WielkiAtraktor

To i ja pokażę. Newton 150/1200 mm i Chameleon mono z filtrem czerwonym, seeing raczej kiepski:

Kolejna animacja, nagrywanie przez 1 minutę (ok. 1000 klatek), 3-minutowe odstępy. 50 minut czasu rzeczywistego. Złapał się "spływ" włókien w penumbrze, a i granulacja przy takich interwałach w miarę płynnie bulgocze. Sprzęt jak poprzednio, ogniskowa 2400 mm. Pod koniec seeing zaczął się psuć.

I jeszcze ujęcie ogólne, seeing był akurat znakomity. F/8, 1500 klatek:

Animacja ze zmianami grupy plam, klatki co ok. 5 minut, w sumie 2 godz. czasu rzeczywistego. Folia ND 3,8, Newton 150/1200 mm, F/16, Chameleon mono:

Pierwsze obrazy z Chameleona mono. Cała tarcza z Travel Scope 50 (achromat 50/360 mm), reszta z SW Explorer 150PL (Newton 150/1200 mm). Po 700-1500 klatek stackowanych w AviStack 2.

problemem jest kreowanie

w tych krótkich newtonach do astrofoto dużych obsługujących duże matryce LW pewnie można

to zmienić wydłużając ognisko zdaje się że Orion UK uwzględnia takie fanaberie.

Zauważ, że w karbonowcach TS również wyprowadzą ognisko i dobiorą LW wedle życzenia.

To jest 2D czy 3D?

Rysujesz za pomocą OpenGL'a?

W czym implementowałeś?

Próbowałeś OpenCL'a?

Symulacja naturalnie w 3D, jak widać na filmie. C++, w tym Boost do wątków (szczegóły w pierwszym linku poprzedniego posta). Rendering w OpenGL, punkty i point sprites. A OpenCLa próbowałem, acz nie do tego

Niedawno postanowiłem zmierzyć się z algorytmem Barnesa-Huta do symulowania oddziaływania grawitacyjnego mrowia cząstek i oto, co mi wyszło (250 tysięcy mas punktowych):

Mały filmik z całością (640x360, ok. 46 MiB): link

Duży filmik dla cierpliwych (1280x720, ok. 431 MiB): link

Barnes-Hut jest szybki, bo zasadza się na prostym triku: jeśli mamy cząstkę A i bardzo od niej odległą grupę cząstek B, to zamiast liczyć siłę grawitacji pomiędzy A i każdą cząstką z B, całość B traktujemy jak jedną dużą cząstkę i siłę A-B liczymy tylko raz. Powtarza się to potem dla wszystkich cząstek i grup (jeśli są jakieś odpowiednie).

Uwaga - to nie jest "symulacja galaktyki". Przeczytałem parę artykułów na ten temat i w pełnoprawnych, naukowych symulacjach (powstawania, kolizji galaktyk) uwzględnia się sporo dodatkowych czynników.

Generalnie apertura teleskopu minimum 8", tym co nasz nie da się niestetywiele zdziałać.

Akurat do Jowisza 150 mm też chyba nie jest złe, tu np. sporo wyszło: http://www.astrobin.com/9208/

myślę, że zaciekawi każdego kto jeszcze o tym nie słyszał.

Ech, typowa historia. Niestety, w nauce nie ma drogi na skróty na zasadzie "geniusz widzący oczywistości, na które ślepi są ociężali mainstreamowi uczeni, wyjaśni wszystko żądnym wiedzy laikom (wplatając dla efektu mądre terminy)".

...akurat pokpiwanie z renormalizacji w obecnej mechanice kwantowej było uzasadnione.

Tia...:Polecam:http://arkadiusz.jadczyk.salon24.pl/66544,pasozyty-umyslu

Otóż to. Bardzo celne.

Da się. Jak testowałem LifeCama i R6, nagrałem się testowo w kiepskim oświetleniu z wysokim gainem i dużym szumem. Registax zgodnie z oczekiwaniem zestackował to do postaci wyraźnej i odszumionej.

A propos bitowości - jeśli koniecznie ma być kamera planetarna, to, jeśli się nie mylę, taki Chameleon potrafi wysyłać 16 bitów na piksel (z czego zapewne 12 bitów użytecznych - bo producent pisze, że ma 12-bitowy przetwornik AD).

Jak się poszczęści, można zarejestrować kolizję kosmicznego śmiecia z Jowiszem, jak tu:

Znakomite, najbardziej podoba mi się ta "kłębiastość" tła w dolnej części.

Faktycznie p. Lazzarotti słono sobie liczy za Gladiusy (cennik zaczyna się od 4000 euro za 10"), ale konstrukcja tych teleskopów wygląda (być może zwodniczo i pozornie) na nieskomplikowaną (grunt to ta karbonowa tyka), może byś się porwał na ATM? Dobry przykład już jest, o ile pamiętam Pablito zbudował Cassegraina 250 mm...

A czy użycie tego w konfiguracji Dobsonowskiej na platformie paralaktycznej byłoby niepraktyczne (np. brak mikroruchów)?

Ależ masz oko. Z ciekawości złożyłem rysunki w animowanego GIFa, bardzo przyjemny efekt. Jeszcze jakbyś rysował tak co 10 minut i użył wstępnie przygotowanego, powtarzalnego brzegu tarczy (cyrklem), to już w ogóle by było...

Świetne. Następnym razem domagam(y) się animacji!

Wrzuciłem surowy materiał z kamerki. Można zobaczyć, że stacking się przydaje...

(najlepiej obejrzeć w HD na Vimeo)

To i ja dorzucę. Rok temu próbowałem i jakoś słabo wyszło, w ostatni weekend druga próba. Nikon D40 ze statywu (cykanie pilotem), 24x15 s (tylko "light frames"), ISO 800, 18 mm, F/3.5, obiektyw "kitowy", tj. Nikkor 18-55 F/3.5-5.6 VR DX AF-S. Stackowane w Deep Sky Stacker i obrobione w RawTherapee.

AviStack 2 na jednym z etapów obróbki pokazuje "frame-aligned movie" i można go wtedy zapisać (kiedyś zapisałem, ale z jakichś przyczyn był zepsuty, chyba miał czarne plamy).

do astrofotografii przydatna jest folia nd 3.8 ona przepuszcza 38 razy więcej światłą niż nd 5.0

Aż tak jasna nie jest Konkretnie to jest 10^-3,8/10^-5 = 15,85 razy jaśniejsza.

Większość świetnych, od roku inspirujących mnie do działania zdjęć w świetle białym ludzie robią refraktorami, ale i Newton daje radę. Moje najlepsze na razie plamy, SW 150PL (150/1200) @F/16, LifeCam HD-5000 + IR/UV cut, folia ND 3,8:

Bardzo staranne, ale w moich oczach ten Jowisz, Mars, plamy, protuberancje i Mare Humorum to bardziej takie mocno stylizowane grafiki na motywach obserwacji.

Dzisiaj zrobiłem pierwszą fotkę Jowisza nową kamerką IMGOH.

Pierwsza zawsze cieszy, wiem coś o tym Ale tę czarną otchłań dokoła proponuję trochę przycinać.

Ciekawa sprawa. Tyle że po naszemu to skromny bilion (10^12), nie trylion.