dobrychemik

Oskar, ale chodzi właśnie o to, że w układzie telecentrycznym te stożki o rozwartości światłosiły są RÓWNOLEGŁE. To ważna cecha w fotografii cyfrowej (w odróżnieniu od analogowej), a jeszcze ważniejsza w astro-foto. Dlatego średnica ostatniej soczewki we flatenerze / reduktorze ma zawsze większą średnicę niż matryca, do obsługi której jest on dedykowany.

Telecentryczne są też np. soczewki Powermate - w odróżnieniu od Barlowa.

Nie mówię tu o jakiejś idealnej telecentryczności (< 1⁰) , ale i tak stopień zbieżności wychodzącej wiązki trzeba by najpierw określić dla każdego modelu astrografu z osobna, żeby coś sensownie liczyć dalej.

Jeszcze jedno: ten diagram powyżej ma się nijak do astrofoto. Promienie równoległe nie są ogniskowane w jednym punkcie, a powinny. Za to w jednym punkcie ogniskowane są tu promienie wpadające pod różnymi kątami.

Ale wracając do samej telecentryczności. Chodzi mi po głowie eksperyment z użyciem refraktora ED+flattener+ laser. Sprawdzić wypadkowe kąty załamania wiązki lasera po przejściu przez caly układ.