jcbo

Dzięki. Zawsze mam z tym problem Cos takiego?

W samym centrum „galaktycznego zgromadzenia” Panny znajduje się niezwykły pas galaktyk zwany Łańcuchem Markariana. Trochę przekombinowałem z kadrem, chcąc pokazać go inaczej niż zwykle i Łańcuch na tym zdjęciu oznaczony jest u góry przez dwie duże, lecz pozbawione wyraźnych szczegółów galaktyki eliptyczne, M 84 oraz M 86 i ciągnie się przez kilka dużych galaktyk spiralnych aż po M 88, która się niestety nie zmieściła w tym kadrze. W zastępstwie wpadła natomiast M87 w prawym dolnym rogu. Gromada posiada wyraźny wpływ grawitacyjny na galaktyki Grupy Lokalnej, otaczającej naszą Drogę Mleczną. Jej centrum znajduje się w odległości około 70 milionów lat świetlnych, a przynajmniej siedem galaktyk w łańcuchu wydaje się poruszać razem, mimo, że obecność innych zdaje się być efektem projekcji. TMB92SS, HEQ5, Stężnica, 30X600s L (ST8300M), 23X600s C (ST8300C)

NGC 4631 to wielka i piękna galaktyka spiralna widziana z boku, odległa od Nas „jedyne” 25 milionów lat świetlnych. Lekko zniekształcony klinowaty kształt o rozmiarach podobnych do naszej Mlecznej Drogi przypomina jednym wypasionego śledzia, inni zaś widzą w nim galaktycznego Humbaka zawierającego ciemne obłoki międzygwiezdnego pyłu, gromady jasnych, młodych, niebieskich gwiazd i purpurowe obszary gwiazdotwórcze. Z prawej strony Galaktyki Wieloryba widoczna jest NGC 4627 a w lewej górnej części znajduje się inna zniekształcona galaktyka, przypominająca kij hokejowy NGC 4656. Zniekształcenia i pomieszane ogony gazu i pyłu wykryte m.in. przez Hubble’a na innych długościach fal sugerują ciasne zbliżenia pomiędzy wszystkimi trzema galaktykami w przeszłości. TMB92SS, HEQ5, Stężnica, 30X600s L (ST8300M), 12X600s C (ST8300C) EDIT: poprawiłem trochę obróbkę i wstawiłem nowe zdjęcia.

Mała próbka zasięgu jaki mielismy do dyspozycji.

Ja wiem że cechą niektórych jest nadinterpretacja faktów i doszukiwanie się we wszystkim usilnie teorii spiskowych, ale zapewniam Cię, że Twoje wnioski są absolutnie błędne i nietrafione. Spotkanie, bo nie nazwałbym tego zlotem, było spontanicznym wypadem zaprzyjaźnionych ze sobą miłośników astrofotografii pod ciemne niebo na wzór kameralnych wypadów obserwacyjnych. Jak widac nie wszystko musi byc zlotem zakrojonym na szeroka skalę aby mogło przynieść fajne efekty i wspomnienia. Zamiast niepotrzebnego doszukiwania się "bólu" zachęcam do podobnych inicjatyw

To był taki szukacz http://astromarket.pl/akcesoria/szukacze/szukacz-ts-prosty-8x50-z-uchwytem.html tylko usztywniony trzema solidniejszymi śrubami zamiast tych oryginalnych regulacyjnych i zamontowany na klasycznej stopce.

Świetne zdjęcia Krzysiek. Dziękuje Wszystkim za miłą atmosferę i porcję kolejnej wiedzy z dziedziny astrofoto.

Kosmiczna jak zawsze

Wczoraj sprawdzałem możliwości kamery ST8300M pod moim podmiejskim niebem. 40X300s luminancji. CT8+EQ6 i po dodaniu 20X300s kolorku z ST8300C

Mówie o TimeLapse

Super!

.

Ja próbowałem kaltkę 1200s, to lekkie slady Ha jedynie powychodziły, ale to wystarczylo do podbicia koloru.

Tak niebo nie mam najlepszej jakosci, coraz większe zaświetlenie dookoła, przy 300s tlo mialem juz 3000-4000 adu, a przy 600s ponad 8000.

M101 zwana również Galaktyką Wiatraczek, gdy była fotografowana niedawno „okiem” Kosmicznego Obserwatorium Spitzera w świetle podczerwonym, ukazała cząstki organiczne, nazywane wielopierścieniowymi węglowodorami aromatycznymi. Badając struktury pyłowe w zewnętrznych obszarach galaktyki, astronomowie zauważyli, że obecne w całej galaktyce cząsteczki organiczne wykazują tam niedobory i w zewnętrznych regionach M101 są prawdopodobnie niszczone przez energetyczne promieniowanie pochodzące z obszarów, w których intensywnie formują się gwiazdy. Stopień złożoności budowy cząstek przypomina mimo smakowitej nazwy węgiel i ropę, i za min odkryto je w kosmosie sądzono, że tak złożone związki organiczne mogą formować się jedynie w organizmach żywych. Tymczasem odkrycie uczonych pokazało, że do ich syntezy może dochodzić w kosmosie bez obecności życia. Otwartą kwestią pozostaje zatem pytanie, czy produkowane przez gwiazdy złożone molekuły organiczne mogły wraz z meteorytami trafić na Ziemię i w jakiś sposób przyczynić się do powstania życia na naszej planecie? Póki co na zdjęciu złapała się jeszcze gasnąca na niebiesko powoli Supernowa SN2011fe. CT8 na EQ6 i "Kombinacja alpejska": kolor z ST-8300C (30X600s), luminancja z ST-8300M (30X300s) i naparstek Ha z ST-8300M (3X1200s).

Extra!

Nie znam mitów, ale ja nie miałem jak na razie najmniejszych problemów. 8300+OAG z QHY5 (piksel 5,2um) prowadzi jak dla mnie bez zarzutu na EQ6. Wczoraj miałem przez całą sesję RMS w granicach 0,4-0,5 px, co daje jeśli się nie mylę 0,5-0,6 arcsec. Guiding nie sprawia w tym zestawie żadnych problemów, problemem, któremu trzeba poświęcić więcej uwagi w tej skali i przy tej optyce jest dokładność kolimacji i kompensacja wszelkich ugięc (w moim przypadku głównie wyciągu) i nieosiowości mocowania detektora.

Ponieważ starciłem nadzieje iż zależność, że pogoda robi się wtedy jak zaczyna świecić księżyc się w tym roku odwróci, postanowiłem zacząć robić zdjęcia przy księżycu Tym razem Galaktyka Bodego (M81) i galaktyka Cygaro (M82) w grawitacyjnym kosmiczym tańcu. Otoczona niebieskimi ramionami spiralnymi galaktyka M 81 oraz pokazująca masywne obłoki, niczym języczki gazu i pyłu galaktyka M82, od ponad miliarda lat prowadzą ze sobą nieustającą, gigantyczną grawitacyjną walkę. Siły ciążenia każdej z nich w sposób znaczący oddziaływają na siebie podczas każdego z bliskich spotkań zachodzących co kilkaset milionów lat. Podczas ostatniego przejścia grawitacja M82 prawdopodobnie wytworzyła w M81 fale gęstości, które wzbogaciły i uwydatniły jej spiralne ramiona. Niejako w odpowiedzi, M81 pozostawiła w M82 znaki swego oddziaływania w postaci bogatych obszarów gwałtownego formowania się gwiazd oraz mocno energetycznych i świecących obłoków gazu. Za następnych kilka miliardów lat najprawdopodobniej galaktyki się połączą. CT8+RCC (900mm), EQ6, ST8300C 22X600s RGB, 6X1800s Ha

Extra.

Dzięki wielkie.

W końcu troszeczkę pogody Wczoraj po odkurzeniu i założeniu na piera CT8, udało się nawet zrobić parę rozuchowych klatek. Mgławica Kraba to pozostałość po supernowej, lecz nie ona jest w pełni odpowiedzialna za obecnie widziany przez nas efekt, ale centralnie usadowiony pulsar, który po niej pozostał. Pulsar to martwy rdzeń gwiazdy, która za młodu miała masę najprawdopodobniej co najmniej 10-krotnie większą niż nasze Słońce, ale „żyjąc” krótko i burzliwie roztrwoniła w bardzo szybkim tempie energię czerpaną z reakcji termojądrowych by w końcu zginąć w potężnej eksplozji zwanej wybuchem supernowej. Jej zewnętrzne warstwy zostały odrzucone z prędkością 30 tys. km/s w przestrzeń międzygwiazdową, a rdzeń zapadł się w ułamku sekundy do rozmiarów niewielkiej planetoidy i wiruje w tempie kilkudziesięciu obrotów na sekundę, zwracając ku nam na zmianę to północny, to południowy biegun pola magnetycznego. Działa dzięki temu jak kosmiczna latarnia morska, omiatając przestrzeń międzygwiezdną dwoma snopami wysyłanych z okolic biegunów fal elektromagnetycznych, które odbieramy w postaci regularnie powtarzających się pulsów. 17X900s -30C CT8, NEQ6, ST2KXCM, 1035mm

Kalendarz

Przyszedł czas na podsumowanie. Rok 2011 był moim pierwszym pełnym rokiem przygody z astrofotografią i w mojej ocenie niezwykle udanym pod względem dostępności pogody i możliwości rozwoju sprzętowego i merytorycznego. Udało mi się zrobić 39 zdjęć DS, naświetlić ekspozycjami więcej niż pięciominutowymi kamerą ST2000XCM 539 klatek o łącznym czasie 93 godziny i 30minut oraz kamerą ST8300C 720 klatki o łącznym czasie 161 godzin. Około 5% materiału w mojej bieżącej ocenie nie nadawało się do dalszej obróbki, jakbym oceniał dzisiaj to byłoby go ok 20%. Jakość wielu obrazów jest jeszcze daleka od moich oczekiwań, ale to nie znaczy że nie przynoszą mi satysfakcji, a z czasem nabierania doświadczenia widzę progresję, więc jestem dobrej myśli co do przyszłych kroczków. Chciałbym podziękować wszystkim za wsparcie i pomoc, miłe słowa i konstruktywną krytykę. Link do większej wersji: A1 150 DPI