Skocz do zawartości

megrez23

Społeczność Astropolis
  • Postów

    1 349
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    1

Odpowiedzi opublikowane przez megrez23

  1. 15.05.2022.

     

    Tym razem opis, rzekłbym taki szkic słowny.

     

    Księżyc blisko pełni, zawieszony nisko nad horyzontem i ciepły majowy wieczór zwiastujący słabe warunki seeingowe. W powietrzu unosi się atmosfera pełna oczekiwania na nadchodzące zaćmienie.

     

    To niewątpliwie bardzo dobra okazja żeby zerknąć na Morze Wschodnie. ED-ek już nie „setka” czeka na balkonie w pełnej gotowości bojowej. Po 21-ej zaczynam od najdłuższej ortezy (tak tłumaczy Tłumacz Google teksty z CN), czyli 18mm. Ku memu zdziwieniu nie jest najgorzej, czasem tylko turbulencje powietrza powodują że, brzeg tarczy Księżyca zabarwia się na czerwono jakby Edek nie był Edkiem. Mieszam w wyciągu po kolei 18, 12.5, 9 i 7, tam i z powrotem, a widok tego na co polowałem jest bardzo, bardzo zadowalający.

     

    Pomimo iż, nasz Sąsiad nie wychyla się w korzystnej libracji widok jest na tyle czytelny i wyrazisty, że nawet dla laika* byłoby oczywiste, że to na co patrzy jest pierścieniową strukturą skrzętnie schowaną przez wzrokiem ziemskiego obserwatora.

     

    Pierwszy raz mam taki widok:

     

    „Wyraziste pasmo Montes Cordillera, wychodzące nad kraterem Schlüter, wyglądającym jak spłaszczony mnich nakryty kapturem, biegnące dalej na południe stycznie do krateru Eichstadt, by w końcu uwidocznić się przy kraterze Krasnov. Ten ostatni jest bardzo charakterystyczny dzięki kraterom A oraz B, które wyraźnie odcinają się od tła swoim jasnym kolorem. Nad pasmem Cordillera wyraźnie widoczne poszarpane szczyty Montes Rook lśniące w promieniach Słońca jak sztylety”.

     

    Krater Krasnov to kolejne moje nowe odkrycie na Srebrnym Globie.

     

    Dla unaocznienia tego co opisałem zamieszczam zdjęcie z netu Marka Radice’a wykonane 26.02.2021.

     

    orintale.PNG.7c379bdc1c55795f18db43e686cca160.PNG

     

    *zabrzmiało, jak sam bym nim nie był!

     

    Pozdrawiam Jarek

     

    • Lubię 1
  2. 11.05.2022.

     

    Krater Capuanus to bardzo charakterystyczna struktura uderzeniowa, która leży wzdłuż południowego krańca Bagna Epidemii /Palus Epidemiarum/. Został nazwany na cześć włoskiego astronoma F. Capuano di Manfredonia. Jego średnia wynosi 59 km, a głębokość 1,6 km.

     

    Szkic wykonany w zmiennych warunkach seeingowych Ant. III-IV, z wykorzystaniem okularu Fujiyama HD-OR 7mm, przy powiększeniu 129x.

     

    capuanus.PNG.de5ce6de76edfedd4bee7297415e2d9f.PNG

     

    Pozdrawiam Jarek

    • Lubię 7
  3. W dniu 16.04.2020 o 09:50, Loxley napisał:

    Wydaje mi się, że część łańcucha kraterów leżącą na północ od Ptolemeusza dostrzeżesz bez trudu. Składa się ona bowiem że stosunkowo dużych i regularnych kraterków.

    Część leżącą w pobliżu Rupes Altai jest trudniej dostrzec, bo kraterki są zróżnicowanej wielkości ale zasadniczo dość małe i nawet jeśli są trochę zacienione nie tworzą kontrastowej struktury. Warto jednak nastawić się na wypatrywanie subtelnej linii biegnącej od Rupes Altai na północny zachód. 

     

    09.05.2022.

     

    Krater Müller i jego sąsiedztwo, to obiekt, który z pozoru nie stanowi jakiejś księżycowej atrakcji, natomiast ze względu na łańcuch czterech niewielkich kraterów zawsze przykuwa moją uwagę w czasie obserwacji, ale teraz po naszkicowaniu tego niewielkiego fragmentu pojawiała się u mnie „księżycowa zagwozdka”. Zgodnie z cytowaną wypowiedzią Loxley’a /mam nadzieję, że dobrze wszystko zrozumiałem/ jest to część położonej na północ od Ptolomeusza Cateny Abulfeda, natomiast poniższa informacja opisuje rozciągłość fenomenu następująco:

     

    „Catena Abulfeda - łańcuch kraterów o długości 210 km, ciągnący się pomiędzy południowym brzegiem krateru Abulfeda i północnym brzegiem krateru Almanon, a następnie przebiegający w poprzek przez klif Rupes Altai.”

     

    Czerwonym kwadratem zaznaczyłem naszkicowany przeze mnie fragment Księżyca, natomiast czerwona prosta pokrywa się z opisem zaczerpniętym z Internetu. Cały łańcuch jest położony wzdłuż białej linii.

     

    catena.PNG.7aa3d457d51f2ba3947372ff3692eb0b.PNG

     

    muller.PNG.108a7c18456f73397aefe9e56d6a6ae3.PNG

     

    Jeśli chodzi o Catenę Abulfeda to stanowi ona bardzo atrakcyjny obiekt obserwacji. Zawsze kiedy mam okazję obserwować Księżyc w okolicach pierwszej kwadry przyglądam się temu systemowi kraterów z uwagą. Szkoda, że nie mam okazji na obserwacje młodszego Księżyca ze względu na południową ekspozycję balkonu. Namawiam każdego, kto stara się świadomie obserwować naszego sąsiada do zlokalizowania tego obiektu.

     

    Na koniec dodam że, krater Müller ma rozmiary 24 × 20 km, jego głębokość wynosi 2 km.

     

    Następnym razem odwiedzimy charakterystyczny fragment Bagna Epidemii.

     

    Pozdrawiam Jarek

     

     

     

    • Lubię 6
  4. 28 marca 2022.

     

    Ostatni szkic, tym razem pary galaktyk w gwiazdozbiorze Lwa znajdujących się w odległości około 67 milionów lat świetlnych od Ziemi.

     

    Bohaterkami są galaktyka eliptyczna NGC 3226, która jest w trakcie kolizji z sąsiednią galaktyką spiralną NGC 3227. Szkic wykonany z wykorzystaniem Newtona GSO 12 cali i okularu Pentax XL 5,2 mm.

     

    para.PNG.1efd63c06a815821b478ad0dae878ce6.PNGparan.PNG.0f585a935c0af7a41c2dedaa08f8616e.PNG

     

    "Plansza została rozłożona, pionki ruszyły"

     

    Pozdrawiam Jarek

    • Lubię 3
  5. 24 marca 2022.

     

    To już miesiąc od momentu kiedy chyba wszyscy zastanawiają się, ile musi wydarzyć się jeszcze tego „gorzej”, żeby można było powiedzieć, że jest „lepiej”.

     

    Jak widzę tych parszywych orków Uruk-Hai z Isengardu, to aż rodzi się w głowie pytanie, które król Theoden wypowiedział na widok przeważającej siły wroga w Helmowym Jarze:

     

    „Co może zrobić człowiek przeciwko takiej nienawiści?”*

     

    Poniżej trzy szkice znanych galaktyk, pozornie zimnych i martwych odległych wysp głębokiego kosmosu. Dodam tylko, że to dosyć trudne obiekty obserwacji. W małych aperturach niestety dla niedoświadczonego obserwatora wyglądają mniej więcej tak samo. Wymagają naprawdę czystego ciemnego nieba, dużych apertur i niestety, tutaj tak naprawdę filtry wiele nie wnoszą, tak jak w przypadku „typowych mgławic”. Czasem w moim dwunastocalowym Newtonie udaje mi się wyłuskać jakieś detale, które próbuję potem przenosić na papier. Napiszę szczerze, że pomimo tego że w tym przypadku widać dużo, dużo mniej niż w trakcie obserwacji księżycowych kraterów, to jest dużo trudniej szkicować ze względu na ulotność dostrzeganych szczegółów, jednak próbować warto!

     

    2403.PNG.2dd0c76568c5fd8b199080881368a8a1.PNG2403n.PNG.4c520a091f97fabee701dc6843981929.PNG

     

    m82.PNG.2b730d37a0297ee00dfae52f90f9b78a.PNGm82n.PNG.69439b914bdcf0aea16bbd0c9af0f419.PNG

     

    m108.PNG.bec75f890f6fda14e7eed6b0cf3956c2.PNGm108n.PNG.cdbf993acb820a53005ef50a72ee52e8.PNG

     

    * John Ronald Reuel Tolkien „Władca Pierścieni” księga II

     

    Pozdrawiam Jarek

    • Lubię 6
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.