midimariusz

Artykuł podzieliłem na trzy części: sprawy techniczne, obserwacje i podsumowanie.

1.SPRAWY TECHNICZNE.

Na początku napiszę, że noktowizor ten może być trudno kupić z wysyłką do Polski. NA ogół nikt ze sprzedających na ebay nie wysyła ich do naszego kraju, ale jak macie jakichś znajomych w Anglii to nie ma żadnego problemu, żeby za czyimś pośrednictwem sobie go kupić. Cena oscyluje 500-1000 zł i jest zależna od jakości urządzenia. Są trzy klasy A B i C. Najlepsza klasa to A. Jest ona pozbawiona wad i jest idealna do astronomii. Najgorsza jest klasa C. Obraz jest opatrzony licznymi plamami, martwymi obszarami i absolutnie nie nadaje się do astronomii.
Jest też dwie wersje tego noktowizora. Wcześniejsza wersja P8079 jest pozbawiona literek „HP” na końcu. Ma ona kilka braków między innymi: brak automatycznego wzmocnienia obrazu, brak zabezpieczeń przed za wysokim napięciem (wersja P8079HP posiada takie zabezpieczenia ustawione na 6.75V), bardzo mała rozdzielczość obrazu wynosząca 10 linii/1 mm, co przy wartości 40 l/mm w wersji z P8079HP jest wartością niewystarczającą. Z tych względów wersja P8079 absolutnie nie nadaje się do astronomii.

Wzmocnienie.

Jest tutaj zastosowany układ trójkaskadowy. Są połączone światłowodem szeregowo trzy noktowizory, każdy wzmacnia 500X, ale każdy z członów wzmacnia sygnał i sumarycznie mamy wzmocnienie, aż 125 000X i to przy znacznie niższym poziomie szumu! Jest ono imponujące, Standardowo noktowizory generacji 3 wzmacniają obraz około 50 000X. Wydajność P8079HP wynosi około 25% i dlatego jest ona rekompensowana tak wysokim wskaźnikiem wzmocnienia.
Jeśli chodzi o szum własny, to jest niemal idealnie. Szum prawie nie występuje lub jest bardzo niewielki! Kiedy patrzyłem wcześnie przez noktowizor generacji 1 i 2 to byłem trochę zniesmaczony, jak szum przeszkadza i bije po oczach. Tutaj prawie tego nie ma. Rozdzielczość jest imponującą Widać obiekty bardzo szczegółowo, nie ma jakichś ciapek, czy owali na gwiazdach – są one szpileczkami lub punkcikami. Super sprawa. Obraz można nagrywać z rozdzielczością 4k.

Jakość obrazu.

Jakościowo jest to lampa podobna i zbliżona obrazem do wczesnych lamp 3 generacji. Jest to najlepiej wykonany noktowizor 1 i 2 generacji oraz włączając cyfrowe. Bije na głowę tanie noktowizory z marketu za 500 zł. Nie ma jakiś znaczących różnić między obrazem z P8079HP, a noktowizorami 3 generacji bez „plusa”. W kategorii cena/jakość jest nie do pobicia. Porównywałem obrazy dawane przez P8079HP i przez I3 Gen 3 http://www.ceoptics.com i nie widzę jakiś różnic w obrazie. Niektóre mgławice jak M16 i M17 widać za to lepiej u mnie niż w tym I3. M 57 i M 27, M13 widać tak samo. Za to M31 widać już lepiej w I3. Cena między tymi noktowizorami to jest przepaść – 150USD do 4800 USD i w żaden sposób nie tłumaczy ona różnicy w dawanych obrazach. Obrazy są porównywalne, ale cena jest kosmiczna! W końcu to astronomia.

Kategoria w astronomii.

Standardowo obowiązuje podział w astronomii na wizual oraz astrofoto.
Sam P8079HP należy zaliczyć do kategorii – wspomaganie w wizualnych obserwacjach astronomicznych. Spełnia wszystkie cechy wizuala: wkłada się go w wyciąg 2″ tak jak okular Nagler 31 czy ES 30. Regulujemy ogniskową, patrzymy w okular, obraz jest w czasie rzeczywistym. Stosuję naprzemiennie okular ES 30, a potem P8079HP. Nie ma tu poczucia ingerencji elektroniki w obserwacje. Wszystko chodzi jak w tradycyjnym wizualu. Nie ma też poczucia koloru zielonego. Niebo jest po prostu czarne. Słabe gwiazdki widać normalnie i dopiero na jasnych gwiazdach przebija się zielony kolor. Ponieważ ja obserwuję głównie mgławice i gromady kuliste, kolor zielony praktycznie jest tutaj pomijany. Jedynie co może różnic od tradycyjnych obserwacji przez okular, to cichy bardzo wysoki pisk. Noktowizory już tak mają.

Nie ma natomiast żadnego problemu, żeby podpiąć kamerkę, czy aparat i robić zdjęcia, czy filmy. Ludzie tak robią. Można zobaczyć przykładowe filmy na Youtube. Choć jakość ich nie może równać się z tradycyjnym astrofoto.

Budowa.

Nie będę się zbytnio tutaj rozwodził na temat budowy.
Zapraszam tutaj do lektury.

Dodam tylko, że parametry P8079HP to 190X70cm i waży on 0.9 kg. Więc wagą jest zbliżony do Naglera 31, czy ES 30mm. Wraz ze złączką do teleskopu waży 1.5 kg. Użyteczna średnica wewnętrzna i zewnętrzna wynosi 25mm.

Akcesoria

Do obliczenia powiększenia należy przyjąć, że ma on w przybliżeniu ogniskową 26mm. Więc z teleskopem 300/1500 daje powiększenie 57X F5.
Aby zwiększyć użyteczność takiego systemu zakupiłem dodatkowo akcesoria:
reduktor ogniskowej 1.25″ (w oprawie 2″ bardzo źle współpracuje) powiększenie 29X F2.5
barlowa 2X powiększenie 115X F10
barlowa 3X – powiększenie 171X F15
barlowa 5X – powiększenie 285X F25

 

Dodatkowo wyposażyłem go w filtry:
Baader Long pass 495nm 2″
zółty GSO 1,25″
H Alfa 10nm 1,25″
Lumicon OIII 2″
UHC Optolonga 1.25″
Oriona Ultra Block 2″
filtr Amber do okularu.

 

Jednak najważniejsza, najdroższa i najtrudniejsza okazała się złączka do teleskopu, która by to wszystko razem połączyła. Projekt okazał się bardzo trudny, ale w końcu się udało. Wymyślenie, zaprojektowanie oraz wykonanie zleciłem firmie TOM-CIO. Pan Tomasz super się spisał. Zaproponował takie rozwiązania, które pozwoliło to wszystko połączyć i jest mega wygodne. Złączkę wkłada się w wyciąg 2″ do teleskopu. Z przodu przed noktowizorem można podłączyć jednocześnie filtr 2″, filtr 1.25″, reduktor ogniskowej 0.5X, barlowy 2X i 3X. Jest to bardzo łatwe i użyteczne. Dodatkowo złączka umożliwia podłączenie lupy okularowej 5X i 10X i filtra Amber.

Jako okularów użyłem wcześniej już wspomnianych lup 5X i 10X. W zestawie z Allegro jest też lupa 3.5x, której nie używam. Wcześniej sprawdzałem też obraz z okularem SP 25m. Ostatecznie używam tylko jednej lupy 10X i wg mnie jest najlepsza. Okulary do teleskopu nie nadają się do tego rozwiązania. Wadą lupy 10X jest małe pole widzenia.

Jako redukcji minimalnego szumu i koloru zielonego używam filtra Amber. Jednak na słanych obiektach przeszkadza on w obserwacjach i często obserwuję bez tego filtra.

Przeciwwaga.

Jak łatwo się domyśleć, użycie ciężaru 1kg czy też 1.5 kg powoduje opadanie tuby teleskopu.
Rozwiązanie okazało się banalnie proste. Jako przeciwwagi używam magnesów z głośników. Dogadałem się z Księdzem Proboszczem i po znajomości dał mi do rozbiórki jedną uszkodzoną kolumnę Elektron 100W. Oczywiście po inwestycjach kolumna mogłaby by ewentualnie zostać naprawiona, ale ja postanowiłem inaczej. Stała się dla mnie źródłem cennych magnesów i mogła dzięki temu przyczynić się do rozwoju astronomii amatorskiej. Odzyskałem dzięki temu dwa duże magnesy o wadze około 1.5kg i dwa małe. Cała reszta poszła do kontenera. Taki jeden duży magnes przyczepiany jest do tuby i akurat całość jest wyważona. Pracuje idealnie i nic nie przeciąża tuby.Od teraz rozwiązanie to stosuje także do okularu ES 30mm.

 

Zasilanie.

Dodatni przewód należy przykręcić śrubką lub przylutować do otworu znajdującego się na zewnątrz tuby, Ujemny przewód lutujemy do metalowego pierścienia.

Uwaga!
W żadnym razie nie włączaj noktowizora przy świetle! Spowoduje to jego uszkodzenie.

Właściwe dobranie parametrów zasilania ma fundamentalne znaczenia dla prawidłowego działania tego urządzenia. W 95% problemów z noktowizorem wiąże się właśnie z nieprawidłowym dobraniem zasilania. U mnie 100% problemów było związane właśnie z zasilaniem.
Na początku instrukcji od producenta możemy przeczytacz, iż pobiera ono 50mA prądu. Robiąc takie założenie, można dokupić następujące zasilania:
Jako źródło zasilania można użyć czterech baterii paluszków AA lub AAA. Ja nie użyłem tego rozwiązania, ponieważ wszystko razem jest za ciężkie.
Baterie 2XCR232. Dodatkowo kupiłem pudełko na dwie te Betanię. Jest ono bardzo lekkie i ma wyłącznik. Dodatkowo, jako zabezpieczenie zastosowałem krokodylek na przewodzie z plusem. Jednak po trzech obserwacjach baterie się rozładowały i obraz był czarny.
Trzeba było zastosować drugie niezależne źródło zasilania z zasilacza sieciowego. Napięcie zasilania powinno wynosić od 5 V do 6.75V. Kupiłem dodatkowo zasilacz sieciowy od Motoroli 6.4V 200mA za 19 zł, który po zmierzeniu okazał się zasilaczem 5.6V. Wszystko działa, jak należy. Tylko jak działa sam P8079HP. Po zastosowaniu filtra H Alfa obraz czarnieje i zanika.
Po doczytaniu w środku instrukcji okazało sie że średni pobór prądu wynosi jednak 300mA, co przy 200mA zasilacza przy zastosowaniu filtra H Alfa powodowało poczernienie obrazu, aż do „zabicia” gwiazd. Przypadkiem załączyłem równolegle drugie zasilanie z beterii 2XCR2032 i obraz się rozjasnił, aż do normalnej pracy. Teraz działa jak należy. Niestety baterie nie mogą cały czas być załączone, bo się rozładują więc po 5-6 sekundach trzeba je wyłączać. Więc kupiłem jeszcze inny zasilacz tym razem samochodowy z 12V na 6V na 800mA.

Problem z pociemnieniem obrazu.

Wiele P8079HP wykazuje ciemnienie obrazu po około 30 sekundach działania. Wiąże się to z nieprawidłowym przechowywaniem noktowizorów w zimnych i wilgotnych pomieszczeniach. Urządzenia te bardzo nie lubią wilgoci. Niestety w takich warunkach niektóre elementy jak np. Diody mogą ulec uszkodzeniu i tym samym napięcie wytwarzane wewnątrz urządzenia jest zbyt niskie. Po Wyłączeniu i powtórnych załączeniu obraz staje się na powrót jasny i znowu się przyciemnia. Nie oznacza to, że musimy się pozbyć urządzenia. Można w prosty sposób wyregulować napięcie. Wystarczy podkręcić śrubą regulacyjną od napięcia. Mnie wystarczył jeden taki obrót w prawo o 360 stopni. I jest w porządku. Tutaj jest filmik, który pokazuje jak to zrobić. W mojej sztuce jest tylko jedna śruba VOLTAGE po prawej stronie, natomiast nie ma śruby regulacyjnej GAIN do ustawiania wzmocnienia. Trochę to dziwne, bo na filmikach z YT wszystkie urządzenia miały dwie śrubki.

 

OBSERWACJE.

21-22 wrzesień 2019
zasięg 4-5 mag. W zależności od godziny obserwacji.
Godziny 20:00 – 23:30
Niebo pojaśniałe od pobliskich latarni. Ogólne warunki dość dobre. Seeing dobry/bardzo dobry. U mnie na podwórku dość jasno.

M 22
SP 25 – ładna, duża, spokojnie rozbita na drobne gwiazdy.
sam P8079HP – mała, mniejsza niż w SP 25, rozbita na gwiazdy, ale słabiej. Lepszy widok w SP25.
P8079HP wraz z :Z filtrem Amber
Filrem long pass 495 – obraz bez zmian
filtr żółty – bez zmian
filtr H Alfa 10 – prawie nie widać.
P8079HP – bez filtrów, barlow X2, bez Amber – ładnie wygląda, rozbita, widok lepszy niż w SP 25, ale gorszy niż w ES 14mm.

M 28
SP 25 – dużo mniejsza niż M 22. Kaszowata, nierozbita.
Z filtrem Amber
Sam P8079HP – mała, drobna kaszowata
wraz z filrem Long pass 495 – bez zmian
z filtrem żółtym – bez z mian
P8079HP, bez Amber, + barlow x2 oraz Barlow 3x – bardzo ładnie rozbita, widoczna lepiej niż w SP25 i ES 14mm. Wyraźnie widac, że jest to gromada kulista.

M 8 Mgławica Laguna.
SP 25 – widać ją na wprost, jako niewielki owal. Nie widać drugiej części mgławicy, a tym samym ciemnego pasma.
ES 14 + UB – widać ją bez problemu. Ładna, widać wyraźnie obie części oraz przestrzeń między nimi.
Sam P8079HP – widać tylko sam środek mgławicy jako jasny owal. Drugiej części w ogóle nie widać.
P8079HP wraz z:
Long pass 495 – widoczne teraz dwie części mgławicy
filtr żółty – bez zmian – tak jak z LP 495
H Alfa + Amber – widać także dwie części mgławicy.
P8079HP, bez filtra Amber, + reduktor 0.5X. Widoczna tylko jedna środkowa cześć mgławicy. Nie zachwyca.
P8079HP, bez filtra Amber, + reduktor 0.5X, + Filtr H Alfa 10nm.
Widok poezja! Dokładnie widoczna struktura mgławicy wraz z ciemnym pasmem przecinającym mgławice, widoczne różnice w jasności i nasyceniu mgławicy. Widoczne także mgławice poboczne, których nigdy wcześniej nie widziałem. Sama mgławica jest około dwa razy większa niż z ES 14mm + filtr UB. Widać ją dużo lepiej niż przez różne filtry mgławicowe. Super widok! Przypomina obraz z teleskopu o 2-3 razy większej średnicy. To najlepszy obraz mgławicy, jaki w życiu widziałem.

M 20 Trójlistna Koniczyna
SP25 – na wprost nie widać. Katem oka cos tam majaczy.
ES 14 + UB – wyraźnie widoczna mgławica. Katem oka widoczne ciemne wcięcie. Na wprost niewidoczne.

P8079HP – nie widać
P8079HP wraz z filtrm Amber:
Filtr Long pass 495 – nie widać
filtr zółty – nie widać
filtr H Alfa – widać bez problemu, jasna i wyraźna. Nie widać ciemnych wcięć.
P8079HB bez filre Amber:
reduktor 0.5X – nie widac
reduktor 0.5X + filtr H Alfa 10nm – super widoczna! Mgławica widoczna w całości, jako róża wraz z płatkami, czyli ciemnymi wcięciami-mgławicą B66. Najlepszy widok, jaki do tej pory widziałem.

M 17 mgławica Omega
ES 14 + UB – ładna, duża, wygląda jak żelazko. Bardzo ładnie ją widać, jest jasna i wyraźna.
Sam P8079HP – widoczna słabiej i gorzej niż poprzednio.
P8079HP (wraz z filtrm Amber) z:
filtrem Long Pass 495 – bez zmian
filtrem żółtym – bez zmian]
filtrem H Alfa 10 – jest jeszcze lepiej widoczna i jaśniejsza. Widoczna jako duże żelazko. Widoczna także mgławica okalające „żelazko”. Której do tej pory nie widziałem. Najlepszy widok do tej pory.
P8079HP – bez filtr Amben + barlow X2 + filtr H Alfa – jest większa, ale gorzej widoczna mgławica poboczna. Lepiej jest z reduktorem 0.5X + H Alfa.
P8079HP – bez Amber + reduktor 0.5X + Filtr H Alfa 10nm.
Super widok! Mgławica jest co najmniej dwa razy większa niż z okularem ES 14 + filtr UB! Jest olbrzymia! „Żelazko” stanowi tutaj tylko jej jaśniejszą część. Widoczny jest cały kompleks mgławicy. Obok widoczna także mgławica oddzielona od M17. Nigdy wcześniej nie widziałem takiej pięknej M17! Widok powoduje opad szczęki! Mam wrażenie, że obserwuje ją przez teleskop o średnicy trzy razy większej.

M 16 Orzeł
ES 14 + UB. Spokojnie widoczna, ale bez fajerwerków.
Sam P8079HP – nie widać.
P8079HP z filtrem Amber i z :
filtr Long pass 495 – coś tam majaczy
filtr żółty – nie widać
filtr H Amfa 10 – bardzo ładnie widoczna. Jest dużo jaśniejsza niż w ES 14 + UB. Nie widać ciemnych wcięć.
H Alfa10 + reduktor 0.5X – jeszcze lepiej widoczna niż wcześniej.
Barlow X2 + H Alfa 10 – mgławica zajmuje całe pole widzenia. Ładna.
P8079HP – bez filtra Amber + reduktor 0.5X + filtr H Alfa 10nm.
Mega super widok! Widoczna cała mgławica wraz z ciemnymi wcięciami „kolumnami stworzenia”! Jest olbrzymia! Widoczna jest też dodatkowo mgławica poboczna, nieprzylegająca do m 16. Jest to najlepszy widok, jaki w życiu widziałem wręcz fotograficzny! Sama mgławica jest dwa razy większa niż z okularem ES 14 + UB. Widok jak z teleskopu 2-3 razy większego. Poezja!

M 92
P8079HP + Barlow 2x.
Super widok!
Duża, ładnie wygląda, super rozbita, przypomina M 13 w SP 25. Wygląda lepiej niż w okularze teleskopie.
Jednak najlepszy widok zapewnia kombinacja P8079HP + barlow X5. Jest rozbita w drobny mak. Nigdy do tej pory nie widziałem tak dobrze M 92. Jest wielka i przypomina M13 z okularem ES 14. Jest genialna! To najlepszy widok kulistej, jaki widziałem.

NGC 6934
ES 14mm – ładna, okrągła plama, nierozbita.
P8079HP + barlow 2x
Ładna, cała kaszowata, prawie rozbita.
P8079HP + Barlow 3x
ładna, oczywista, rozbita na drobne gwiazdy w mak. Jaśniejsza niż w ES 14. Podobny widok jak przy barlowie 2x, ale tam była bardziej kaszowata.

NGC 6229 sąsiadka M92
W ES 14, samym P8079HP oraz kombinacją P8079HP +barlow X2 i X3 nierozbita.
Z ES 14 – jasna, jednorodna, mała, bez rozbicia, bez oznak kaszowatości. Kombinacja ES 14 + barlow – takie większe szare kółko, słabsze niż poprzednio. Nierozbita. Sam P8079HP – malutkie kółeczko.
P8079HP + barlow X5 wygląda zdecydowanie najlepiej. Na brzegach rozbita, środek jasny nierozbity, ale jak obejrzałem zdjęcia z DSS, to tak mniej więcej wygląda za zdjęciach tylko, że na zdjęciu jest trochę jaśniejsza. Jest to najlepszy widok NGC6229, jaki widziałem.

M15 i M 2
ES 14 – gromady ładnie rozbite.
P8079HP
małe, ładnie rozbite.
P8079HP + barlow 2x
gromady bardzo ładnie porozbijane. Obraz lepszy niż w ES 14. Widać więcej gwiazd i jest jaśniejsza.

IC 5146 mgławica Kokon
P8079HP + Reduktor 0.5X + H Alfa 10
Świetnie wygląda, widoczna jako jasna okrągła plama. Kiedyś raz widziałem ją raz przez filtr H Beta. Żadne inne filtry tu nie pomogły. A ten widok jest bardzo ładny. Przez sam okular lub też z filtrm UHC czy UB niewidoczna.

M 71
ES 14 – ładna, rozbita i wyraźna.
P8079HP+ 3 x
większa i jaśniejsza niż w ES 14. Widać więcej gwiazd. Widok jak z teleskopu o 2-3 większej średnicy. Dużo lepiej widoczna niż przez okular. Obraz jasny i krystaliczny.
P8079HP – widok podobny jak z ES 14mm.

M 27 Hantle
ES 14 – bardzo ładna. Widoczne duże koło, jasna i wyrazista. Z OIII jest bardziej jasna i ciemniejsze tło.
P8079HP + Barlow 3x – dwa razy słabsza niz w ES 14. Ciemniejsza.
P8079HP + barlow 2x
lepiej widoczna niż z barlowe 3x. Lepiej widoczne wcięcia.
P8079HP + barlow 2x + filtr UB – trochę poprawił widok, ale jest gorzej widoczna niż w ES 14.
Porównując bezpośrednio ES 14 + UB vs P8079 + barlow 2x + UB
mgławica Hantle jest lepiej widoczna w noktowizorze. Jest pełniejsza, jaśniejsza, widać więcej gwiazd. Nieco lepiej widoczne są też wcięcia.
Porównując bezpośrednio ES 14 + UB vs P8079 + barlow 2x bez filtra.
Najlepiej jest widoczna w samym ES 14 bez filtra UB.
P8079HP + barlow x2 i bez filtra – wygląda gorzej. Jest słabsza, mniej jasna, ale są nieco lepiej widoczne wcięcia.

Kolejność najlepszego obrazu:
sam ES 14
P8079HP + barlow 2x + UB
P8079HP + barlow 2x bez filtra
ES 14 + UB
P8079HP + barlow x2 + filtr Lumicon OIII.
Po zastosowaniu filtra Lumicon OIII w ES 14 mgławica jest bardziej jasna i ciemniejsze tło. Widok w P8079HP + barlow + OIII też się poprawił na plus. Ogólnie jest tutaj remis.
Porównywałem obrazy z filtrem Long Pass 495 i bez filtra. Wg mnie nie ma różnic w obrazie. Nic kompletnie nie wnosi ten filtr. Filtr żółty zdecydowania pogarsza obraz na m 27. Na innych obiektach też nic nie wnosi. Jest nieużyteczny, tak samo, jak Long pass 495.
Optolong UHC
Duża poprawa obrazu. Mgławica jest jaśniejsza i lepiej widoczna boczne wcięcia. Jest zdecydowanie pełniejszy widok mgławicy. Filtr UHC Optolonga jest na plus.

NgC 6760
ES 14 – słaba, szara plama, nierozbita.
P8079HP + barlow 2x
piękna gromada kulista rozbita w mak. Od razu widać, że to gromada kulista, a nie jakaś tam plama. Wraz z barlowem 3x obraz i tak jest dwa razy jaśniejszy niż przez ES 14mm. P8079HP + barlow 3 x . Jest jeszcze lepiej widoczna i lepiej rozbita.

M 72
ES 14 – kaszowata, nierozbita.
P8079HP + barlow 3x – kaszowata. Niewiele się tu zmieniło.

M 56
ES 14 – na granicy rozbicia.
P8079HP + barlow 2x – dużo lepiej widoczna.
piękna, rozbita w drobny mak. Jest wyrazista i gwiazdy są elegancko porozbijane. Obraz lepszy niż w ES 14mm.

M 57
P89079HP + barlow
ładny pierścionek w ciemnym środkiem. Część wewnętrzna mgławicy jest większa, czyli mniejsze jasne kółko niż w ES 14mm. Taki cienki pierścionek z czarnym środkiem.

M31
Podobnie jak to buło z noktowizorem 2 generacji tak i tutaj obraz galaktyki nie zachwyca. Widoczne tylko jądro i majaczące ramiona. Widoczne osobno gdzieś w oddali od M31 dwie pozostałe satelity M 110 i M 32. I tak obraz galaktyki jest lepszy i większy niż to było w poprzednim noktowizorze. Tutaj najlepszy obraz jest w lornecie 25X100, potem Synta12″ + ES 30mm i na końcu przez noktowizor.

M 13
gromada przez P8079HP + barlow x2 jest rozbita, ale nie tak wielka, i nie robi takiego
wrażenia, jak z ES 14 czy ES 8.8. Widoczny charakterystyczny „pająk” złożony z gwiazd gromady. Wolę obraz z ES 14. Podobnie jak przy M 22 wielkie gromady kuliste nie robią takiego dobrego wrażenia w NT.

Kalifornia NGC 1499
ES 30 + Orion UB – coś tam majaczy . Widoczna kątem oka, jako słaba poświata.
P8079HP
Widoczna przez P8079HP + reduktor 0.5x + filtr H Alfa, ale nie mieści się kompletnie w polu widzenia. Jest gigantyczna! Efekt jest taki, że przed i za mgławicą widoczne są gwiazdy, nagle znikają i widoczna jest słaba bladawa poświata, zróżnicowana pod względem jasności w różnych miejscach. Fragmentami jaśniejsza, fragmentami ciemniejsza. Muszę teleskopem znacznie poruszać w prawo – lego i bardzo w górze i dół żeby ją objąć, ale jest po prostu za duża do teleskopu. Nie widać też żadnych szczegółów, tylko różnicę w jasności i strukturze, też kształt jest niewyraźny. Nie zdawałem sobie do tej pory sprawy z jej rozmiaru. Spróbuje jeszcze podejść do niej z obiektywem 55 mm F1.7

 

IC 281 Pacman
Mgławica wodorowa w Kasjopei.
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
WoW!. Ale jazda! Widoczna w całości, bardzo jasna. Wygląda jak ze zdjęcia mgławicy z for astronomicznych. Bardzo wyraźne wcięcie. Przypomina rzeczywiście Pacmana z gry. Bardzo dobrze widoczne wcięcie. Super widok! Najlepszy widok Pacmana, jaki do tej pory widziałem.

IC 1805 „Serce”
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
O Boże! Ale jazda! Jest ogromna! Muszę teleskopem poruszać w prawo-lewo i góra-d ół, aby ją objąć. Wyraźnie zróżnicowana. W różnych jej fragmentach. Rzeczywiście widoczny kształt serca. Miazga!

IC 1848 „Dusza”
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Też bardzo dobrze widoczna na wprost mgławica. Jest dość zbita. Widoczna spora różnorodność w odcieniach. Widoczne ciemne wciecie. Obie te mgławice do tej pory znałem tylko ze zdjęć astro fotografów.

NGC 7822
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Jest naprawdę spora. Widoczna w całości. Taka podłużna, nieco zróżnicowane nasycenie i jasność. W środku widoczny charakterystyczny trójkąt prostokątny z jasnych gwiazd. W zaleceniach można przeczytać, że do jej zobaczenia jest wymagany teleskop co najmniej 20″ + filtr H Beta + czarne niebo. A tu widoczna w teleskopie 12″ pod niebem 4.5 mag. Szok! Jest widoczna bez problemu na wprost jako oczywista.

NGC 7635 Bańka
Bardzo jasna wbijająca wzrok. Taka dość spora o nieregularnym kształcie. W środku rzeczywiście widać takie kółko, coś jak bańka. W literaturze zaleca się obserwacje teleskopem minimum 16-18″ przy czarnym niebie, aby zobaczyć jej niejednorodności.

Sh2-155
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Nawet ładnie widoczna mgławica pod gwiazdą HR8696 jako taki półksiężyc.

IC 1396 „Trąba słonia”
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Widoczna na wprost w całości jako słaba poświata. Widoczne też ciemne wcięcie (B142), ale dość słabo.

IC 1318 okolice gamma Cyg
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
O ja pierniczę!
Nie wiedziałem, że tu jest aż tyle mgławic wodorowych. Bardzo jasna, widoczny dokładny kształt ze szczegółami, jak na zdjęciu. Widoczna dokładnie struktura z niejednorodnościami i budową. Widoczne wszystkie ciemne wcięcia. Widoczny dokładny kształt i subtelności w jasnościach poszczególnych fragmentów. Poezja! Nigdy nie widziałem tak dokładnie mgławicy wodorowej!

NGC 6888 Crescent
bardzo dobrze widoczna i bardzo jasna. Widoczny charakterystyczny kształt półksiężyca na tle 4 gwiazd w kształcie rąba. Niewidoczne subtelności i pofałdowania. Może jakbym użył barlowa 2X lub 3X zwiększyłbym jej rozmiar i może wtedy ukazałyby się dodatkowe szczegóły w budowie.
Widoczna lepiej niż z kombinacją Dobson 12″ + ES30 + OIII Lumicona.

SH2-108
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Bardzo dobrze widoczna mgławica wodorowa 14 mag.
Jest dość spora i podłużna.

IC 405 Flaming (Auriga)
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Widoczna na wprost. W tle widać dwie jasne gwiazdy. Nawet dość spora. Niewidoczna struktura i subtelności.

NGC 1931 i IC 417
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Widoczna na wprost, jako taki nieregularny kształt, coś jak przygnieciony owal pod jasną gwiazdą. Jest niewielka.

NGC 72963 Helix lub Ślimak
ES 30mm + OIII Lumicona
Takie mdławe duże koło widoczna na wprost. Środek jednolity i jednorodny. Bez szczegółów. Taki duch mgławicy. Granice zamazane, oczywista.
P8079HP + OIII – mgławica niewidoczna
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Mgławica bardzo dobrze widoczna. Duże koło z wyraźnym ciemnym środkiem jak na zdjęciach. Wyraźnie zaznaczone granice mgławicy. W okularze tego nie widać. Wyraźnie zróżnicowana pod każdym względem ,bardziej przypomina widok jak ze zdjęć. Widoczna znacznie lepiej niż przez ES30 + OIII.

Sh2-129
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Taka słaba poświata w kształcie łuku. Widoczna na wprost.

NGC 7000 Ameryka Północna
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Super widoczna! Widać dokładnie strukturę i „mięsistość” i zróżnicowanie różnych miejsc wodorowych coś jak na fotkach.

Widok w 55mm F1,7 + P8079HP

 

IC 5070 mgławica Pelikan
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Bardzo dobrze widoczna, jak na zdjęciach. Bardzo duża mgławica i wyraźny „dziób”.

NGC 6960 i i NGC 6995 Veil i Miotła
Dobrze widoczne. Widoczna struktura i postrzepienie. Widoczny także Trójką Pickeringa, ale dość słabo. W ES 30mm tej nocy w ogóle nie był widoczony.

IC 434 i B33 „Koński łeb”
P8079HP + reduktor 0.5X + H Alfa 10nm
Mgławica bardzo dobrze i wyraźnie widoczna. Głowa konia B33 także wyraźnie się odcięła i widoczna bez problemu o wyraźnym kształcie. Bardzo ładny widok! To mój pierwszy „koń” w życiu.

 

 

NGC 2024 Mgławica Płomień
ES 14 – niewidoczna
P8079HP + H Alfa 10nm – bardzo dobrze widoczna. Widać charakterystyczny kształt „dwóch ogni”. Wyraźnie widoczne ciemne odcięcie w środku. Bardzo łatwa i bezproblemowa. Widoczna struktura i wyraźna granica mgławicy i ciemnego wcięcia.

 

 

M1 Krab
ES 14 (107X) – bardzo bobrze widoczna. Taki szary duży owal bez struktury i szczegółów.
P8079HP (57X)– mgławica o połowę mniejsza. Szary średni owal bez szczegółów. Lepiej widoczna w ES 14.

NGC 2237 Mgławica Rozeta i gromada otwarta.
ES 14 – coś tam majaczy ledwo co kątem oka. Ogólnie niewidoczna. Z filmem mgławicowym akurat teraz nie sprawdzałem, ale ogólnie to dużo lepiej widoczna niż bez filtra.
P8079HP +H Alfa 10nm – mgławica dobrze widoczna wraz z gromadą otwartą. Widać zróżnicowaną strukturę. W środku widoczna sama gromada otwarta bez mgławicy. Na zewnątrz gromady widoczna sama mgławica widoczna jako duży pierścień wokół gromady. Dużo lepiej wygląda niż w okularze teleskopu.

 

M 42 Wielka Mgławica w Orionie
ES 14 – widać bardzo dużą mgławicę z charakterystycznymi „wąsami”. Widoczne w środku ciemne wcięcie jako ciemna plama. Wygląda dość jednolicie, jest mało zróżnicowana pod względem jasności, taka „mlekowata” i „mięsista”. Bardzo dobrze widoczne gwiazdy asteryzmu „trapez” w środku mgławicy.
P8079HP + H Alha 10nm
Mgławica jest o połowę mniejsza. Może to też wynikać z różnicy powiększeń ES14X daje 107X natomiast P8079HP tylko 57X. Nie widać bocznych „wąsów”, za to bardzo dobrze widoczna ciemniejsze miejsce wcięcia. Bardzo dobrze widoczna struktura i wszystkie niuanse jasności ciemniejsze/średnie i jaśniejsze miejsca zdecydowanie się różniły. Jest bardzo różnorodna. Ciemne wcięcie nie jest już ciemną plamą, a jej struktura jest bardzo zróżnicowana, widoczna jako mnóstwo połączonych nici i wąskich fragmentów ciemnej materii. Widać jak w trójwymiarze. (3D). Jest to zupełnie inny widok i inne doznanie niż przez sam okular. Tu można studiować budowę i strukturę mgławicy. To dwa różne widoki i wzajemnie się uzupełniają. Nie będę oceniał tutaj, który jest lepszy.

 

PODSUMOWANIE I WNIOSKI

Obserwacje były przeprowadzane przez dwa miesiące – Wrzesień i Październik. Warunki na ogół były kiepskie lub słabe, rzadko dobrze. Przeciętny zasięg to +5mag. Plus jesienna wilgotność powietrza. Mogłem nie robić tego testu teraz albo podać samo porównanie P8079HP w stosunku do tego, jak widać przez okular, I tak tez zrobiłem. Widać, z czym ciemniejsze będziemy mieli niebo, tym w obu przypadkach będzie lepiej widać nie tylko przez okular, ale także przez noktowizor. Zasady dobrej widoczności słabych obiektów pozostają zatem te same.

Opisze pokrótce, co jest przydatne do noktowizora, a co nie przynosi żadnej korzyści. Zainwestowałem trochę pieniędzy, żeby to wszystko posprawdzać i być może parę osób zaoszczędzi trochę pieniędzy.

Barlowy i reduktor ogniskowej.

Sam P8079HP należy traktować tak jak okular o ogniskowej około 26mm. Łatwo więc obliczyć powiększenie z każdym teleskopem np z moim dobsonem 12″ jest to 1500mm / 26 mm = 57X
Stosując reduktor ogniskowej 0.5X mamy powiększenie 28X, a barlowa 2X 115X.

Barlowy
Trochę się zastanawiałem czy takie połączenie jak z barlowem 3X, czy 5X w ogóle będzie działać, ale działa. Aby zrekompensować dość ciemny obraz z takiego układu, urządzenie pobiera znacznie więcej prądu niż podczas normalnej pracy. Aby móc korzystać z barlowa X5 musiałem zmienić zasilacz na znacznie mocniejszy taki na 800mA. Przy słabszym 200mA wzmacniacz obrazu w ogóle się nie wyrabiał. Teraz jest spokojna praca i maksymalnie wzmocnienie.

Barlowy X2 i X3 bardzo dobrze sprawdzają się na średnich gromadach kulistych. Zawsze jest tutaj większy zysk i lepiej widać je niż przez sam P8079HP, czy też okular. Widać tutaj więcej gwiazd, kuliste są bardziej rozbite i jaśniejsze. Często w okularze teleskopu słabe gromady kuliste widać jako szare nierozbite kółka lub też kaszowate kółka, podczas gdy w kombinacji P8079HP + barlow X2 czy X3 są one rozbite w drobny mak i są jaśniejsze.
Barlow X2 jest zalecany, barlow x3 niekonieczny. Wystarczy mieć jeden z nich. Ogólnie chyba lepiej się spisuje barlow X3, natomiast barlow X2 jest bardziej uniwersalny, bo stosuję je także do mgławic planetarnych.
 

Barlow X5

Jest przydatny do słabych gromad kulistych, gdzie przez najlepszy okular do teleskopu widać ją jako kaszowatą lub nierozbitą. Powiększenie 282X i wzmocnienie obrazu 125 000 X rozbija takie kulki. Obraz jest zawsze lepszy niż przez jakąkolwiek inną kombinację czy to okularów, czy NT z barlowami 2X lub 3X. Barlow 5x to pogromca słabych kulek. Na jasne kuliste się nie nadaje. Barlow X5 jest niekonieczny, chyba że ktoś lubi rozbijać kulki, wtedy staje się koniecznością. Maksymalnie zwiększa możliwości noktowizora do słabizn. Niżej z powiększeniem już bym nie zszedł. I tak jest już tutaj ciemno.

Reduktor ogniskowej.
Reduktor 0.5X daje światło F2.5 co bardzo dobrze sprawdza się na mgławicach. Praktycznie prawie wszystkie mgławice obserwuje z barlowem. Mgławice są jaśniejsze i widać więcej szczegółów. Wg mnie jest absolutnie konieczny.
Sam P8079HP

Najlepiej nadaje się do oglądanie samych gwiazd i gromad otwartych.

Long pass 495nm Baader
Filtr Long pass 495nm Baadera, który tak bardzo polecał jeden pan z zagranicznego forum, kompletnie nic nie wniósł do obrazu. Zero poprawy. Musiałem go sprzedać za połowę ceny.

Filtr żółty GSO, który wyglądał tak samo, jak filtr LP 494nm tak samo nic nie wniósł. Czasami pogarszał obraz w stosunku do widoku bez filtra. Stał się u mnie dawcą oprawy 1.25″ więc nie całkiem się zmarnował. Wiem z opisów, że fitry kolorowe albo nic nie wnoszą, albo znacznie pogarszają obraz.

Filtr Amber
Stosowany z okularem lub lubą przy oku zmniejsza szumy. Powoduje, że widoczne kropki nie migają, ale też skutecznie ściemnia obraz i przeszkadza to trochę w obserwacjach słabizn. Natomiast bardzo pomaga z obiektywem 55mm F1.4 eliminują zielony kolor i powoduje bardzo ładne kontrastowanie drogi mlecznej. Sprowadzenie kosztowało mnie około 170 zł, wystawiłem go za symboliczne 50 zł, ale jakoś nie było chętnych na kupno.

 

Filtr H Alfa 10nm.
Bardzo pomaga lub wręcz umożliwia obserwację wielu mgławic wodorowych. Widok przez taki filtr powoduje przysłowiowy „opad szczęki”. Przez żaden telewizor nie widziałem tak dokładnie i tak dużo mgławic, jak dzięki kombinacji P98079HP + H Alfa 10m. Z wszystkich dostępnych akcesoriów do noktowizora najbardziej zwiększa możliwości obserwacyjne P8079HP. Jest wrażenie, jakbyśmy obserwowali mgławice przez teleskop o 2-3 razy większej średnicy. Jest absolutnie konieczny. Filtr H Alfa jest tak samo ważny ja noktowizor. Ja mam wąskopasmowy 10nm, natomiast nie jest zalecany 7nm jako zbyt ciasny. Akurat ten NT radzi sobie lepiej z nieco jaśniejszymi pasmami, więc okno 10-20 będzie tutaj odpowiednie. Można by też wypróbować 35nm.

Filtr OIII
dawał poprawę na mgławicach planetarnych, ale nie na wszystkich, raczej na tych jasnych i dużych jak M27 czy Helix. Tylko, ze jest to obraz porównywalny do ES 14 + OIII wiec zysk jest tutaj niewielki.

UB.
Orion UB, czy UHC jakoś specjalnie nie pomagały w obserwacjach, Nawet nie pamiętam czy pomogły przy choćby jednym obiekcie. Jakoś nic mi się nie kojarzy. Więc raczej żaden zysk.
Nawet jeśli odrobinę pomagają, to dużo lepszy efekt jest przy kombinacji okular + filtr bez noktowizora.

Filtr podczerwieni regulowany 530-730nm.

Filtr odcina pasmo, które można recznie wyregulować płynnie na następujących odcięciach: 530 – 730nm. Sprawdzałem wraz z obiektywem 55mm F1.7 na wszystkich kombinacjach. Paradoksalnie niestety filtr tylko pogarsza oraz psuje obraz i nie nadaje się do obserwacji przez noktowizor.

 

Czy kupić?

W jednym zdaniu odpowiem, że zdecydowania tak! Za cenę 500-1000 zł nie znajdziemy na rynku urządzenia, które tak bardzo pomogło w obserwacjach. Dokupując dodatkowe akcesoria, jak filtr H Alfa bardzo znacząco zwiększamy jego możliwości. Jeśli chodzi o zasięg gwiazd, to spokojnie wyciąga gwiazdy +15mag. pod niebem +5 mag i widać jeszcze sporo słabszych. Myślę, że spokojnie zobaczymy gwiazdy +16 mag. pod ciemnych niebem z lustrem 12″. No i zabawa z tym urządzeniem jest przednia!

Więcej można zobaczyć na moim blogu, gdzie są dokładne zdjęcia całego setupu, wszystkich akcesoriów oraz zdjecia z obserwacji.