ZLOKA

Wczoraj zakończyło się kolejne spotkanie miłośników astronomii organizowane przez Pracownię Komet i Meteorów w podwarszawskim Ostrowiku. Uczestnicy Obozu mieli możliwość obserwacji rojów Perseidów, delta-Aquarydów Południowych i alfa-Capricordniów. Pogoda nam nie dopisywała (2 niemal bezchmurne noce, 1 w połowie i niespełna 3 godziny bezchmurne w pozostałe noce). Mimo to obserwatorzy wykonali, łącznie, około 100 godzin obserwacji wizualnych meteorów ze szkicowaniem (w sumie zaobserwowali około 1000 zjawisk). Ponadto ostrowickie niebo patrolowały trzy aparaty fotograficzne wyposażone w szerokokątne obiektywy. Siedmioro nowych obserwatorów zostało gruntownie przeszkolonych w obserwacjach meteorów ze szkicowaniem, wykonywania przynależności zjawisk do radiantów rojów a także przygotowanych na sierpniowe maksimum Perseidów. Każdy miał możliwość, pod okiem Krzysia Polakowskiego, przećwiczyć w praktyce przygotowanie do obserwacji fotograficznych meteorów. Ponadto wysłuchaliśmy 10 wykładów poruszających tematykę astronomii meteorowej i nie tylko. Prelegentami byli: Arkadiusz Olech (PKiM, CAMK), Krzysztof Polakowski (PKiM), Radosław Poleski (PKiM, OAUW) i Kamil Złoczewski (PKiM, CAMK). W ramach zajęć rekreacyjnych: graliśmy w siatkę, piłkę nożną a dwa wieczory spędziliśmy rozmawiając przy ognisku. Była również okazja aby nazbierać pierwsze grzyby i borówki. Następny, XXI Obóz Astronomiczny PKiM pod hasłem Projekt Perseidy 2009, rozpocznie się już za niecałe dwa tygodnie w Urzędowie koło Lublina. Pełna relacja z XX Obozu pojawi się w 194 numerze Cyrqlarza. Kilka zdjęć z Obozu można zobaczyć tutaj.

Ogloszenie dotyczace kota jest juz nieaktualne. "Satelitka" pojechala na Dolny Slask. Kamil

Przesyłamy pocztówkę z Ostrowika prezentującą codzienne życie obserwatora meteorów. Przez pierwsze trzy noce pogoda nie była rewelacyjna - do tej pory można było wykonać najwyżej 2 godziny obserwacji. W obozie uczestniczy 7 nowych obserwatorów, którzy pod okiem doświadczonych współpracowników PKiM uczą się podstaw obserwacji wizualnych oraz fotograficznych meteorów. Miały miejsce interesujące wykłady dotyczące astronomii meteorowej i nie tylko (m.in. Pracownia Komet i Meteorów, Obserwacje fotograficzne meteorów, Żyć w kosmosie i przetrwać, OGLE czyli o mikrosoczewkowaniu i nie tylko). Nowi obserwatorzy podczas pierwszej nocy zaznajomili się z letnim nieboskłonem, a następnej nocy wykonali swoje pierwsze obserwacje. Zostali również poprowadzeni przez arkana wypełniania raportu z obserwacji ze szkicowaniem, a także z warunkami przynależności meteorów do radiantu oraz dryftu radiantu na niebie. Poza obserwacjami zagraliśmy w siatkówkę, wybraliśmy się na kultowe pączki do celestynowskiej piekarni oraz miało miejsce ognisko (oczywiście w niepogodną noc!). Korzystając z okazji, chcielibyśmy znaleźć dom dla przeuroczego, przesłodkiego kotka o imieniu Satelitka. Kotek przyplątał się do Stacji Obserwacyjnej na początku Obozu i korzysta z uroków towarzystwa obozowiczów. Kotka jest bardzo miła, uwielbia się bawić, jest w trakcie nauki korzystania z kuwety. Zainteresowanych przygarnięciem tego kociaczka prosimy o kontakt pod telefonem 692 729 033 (w okolicach Warszawy). Prosimy o poważne oferty, ponieważ nie chcemy, aby została porzucona po raz kolejny!

Dziś rozpoczyna się XX Obóz Astronomiczny organizowany przez "Pracownię Komet i Meteorów" w Stacji Obserwacyjnej Obserwatorium Astronomicznego (Uniwersytet Warszawski) w Ostrowiku. Jego główny celem jest nauka obserwacyjni i analiza danych z obserwacji wizualnych i fotograficznych meteorów. W lipcowym Obozie (20-30 lipca 2009) udział weźmie 5 nowych obserwatorów, szkolonych pod okiem doświadczonych współpracowników PKiM. Podczas Obozu będzie będziemy obserwować takie roje jak: alfa-Cygnidy, omikron-Drakonidy, Aquarydy, Capricornidy oraz Perseidy. Spotkanie ma na celu zachęcenie do obserwacji wizualnych i fotograficznych podczas Projektu Perseidy 2009 (szczegóły w ogłoszeniu dotyczącego XXI Obozu Astronomicznego PKiM) oraz w następnych miesiącach. Fot. Szkolenie nowych obserwatorów. (Źródło: Galeria PKiM) Poza obserwacjami, będzie możliwość zapoznania się z działaniem programów Radiant, Corrida i SCS przeznaczonego do analizy i raportowania obserwacji. Uczestnicy spotkania, codziennie wysłuchają wykładów dotyczących astronomii meteorowej i nie tylko. Każdy obozowicz będzie miał możliwość przedstawienia własnego wystąpienia związanego z astronomią. W czasie wolnym zagramy w siatkówkę, piłkę nożną a w pochmurne noce planowane jest ognisko. Fot. Uczestnicy XIX Obozu Astronomicznego PKiM 2008 w drodze z Celestynowa (Źródło: Galeria PKiM) Całość obozu jest bezpłatna. Uczestnicy zobowiązani są do pokrycia kosztów dojazdu i wyżywienia. Spotkanie organizują: Radosław Poleski, Kamil Złoczewski, Ewa Zegler i Arkadiusz Olech.

Nie wpadaj! Wstąp świadomie. Kamil

Wstęga gwiazd jaką oglądamy na letnim niebie to oczywiście Droga Mleczna, w jej skład wchodzi niebagatelna liczba co najmniej 100 miliardów gwiazd. Najbardziej znanymi sąsiadami Drogi Mlecznej są dwie galaktyki spiralne Messier 31 (M31) w Andromedzie oraz M33 w Trójkącie. Poza nimi Drogę Mleczną otacza (i zawiera w sobie!) przynajmniej 30 galaktyk karłowatych oraz około 150 gromad kulistych gwiazd. Fot. Gromada kulista M13 położona w gwiazdozbiorze Herkulesa. (Zdjęcie: Hans) Gromady kuliste gwiazd takie jak M3, M13, M56 czy M92 są niezwykle wdzięcznym obiektami do obserwacji w naszych szerokościach geograficznych. Te gęste skupiska gwiazd, jawiące się w okularze jak najeżona kulka, zawierają ich zazwyczaj dziesiątki tysięcy a nawet do miliona. Najbardziej znanymi galaktykami karłowatymi są widoczne na południowym niebie Mały i Wielki Obłok Magellana (SMC i LMC). W ostatnich latach liczba znanych obiektów obu rodzajów zaczęła rosnąć dzięki odkryciom przeglądów nieba 2MASS (przegląd w falach podczerwonych) i SDSS (przegląd w zakresie widzialnym). Znaleziono galaktyki karłowate tak słabe jak pojedyncze gwiazdy (Segue 1, M_V = -1, porównywalne z jasnością jednego olbrzyma!). Astronomowie już od dłuższego czasu próbują znaleźć odpowiednie parametry odróżniające galaktyki karłowate od gromad kulistych poza oczywistym wyglądem i dzięki tym badaniom opisać historię powstawania Drogi Mlecznej. Jednym z nich jest obecność halo ciemnej materii, która stanowi większość masy galaktyk karłowatych i ich brak w wypadku gromad kulistych. Fot. Galaktyka karłowata - Wielki Obłok Magellana, po lewej Droga Mleczna. (Zdjęcie: własne) Co więcej najjaśniejsza gromada kulista omega Centauri jest coraz częściej uznawana przez naukowców jako pozostałość jądra galaktyki karłowatej, która została pozbawiona większości gwiazd w wyniku oddziaływania pływowego z Galaktyką. Podobnym przykładem jest gromada kulista M54, która w przeszłości była najprawdopodobniej jądrem galaktyki karłowatej w Strzelcu (Sgr dSpe). Poszlaką wskazującą na taki przebieg wydarzeń jest obecność w tych gromadach kilku populacji gwiazdowych. Ponadto 6 innych gromad kulistych należących do Drogi Mlecznej jest podejrzanych, że kiedyś wchodziły w skład galaktyki karłowatej w Strzelcu. Ponadto SDSS odkrył szereg strumieni gwiazd, które mogą być pozostałością po rozerwanych na strzępy galaktykach karłowatych. Fot. Przedstawia strumienie gwiazd, pozostałość rozerwanych satelitów Galaktyki. Małe zdjęcia przedstawiają nowo odkryte galaktyki karłowate. (Zdjęcie: SDSS) Ducan Forbes zilustrował przestrzenny rozkład gromad kulistych i galaktyk karłowatych sąsiadujących z Galaktyką na interaktywnym rysunku. W modelu tym gromady kuliste są przedstawione jako niebieskie i czerwone kule (niebieskie - ubogie w pierwiastki cięższe niż hel, czerwone - bogate w pierwiastki cięższe niż hel). Galaktyki karłowate ukazano jako białe kule. Żółty punkt oznacza pozycję Słońca w Galaktyce. Zielona siatka pokazuje zakres przeglądu objętego przez SDSS. Rozmiary obiektów nie są w skali, ale odległości tak. Rys. Nasza Galaktyka oraz gromadka galaktyk karłowatych i gromad kulistych wokół niej. Po uruchomieniu aplikacji ukaże nam się widok Galaktyki z licznymi gromadami kulistymi w jej pobliżu. Galaktyki karłowate występują w większych odległościach. Większość z nich została odkrytych dzięki przeglądowi SDSS działającego na półkuli północnej. Przyglądając się ich rozkładowi warto zwrócić uwagę, iż większość gromad położonych jest w kierunku północ-południe. Również niektóre gromady kuliste, zdają się "wychodzić" z obszaru objętego przeglądem SDSS z takiego kierunku. Na podstawie: Globular Clusters and Satellite Galaxies: Companions to the Milky Way, Duncan A. Forbes, Pavel Kroupa, Manuel Metz, Lee Spitler PS. Jedną z wad aplikacji jest brak podpisów przy obiektach... szkoda

Od połowy lipca możemy obserwować początek aktywności roju meteorów Perseidów. Dla laików Perseidy to w zasadzie jedyny rój obecny w kalendarzu, ponieważ najczęściej widziany podczas letniego wypoczynku w połowie sierpnia (tegoroczne maksimum wypada 12 sierpnia). Obserwacjom sprzyjają wydłużające się ale nadal ciepłe noce. Tymczasem meteory z tego roju możemy obserwować z całą pewnością od drugiej połowy lipca. Polscy obserwatorzy meteorów dosili w latach ubiegłych nawet o aktywności w pierwszych dniach miesiąca (patrz informacje tzw. Wczesnych Perseidach na Astro-Forum - http://astro-forum.org/Forum/index.php?showtopic=984&mode=threaded&pid=15802 oraz na stronie "Pracowni Komet i Meteorów" - http://www.pkim.org/?q=en/node/977'>http://www.pkim.org/?q=en/node/977 ). Foto. Jasny meteor z roju Perseidów zaobserwowany lustrzanką cyfrową. (Krzysztof Polakowski, Canon 300D Sigma 2.8/10mm Fish Eye ISO:1600, Texp = 30s, PKiM) Obserwator obserwujący poza miastem, w bezksiężycową noc powinien mieć szansę zobaczenia pojedynczych zjawisk z tego roju w ciągu godziny (liczby ZHR nie przekraczają wartości 10 do początku sierpnia). Poza Perseidami aktywne są obecnie również roje: alfa-Capricornidów, delta-Aquarydów Południowych i Antyhelionu. Co jakiś czas na niebie można również zaobserwować meteory sporadyczne. Aby dobrze zidentyfikować zjawisko należące do danego radiantu roju należy posłużyć się kryterium przynależności. Najważniejsze z nich polega na przedłużeniu trasy meteoru wstecz na niebie. Potrzebujemy też znać położenie radiantu Perseidów w noc obserwacji. Poniższa mapka przedstawia położenie radiantu roju Perseidów - obecnie są to okolice gwiazdozbioru Kasjopeji i Andromedy. Gdy przedłużenie zjawiska trafia w te okolice najprawdopodobniej mamy do czynienia z Perseidem (pełna analiza opiera się również o kryterium długości i prędkości). Wzmożonej aktywności meteorów z roju Perseidów można się spodziewać dopiero na przełomie lipca i sierpnia. -- ------------------------------------------- Kamil Złoczewski Pracownia Komet i Meteorów koordynator sekcji wizualnej pkim.visual@gmail.com http://www.pkim.org -------------------------------------------

Ukazał się kolejny, 193 numer Cyrqlarza - czasopisma poświęconego małym ciałom Układu Słonecznego. W numerze: Zaproszenie na XXI Obóz Astronomiczny PKiM, Zobaczyć niewidoczne oraz Sprawozdanie z V Seminarium Polish Fireball Network. Numer kończymy informacjami dla wizualnych obserwatorów meteorów. Cyrqlarza można ściągnąć ze strony: http://www.pkim.org/?q=pl/node/1182. Wersję papierową otrzymują członkowie Pracowni Komet i Meteorów. Zapraszam do lektury. Kamil

Wybuchowy rój meteorów powrócił do łask obserwatorów w roku 1998, w 71 lat od ostatniego okresu wzmożonej aktywności (w latach 1916, 1921 i 1927). Przez pół doby 27 czerwca 1998 roku, obserwatorzy mogli podziwiać aktywność z tego roju na poziomie ZHR ~ 50-100. Przez kolejne lata uważnie obserwowano ten rój i wykonano obliczenia teoretyczne, wskazujące na możliwość wysokiej aktywności w roku 2003 i 2004. W roku 2003 nie zaobserwowano nic szczególnie interesującego. Natomiast w roku 2004 aktywność na poziomie ZHR = 30 +/- 10 była obserwowana już 23 czerwca (przez około 7 godzin), czyli aż trzy dni wcześniej niż się tego spodziewano! Foto: Bootydy Czerwcowe zaobserowane techniką video w czerwcu 2004 roku - copyright: Leonid-MAC/NASA Meteoroidy tego roju pochodzą z komety 7P/Pons-Winnecke o okresie obiegu 6.28 lat. Cząsteczki z jakimi spotyka się Ziemia podczas wybuchowych maksimów aktywności, znajdują się w rezonansie 2:1 z Jowiszem (i dlatego jest ich więcej). Obliczenia strumieni meteoroidowych Mikhail Maslova nie przewidują wystąpienia wybuchu aktywności roju w roku 2009. Tymniemniej warto sprawdzać aktywność Bootydów Czerwcowych przez cały okres aktywności od 22 czerwca aż 2 lipca, aby być pewnym, że nie przegapimy niespodziewanego wybuchu. Obserwacje w tym okresie są na tyle krótkie, iż można sobie na nie pozwolić każdej nocy, a dodatkowo sprzyja Księżyc w dogodnej fazie. Niezależnie od okoliczności, zachęcam do wykonywania obserwacji ze szkicowaniem. Nazwa roju: Bootydy Czerwcowe Kod roju: JBO Okres aktywności: 22 czerwca - 2 lipca Maksimum: 27 czerwca, lamdba Słońca 95.7 Współrzędne radiantu: RA = 224 deg, DEC = +48 deg Prędkość Vgeo meteorów: 18 km/s Współczynnik masowy: 2.2 Aktywność w maksimum: zmienna, ZHR nawet > 100! Rys. Mapka przedstawia pozycję radiantu Bootydów Czerwcowych na niebie.

Poniewaz zasiadam w Jury konkursu pt. "Odkryj swój Wszechświat" moge kilka słow powiedziec o konkursie zwiazanym z MRA: Po krotce Termin przesylania prac minal 31 maja. Konkurs jest organizowany z okazji MRA 2009 przez Polskie Towarzystwo Astronomiczne i czasopismo Wiedza i Życie. Wplynelo ponad trzy setki prac: obserwacyjne, artystyczne (malarskie, rzezby i inne formy wyrazu), modele urzadzen, zdjecia, komputerowe prezentacje. Generalnie wielki misz-masz. W skład jury wchodzą: prof. Bozena Czerny, prof. Andrzej Niedzielski, dr Agnieszka Janiuk, moja osoba - Centrum Astronomiczne im. Mikolaja Kopernika; Grzegorz Sęk, MOA Niepołomice oraz dr Weronika Śliwa z ramienia Wiedzy i Życie. W zeszlym tygodniu przedzieralem sie przez gaszcz roznorakich prac i wylanialem rodzynki. Dwa dni temu, w poniedzialek jury przez cztery godziny deliberowalo nad tym komu przeznac nagrody. Glowna nagroda to obserwacje na teleskopie w Piwnicach, a wyroznione osoby (ponad 20stka pojada na "Piknik pod Gwiazdami" organizowany przez MOA. Beda rowniez nagrody ksiazkawe, male teleskopy Spica. Sponsorzy nagrod to PTA, MOA Niepołomice, UMK oraz WiZ. Wynikow nie podam teraz, poniewaz nie moge, lecz pojawia sie one do konca miesiaca na polskich stronach MRA 2009. W zalaczeniu przedstawiam zdjecia niektorych - niekoniecznie wyroznionych (!) prac. Kamil Złoczewski Obrady Jury w poniedziałek, 8 czerwca 2009. PS. Uczestnicy podpisali odpowiedne oswiadczenie dot. uzywania prac do promocji konkursu.

Jest już obserwacja z drugiej stacji Polskiej Sieci Bolidowej znajdującej się w Poznaniu (Mirek K.). Na podstawie danych z dwóch miejsc można policzyć trajektorię lotu tego meteoroidu (tak nazywamy kawał skały, lodu zanim da spadek w postaci meteorytu) w atmosferze. Przemek Żołądek policzył zgrubnie, że bryła ta weszła w atmosferę z prędkością ~36 km/s i była widoczna na wysokości 115 do około 75 km nad powierzchnią Ziemi. Kierunek w jakim leciała bryła to wschód-zachód a nachylenie trajektorii wyniosło 45 stopni do powierzchni. Widoczny na końcu nagrania "wybuch" może dobitnie świadczyć, iż była to raczej bryła lody (pochodzenia kometarnego) niż bryła skalna. Miał on miejsce nad Kościerzyną. Spadek meteorytu jest wykluczony! Czekamy jeszcze na wieści z trzeciej stacji położonej w Czernicach Borowych, gdzie zjawisko miało szansę się zarejestrować. Kamil

I juz jest na spaceweather: http://www.spaceweather.com Kamil

Superbolid prześwietlający nagranie wideo ! 2009 05 31/01 20:50:49 UT PFN 24 Gniewowo Krzysztof Polakowski http://www.pkim.org/?q=pl/node/1164 Kamil

Roj ten jest zwiazany ze slynna kometa 1P/Halley (Denning, Nature, 77, str. 619, 1908) a meteoroidy,jakie widzimy obecnie w postaci meteorow zostaly wyrzucone z ciala macierzystego przed rokiem 837 (Ryabova, Monthly Notice of the Royal Astronomical Society, 341, str. 739, 2003). Aktywnosc eta-Aquarydow trwa orientacyjnie od 19 kwietnia do 28 maja. Maksimum wystepuje zazwyczaj w nocy 5/6 maja. W roku 2009 mozna sie go najprawdopodobniej spodziewac 6 maja okolo godziny 1 UT rano (w noc z wtorku na srode), w czasie niekorzystnym dla obserwtaorow, gdyz Ksiezyc bedzie jedynie 3 dni przed pelnia. Dopiero po polnocy radiant eta-Aquarydow wzjedzie ponad horyzont. Niestety roj ten mozna obserwowac tylko rano przed wschodem Slonca na poczatku maja i w drugiej polowie nocy pod koniec maja. Przez wieksza czesc nocy znajduje sie pod horyzonetm, co praktycznie uniemozliwia obserwacje wielu zjawisk tego roju. Pocieszeniem dla obserwatorow moze byc fakt, iz aktywnosc roju utrzymuje sie przez kilkanascie dni od 1 do 15 maja na przyzwoitym poziomie - patrz rysunek, ktory ilustruje profil aktywnosci ZHR roju w latach 1996-2007: W noc maksimum, gdy widzimy iz aktywnosc roju jest znaczna (powiedzmy wieksza niz 2-3 zjawiska w przeciagu 10 minut) warto wykonywac obserwacje bez szkicowania. Prosze przy tej obserwacji dobierac przedzialy czasowe zliczen tak aby w jednym zebralo sie okolo 15 meteorow. Rozklady jasnosci prosze tworzyc dla 25-30 zjawisk, czyli dwoch przedzialow czasowych zliczen. Oczywiscie przy niklej aktywnosci w czasie maksimum, zachecam do wykonywania obserwacji ze szkicowaniem i stosowania przedzialow godzinnych. Radiant jest dosc nisko nad horyzontem, dlatego tez nalezy ostroznie wykonywac przynaleznosci meteorow do radiantu (bez szkicowania), poniewaz wartosci ZHR moga byc sztucznie zawyzone/zanizone przez kilka blednie zaklasyfikowane zjawiska. Rysunek ponizej przedstawia pozycje radiantu eta-Aquarydow na niebie: Wiecej informacji o aktywnych rojach meteorow w maju i czerwcu 2009 ukaze sie za kilka dni na lamach czasopisma Pracowni Komet i Meteorow - Cyrqlarz. Chetnych do wykonania swojej pierwszej, prostej obserwacji meteorow zachecam do zapoznania sie z poradnikiem oraz wydrukowaniem raportu do takiej obserwacji.

Taki koncept: Mysle, ze tranzyt nie rozni sie zbytnio w trzech kolorach matrycy (roznica w jasnosci - gwiazda-tranzyt). Policzylbym osobno dla kolorow i policzyl srednia z roznic we wszystkich 4 kanalach. Jesli umiesz zrobic i policzyc fotometrie aperturowa na obrazku z jednego kanalu z dziurami (po pozostalych kanalach) to rozdzielczosc sie nie zmienia. Pewnie dobrze by bylo wybrac gwiazdy o podobnych kolorach co ta z tranzytem. Nawet jesli gwiazdy po rozdzieleniu na kolory nie widac, to przeciez jej fotony gdzies musza byc, moze w innym kanale? Ja bym i tak mierzyl. Zreszta fotometria aperturowa nie potrzebuje zbyt dokladnego okreslenia srodka, bo liczy (calkowite swiatlo w promieniu)-(srednie/mediana tla w odleglym pierscieniu)... wiec co za roznica czy piksel czy trzy i czy pozycja jest +/- ta sama o 0.5-1 pixel jesli apertura jest 5 pixeli? Odpowiedni sampling na matrycy jest konieczny przy profilowej aby dopasowac zakladany profil gwiazdy. Kamil

Brawo! Kilka wskazowek: * wzrok adoptuje sie w pelni do ciemnosci (rozszerza sie w pelni zrenica oka) minimum 15-20 minut * im nizej znajduje sie radiant roju nad horyzontem tym mniejsza aktywnosc - wysokosc radiantu w wypadku Lirydow jest odpowiednia dopiero okolo 22:30 * do dluzszej, wygodnej obserwacji polecam lezak polowy lub siedzisko z oparciem na plecy Zachecam do zapoznania sie z raportem z pierwszej obserwacji meteorow przed obserwacja - http://www.pkim.org/files/raport_prosta.pdf. Pogodnego nieba! Kamil

Na stronie International Meteor Organization mozna ogladac wykres aktywnosci Lirydow wykonany na podstawie obserwacji wizualnych obserwatorow rozsianych na polnocnej polkuli. Szczegolowe informacje sa tutaj: http://www.imo.net/live/lyrids2009/ Mozna dodac swoje obserwacje do tego wykresu za pomoca formularza z obserwacji wizualnej bez szkicowania - http://www.imo.net/visual/report Kamil

Zachecam do zapoznania sie ze wskazowkami do wykonania najprostszej obserwacji meteorow - http://www.pkim.org/?q=pl/najprostsza_obserwacja_meteorow. Mamy tez krotki raport przygotowany z mysla o poczatkujacych obserwatorach - http://www.pkim.org/files/raport_prosta.pdf Pogodnego nieba! Kamil

Slowo komentarza. Aby moc stwierdzic z wieksza pewnoscia czy meteor nalezy do aktywnego roju trzeba: a. przedluzyc jego trase wstecz i musi trafic ta trasa w okolice radiantu b. jego poczatek nie moze byc zbyt blisko radiantu - relatywnie do jego dlugosci c. obliczona predkosci teoretyczna (spodziewana) w stopniach na sekunde na niebie powinna z grubsza sie zgadzac z ta zaobserwowana dla sprawdzanego zjawiska Szczegoly dotyczace takich wyliczen mozna znalezc w poradniku do obserwacji wizualnych meteorow ze szkicowaniem. Pozdrawiam, Kamil

Odswiezam temat: Miejsce z którego pojawiają się meteory z roju Lirydów zlokalizowane jest w konstelacji Lutni i nazywane jest radiantem. Radiant znajduje się dokładnie w północnej części gwiazdozbioru Lutni, niedaleko bardzo jasnej gwiazdy Wega. Poniżej jest przedstawiona mapka wg której odnajdziemy radiant Lirydów. Jak najlepiej oglądać Lirydy? Należy się ubrać w odpowiednią ciepłą odzież gdyż kwietniowe noce są jeszcze chłodnawe, wyjść na zewnątrz, najlepiej w miejsce gdzie nie świecą latarnie oraz nie zasłaniają nam nieba budynki. Należy wziąć ze sobą krzesło lub leżak skierować się w stronę wschodnią (północno wschodnią lub wschodnią) i patrzeć prosto do góry. Nie patrzmy bezpośrednio w centrum radiantu, gdyż najlepiej widoczne i stosunkowo jasne meteory pojawiają się w odległości kilkunastu-kilkudziesięciu stopni od niego. Jeśli zobaczysz meteora, przedłuż jego trajektorię wstecz i jeśli będzie wylatywał z radiantu będzie to Liryd. Aktywność Lirydów trwa od 16 do 25 kwietnia. Maksimum występuje zazwyczaj z 22/23 kwietnia a w roku 2009 spodziewać się go można najprawdopodobniej około godziny 13 dnia 22 kwietnia (w środę) czyli w czasie niekorzystnym dla obserwatorów z terenów Polski (? = 32°32). Analiza roju z ostatnich lat pokazała że moment maksimum zmienia się między 22 kwietnia 3h UT, a 22 kwietnia 14 UT (? = 32°0 ?32°45). Centrum z którego wylatują Lirydy to radiant o współrzędnych RA = 271°, DEC = +34°. W tym roku aktywność jaką popiszą się meteory tego roju przewidywana jest na około 20 zjawisk na godzinę. Poniższy rysunek przedstawia wykres aktywności Lirydów w czasie (uśredniony ZHR z lat 1988-2000 w funkcji długości ekliptycznej Słońca; źródło: IMO Handbook): W obserwacjach tegorocznych Lirydów nie będzie nam przeszkadzał Księżyc 2 dni po nowiu. W skrócie: Współrzędne radiantu: RA = 271° DEC = +34 ° Okres aktywności: 16.04-25.04 Maksimum: 22.04 Średnica radiantu: 5° Prędkość: 49 ZHR max: 18 (ale nawet 90!); w latach 1988-2007 ZHR ~ 10-20 Skrót: LYR Zachęcam do wykonania prostej obserwacji Lirydów do której, konieczna jest jedynie bardzo podstawowa znajomość nieba. Linki do obserwacji Lirdydów 2008: Relacja z obserwacji wizualnych i fotograficznych Lirydów 2008 Lirydy 2008 - relacja na żywo Lirydy z Japonii

A teraz Duch Elzbiety: (Canon 350D, 30 s, ISO 1600; odjety sredni DARK na FITS;zsumowane 4 kanaly) Kamil

W dniach 16 do 28 marca warto spojrzeć na Oriona i ocenić widoczność graniczną. Coraz więcej mieszkańców naszej planety nie ma możliwości zobaczyć piękna nocnego nieba. Z powodu złego oświetlenia ulic, budynków, reklam i innych miejsc zanieczyszczenie światłem uniemożliwia obserwacje meteorów w mieście. Aby zbadać jak bardzo zanieczyszczone światłem jest miejskie niebo miłośnicy astronomii z kilkudziesięciu krajów każdego roku roku - w marcu - sprawdzają wygląd nieba. Na międzynarodowej stronie projekty Globe znajdziemy mapy gwiazdozbioru Oriona widocznego przy różnej widoczności granicznej. Pomiar należy wykonać między 16 a 28 marca i przekazać wraz ze współrzędnymi geograficznymi za pomocą elektronicznego raportu. Obserwatorzy meteorów powinni przyłączyć się do walki o ochronę ciemnego nieba, ponieważ im jaśniejsze niebo tym trudniej zaobserwować meteory wizualnie, wideo i fotograficznie. Na stronie angielskiej Globe@Night dostępne są pakiety zajęć dla rodziny oraz zajęć dla klasy uczniów. Jeszcze formularz nie otwarty... Serdecznie zachęcam do oceny widocznosci granicznej (LM). Kamil

No niestety pudło, nie jestem OGLE-owiec... ale pewnie zaraz sie jakis znajdzie ;D Jestem "wyrobnikiem" w ramach projektu CASE. Rozumiem, ze zaproszenie do OAUJ wciaz aktualne... jak bedziesz jakos blizej Krakowa oczywiscie. Tymczasem, borem lasem... mialem byc w SAAO i jestem... ale co to jest? SAAO = South Africa Astronomical Obserwatory (Południowoafrykańskie Obserwatorium Astronomiczne) Oto kilka zdjęć astronomicznych z południowej półkuli, gdzie jestem na obserwacjach w ramach projektu CASE: Nieczynne (jesli chodzi o kopulki) obserwatorium astronomiczne w Kapsztadzie Orion i Zając podczas pełni Księżyca w Sutherland SALT w nocy! 1-m teleskop Elżbieta, na którym obserwuje od 11/12-17/18 marca 2009 1-m teleskop Elżbieta podczas pracy. Na niebie Krzyż Południa. Na wiecej na razie nie mam czasu... ale moze da rade niebawem ;D

Mnie sie przydarzylo byc w Las Campanas i wytworzylem takie rzeczy: Przyznam szczerze, ze obiektyw mam kiepski (portretowka z kita Canona 350D) a grafik ze mnie jeszcze gorszy. Zdjątka zrobione w sierpniu AD 2008. Kamil