Lukasz83

Jeszcze zrobiłem takie porównanie z cieniutkim sierpem Księżyca Dla zobrazowania skali względem obiektu który wszyscy rozpoznajemy. Księżyc w pełni zająłby mniej więcej cały obszar tego zdjęcia.

Dziękuję Wszystkim za dobre słowo i pozytywny odbiór. To budujące Mogę Was zapewnić, że w przyszłym roku będzie ciąg dalszy. Lubię focić spod domu Z Mauna Kea to żadna sztuka

Raczej nie, za ciężka. Na EQ6 w grę wchodzi raczej tylko 12'' w wydaniu fabrycznym albo jakiś trussowe, odchudzone 14''

Jest tylko dostępny na astrobin - w innych miejscach będę publikował w miarę dostępności czasowej Pewnie by dało - to w końcu 6'' więcej. Na pewno największa wartość dodana wynikałaby z prawie 4-krotnego skrócenia czasu ekspozycji zakładając że to też by było f/5

Postanowiłem zrobić taki kolaż będący podsumowaniem moich tegorocznych zmagań z mgławicami planetarnymi a jednocześnie pokazujący różnice w wielkości kątowe tych obiektów. Wszystkie mgławice na tej składance prezentowałem i opisywałem w formie odrębnych tematów na forum więc nie będę się rozpisywał o każdym obiekcie z osobna - jak ktoś jest zainteresowany szczegółami bez problemu znajdzie fotkę danej mgławicy na forum. Rozmiary mgławic są orientacyjne - różne źródła podają inne w zależności czy są uwzględnione zewnętrzne otoczki, czy nie. Ja starałem się opisać rozmiar tego co widać na zdjęciu w oparciu o katalogi i skalę ze zdjęcia. Zdjęcia zostały wykonane w technice krótkoczasowej przy czym czasy pojedynczej ekspozycji nie przekraczały 12 sekund. Dla chętnych i osób które chciałyby spróbować wrzucam orientacyjne czasy ekspozycji i gainu dla kamery ASI178 MM-C oraz 10-calowego Netwona (f/5) Wszystkie zdjęcia obiektów wykonano w skali 0,41''/pix, przy czym całe zdjęcie zostało zmniejszone tutaj do 80% (czyli efektywna skala to około 0,51''/pix) - skala w przypadku każdej mgławicy została zachowana. Gwiazdki w tle to oczywiście losowa kompozycja utworzona ze zdjęcia M27- nie doszukujcie się żadnych znanych układów Setup w każdym przypadku ten sam: Teleskop Newtona SW 250/1200 + kamera ASI 178 MM-C filtry LRGB Baadera oraz korektor komy Baader MPCC Mark III

Podobno spoko, ale nie próbowałem https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/6568-obiekt-tygodnia-29012015-abell-12/

To ja też - chociaż wciąż liczę, że jeszcze coś pstryknę przed Sylwestrem To był dobry rok - rok rozpracowywania techniki fotografii krótkoczasowej, postępów i kolejnych małych sukcesów w obróbce i uwiecznianiu dużej skali. Od czasu do czasu wracałem też do klasyki czyli planet i Słońca w h-alpha (chociaż tutaj niezbyt wiele się działo). 2018 rok - 52 tygodnie - 52 zdjęcia Oby kolejny rok był równie udany. Poniżej mały przekrój przez twórczość - wybrane galaktyki, planetarki i pozostałe obiekty naszego pięknego Kosmosu

W zeszłym tygodniu udało mi się złapać kilkugodzinną dziurę w chmurach więc postanowiłem naświetlić ten obiekt. Robiłem testy już wcześniej więc wiedziałem jakich czasów użyć żeby jak najlepiej wydobyć tą mgławicę planetarną z blasku Mu Orionis. Mowa oczywiście o mgławicy Abell 12 zwanej też "Ukrytą Mgławicą" (Hidden Planetary) ze względu na fakt, że tonie w blasku gwiazdy Mu Orionis (4mag) Sama mgławica ma rozmiar około 37'' i jasność 12,4mag Wewnątrz mgławicy dominuje kolor niebieski (pasmo OIII) a na zewnątrz możemy zaobserwować czerwony pierścień zjonizowanego wodoru. Na zdjęciu widać również gwiazdę centralną mgławicy - białego karła o jasności 19,7mag (!) Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB Kompozycja LRGB L - 500 x 4 s (gain 76%), nieguidowane RGB - 300 x 5 s (gain 82%) na kanał Offset - 50 300 darków na kanał skala setupu - 0,41''/pix Kilka wersji - w kolejności 1) duży crop i upsize - powiększona 1,5x 2) crop i upsize - powiększona 1,5x 3) pełna klatka - skala natywna

Mnie zawsze urzekają te gwiazdki przebijające się przez mgławice pyłowe - ich światło wpada wtedy w głęboki pomarańcz i czerwień. Świetne foto!

Test foto - tak żeby zobaczyć co się łapie na krótkich czasach przy mgławicach refleksyjnych które nie grzeszą jasnością powierzchniową. Chyba jedna będę musiał poczekać na większą aperturę zanim wezmę się poważnie za te obiekty Materiału tyle co kot napłakał więc nie ma z czego ciągnąć. Może jak bym wypalił z 500 klatek po 20s to coś by z tego wyszło... 50 x 15s

To zależy od obiektu. Ta "fotka" M77 to tylko takie test foto strzelone na szybko "z kolana". Ale w przypadku zwartych, jasnych powierzchniowo obiektów (jak malutkie mgławice planetarne) dobry materiał LRGB można zebrać już w 3-4 godziny, bo wtedy palę klatki po 1-2 sekundy a muszę mieć minimum 500 klatek na kanał. Jak obiekt ciemniejszy powierzchniowo (na przykład M78) to muszę palić dłuższe klatki (15-20s) ale ilościowo musi ich być tyle samo. Zatem czas wydłuża się do 10-15h - no i wtedy dziura w chmurach to za mało Kluczem jest dobór obiektów pod warunki pogodowe - jak mam małe okienko to focę planetarki, jak zapowiada się wyżowa pogoda przez kilka dni to focę słabe galaktyki. BTW, Jest tu trochę analogii do długoczasowego astrofoto - jak focisz ciemne obiekty to też musisz palić bardzo długo (sumarycznie)

Obłoki wodorowe Jakbym miał dopalony kolor to by było je dokładnie widać. Niestety B/W jest pod tym kątem ułomne Poniżej zdjęcie z HST - widać o czym mowa.

Zdjęcie dokumentacyjne Wczoraj miałem kilkugodzinne okno pogodowe więc naświetliłem planowany obiekt ale wcześniej na jakieś 40 minut skierowałem teleskop w stronę M77 aby zarejestrować supernową która rozbłysła kilka dni temu (naszego ziemskiego czasu :P). SN 2018ivc jest doskonale widoczna jako bardzo jasny punkt na lewo od jądra galaktyki (patrząc na moje zdjęcie) Jej jasność obecnie to około 14,5-15 mag. Ile dokładnie to nie wiem bo nie widziałem wykresu jasności (może ktoś podrzuci) Swoją drogą ciekawe jak długo będzie świecić. Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader L L - 300 x 5 s (gain 82%), nieguidowane Offset - 50 300 darków na kanał skala setupu - 0,41''/pix

Mogę wysłać 14000 klatek Ale to będzie sama mgławica - crop 200x200 pikseli w formie pliku SER Wtedy to waży 500MB i mogę to udostępnić na google dysku

Robiłem testy wybierając 50%, 75% najlepszych klatek i stackując wszystko. W zależności od "rozrzutu seeingowego" najlepsze rezultaty uzyskiwałem stackując w granicach połowy klatek. Jak używasz metody korelacyjnej (bez gwiazd, analizując "powierzchnię" obiektu) to wtedy program ocenia jakość wg własnego zaszytego algorytmu (jak dokładnie nie wiem) FWHM jest oceniane tylko w przypadku alignowania po gwiazdach.