Skocz do zawartości

Mariusz Świętnicki

Społeczność Astropolis
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    103

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    5

 Typ zawartości 

Odpowiedzi opublikowane przez Mariusz Świętnicki

    M-24 Chmura Gwiazd Strzelca

    w Dyskusje o astrofotografii

    Opublikowano

    2 godziny temu, lukost napisał(a):

    Fajne, ale moim zdaniem filtr mocno zaburzył kolorystykę. Tam jest sporo kolorów - przeplata się wodorowy róż i lekki brąz czy może bury (od pyłów), plus niebieskości (gwiazdki) się pojawiają. Zresztą wystarczy poszperać po necie za fotkami referencyjnymi. U ciebie wyszedł sos pomidorowy po całości. ;)

    Poniżej moja fotka - qbynajmniej nie referencyjna, ale wystarczająca by pokazać o co chodzi.

    A kto powiedział, że musimy wykonywać wierne kopie fotografii referencyjnych, których w odmętach internetu jest najwięcej. Filtr z kolorystyką nie ma nic wspólnego, (dołączam przykład). We wczesnych latach 90-tych wykonałem serię zdjęć tego rejonu na kliszach oczywiście, które kolorystycznie niewiele odbiegają od Twojej fotografii, (materiały Konica, Fuji). Jak tylko dokopię się do skanów, to je tutaj zawieszę. Pozdrawiam.                                       Wspomniany przykład fotografii, na tym samym filtrze, Grupa M-106.  Parametry:2023.05.09-10.21:55-00:09CWE, 2023.05.10-11.21:52-00:47CWE. Newton 205/907+MPCC+N.D610mod.+ IDAS LPS-D2. Exp.61x240sek. ISO1600. Zręcin

    3479,61xpubl2F.jpg

    • Lubię 2
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.

    M-24 Chmura Gwiazd Strzelca

    w Dyskusje o astrofotografii

    Opublikowano · Edytowane przez Mariusz Świętnicki

    Ostatnio, przez trzy krótkie noce przełomu wiosny i lata kierowałem teleskopy na Chmurę Gwiazd Strzelca M-24 i dwa ciemne gagatki w postaci mgławic absorpcyjnych Barnard 93 i Barnard 92. Fotograficznie dość przyjemny temat. Jedynie z naszej szerokości geograficznej, w czasie górowania osiąga wysokość niespełna 22° nad horyzontem. Stwarza to pewne ograniczenia, związane z degradacjami obrazu wywołanymi przez atmosferę Ziemi. Parametry:2023.05.22.00:24-02:16CWE, 2023.06.12-13.23:16-01:19CWE, 2023.06.26-27.23:45-00:24CWE. Newton 205/907+MPCC+N.D610mod.+ IDAS LPS-D2. Exp.57x240sek.ISO1600.Zręcin     

    3557,57xM24Bkpublf.jpg

     

    • Lubię 14

    Taki drobiazg... Faliste ślady satelitów?

    w Dyskusje o astrofotografii

    Opublikowano

    W astrofotografii często korzystam z mojego ulubionego Newtona 205/907. Pole widzenia tego instrumentu, (ogniskowa 907mm) na pełnoklatkowej matrycy wynosi po przekątnej 2,7°. W takim polu, w czasie całonocnej sesji fotograficznej, wykonanej w miesiącach letnich - gdy Słońce siedzi płytko pod horyzontem - rejestruje się przy okazji, (niestety) - nawet do kilkudziesięciu śladów po sztucznych satelitach Ziemi. Jeśli teleskop jest poprawnie prowadzony za ruchem sfery niebieskiej, ślady te prezentują się jako idealnie proste linie, (no bo inaczej być nie może). Okazuje się jednak, że może. Takiego "błądzącego" satelitę zarejestrowałem w czasie fotografowania koniunkcji komety K2 Panstarrs z gromadą M-10. Ciekaw jestem Waszych, (racjonalnych) opinii na ten temat ? . Parametry:2022.07.15.22:57-23:00CWE.Newton 205/907+MPCC+N.D610mod.+ IDAS LPS- D2. Exp.1x180sek.ISO1600.

    2708satkoF.jpg

    • Lubię 6
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.

    Supernova 2023ixf w M101

    w Głęboki Kosmos (DS)

    Opublikowano

    Dodam tylko, że jest to już druga supernowa w krótkim przedziale czasowym, w M-101. Parametry: 2011.09.04. Newton 250/1520 + N.D300. Exp.1x117sek. 7x180sek. ISO1600. Jasność 10.2mg

    SN2011fe w M101p.jpg

    • Lubię 12
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.

    Wielka Zorza Polarna - 23/24.04.2023

    w Planeta Ziemia

    Opublikowano

    Co prawda, nie miała takiej potęgi jak giganty zorzowe z 17 listopada 1989, 26 lutego 1992 i 20 listopada 2003roku, ale zawsze to coś. Parametry:2023.04.23.22:11CWE. Nikkor 24-120,(24mm,f4)+N.D810.Exp.10sek.ISO1000. Zręcin

    7106ZkpublF.jpg

    • Lubię 10
    • Kocham 1

    Duże i małe

    w Dyskusje o astrofotografii

    Opublikowano

    Może lepiej będzie napisać "tym mniejsze pole widzenia zestawu".

     

    Piotrek, oczywiście pisałem o tym - że tak jest poprawniej. Gdy na sali siedzi 200 osób i większość nie ma głębszej wiedzy o temacie, to woli łatwiej przyswajalne "powiększenia".  

     

    Dzięki za pociągnięcie tematu i nieco głębszą analizę.  

    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.

    Duże i małe

    w Dyskusje o astrofotografii

    Opublikowano

      Tekst jest dedykowany osobom niewtajemniczonym i wchodzącym dopiero w świat astrofotografii. Koneserów proszę o jego pominięcie, gdyż jest jedynie zarysem rozległego i złożonego tematu :)

      Na pokazach multimedialnych poświęconych astrofotografii, często zadawane pytanie brzmi: jakie powiększenie zostało użyte w teleskopie bądź teleobiektywie do sfotografowania tego obiektu ? Odpowiedź na nie może być jednak sporym zaskoczeniem dla wielu osób. Powiększenie a poprawniej mówiąc kąt widzenia teleskopu determinują dwie składowe: długość ogniskowej obiektywu i rozmiary fizyczne matrycy. Im dłuższa ogniskowa i mniejszy rozmiar matrycy, tym większe powiększenie i na odwrót. Dla obrazowania planet, małych fragmentów tarczy Księżyca czy odległych galaktyk - obiektów których rozmiary kątowe na niebie są bardzo małe - zastosujemy dłuższe ogniskowe i mniejsze matryce. Wróćmy jednak do sedna sprawy. Okazuje się, że olbrzymia ilość obiektów, które prezentujemy na naszych fotografiach ma bardzo duże rozmiary kątowe na niebie. Gdyby nasze oczy posiadały taką zdolność zbierania światła jak teleskopy i możliwość kumulacji zbieranych fotonów podobną do matryc na których obrazy powstają, widzielibyśmy piękne, kolorowe struktury niekiedy wielokrotnie większe od tarczy Księżyca w pełni. Dla lepszego zobrazowania tematu przygotowałem małą kompilację z moich fotografii, w których wklejona tarcza Księżyca - w tej samej skali - jest obiektem odniesienia. Pierwsza fotografia, wykonana na ogniskowej 135mm przedstawia mgławice zjonizowanego wodoru w letnim gwiazdozbiorze Łabędzia a druga, wykonana na ogniskowej 907mm prezentuje galaktykę M-101 "Wiatraczek" w Wielkiej Niedźwiedzicy.   

    01 rozmiary kompilacjaF.jpg

    • Lubię 22

    Mgławica Wulkan i okolica

    w Dyskusje o astrofotografii

    Opublikowano

    OnlyAfc, 35 lat fotografowania Kosmosu sprawia, że nabierasz sporego dystansu do swoich zdjęć. Zdaję sobie oczywiście sprawę, że lekko "poczochrana" fotografia nie musi się wszystkim podobać. "Sterylnych" zdjęć jest bardzo dużo i są piękne. Lubię jednak te trochę "pobrudzone", z pewnymi artefaktami i innymi drobiazgami które tam siedzą. Taka moja opinia, z którą zapewne wielu Kolegów..., przepraszam... i Koleżanek się nie zgodzi :). Gwiazdy na Twojej fotografii są bardzo ładne. Dużo uśmiechu życzę i pozdrawiam Wszystkich odwiedzających.  

    • Dziękuję 1
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.

    Mgławica Wulkan i okolica

    w Dyskusje o astrofotografii

    Opublikowano

    Podczas fotograficznego testu jakości nieba z Grabskiej Góry w Beskidzie Niskim, wykonałem jeszcze próbę głębszego obrazowania Kosmosu w okolicy zenitu. W centrum kadru znalazła się znana para galaktyk M-81 "Galaktyka Bodego" i M-82 "Cygaro", jednak głównym celem łowów była rozległa MW-3 "Mgławica Wulkan". Ten ekstremalnie słaby duch jest fragmentem olbrzymich kompleksów mgławicowych, zdefiniowanych jako obiekty IFN,(Integrated Flux Nebula). Unoszą się one nad płaszczyzną dysku Galaktyki, niczym cirrusy nad powierzchnią Ziemi a za ich subtelną iluminację odpowiada blask miliardów gwiazd Drogi Mlecznej, którym są oświetlane. Temat raczej trudny, wymagający ciemnego nieba i dobrych warunków meteo. Daje jednak świetne pole do działań, gdyż spora część północnego bieguna nieba wypełniona jest tymi niezwykłymi strukturami. Parametry:2023.03.16.20:54-23:33CSE. Samyang 2/135,(f2,8) + N.D610mod + SW-SA. Exp.71x120sek. ISO1600.

    3407,71xpublf.jpg

    • Lubię 26
    • Dziękuję 3
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.

    Światło zodiakalne

    w Inne zdjęcia i filmy

    Opublikowano

    Światło zodiakalne - czyli subtelna poświata rozproszonego wokół Słońca pyłu, widoczna na przełomie zimy i wiosny w pierwszych godzinach nocy. Lśni nad zachodnim horyzontem, wzdłuż płaszczyzny ekliptyki i sięgająca swym wierzchołkiem powyżej Plejad. Nie jest to może tej klasy wyzwanie co przeciwblask zodiakalny, lecz wymaga przejrzystego, bezksiężycowego nieba o niskim LP. Była to sesja rekonesansowa, mająca na celu test jakości nieba z Grabskiej Góry, (601m n.p.m) w Beskidzie Niskim. Widoczne są także pasma aktywnego airglow. Parametry:2023.03.16.19:17-19:54CSE. Samyang 2.8/14+N.D610mod.Exp.18x120sek.,dla nieba i 1x60sek.,1x10sek.,na nieruchomym aparacie - dla horyzontu. ISO1600  

    3380,18x,3402,3hSZkpublf.jpg

    • Lubię 18
    • Kocham 3
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.