megrez23

Strzał w dziesiątkę. Już nie mogę się doczekać na możliwość zrobienia kolejnego szkicu. Nie ważne jest ile czasu to zajmuje i to że, zainteresowanie jest małe w porównaniu z innymi tematami. Kiedyś był zeszyt i zero internetu i było super. Dzisiaj jest zeszyt i internet i jest jeszcze lepiej. Gdybym miał się w to bawić dla "lajków" i nie konczących się dyskusji już dawno bym odpuścił. Podejrzewam, że te nasze wywody czyta wielu wizualowców i fotografów śmiejąc się pod nosem, "Panowie o czym Wy tu gadacie... zatracając sens "postrzegania".

A może ludziska szkicują ponieważ ich to po prostu cieszy, nie koniecznie myśląc o doskonałości? Za chwilę myślenie będzie anachronizmem, przecież zastępuje je sztuczna inteligencja. Sukcesów w wypowiadaniu się w każdym temacie, życzę.

29 września 2023 Po dłuższej przerwie kolejny szkic, tym razem położone na wschodniej krawędzi Księżyca - Morze Smyhta. Pomimo słabych warunków, powiedzmy „stabilności widoku w okularze” i skąpania Łysego w jakiejś syfiastej żółtawej poświacie od razu rzucił się w oko jego obraz. Na poniższym szkicu zaryzykowałem i podpisałem nawet niektóre kratery. Generalnie nie dosyć, że pełnia to jeszcze seeing i w ogóle wszystko skopane. W tych warunkach nawet fluorytowy obiektyw mojego Edka🤣 nie był w stanie uratować sytuacji. Mare Smythii, ma średnicę równą 373 km. Jego nazwa pochodzi od nazwiska dziewiętnastowiecznego astronoma brytyjskiego Williama Henry'ego Smytha. Na północ od morza położony jest krater uderzeniowy Neper, zaś na północny zachód od niego kratery Schubert oraz Schubert B. Na południowym brzegu basenu znajduje się krater Kästner. Jeszcze link do szkicu wspomnianego krateru Neper: https://astropolis.pl/topic/66806-krater-neper/

15 września 2023 - muszę przyznać, że Saturna w tym sezonie obserwuje już od dłuższego czasu i pomimo tego, że seeing nie rozpieszcza w moich warunkach i trudno o stabilny widok, to jednak Planeta jak zwykle zachwyca swoim wyglądem. Zastanawiam się czy mógłbym zobaczyć więcej w lepszych warunkach moim refraktorem. Poniżej rysunek wykonany z wykorzystaniem okularu Baader Genuine Ortho 6 mm. Saturn jak zwykle w pięknym kolorze, chwilami widoczne fragmenty przerwy Cassiniego oraz cień na pierścieniu. Pozdrawiam Jarek

7. Kąt prosty, asteryzm który z łatwością odnajdziemy w gwiazdozbiorze Wodnika na wschód od znanej i lubianej gromady kulistej M2. Poniższy rysunek z 10 września 2023 powstał na podstawie obserwacji w podmiejskich warunkach balkonowych z wykorzystaniem lornetki Zenith 10x50. Układ podziwia się bardzo przyjemnie, między innymi dzięki obecności gromady kulistej (do naniesienia, której na papier użyłem suchej pasteli - jednym słowem odkrywam świat szkiców astronomicznych na nowo).

6. Spłaszczony Orion - to szósty ze sporządzonej przeze mnie długiej listy asteryzmów do zamieszczania w tym wątku. Odnalazłem go bez problemu w konstelacji Delfina. Obserwacji dokonałem 10 września 2023 używając lornetki Zenith 10x50 w podmiejskich warunkach balkonowych. To bardzo ciekawy układ, być może przedstawia Oriona w dalekiej przyszłości, albo przeszłości. Wiem, że w przypadku takich układów różnie można interpretować to co widzimy, ale dla mnie analogia jest widoczna. Dodam jeszcze, że warunki były całkiem dobre, niebo bezchmurne i duża przejrzystość powietrza.

Zapraszam do wspólnej zabawy.

5. Kolejny asteryzm to znajdujący się w gwiazdozbiorze Wodnika układ czterech gwiazd, który początkowo zaliczano do gromad otwartych. Został on odkryty 4 października 1780 przez Charlesa Messiera i jest oznaczony jako M73, NGC 6994. Układ przypomina literę Y lub V. Obiekt został przeze mnie po raz pierwszy rozpoznany 24 sierpnia 2023 roku. Jest to jak do tej pory najtrudniejszy do zlokalizowania oraz obserwacji z prezentowanych w tym wątku asteryzmów ze względu na małą obserwowaną jasność 9m oraz średnicę kątową 2,8’. Poniższy szkic wykonałem 4 września 2023 korzystając z refraktora ED120 SW, f/7.5 oraz okularu Baader Genuine Ortho 5mm, powiększenie 180x. Niebo było przysłonięte wysokim cirrusem, a seeing w skali Antoniadiego tej nocy oceniam na IV. Układ trzech gwiazd przypominający trójkąt równoboczny jest łatwy do dostrzeżenia w moich podmiejskich warunkach, natomiast wyzerkanie 4 składnika jest nieco trudniejsze. Przyglądając się Messierowi 73 warto także wycelować teleskop w znajdującą się w sąsiedztwie gromadę kulistą M72 oraz wszystkim dobrze znaną (przynajmniej ze słyszenia) mgławicę planetarną Saturn.

4. 24 sierpnia 2023, zachodzący Księżyc w pierwszej kwadrze i niebo zasnute jakimś wysokim cirrusem potęgującym poświatę lamp. Śmiało można rzec, że szału nie było przynajmniej do momentu kiedy odnalazłem kolejny asteryzmu w lornetce Orion 2x54 Ultra Wide Angle 36°. Niezbyt wysoko na drzewami pobliskiego wzgórza, gdzieś na pograniczu Koziorożca i Strzelca dostrzegłem unoszący się w przestrzeni idealnie dopasowany do otocznia magiczny kształt przypominający latawiec. Był to typowo "lornetkowy" asteryzm noszący nazwę Terebellum, co z łacińskiego oznacza świder lub śrubę. Niekiedy układ jest określany jako Herman’s Cross. Poniżej rysunek wykonany na podstawie obserwacji lornetką Orion 2x54 Ultra Wide Angle 36°. Oddaje mniej więcej to co mogłem zobaczyć po raz pierwszy w życiu tamtej nocy.

Nie spodziewałem się, że lornetka, a właściwie dwie lornetki staną się tak pożądanymi narzędziami obserwacji w moim przypadku. No cóż, jeśli bawimy się w obserwację asteryzmów są one nieodzowne. Natomiast świadome obserwacje dużych obszarów nieba nabierają zupełnie innego smaku, niż takie bezwiedne przeglądy nieboskłonu. I o tym będzie ten i kolejny post. 3. Byk (Ciołek) Poniatowskiego to asteryzm znajdujący się w gwiazdozbiorze Wężownika na wschód od gwiazdy β Ophiuchi (Cebalrai) i γ Ophiuchi. Ten układ to wszystko, co pozostało po dawnej konstelacji o tej samej nazwie. Jest podobny do gromady otwartej Hiady o kształcie litery V w zodiakalnym gwiazdozbiorze Byka. Asteryzm tworzą słabe gwiazdy 66, 67, 68, 70 i 73 Ophiuchi. Sądzę, że bez problemu odnajdzie go nawet początkujący obserwator, chociaż w moim przypadku nie było to takie oczywiste od początku, ale o tym poniżej. Poniżej szkic asteryzmu wykonany na podstawie obserwacji z 23,24 oraz 26 sierpnia 2023 przy użyciu lornetek Orion 2x54 Ultra Wide Angle 36° i Zenith 10x50 5.5° w warunkach podmiejskich balkonowych. Moja przygoda z tym asteryzmem zaczęła się 23 sierpnia br, kiedy w wyniku niedoczytania materiałów znalezionych w Sieci sądziłem, że to po prostu gromada otwarta IC 4665. Dzięki tej pomyłce zawdzięczam powstanie poniższego szkicu wspomnianej gromady: To jeszcze nie koniec całego procesu poznawania tego układu. Następnie, kiedy już przyswoiłem perfekcyjnie całą, jak mi się wtedy wydawało wiedzę, podziwiałem układ składający się z gwiazd: β, γ, 66, 67 oraz 68 Ophiuchi. Wszystko było super do momentu kiedy rozpoczął się proces przenoszenia wrażeń wzrokowych na papier. Nagle minie olśniło, kiedy kolejny raz analizowałem materiały, że jednak to co brałem wcześniej za "ciołka" nim nie jest, a opisywany układ jest tym symetrycznym o kształcie litery V. Powyższa grafika to właściwie złożenie dwóch pol widzenia lornetki Zenith 10x50 5.5°, widok w lornetce Orion 2x54 Ultra Wide Angle 36° to już totalny odjazd w krainę wyobraźni.

2. Kolejnym, znacznie trudniejszym do odnalezienia i obserwacji jest asteryzm "muchomor lub diament delfina". Jest to niewielki obszar o rozmiarach 13' x 10', który zlokalizujemy w tymże gwiazdozbiorze. Jego charakterystyczny kształt doskonale widać już przy powiększeniu 28x, w moim przypadku z wykorzystaniem okularu SWA 32mm FOV 70°. Poniższy szkic wykonałem 26 sierpnia 2023 w warunkach podmiejskich – balkonowych, przy bezchmurnym niebie o przejrzystości 5/6. Wykorzystałem refraktor ED120 SW - f/7.5 zawieszony na EQ5 z prowadzeniem w osi RA. W czasie obserwacji zastosowałem powiększenie 86x, na które pozwala mi okular Pentax XL 10.5 mm. Posiadacze większych teleskopów jako bonus powinni dostrzec niewielką galaktykę NGC 7025. Do końca nie jestem pewien czy mi się udało ją wyłuskać z tła w moich warunkach. Jeśli tak, to była to delikatna smużka odchodząca od jednej z gwiazd. Ma ona jasność 12,9m i rozmiary 1,9' x 1,2'. "Muchomor" jest niewątpliwie kolejnym układem, któremu warto się przyjrzeć uważnie.

23 sierpnia 2023 Warunki podmiejskie – balkonowe, niebo czyste, przejrzystość 5/6, seeing Ant. IV. Refraktor ED120 SW - f/7.5 zawieszony na EQ5 z prowadzeniem w osi RA. Poniżej rysunek gromady otwartej IC 4665 znanej również jako Trójząb Posejdona z wykorzystaniem okularu SWA 32 mm FOV 70° (28x). Szkic wykonany na czarnym papieże długopisem żelowym.

Trochę pomarudziłem i snułem przepowiednie w poprzednim poście, taki ze mnie osiedlowy Wernyhora, a tu wyskakuje jak królik z kapelusza kolejny szkic z 19 sierpnia 2023. Warunki podmiejskie – balkonowe, tradycyjnie wykorzystałem refraktor ED120 SW - f/7.5, zawieszony na EQ5 z prowadzeniem w osi RA. Poniżej rysunek gromady otwartej M15 z wykorzystaniem okularu SWA 26 mm FOV 70°, powiększenie 35X. No co tu wiele gadać, "maleństwo".