dobrychemik

Jednak nie, wycofuję się z tego. Idealnie nigdy nie będzie, bo przy przechylaniu filtra o kąt alfa dla różnych promieni zmiana kąta padania na filtr będzie różna w zakresie od -alfa do alfa. Zrobi się tylko bajzel..

W teleskopie z obstrukcją nigdy nie masz prostopadłego padania promieni na filtr. W Twoim przypadku przechylenie filtra nie musiało by być takie duże, bo w tak szybkiej optyce już natywnie masz spore kąty. Wystarczyłoby przypuszczalnie przechylić o jakieś 3 stopnie, żeby było idealnie.

Porównując łącznie zmierzone przeze mnie widmo, schemat zamieszczony przez Marka i mój ostatni wykres widać że: - trzeba uzyskać przesunięcie o 2-4 nm - odpowiada to kątowi padania w zakresie ok.7.5-10 stopni - połowa powierzchni tuby Wessela mieści się w tym zakresie - stąd wniosek, że @wessel musiał dwukrotnie dłużej naswietlać tlen niż by to musiał robić z prawidłowym filtrem. Decydujący wpływ na dokładność obliczeń ma znajomość zależności blusziftu od kąta padania dla danego filtra. W tym przypadku zależność tą szacowałem zgrubnie na podstawie podobnego, ale innego filtra.

Kupię filtr typu antyLP marki IDAS, model LPS-D2. Rozmiar: 2.0" lub 1.25", choć wolałbym ten pierwszy. Stan: co najmniej bardzo dobry. Cena: przyjazna.

Na wszelki wypadek dodam mały komentarz do powyższego wykresu. Można z niego np. odczytać pod jakim kątem padają na filtr promienie odbite przy zewnętrznym brzegu lustra: są to wartości dla procenta=100. Z kolei promienie ledwie muskające lustro wtórne, ale docierające do głównego i generujące obraz padają na filtr pod kątem odpowiadającym procentowi=0. Ponieważ refraktor nie ma lustra wtórnego, to w jego wypadku krzywa zaczyna się już przy kącie równym zero (zielona linia). Oczywiście wszystkie krzywe dotyczą promieni biegnących równolegle do osi optycznej teleskopu, czyli od obiektu znajdującego się w samym środku generowanego obrazu.

Zgłębiając temat blueshifta zastanawiałem się jak wygląda rozkład kąta padania światła na filtr w różnych tubach w zależności od odległości od osi optycznej. Zmienne są tu trzy: apertura, ogniskowa oraz wielkość lustra wtórnego. Od razu zaznaczam, że nie we wszystkich przypadkach udało mi się znaleźć dokładne wielkości lusterek, więc mogą być nieznaczne nieścisłości.

Co oznacza V? Może to:

Prawidłowo, brawo

Ciekawe co sobie pomyśli o "obstrukcji 55%" jakiś lekarz gastrolog, jeśli tu kiedyś przypadkiem trafi. Może potwierdzi, że zsiniała twarz pacjenta to właśnie "blueshift"?

W środku ma 0 z uwagi na obrzymie lustro wtórne.

Ten obiektyw (jupiter 135) ma tą fajną cechę, że pasują do niego filtry 2.0 - nie wkręcisz, ale jeśli celujesz dostatecznie wysoko, to można filtr po prostu położyć na obiektywie.

@HAMAL uznał moją odpowiedź, więc zanim zmieni zdanie, szybko wrzucam moją zagadkę. Poniżej widać symulowany widok nieba z planety krążącej wokół jednej z jasnych gwiazd widocznych w Polsce. Co to za gwiazda? Na grafikach macie m.in. wygląd Oriona z Wielkim Psem oraz Wielkiego Wozu.

Ogólnie ten filtr da się "naprawić". Montując go w oprawie czy też w odpowiedniej szufladzie filtrowej pod kątem ok. 4 stopni powinien się nagle stać tym, co deklaruje producent. Mając pod ręką gamę opraw o różnym kącie mógłbym "tuningować" filtry pod różne tuby. Oczywiście taki tuning działa tylko w jedną stronę - w kierunku krótszych fal, czyli szybszych tub. Zawsze coś. Zabawa fajna

Dobrze, że powstała taka książka i że udało się znaleźć dla niej wydawcę, co takie proste wcale nie jest. Szkoda tylko, że wydawca uparł się na taką formę ostatniej strony okładki - żywcem wziętej z uczelnianej bazy pracowników.

OK, nazwę je: niech to będą Flip i Flap Dobrze?