Lukasz83

Witam,

Mam do sprzedania 5 okularów firmy Celestron i soczewkę Barlowa. Wszystkie okulary pochodzą z zestawu takiego jak tu:

http://deltaoptical.pl/zestaw-okularow-i-f...n-125,d298.html

Ja kupiłem ten zestaw okazyjnie na allegro (nówka sztuka) tylko dla zestawu filtrów kolorowych i walizki Okulary nie są mi absolutnie potrzebne bo mam lepsze.

Ceny za te okulary są (moim zdaniem) bardzo niskie, ale kupiłem tanio więc tanio sprzedaję (nie chcę nic zarobić).

UWAGA: Nie przyjmuję rezerwacji. Czekam na słowo "KUPUJĘ". Oferty ślemy na PW. Płatność przelewem (nie wysyłam za pobraniem).

W każdym wypadku koszty wysyłki listem poleconym priorytetowym wynoszą 8zł (należy ją doliczyć do ceny okularu).

Jeżeli ktoś życzy sobie wysyłkę jako paczkę pocztową to wtedy koszt wyniesie 11zł.

A teraz okulary (wszystkie to 4 elementowe plossle jakością porównywalne do okularów z serii E-Lux) nówki sztuki tylko raz w wyciągu dla sprawdzenia

- Celestron Superior Grade Plössl - 1.25” - 4mm - AFOV 52* - 49zł - brakuje dolnej zatyczki

- Celestron Superior Grade Plössl - 1.25” - 6mm - AFOV 52* - 49zł - komplet zatyczek

- Celestron Superior Grade Plössl - 1.25” - 9mm - AFOV 52* - 49zł - komplet zatyczek

- Celestron Superior Grade Plössl - 1.25” - 15mm - AFOV 52* - 49zł - komplet zatyczek

- Celestron Superior Grade Plössl - 1.25” - 32mm - AFOV 44* - 55zł - komplet zatyczek

- Soczewka Barlowa 2x (1.25") Celestron.Soczewka pokryta powłokami MC - 49zł - brak zatyczek

Zdjęcia:

Pozdrawiam,

Łukasz

EDIT: 32mm oraz Barlow sprzedany niezły ekspres zostały 4, 6, 9, 15mm

Pora na coś od "chłopaka z wybrzeża"

 

Widok na Zalew Szczeciński z wyspy Wolin

Ogólnie fajnie Tylko po powiększeniu razi trochę to nieco krzywe poskładanie fal Ale cóż, jeśli chodzi o dynamiczne aspekty przyrody to czasem ciężko jest poskładać panoramę tak żeby nie było widać "bubli" (wymaga to wtedy już dużo więcej "ręcznej" roboty)

To i ja dorzucę coś od siebie Nie są może tak wypasione jak wasze, ale może też przypadną niektórym do gustu

1. Z latarni w Darłówku

2. Przy schronisku na Szczelińcu Wielkim (Góry Stołowe)

3. Szczeliniec Wielki

4. Po przejściu burzy śnieżnej na Szczelińcu

5. Panorama 360 stopni - Szczeliniec Wielki (z Fotela Pradziada)

6. Szczeliniec Wielki - przy schronisku

7. Tatry - widok na Orlą Perć

8. Tatry - w Dolinie Pięciu Stawów

9. Rzędkowice - widok na Wysoką

10. Panorama Rzędkowicka w wersji "agressive"

11. Panorama zimowa z mojej działki

tak przy okazji, czy ktos wie jak się nazywaja śrubki do piggy backa? maja one inny gwint niz normalne srubki (nie wiadomo czemu) i jak moja się złamała, to musiałem wykręcac nową z statywu do aparatu, gdyż żadna inna o tej samej średnicy nie pasowła gdy próbowałem je wkręcac . Można je dostać w normalnym sklepie z narzedziami?

Śruby stosowane w statywach foto (w tym również do piggyback) to śruby calowe. "Normalne" śruby mają gwint metryczny.

Najczęściej spotykamy małe śruby statywowe o gwincie 1/4''.

Trochę więcej na ten temat było już wcześniej:

http://astro-forum.org/Forum/index.php?showtopic=13559

Raczej nie kupisz ich w zwykłym sklepie z narzędziami (mi przynajmniej się nie udało). Prędzej dostaniesz w jakimś sklepie z akcesoriami foto lub dorobisz za 2zł/sztuka u pobliskiego tokarza

Pozdro

Wreszcie, po 6 miesiącach czekania kolega przysłał mi ze Stanów lornetkę Bushnell Xtra Wide 4x30

Po przeczytaniu recenzji kolegi NGC 7841, postanowiłem sprawić sobie taką samą.

Zamieściłbym kilka zdjęć nowego nabytku ale mój status (Newbie) mi na to nie pozwala ( w dziale lornetki )

W przyszłości wrzucę kilka fotek.

Będę starał się tu przedstawić moje spostrzeżenia dotyczące obserwacji przez ten mały sprzęcik, aby wzbogacić bazę wiedzy o tej niewątpliwie bardzo ciekawej lornetce

No to i moje cuda, troszkę pojechane;) Jak patrzyłem na to przez lornetkę, to aż mi się morda śmiała

No, no.

Gratuluję ujęcia Jak na razie najlepsze.

Siostrzyczki pięknie widoczne. Jaki obiektyw?

Witam,

Mnie też udało się dziś powalczyć Canonem

Efekt: Łysy, Siostry i Merkury

Obiektyw Revuenon 200mm (f/4) - trochę wali abberką ale najlepiej nadawał się do kadru.

i z samolocikiem w tle (niestety złapały się już kominy wentylacyjne pobliskiego bloku )

No sorry, moje posty to nie pouczenia!

 

Robert, ja przedstawiłem logiczną argumentację i pokazałem błąd w argumentacji którą ty przedstawiłeś.

 

Jeśli w niej jest błąd to proszę pokażcie mi go, bo może coś pominąłem przyjmę to do wiadomości i to wszystko, po problemie.

 

I jeśli to "pyszczenie" odnosi się do mnie to proszę napisać "bez ogródek" a nie z "owijaniem w bawełnę".

 

Co do przeglądania pytań i ich układania to nie wiem czy na tym forum, czy na innym, ale ktoś napisał, że jest zawodowym astronomem i będzie rozwiązywał pytania ale poza konkursem.

Może warto poprosić go/ją o przegląd pytań przed ich publikacją.

 

Już wcześniej myślałem o rezygnacji z konkursu, bo za dużo mnie nerwów kosztują takie sytuacje i jeśli moja argumentacja jest prawdziwa a Ty dalej zostaniesz przy swojej punktacji to z konkursu zrezygnuję, bo szkoda mi zdrowia na takie stresy.

Pafcio, nie mam nic do Ciebie osobiście, ale dałbyś już spokój.

Zauważ, że takie dyskusje nie prowadzą do niczego. Nie jest ważne czy Robert ma rację, czy Ty. Prawda i tak leży po środku.

Skoro Robert podjął decyzję o takiej punktacji, to uszanujmy to. On nikogo nie faworyzuje, ani nie robi Tobie personalnie "na złość" przyznając taką a nie inną liczbę punktów oraz interpretując pytanie w taki a nie inny sposób (to samo odnośnie "reklamacji").

Po prostu - takie jego prawo jako organizatora konkursu, co napisał na początku:

§ 5 - POSTANOWIENIA KOŃCOWE

 

5. Decyzja organizatora w przedmiocie reklamacji jest ostateczna i wiążąca.

I napisał też:

§ 6 - DODATKOWY

 

Ta rywalizacja ma być przyjemnością dla Was - jako uczestników i dla mnie - jako organizatora

Więc odstresuj się i potraktuj to "na luzie".

Pozdrowienia dla Ciebie i więcej optymizmu.

Trochę zdjęć poddanych bardzo agresywnej obróbce (ja na to mówię styl "unreal" ).

Może niektórym takie przedstawienie gór przypadnie do gustu

Na początek zimowo-jesienne Tatry (panoramy)

i dodatkowo zachód Słońca w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej (Rzędkowice)

Przepiękne szkice! Chciałbym także coś narysować pastelami...wciąż brakuje mi czasu, dlatego robię na razie tylko szybkie szkice DS, podczas obserwacji. Obrazy przedstawione przez Ciebie i wimmera coraz bardziej mnie mobilizują do przejścia na pastele.

robson

Zachęcam, naprawę super zabawa a przy tym po dojściu do pewnej wprawy pastelowe szkice tworzy się naprawdę szybko. Np. Posidonius powstał w 80 minut

Szkice Twoje i wimmera mają jedną OGROMNĄ przewagę nad moimi - są robione "NA ŻYWO" podczas obserwacji a to już na prawdę coś...

Jednak szkicowanie pastelami najbardziej przypadło mi do gustu, dlatego też wracam do tej techniki

POSIDONIUS

Charakterystyka krateru

Współrzędne:

Szerokość selenograficzna: 31,8 ° N

Długość selenograficzna: 29,9° E

Średnica 95 km

Głębokość krateru 2,3 km

Nazwany imieniem: Poseidonios z Apamei

Wschód Słońca nad kraterem Posidonius

Posidonius to krater uderzeniowy, zlokalizowany na zachodnim krańcu Mare Serenitatis (Morza Jasności). Jest połączony z kraterami Chacornac (od strony południowej) i Daniell (od północnej).

Krater jest płytki, zwłaszcza przy zachodniej krawędzi. Natomiast środek jest wypełniony zastygłą lawą. Wewnątrz znajduje się mniejszy krater również zalany przepływającą tędy w przeszłości lawą .

Posidonius nie posiada centralnego wzniesienia jednakże wnętrze krateru jest górzyste i poprzecinane licznymi wąwozami (Rimae Posidonius).

W pobliżu krateru znajduje się system wzniesień o nazwie Dorsa Smirnov (będący częścią pięknego kompleksu Serpentine Ridge).

Krater ten jest jednym z ciekawszych obiektów obserwacyjnych na Księżycu w pierwszej kwadrze.

Witam,

Jeszcze cieplutkie fotki z dzisiejszego zbliżenia Łysego i M45.

I dodatkowo ładne światło popielate

Revuenon 200mm + EOS350D

ISO 800; f/3.5; 2.5s

oraz trochę szerzej

Jupiter 135mm +EOS350D

ISO 400; f/3.5; 2s

Lukasz jakich funkcji uzywales? standardowego usuwania gradientu, czy krok po kroku jak w tutorialu on line?

Standardowo, czyli:

1. Wavelet

2. Remove gradient (polynominal fit)

3. Synthe

4. Zapisujemy tło i odejmujemy je od oryginalnej klatki (z odpowiednim parametrem).

Poniżej obróbka surowej klatki (przydałby się TIFF, wtedy byłoby łatwiej).

Przy okazji obserwacji udalo mi sie ustrzelic fotke, ktora jednak nie oddaje tego jak tam jest naprawde

Pobawiłem się troszkę twoją fotką (mam nadzieję, że nie masz mi za złe), ponieważ to świetny materiał na ćwiczenie usuwania gradientu

Mistrzem obróbki nie jestem ale wyciągnąłem z tego zdjęcia trochę tła. Obróbka w IRIS.

PLINIUSZ

Charakterystyka krateru

Współrzędne:

Szerokość selenograficzna: 15,4° N

Długość selenograficzna: 23,7° E

Średnica 43 km

Głębokość krateru 4,3 km

Nazwany imieniem: Pliniusz Starszy (Gaius Plinius Secundus)

Szkic (ołówkowy) krateru Pliniusz (dwie wersje, zdjęcie szkicu, manipulowanie jedynie krzywymi kontrastu i jasności. W tygodniu postram się zeskanować i wrzucić "surówkę" w lepszej jakości)

Pliniusz jest kraterem uderzeniowym leżącym pomiędzy Mare Serenitatis a Mare Tranquilitatis.

Na północ od niego znajduje się system wąwozów o nazwie Rimae Plinius .

Jeszcze dalej na północ znajduje się zespół formacji o nazwie Serpentine Ridge (w którego skład wchodzi Dorsa Lister, Dorsa Smirnov oraz mały krater o nazwie Very). Jest to zespół wzniesień i wąwozów widoczny jedynie w czasie wschodu lub zachodu.

Pliniusz posiada kształt owalu, a jego ściany mają kształt tarasów. Wokól niego jest widoczny system promieni (smug) powstałych w trakcie imapktu. Wnętrze krateru jest górzyste, z wyraźnym centralnym wzniesieniem.

Krater ten można z powodzeniem obserwować już za pomocą 4-calowego refraktora, najlepiej w czasie przejścia terminatora, lecz możliwy jest do zaobserwowania nawet w lornetce.

Po dłuższej przerwie udało mi się opracować kolejny krater. Tym razem szkic "w ołówku" (mój pierwszy więc proszę o wyrozumiałość). Według mnie ołówek jest znacznie bardziej wymagający niż pastele (jeśli chodzi o szkice Księżyca).

KOPERNIK

Charakterystyka krateru

Współrzędne:

Szerokość selenograficzna: 9° 42' N

Długość selenograficzna: 20° 6' W

Średnica 93 km

Głębokość krateru 3,8 km

Nazwany imieniem: Mikołaj Kopernik

Kopernik, (Copernicus) – leży we wschodniej części Oceanus Procellarum.

Jest średniej wielkości kraterem z centralnymi wzniesieniami . Powstały one na skutek deformacji podłoża, gdy materiał z brzegów krateru osuwał się do pierwotnej dziury, która powstała po uderzeniu i która była zbyt głęboka, aby mogła być stabilna.

Zbocza krateru mają postać wielkich „tarasów”.

Kopernik jest otoczony systemem smug (długich na 800 km). Materiał promieni lepiej odbija światło, ponieważ wyrzucony podczas upadku wzburzył księżycowy regolit („pofałdowana” powierzchnia odbija więcej światła niż równa).

Na południe od krateru leży Mare Insularum, a na południowym-zachodzie krater Reinhold. Na północy rozciąga się pasmo gór – Karpat – które z kolei stanowią południową krawędź Mare Imbrium.

Krater Kopernik miał być celem wyprawy Apollo 18 (która nie doszła do skutku ze względu na cięcia budżetowe oraz ze względów politycznych).

No to dla "odgrzania" tematu: warszawski zachód Słońca (w stylu unreal )

Na pierwszym planie... "mocarna" obróbka w PS

Nie wiedziałem za bardzo do którego działu to dać. Ale sprawa dotczy chmur więc post ostatecznie wylądował w tym temacie

Dziś około 14 przeleciał nad moją działką samolot i zostawił za sobą ślad (para wodna skondensowana na cząstkach spalin) zwany też czasami smugą kondensacyjną.

Ślad ten znajdował się ponad warstwą chmur pasma średniego (altocumulus) i rzucał na nią cień co dało całkiem ciekawy efekt

Zdjęcie tego "zjawiska" zamieściłem poniżej.

Świetny pomysł. Mam nadzieję że Ci się nie znudzi i będziemy mogli to dalej oglądać. Ja mam zamiar zebrać w szkicach katalog Messiera.

Myślę, że się nie znudzi. Ale w obliczu ograniczonych zasobów czasowych kolejne wpisy mogą być nieco "rozwleczone" w czasie Tworzenie tych szkiców jest jakby nie patrzeć, nieco pracochłonne Nad tymi siedziałem łącznie 4 dni (łącznie tak z 6 godzin).

No i czekam na Messiera

Tycho wyszedł rewelacyjnie. Najlepszy z rysunków. Oczywiście to tylko moje zdanie

Na pewno najbardziej pracochłonny

Postanowiłem zrobić małą encyklopedię najciekawszych kraterów księżycowych… ale w szkicu

Może niektórzy zapytają, po co rysować coś, co jest uwiecznione na zdjęciach. No cóż, jak dla mnie powody są tylko dwa… Po pierwsze uważam, że szkice ogląda się zupełnie inaczej niż zdjęcia. Mają one swoją własną urodę i co najważniejsze, nie znajdzie się nigdy dwóch identycznych szkiców. Każdy jest inny i dostarcza innych wrażeń estetycznych (czasem pozytywnych a czasem bardziej, hmmm… negatywnych ).

Po drugie, rysowanie przed ekranem monitora daje dobre podstawy do rozpoczęcia szkicowania w plenerze (mam nadzieję, że już niedługo uda mi się przedstawić jakieś prace „na żywo”).

Co jakiś czas będę wrzucał tu moje szkice dotyczące kraterów księżycowych wraz z krótką charakterystyką. Dziś na pierwszy ogień idzie jeden za najbardziej znanych kraterów, czyli: Tycho.

TYCHO

Charakterystyka krateru

Współrzędne:

Szerokość selenograficzna: 43° 18' S

Długość selenograficzna: 11° 12' W

Średnica 85 km

Głębokość krateru 4.46 km

Nazwany imieniem: Tycho Brahe

Krater Tycho (szkic 1) jest kraterem uderzeniowym leżącym na południowych wyżynach. Jest też jednym z najlepiej uformowanych kraterów na Księżycu.

Szkic nr.1: Krater Tycho z systemem kraterów satelickich.

Jego wiek szacuje się na około 108mln lat (a więc jest jednym z „najmłodszych” kraterów) na podstawie analizy próbek pobranych podczas misji Apollo 17 (z jednej ze „smug”) .

Przypuszcza się, że powstał na skutek uderzenia asteroidy z rodziny Baptistina (jest to rój planetoid powstały 160mln lat temu na skutek rozbicia 170km skały w pierścieniu zlokalizowanym między Marsem a Jowiszem).

Posiada średnicę równą 85km i dobrze, uformowany kompleks centralnych wzniesień osiągający 3 km wysokości (patrz szkic 2) ponad nierówny i wypełniony osuwiskami basen wewnętrzny.

Szkic nr.2: Centralne wzniesienie krateru Tycho widziane przez japońską sondę Selene (w 2008r.)

Cechą charakterystyczną tego krateru jest układ promieniście rozrzuconych smug materii (patrz szkic 3), osiągających długość nawet do 1500km. Rozpoczynają się one, nie jak mogło by się wydawać - z centrum krateru, ale z odległości kilkudziesięciu kilometrów. W przypadku Tycho, jest to 60km.

Szkic nr.3: Księżyc - na pierwszym planie krater Tycho z systemem smug.

Mimo, że przebiegają przez różne nierówności terenu, oraz na znaczne odległości, nie zmieniają swojej jasności, zabarwienia a nawet kierunku.

Powstały na skutek uderzenia meteorytu. Ponieważ grawitacja Księżyca jest sześciokrotnie słabsza niż na Ziemi, to odrobiny materii wyrzucone podczas impaktu mogły przebyć duże odległości, tworząc system smug.

W 1968 roku na północnym brzegu krateru wylądował próbnik Surveyor 7 (szkic 4). Wykonał serię prawie 21000 zdjęć oraz wykonał badania gleby.

Szkic nr.4: Lądownik Surveyor 7

Jak się okazało, głównym składnikiem gleby wyżyn są krzemiany wapnia i glinu, materiał mórz zawiera głownie krzemiany magnezu i żelaza.

W ramach treningu dziś powstał jeszcze jeden pastelowy szkic

Na rysunku kratery Cardanus i Krafft.

Szkic jeszcze cieplutki (skończyłem jakieś 10 minut temu). Około 70 minut pracy.

Niestety zdjęcie szkicu nie oddaje w pełni jego "urody" . Na żywo wygląda dużo lepiej

Siemanko.

Patrząc na te wszystkie wspaniałe szkice które robicie pomyślałem sobie: ja też tak chcę

Tak więc wczoraj poszedłem do sklepu dla plastyków i zakupiłem ołówki, pastele, papier i trochę innych "gadżetów" do szkicowania.

Ponieważ pogoda jest jaka jest, postanowiłem zrobić szkic ma podstawie zdjęcia. I tak powstały moje wypociny, które prezentuję poniżej Proszę o wyrozumiałość ponieważ jest to mój absolutnie pierwszy szkic. Mile widziane konstruktywne uwagi Dzięki nim będę się starał doskonalić swój warsztat.

Na razie w kolorystyce B/W. Jak nabiorę wprawy to może pobawię się kolorami.

A jutro może przymierzę się do ołówka

Aha... Może ktoś zgadnie co widać na szkicu??

Mam jeszcze jedno pytanie. W odp. na zadanie 7 nie ma gwiazdozbioru Kruka. Trochę mnie to zdziwiło no ale trudno. Mógłby mi ktoś podać datę abym mógł sprawdzić sobie w Stellarium albo CdC kiedy Księżyc będzie w gwiazdozbiorze Kruka? Chciałbym to zobaczyć aby mieć 100% pewność.

13 marca 2009. Najlepiej o godzinie 03:00 (czas lokalny)

EDIT: Pafcio był szybszy

Uprzedzam - mam zamiar pozostać przy dotychczasowym stylu, nawet kosztem kontrowersji.

I o to chodzi

Dzięki wspólnym poszukiwaniom odpowiedzi wszyscy bardzo dużo się uczymy.

Teraz na etapie weryfikacji odpowiedzi sam przejrzałem dziesiątki źródeł aby potwierdzić wyniki.

W odpowiedziach na oczywiste pytania w ogóle nie ma przyjemności.

Dzięki tym "kontrowersjom" konkurs żyje i jest ciekawy, a nie stanowi kolejnej zabawy typu audiotele.

Wg. mnie nie, ponieważ w pytaniu jest napisane "tych" a nie "takich". To tak jakbyś mając bmw 318, i kolege który tez ma bmw 318 powiedział do niego że masz to samo auto, a nie takie samo.

Szkopuł w tym, że Galle użył obliczeń nie Johna Adamsa, ale właśnie Levevierra, mimo że były "takie" same, ale nie "te" same. Myślę, że wiesz o co mi chodzi

To może ja włączę się też do dyskusji odnośnie pytania nr.1. Cytuję za http://www.wiw.pl/nowinki/astronomia/200103/20010312-001.asp

"Ostatecznie na apel Le Veriera, by poszukiwać nowej planety, odpowiedzieli astronomowie z Obserwatorium Berlińskiego. Johann Gottfried Galle (1812-1910) wraz ze studentem Heinrichem L. d'Arrestem (1822-1875) rozpoczęli obserwacje 23 września 1846 r. - kilka godzin po otrzymaniu listu od francuskiego astronoma - i tej samej nocy odkryli w pobliżu pozycji wskazanej przez niego "gwiazdę", której nie było na mapie nowego (jeszcze nie rozesłanego po Europie) atlasu nieba firmowanego przez Akademię Berlińską. Jasność owego obiektu wynosiła 8 wielkości gwiazdowych, a znajdował się on 52 minuty kątowe od położenia określonego przez Le Verriera"

i druga część:

"Tego samego dnia, gdy narodził się Neptun, a był to czwartek, londyński "Times" krzyczał nagłówkami: "Planeta Le Verriera znaleziona!". Astronomowie angielscy przeżyli szok. Albowiem jeszcze przed Le Verrierem, w październiku 1843 r., podobne obliczenia, choć nie tak dokładne, przeprowadził świeżo upieczony bakałarz Uniwersytetu w Cambridge, John Couch Adams (1819-1892); uzupełnił zaś je i poprawił we wrześniu 1845 r. Elementy orbity nieznanej planety oraz przewidywane jej położenie na 30 września 1845 r. przekazał Adams profesorowi astronomii w Cambridge, Jamesowi Challisowi (1803-1882). Obliczone przez Adamsa pozycje Neptuna różniły się wówczas od rzeczywistych o 69 minut kątowych."