MarekS99

Ten rysunek pokazuje tylko samo powiększenie i też nie jest poprawny do końca. Z prostych zależności kątowych mozna je wyliczyć. W zasadzie upraszcza sie do znalezienia zaleznosci ze stosunek ogniskowej teleskopu do okularu daje powiększenie. Ale mi chodzi o kolejny wzór. Kąt wlasny okularu dzieli się przez powiększenie i uzyskuje rzeczywisty kąt widzenia i jego graficzne przedstawienie.

Powiększenie to iloraz ogniskowej teleskopu do ogniskowej okularu. Kąt własny okularu podzielony przez powiększenie daje rzeczywisty kąt widzenia całego układu optycznego. Poszukuję rysunku który pokazuje właśnie konstrukcję tego wypadkowego kąta. Czy ktoś się może natknął?

Witam

Nurtuje mnie zagadnienie stackowania zdjęć a dokładnie geometria zdjęć. Jeśli program stackujący nakłada na siebie zdjęcia to w zakresie geometrii zdjęcia to wg mnie dokonywane są następujące operacje

1. wybór zdjęcia bazowego

2. Przesunięcie kolejnych zdjęć tak a by dopasować je do bazowego

3. obrót zdjęcia

4. Skalowanie zdjęcia 

Jeśli na jednym zdjęciu gwiazda znajduje się na jednym pikselu to na innym może być zlokalizowana na kilku sąsiadujących ze sobą. Po transformacji program nałoży na siebie zdjęcia ale powierzchnia tej samej gwiazdy będzie zdecydowanie inna.

Jak wygląda algorytm takiego postępowania? Czy ktoś miał podobny problem i go rozwiązał?  

Godzinę temu, luk napisał:

 

W zasadzie tak, ale należy pamiętać, że układ optyczny barlowa jest projektowany pod pewną krotność, chodzi o korekcję różnego rodzaju aberracji, czy to w centrum, czy na brzegach pola.

Czasami producenci podają zakres "używalnych" krotności barlowa z punktem optimum. 

 

I tego nie rozumiem. To że barlow ma krotność np. 2x wynika z jego bardzo dokładnego położenia na torze optycznym.  Nie rozumiem czemu producenci nie podają  wartości ogniskowej. To że kupuję soczewkę razem z tuleją nie od razu świadczy jaka będzie krotność. Mogę wkręcić do innej i uzyskam inne wartości. co więcej. Pierwotną tuleję mogę wsunąć o dowolną wartość ale muszę mieć pewność że wystarczy mi tulei do sensora
W moim SW 120/600 mam w zestawie barlowa w tulei o długości 112mm razem z soczewką. Podłączyłem kamerę i wyznaczyłem ognisko pierwotne .Ufam, że producent napisał prawdę i ze ogniskowa teleskopu faktycznie wynosi 600mm. Wsunąłem barlowa razem z tuleją i szukałem pstrości. Płaszczyzna sensora zmieniła swoje położenie o 55mm czyli dokładnie o połowę długość tulei. O tyle wydłuzyła się sumaryczna ogniskowa . gdybym chciał te sama soczewke użyć jako 3x to musiałbym przedłużyć o 147mm
 

Z tych rozważań wynika, że tak na prawdę to najistotniejsza jest informacja o ogniskowej barlowa  
Reszta w istocie  tak jak tu napisano to czysta matematyka - przy założeniu idealności optyki  
Ustalając jakby wstecz odległość płaszczyzny obrazowania od soczewki można określić krotność. Zmiana połozenia barlowa w torze optycznym powoduje zmianę krotności. To  ze ma 2x czy 3x to kwestia umowy.
Czy bardzo się pomylę, że stwierdzając, że jeśli zrobię fotę bez barlowa i potem z nim a następnie pomierzę na zdjęciu ile razy obiekt zmienił swoją wielkość to wstecz obliczę jego ogniskową?

@JSC
Tak myślałem, że się się wypowiesz  Dzięki wielkie za kompendium

Jestem mocno zaskoczony. że dla tak małej apertury (TAL) i ogniskowej 1000mm rozbieżność między liniami F i C wynosi aż 0.3mm!

Resztę muszę przetrawić
 

Czy ktoś może zastanawiał się ile fizycznie wynosi aberracja chromatyczna?  Tzn. jaka jest różnica odległości ognisk dla światła fioletowego i czerwonego dla konkretnego sprzętu np. achromata? 
Jaki to jest rząd wielkości?
W związku z powyższym zastanawiam się na nad problemem ustawiania ostrości na daną gwiazdę przy zastosowaniu maski Bahtinova. W którym miejscu maska "wskazuje" najbardziej ostry obraz, w połowie czy bliżej któreś z długości fal świetlnych?

Pytanie

Obserwując księżyc i wykonując jego zdjęcia jego powierzchni można zaoobserwować wizualne "pływanie" związane z przejściem  światła przez atmosferę ziemską. Focenie polega na wybraniu najlepszych kilkudziesięciu klatek o największym kontraście i następnie ich zestakowaniu.
Przy robieniu zdjęć obiektów głębokiego nieba wykonuje się dużo zdjęć o bardzo długich czasach naświetlania. Promienie świetlne szczególnie przy galaktykach również przechodzą przez atmosferę ziemi. 
Deformacje obrazu powinny być podobne do tych "księżycowych". Wizualnie patrząc na fotografie nie widać aż takich zniekształceń mimo ze rozmiary kątowe M31 są większe niż księżyca

Czy zniekształcenia DS są mniejsze?

Masz rację

Faktycznie w moim nikonie D90 dla pasma 650 transmisja wynosi "całe" 5-8%. 

16 godzin temu, Behlur_Olderys napisał:

...oczywiście filtr UV/IR który mocno ucina Halpha,.

IR ucina powyżej 700nm a Halpha to w granicach 650. czy coś mylę?

16 godzin temu, Mareg napisał:

 

 

PS: Zdaje się, że w obliczeniach rzeczywiście wziąłeś rozmiary pikseli w nanometrach (10^-9 m) zamiast mikrometrów (10^-6 m).
      Nie widzę jednak, żeby to miało jakiś wpływ na dyskusję.
 

Słusznie, dzięki

3 godziny temu, Mareg napisał:

 

1. Maska Bahtinowa jest zaprojektowana na PUNKTOWE źródło światła, którym Jowisz nie jest.
2. Jowisz jest teraz nisko nad horyzontem, więc jego obraz jest bardzo podatny na seeing.

Dlatego jak ostrzysz na maskę Bahtinova, to ostrz na jakiejś jasnej gwieździe wysoko nad horyzontem.
 

Ale... Obliczenia dowodzą czegoś innego. Nawet jeśli Jowisz nie jest punktowy, to ustawiając na niego ostrość i tak mieszczę się w sporej tolerancji głębi ostrości. 

Chciałbym prosić albo o utwierdzenie w przekonaniu albo o wyprowadzenie z błędu.

Mając teleskop (refraktor) o aperturze 120mm i ogniskowej 600 a także kamerkę o wielkości piksela 5.51nm (nikon D90) i kamerę 1.55nm (Forever SC-410) chciałbym ustawić ostrość na księżyc za pomocą maski Bahtinova korzystając z innego obiektu jakim jest Jowisz

Wychodząc z równania soczewki 1/f = 1/x + 1/y wyznaczam, że obraz księżyca winien ogniskować się w odległości:

600.0000009mm, bo odległość księżyca wynosi 4*10EXP11 mm.

Dla Jowisza wartość wynosi:
600.0000000mm bo odległość Jowisza wynosi 7.78*10EXP14 mm

Głębia ostrości dla teleskopu wynosi (dla światła zielonego) 4.88*P*P*510 wynosi 0.0622mm, gdzie P to otwór względny ( u mnie 5)

dla kamery D90 wynosi 0.0000275mm

a dla SC-410 wynosi      0.00000755mm  (P*rozmiar piksela)
Zatem głębia ostrości kamer "mieści się" 1000 razy w głębi teleskopu.

Czy zatem jeśli na masce Bahtinova uzyskam 3 kreski przecinające się w jednym punkcie dla Jowisza i obrócę potem na księżyc to obraz dalej powinien zostać ostry?

Teoria się zgadza ale jakoś w rzeczywistości wydaje mi się że obraz jest trochę nieostry....

W dniu 27.11.2021 o 17:40, Piotr4d napisał:

Używam SV305 i nie mam powodu do narzekania. 

No ja właśnie zwróciłem do naprawy. Sensor zabrudził się od wewnątrz. Widocznie odpadł jakiś paproch od środka. 

Albo wkręcić sztywna tuleję i tak dobrać jej długość, żeby po wkręceniu aparatu i pośredniczącego focusera z mikroregulacją odległość między ogniskiem i sensorem kamery oscylowała  w przedziale 15mm. Przy maksymalnie wkręconym wyciągu można uzyskać dużą sztywność. Lustrzanka albo kamera dość sporo ważą.

W moim przypadku , mam wrażenie  ze paczka została odprawiona transportem kolejowym. Koszt 99 pln. Ze sklepem z Chin umówiłem się, że koszty przesyłki oni pokryją w ramach gwarancji. W jaki sposób się to odbędzie jeszcze nie wiem

1 minutę temu, Binocooler napisał:

Na zewnątrz masz pewno gwint T-2 do użycia pod adaptery foto. W środku niby ryflowanie, ale gwintownikiem. Swoją drogą ciekawi dlaczego to jest w refraktorach, a w Newtonach nie.

Oficjalnie się milczy o tym.

Na zewnątrz wszystko jest jasne. Tak, z jednej strony gwint pod pierścień a z drugiej stożek do zaciśnięcia w wyciągu

Sprawdzę :). 

Właśnie przeszedłem wysyłanie paczki z kamerą do naprawy do Chin do Shenzhen. Skorzystałem z Poczty Polskiej. Wysłałem paczką z odpowiednią deklaracją. Dosłownie dziś paczka doszła do adresata. Czas podróży z Wrocławia poprzez Warszawę i Pekin wyniósł 29 dni.

Oczywiście nie wiem jak to będzie w drugą stronę, Na paczce napsałem, że naprawa

Mam pytanie w moim teleskopie jest taka oto część jak w tytule jak i na zdjęciu. Czy ktoś może wie jak można wykorzystać gwint w środku a dokładnie co można wkręcić?
Do tej pory używam jej jedynie do obserwacji wizualnych (wsuwam kątówkę z okularem) lub tuleję z soczewką barlowa. 

Dzięki wszystkim. 

Witam Forumowiczów

Mam SW120/600 ale to chyba dotyczy zarówno refraktorów i reflektorów. Między częścią ruchomą wyciągu i jego obudową stwierdziłem nieszczelności. Przy robieniu zdjęć może dostawać się tym "kanałem" niepotrzebne światło. 

Czy macie jakąś metodę uszczelnienia - jakaś otulina na zewnątrz czy jakieś inne rozwiązanie? 

4 godziny temu, rambro napisał:

 

Może zimniejsze noce ograniczyły problem . Te paski powstają z hotpixeli, które zmieniają położenie, jak kadr dryfuje. Pomaga dithering i aktualne darki. Składanie medianą też trochę pomaga, ale kosztem SN względem średniej. Filtr CLS mógł poprawić kontrast, ale ogólnie nie polecam po ciężko poprawne kolory uzyskać bo wycięciu części widma.

Zdjęcia wykonywane przy prawie +15 stopniach więc nie za zimno. Nie robiłem też darków . Jedyne pliki kalibracyjne to flaty. Patrząc na proponowany filtr semiAPO też powoduje mocne przycięcie widma

11 godzin temu, monter napisał:

Ale szum generuje matryca, a nie to co na nią wpada przez filtr czy bez filtra. 

Widocznie te paski nie są wywołane szumem matrycy. Poniżej obrazek z M33 bez pasków. To tylko przykład Więc jakość jest sprawą nieistotną 

47 minut temu, monter napisał:

 

Szumu kroczącego? Ciekawe On przecież nie ma wpływu na szum.

co było dla mnie szokiem  Jak zwykle pomógł przypadek. Widocznie filtr odcina tę długość fali która nie jest uwieczniana na fotce.