdą. Dwa składniki można rozdzielić już w małym teleskopie. β Cir – Gwiazda leżąca około 100 lat świetlnych od Słońca. Druga najjaśniejsza gwiazda Cyrkla. Jest znacznie młodsza od Słońca. Wiek gwiazdy szacuje się na między 370 a 500 milionów lat. γ Cir – Układ potrójny o jasności około 4,9 magnitudo. Składnik A jest gwiazdą spektroskopowo podwójną. Składnik B jest oddalony od Składnika A o około 1”. Gwiazdy podwójne W nawiasie podano separację kątową składników. AV Cir (17”) CI Cir (8”) CK Cir (około 16”) CO Cir (48”) CQ Cir (około 14”) DF Cir (około 10”) α Cir (15,3”) γ Cir (0,8”) δ Cir (około 54”) Gwiazdy zmienne W nawiasie podano jasność gwiazdy, a po znaku „/” czas zmiany jasności AT Cir (8,4-8,8/3,25 dnia) CF Cir (11,9-12,4/?) CL Cir (8,57-9,15/?) U Cir (12-13,5/145 dni) θ Cir (5-5,44/?) Obiekty głębokiego nieba NGC 5823 – Gromada otwarta, leżąca około 3500 lat świetlnych od Słońca. Ma rozmiar kątowy około 12’. Odkrył ją James Dunlop 8 maja 1826 roku. W gromadzie znajduje się kilkaset gwiazd. Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_5823#/media/File:NGC_5823_DECaPS_DR2.jpg NGC 5715 – Gromada otwarta odkryta w tym samym dniu co gromada opisywana wyżej. Odkrył ją James Dunlop. Leży około 5000 lat świetlnych od Słońca. Ma rozmiar kątowy wynoszący około 7’. NGC 5315 – Mgławica planetarna odkryta 4 maja 1883 roku przez Ralpha Copelanda. Odległość nie jest znana. Szacuje się, że leży od 8400 do 13 700 lat świetlnych od Ziemi. Wygląd mgławicy wskazuje, że gwiazda odrzuciła swoją materię w dwóch różnych wybuchach. Źródło: https://esahubble.org/images/opo0733c/ Galaktyka Cyrkla (Karzeł Cyrkla) – Potężna galaktyka spiralna. Była początkowo uważna za galaktykę karłowatą. Zasłania ją gaz i pył Drogi Mlecznej. Jest jedna z najbliższych nam galaktyk - znajduje się około 13 milionów lat świetlnych od Słońca. Jest najbliższą nam galaktyką aktywną. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Galaktyka_Cyrkla#/media/Plik:Circinus.galaxy.750pix.jpg Źródła: Wikipedia astronet.pl Stellarium Powrót na początek

Wspaniałe

Cześć. W ostatnim czasie pogoda dopisała, więc postanowiłem zrobić trochę zdjęć. Wybrałem sobie za cel galaktyki w gwiazdozbiorze Lwa, ponieważ ten gwiazdozbiór jest już widoczny dobrze i nie trzeba czekać długo by był widoczny w pełni na niebie. Na pierwszy ogień poszedł Triplet Lwa. Materiał Tripletu zbierałem w lutym, więc nie pamiętam ile klatek zrobiłem. Jestem pewny, że było około 100 klatek na każdą galaktykę Tripletu Lwa. Teraz w marcu (noc z 8 na 9 marca) zrobiłem zdjęcia kolejnych pięciu galaktyk. Razem wyszło osiem galaktyk. Dodam jeszcze, że jestem początkujący w astrofoto, więc zdjęcia nie są jakieś spektakuklarne jak innych bardziej doświadczonych osób. Teleskop: GSO 10" (254mm/1250mm) Kamera: ZWO ASI 585 MC Każde z tych zdjęć było naświetlane 30 sekund. Triplet Lwa: NGC 3628 Messier 65 Messier 66 (Niewiem co się stało z tym zdjęciem. Jest takie trochę gorsze od powyższych): W przypadku poniższych galaktyk zastosowałem filtr UV/IR cut, którego wcześniej nie wykorzystałem. Messier 95: tylko 11 klatek po 30s (cóż montaż nie śledził dobrze i dobre było te 11 klatek z około 200 zrobionych) Messier 96 18 klatek po 30s (tak jak wyżej pisałem, w tym przypadku montaż też nie śledził i tylko tyle było dobre) Messier 105 (galaktyka eliptyczna po prawej stronie), NGC 3384 (galaktyka eliptyczna po lewej stronie) i NGC 3389 (galaktyka na dole po lewej stronie):

1. Jaki budżet? 2. Jakie przeznaczenie? (Obserwacje przez okular, czy może robienie zdjeć) 3. Skąd będą prowadzone obserwacje? (Balkon w bloku, czy obserwacje przed domem/w terenie)

Dzięki.

Centaur Centaur (łac. Centaurus, skrót Cen) – 9 pod względem wielkości gwiazdozbiór naszego nieba. Jest gwiazdozbiorem nieba południowego. Ma powierzchnię 1060 stopni kwadratowych. Gołym okiem w Centaurze dostrzeżemy około 150 gwiazd. Najjaśniejszą gwiazdą jest Alfa Centauri mająca jasność około 0,1 magnitudo. Gwiazdozbiór graniczy z Pompą, Kilem, Cyrklem, Krzyżem Południa, Hydrą, Wilkiem, Muchą i Żaglem. W Polsce praktycznie niewidoczny. W Tatrach gwiazda Menkent jest widoczna tylko 5 stopni nad horyzontem. W Gdańsku konstelacja w ogóle niewidoczna. Roje meteorów alfa Centaurydy – rój aktywny od 28 stycznia do 21 lutego z maksimum przypadającym na 8 lutego. ZHR roju wynosi od 5 do 20 meteorów na godzinę. Najciekawsze gwiazdy Alfa Centauri (α Cen, Rigil Kentaurus) – Najbliższa nam gwiazda. Układ potrójny leżący około 4,4 lata świetlne od Słońca. Pierwszy składnik (Rigil Kentaurus) to gwiazda podobna do Słońca. Drugi składnik (Toliman) to gwiazda nieznacznie mniejsza od Słońca. Składnik trzeci (Proxima Centauri) to najbliższa nam gwiazda. Jest czerwonym karłem mającym około 15% masy Słońca. Agena (Hadar, β Cen) – Gwiazda podwójna o jasności 0,5 magnitudo. Druga najjaśniejsza gwiazda w Centaurze. Jedenasta najjaśniejsza na niebie. Leży około 390 lat świetlnych od Słońca. ζ Cen – Gwiazda o jasności 2,55 magnitudo. Leży około 380 lat świetlnych od Słońca. Menkent (θ Cen) – Gwiazda podwójna. Leży 60 lat świetlnych od Słońca. Z południowej części Polski widoczna nisko nad horyzontem. Ma jasność 2 magnitudo. Trzecia najjaśniejsza gwiazda gwiazdozbioru. Gwiazdy podwójne i wielokrotne w nawiasie podano separacje kątową składników 3 Cen (8”) BK Cen (15”) C1 Cen (7”) F Cen (około 30”) M Cen (około 44”) RT Cen (około 48”) V795 Cen (około 32,5”) D Cen (3”) F Cen (około 30”) δ Cen (około 270” (4’)) Ɛ Cen (około 37”) λ Cen (0,7”) Gwiazdy zmienne w nawiasie podano zakres jasności a po znaku „/” czas zmiany jasności AY Cen (8,5-9,11/5,3 dnia) BE Cen (9,1-14,3/200 dni) BK Cen (9,6-10,4/3,17 dnia) KN Cen (9,25-10,3/34 dni) RT Cen (8,1-13,6/255 dni) RV Cen (7-11,2/447 dni) RX Cen (8,5-16/329 dni) T Cen (5,5-9/90,4 dnia) Obiekty głębokiego nieba NGC 5102 – Galaktyka soczewkowata. Odkryta została 21 kwietnia 1835 roku przez Johna Herschela. Jest jedną z najbliższych nam galaktyk soczewkowatych. Leży około 14 milionów lat świetlnych od Słońca. NGC 5367 (IC 4347) – mgławica refleksyjna odkryta 26 czerwca 1834 roku przez Johna Herschela. Źródło: http://www.capella-observatory.com/ImageHTMLs/DiffuseNebula/NGC5367.htm NGC 5128 (Centaurus A) – galaktyka odkryta 29 kwietnia 1826 roku przez Jamesa Dunlopa. Trwają dyskusje na temat właściwości tej galaktyki np. o typ (galaktyka soczewkowata lub eliptyczna), Odległość (10-16 lat świetlnych). Obiekt ma około 60 000 lat świetlnych średnicy. NGC 5128 jest jedną z głównych galaktyk grupy M83. Galaktyka może być obserwowana nawet przez małe teleskopy. Źródło: https://www.eso.org/public/poland/images/eso0315a/?lang NGC 5139 (Omega Centauri) – gromada kulista leżąca około 16 000 lat świetlnych od Ziemi. Jedna z najbliższych nam gromad kulistych. Największa i najjaśniejsza gromada kulista znajdująca się w halo Drogi Mlecznej. Jej rozmiar na niebie wynosi więcej od tarczy Księżyca w pełni. W centrum gromady może znajdować się czarna dziura. Jest widoczna gołym okiem. Źródło: http://apod.pl/apod/ap070419.html NGC 4945 – Galaktyka spiralna z poprzeczką, leżąca około 13 milionów lat świetlnych od Słońca. Odkrył ją James Dunlop 29 kwietnia 1826 roku. Należy do grupy galaktyk M83. Galaktyka jest ustawiona w przestrzeni krawędzią do nas. Biorąc po uwagę rozmiary i kształt uważa się galaktykę za podobną do Drogi Mlecznej. W galaktyce zaobserwowano dwie supernowe. Źródło: https://www.eso.org/public/poland/images/eso0931a/ NGC 5460 – Gromada otwarta, której odkrywcą jest James Dunlop. Leży około 2300 lat świetlnych od Ziemi i ma rozmiar kątowy wynoszący około 35’. NGC 5286 – Gromada kulista odkryta też przez Jamesa Dunlopa 29 kwietnia 1826 roku. Leży około 38200 lat świetlnych od Ziemi. Leży około 4’ na północ od gwiazdy M Cen. Szacuje się, że gromada jest jedną z najstarszych gromad kulistych w galaktyce. Może zawierać w centrum czarna dziurę. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_5286#/media/Plik:Caldwell_84_(50291859591).jpg NGC 3918 – Mgławica planetarna o jasności 8 magnitudo. Odkrył John Herschel w kwietniu 1834 roku. Odległość mgławicy nie jest do końca znana. Szacuje się, że wynosi ona od 4900 do 6800 lat świetlnych. Przez teleskop można dostrzec nawet gwiazdę centralną, która ma około 11 magnitudo. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/NGC_3918#/media/Plik:Planetary_nebula_NGC_3918.jpg NGC 3699 – Mgławica planetarna odkryta przez Johna Herschela 1 kwietnia 1834 roku. Wewnątrz mgławicy znajduje się gwiazda Wolfa-Rayeta Hen 2-65 i jest to jedyne ciało niebieski w mgławicy. Źrodło: https://www.edsm.net/pl/system/id/2407768/name/Hen+2-65 NGC 3766 – Gromada otwarta odkryta przez Nicolasa de Lacaille w 1751 roku. Leży około 7200 lat świetlnych od Słońca. W czerwcu 2013 roku astronomowie odkryli w gromadzie nowy typ gwiazd zmiennych. Prawdopodobnie zawiera 137 gwiazd (36 już jest potwierdzonych ale niektóre obserwacje mówią, że jest 137 gwiazd). Jest bardzo młodą gromadą. Jej wiek szacuje się na około 14,4 miliona lat. Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_3766#/media/File:Star_cluster_NGC_3766.jpg IC 2944 (znana też jako Mgławica Biegnący Kurczak)- Jest to mgławica emisyjna powiązana z gromadą otwartą Collinder 249. Ma duże rozmiary kątowe. Leży w granicach Centaura. Odkrył ją Royal Frost 5 maja 1904 roku. Leży około 6500 lat świetlnych od Słońca. Jest rejonem gwiazdotwórczym. Źródło: http://apod.pl/apod/ap230410.html Źródła: Stellarium Wikipedia Elite Dangerous Star Map Galactic Hunter Powrót na początek