Pawel Kamela

W moim refraktorze 90/900, F 10, Księżyc jest zbyt jasny. W zasadzie doświadczenia mam podobne, jak Panasmaras. Jeżeli niebo jest jeszcze jasne, albo Księżyc chyli się ku zachodowi, można na niego patrzeć. Gdy jest w zenicie, zwłaszcza blisko pełni, jest zbyt jasny. Patrzeć można, ale oczy bolą. Obserwuję dopiero od ośmiu miesięcy, więc moje doświadczenie jest skromne, lecz wydaje mi się, że to jasność Księżyca (do -12 mag) jest kluczowa, a światłosiła teleskopu drugorzędna. Kupiłem w związku z tym zielony filtr księżycowy, ale ze względu na trwający skandal pogodowy (rząd nic nie robi w tej sprawie! ;-) ) nie mogę go wypróbować.

Polecam tabelę Wimmera, czyli zestawienie obiektów DS dla małych apertur. Ogólnie rzecz biorąc masz szanse na gromady otwarte i gwiazdy podwójne. Jeśli chodzi o mgiełki, to raczej stwierdzisz jedynie, że są, ale z dostrzeżeniem kształtu będzie trudno. Link do tabeli Wimmera: http://astro-forum.org/Forum/index.php?showtopic=22620&view=&hl=tabela Wimmera&fromsearch=1

Dzisiejsza "Rzeczpospolita" donosi o wynikach badań dotyczących rozkładu materii we Wszechświecie. Obserwacje odległych gromad galaktyk dowodzą, że materia nie jest rozłożona w sposób chaotyczny, lecz "nanizana na grawitacyjne nici". W ten sposób owe nici tworzą swego rodzaju szkietlet Wszechświata. Cały artykuł jest dostępny pod tym linkiem: http://www.rp.pl/artykul/387186_Wlokna_wszechswiata.html

Jeszcze raz dziękuję za pomoc. Dostałem od Was dużo danych do sprawdzenia i skonfrontowania. Wychodzi na to, że dane na CalSky są poprawne. Musiałem jednak dość długo kombinować, zanim doszedłem do tego, że godzina tranzytu podawana na Sky and Teleskope to czas, kiedy WCP jest na środku tarczy Jowisza. Ja natomiast spodziewałem się, że będzie to godzina początku wejścia na tarczę. Dowiedziałem się więc dziś kilku rzeczy, za co jestem bardzo wdzięczny. Wciąż nurtuje mnie problem poprawności danych serwowanych przez Stellarium. Dopuszczam myśl, że coś mam źle ustawione, a program działa poprawnie. A jak to jest u Was, starych wyjadaczy, którzy na pewno mają wszystko dobrze ustawione?

Różnica czasów zbyt duża, aby można ją było wytłumaczyć uwzględnianiem prędkości światła. Może nałożył się jeszcze jakiś parametr? Będę szukał. A na razie oprę się na CalSky. Raz jeszcze dziękuję.

Około dwóch godzin. Cały problem wynikł z moich poniedziałkowych obserwacji. Już około 23-ej miałem kończyć, ale coś mnie podkusiło i otworzyłem Stellarium. Według tego programu właśnie miał się rozpoczynać tranzyt WCP. Więc wróciłem na balkon i prawie do 1-ej (czyli już we wtorek) próbowałem ją wypatrzeć, lecz się nie udało. Trudno - pomyślałem - WCP jest poza zasięgiem mojego teleskopu. Ale następnego dnia postanowiłem sprawdzić jeszcze CalSky i dowiedziałem się, że gdy o 1-ej kończyłem obserwacje, tranzyt dopiero się zaczynał.

Dziękuję za błyskawiczną odpowiedź. Porównanie danych z Twoich zestawień oraz dwóch wspomnianych programów wskazuje, że to CalSky zawiera prawidłowe godziny przejścia WCP.

Zauważyłem spore różnice pomiędzy danymi pochodzącymi ze Stellarium i CalSky co do tranzytów Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu. Komu wierzyć? Gdzie poszukiwać wiarygodnych danych na ten temat, gdyby się okazało, że żaden z tych dwóch programów nie jest precyzyjny?

Napisz, proszę, co pomogło! Chłodzenie? Napisz po to, aby w przyszłości ktoś mógł skorzystać z Twoich doświadczeń. Bo na tym etapie przyczyna sukcesu pozostaje zagadkowa.

Mam nadzieję, że się nie obrazisz, jeżeli spytam, czy po zmianie okularu ponownie ustawiłeś ostrość? Służy do tego pokrętło przy wyciągu (tam, gdzie się wkłada okular). Każdy okular ma inną ogniskową i po zmianie okularu trzeba ustawić ostrość.

Znakomity poradnik. Zawarto w nim porady z bardzo różnych „półek”. Poważne, ale i drobne, a za to bardzo pomocne. Potwierdzam, że balkon ma mnóstwo zalet. Moje obserwacje mają charakter rodzinny. Zawsze (przynajmniej na początku nocy) są ze mną dwaj starsi synowie. Jak najmłodszy urośnie tyle, żeby sięgnąć do okularu i coś zrozumieć, to też dołączy. I łatwiej będzie mu zadebiutować na balkonie, niż na wyprawie specjalnie poświęconej obserwacjom. Inna zaleta balkonu to możliwość prowadzenia obserwacji po nagłej poprawie pogody. Bywa tak, że spoglądając w niebo, nie widzimy szans na zobaczenie gwiazd. „Krecik” w prognozie pogody umacnia nas w pesymizmie. Zostajemy w domu. A tu naraz chmury się rozstępują i można coś pooglądać. Wyskakujesz na balkon i korzystasz z okazji. A jeśli rozpogodzenie trwa krótko, nie masz poczucia, że długość Twojej wyprawy i poczynione starania były nieadekwatne do efektów. Trzeba też wspomnieć o obserwacjach w środku tygodnia. Po ciężkim dniu gapisz się trochę, odrywasz od spraw przyziemnych (dosłownie i w przenośni), a następnego ranka jesteś zrelaksowany, wypoczęty i gotów na to, by pracodawca wykorzystał, iż jesteś w wieku produkcyjnym. Tak więc na obserwacjach balkonowych korzystamy nie tylko my, ale całe społeczeństwo! ;-)

Z tą opinią się nie zgodzę. Z mojego balkonu gołym okiem widać kilka(!) gwiazd. Warunki są bardzo złe, bo balkon wychodzi na wewnętrzne podwórko. Na podwórku palą się latarnie, które sięgają do mojego balkonu (więc świecą niemal prosto w oczy). Myślę, że mógłbym startować w mistrzostwach Astro Forum na złe warunki obserwacyjne. Co robić w takich okolicznościach? Po prostu trzeba dobrać odpowiednio sprzęt. W czytaniu fachowej literatury i wyciąganiu wniosków nikt nas nie wyręczy. Można co najwyżej weryfikować owoce swoich przemyśleń na forum. Oczywiście to racja, że fachowego słownictwa i wiedzy do przetrawienia jest sporo, ale przecież to wszystko zostaje w Tobie! Czytasz i korzystasz, wzbogacasz się, a nie tracisz. Wracając do balkonu i wypowiedzi kolegi Franciszka Motlocha. Z mojego balkonu, oprócz Księżyca dobrze widać planety. Najefektowniejsze to oczywiście te duże i jasne (jak Saturn i Jowisz), ale i obserwacje Merkurego były wielkim przeżyciem i miały niepowtarzalny klimat wyścigu z czasem. Można też rozdzielać gwiazdy podwójne i obserwować gromady otwarte. Tak naprawdę takie miejsce wyklucza obiekty mgławicowe (mgławice, galaktyki, gromady kuliste). Ja wybierając sprzęt wziąłem dodatkowo pod uwagę, że chciałbym w miarę często wyjeżdżać pod ciemniejsze niebo. Czytaj i wracaj tu z pytaniami, a koncepcja stopniowo Ci się wyklaruje.

Znalazłem interesujący wywiad dotyczący poszukiwania życia poza naszą planetą. Jest to rozmowa z profesorem Józefem Kaźmierczakiem, który pracuje w Instytucie Paleobiologii PAN, gdzie kieruje Zakładem Biogeologii. Kierunki badań, poszukiwania prowadzone na Ziemi, doświadczenia prowadzone na mikroorganizmach umieszczonych w przestrzeni kosmicznej, to wątki które można znaleźć w tym artykule. Mnie najbardziej zainteresowała sprawa rzekomych śladów bakterii na meteorycie pochodzącym z Marsa i aktualnej opinii nauki na ten temat. Poniżej link: http://wyborcza.pl/1,76842,6982122,A_moze_jestesmy_z_Marsa_.html

Bartku C., skoro jesteś otwarty i chcesz się szkolić, to na początku powinieneś skorzystać z wiedzy zgromadzonej na stronie celestia.pl Przeczytaj artykuły: teleskop na balkon, teleskop do planet, teleskop za jak najmniej i – być może – teleskop mobilny. Myślę, że po tej lekturze – podobnie jak niegdyś ja – wyrobisz sobie zdanie. Skonfrontuj swoje potrzeby z charakterystyką poszczególnych kategorii teleskopów i dokonaj wyboru. Albo pytaj dalej na forum. W sprawie sklepu Ci nie doradzę, bo kupowałem gdzie indziej. Życzę trafnego wyboru. PS: Jeszcze link do celestii dodam. A co mi tam?! Płacę, to się bawię ;-) link: http://www.celestia.pl/Kategoria:Sprz%C4%99t_obserwacyjny

Owszem, mam taki teleskop, chociaż na montażu EQ 2. Moim zdaniem najsensowniej jest zacząć od tych okularów, które otrzymasz razem z teleskopem. Popatrzysz przez nie i będziesz miał już niejaką orientację, czego Ci jeszcze potrzeba i w jakim kierunku pójść. Te fabryczne okularki to kellnery 10 i 25 mm. W recenzji zamieszczonej na Astroforum poświęcono im całkiem sporo uwagi. Warto ją przeczytać. Po kilku miesiącach używania teleskopu zapragnąłem nowego okularu, który byłby dobry zwłaszcza do planet. Wahałem się pomiędzy ortoskopem a plosslem. Ostatecznie wybór padł na Sky-Watcher SWA Plossl 9 mm. Ma niewątpliwą przewagę nad fabrycznym kellnerem w postaci większego pola. Jednak nie ma takiej „rewolucji jakości”, jakiej się spodziewałem. Jest też znacznie cięższy, co stwarza trudne zadanie dla wyciągu i (nieco mniej trudne) dla montażu. Moim zdaniem lepiej jest nabyć do tego teleskopu okular o dłuższej ogniskowej i łączyć go z barlowem, niż krótkoogniskowy o bardzo małym ER. Podsumowując, raz jeszcze napiszę, że na Twoim miejscu zacząłbym od fabrycznych okularów, zebrał doświadczenia, i po jakimś czasie wrócił do tematu.