ryszardo

Piękne ujęcie z TOA, ale pewnie warunki (także "okoliczności przyrody" i teczniczne) były lepsze niż w czasie sesji z TS?

Taaa tylko żebym nie pomylił mikrofazki z pieluchą i nie podgrzewał mleka w barlowie

Eh, co tam.., ale po kilkunastu miesiącach już będziesz pkazywał maleństwu.. o to jest Jowisz ( i maleństwo będzie zadowolone..), a jeszce za chwilę Księżyc w okularze telepa ( z podobnym skutkiem) , a jeszcze trochę później będzie Cię namawiało do zakupu najlepszego montażu...

Fajnie jest..

Aaa to gratulacje i wszystkiego najlepszego! Nieprzespane noce to dla nas nic nadzwyczajnego...!!!

Piękny! Ale... cela wydaje się, że może przyjąć wieksze zwierciadło, czyż nie? - masz takie plany?

Pozdrawiam!

P.S.

To jest to co ja bardzo lubię - 16 bitów odstępu białego od czarnego ( tak na oko..), taka naprawdę "sprzętowa" fotka. Mozna pomierzyc magnitudo itd, itp. Wszystko widać jak trzeba. Malkontentom polecam fotki z 200" reflektora na kliszy. ( tego oddanego do uzytku w 48r). Sumasa lepsze...Hej!

W rzeczy samej, pogłoski o odejściu canona ze świata żywych są mocno przesadzone!

Pozdrawiam!

Ha! Obserwatorium działa, fajnie. Gratuluję kolejnego Atika. A u mnie dopiero dach powoli składam...Części, które odebrałem, wymagały niestety tuningu..,otwory, wymiary itp...

Twoje zdjęcia coraz lepsze, gratuluję!

Hmm.. w rzeczywistości ( tej dotyczącej "kongresu astronomów") było trochę inaczej... A. Giedrys otrzymał zaproszenia z NASA, do centrum kontroli lotów, w czasie jednej z misji Apollo. Także na spotkania z amerykańskimi selenonautami. To było wielkie wyróżnienie. Jednak za ocean nie poleciał. Dlaczego? Pytajcie w Zarządzie Głównym pewnego Towarzystwa...

Jednak w Jego Obserwatorium była zarówno próbka skał Księżyca, jak i jakaś część próbnika Surveyor (tego odszukanego przez jedną z misjii(12?). Astronauci Amerykańscy sami Go odwiedzili, przy okazji oficjalnej wizytu w Polsce.Tę historię znam z ust A. Giedrysa, kiedyś, jako bardzo młody człowiek byłem w tym Obserwatorium. Być może jest zbyt przesadzona, być może A. Giedrys zbyt emocjonalnie reagował, ale poczatkowo, kiedy myślał, że jestem członkiem pewnego miłośniczego Towarzystwa - po prostu nie chciał ze mną rozmawiać. Dopiero kiedy wyjaśniłem, że astronomia jest moją pasją - zaprosił na górę. Ta historia jest cholernie przykra, ale musiałem teraz o tym napisać.

A kto dzisiaj zarządza tym obserwatorium?...

Pozdrawiam!

Hmmmm..podoba sie...

Musze zapytac jak to sie robi i co to takiego deconvolation?

transformata fouriera?

Aaa... Michał, zapisałem tą fotkę żeby zrobić to samo. Ale orginał chyba jest bardziej "analogowy", podoba mi się - pozdrawiam!

Fakt, ciut wyzej i byłby detal, ale i tak duzo widać!

Bardzo fajne! - Adams byłby zadowolony...(..over the Rocky Mounts)

Nprawdę świetny pomysł i wykonanie - gratulacje!

Mistrzostwo! Poza tym piękne! Ponadto perfekcyjne! Można by rzec - wykwintne!

No to powoli się zaczyna... Super!.

Rzeczywiście, na tym sensorze z f=1000 detal będzie pięny ( już jest).

Sumas! - gratuluję.

Hans ma rację, ostrzeżenia konieczne!

Piękny Kepler, najładniejszy jaki widziałem.

Pozdrawiam!

A myslałem, że temat umarł, ale się mistycznie wskrzesił!

Merak! Twój przykład z hiperszescianem pojawiającym się ex nihilo z nicości i podobnie znikający jest bardzo ciekawy, ale właśnie doskonale pokazuje różnicę między prawdziwym, przestrzennym wymiarem, a psudoprzestrzennym wymiarem czasowym. To co opisujesz, jest zanurzeniem ( w tym wypadku "postawieniem na przestrzeni...) czterowymiarowego hipersześcianu w przestrzeń trójwymiarową i widzianego z tej przestrzeni przez nas. To zanurzenie trwa przez okres od ex nihilo ( włożenia) do zniknięcia ( wyjęcia) hipersześcianu z naszej przestrzeni. Czas jest wspólny w obu przestrzeniach!

Super! Pogodnych nocy i przepięknych, punktowych ( ) gwiazd na tle DS-ów!

Gratuluję zakupu i pozdrawiam.

Aaaa... rywalizacja ATiKowo - SBIGowa to wyjdzie nam wszystkim (oglądaczom i uzytkownikom sprzętu) tylko na dobre> Hej!

Misiekc, wszystko prawda co napisałeś! Oczywiście sin i cos to unkcje matematyczne, ale "jedynka" z metryką ma już związek. Dzięki,że uznałes "a" i "b" za literówkę...Pozdrawiam!

Aaa.. i jeszce co do tych obrotów, chodzi o to, ze dowolne przekształcenie ( w danej przestrzeni liniowej), może byc przedstawione jako złożenie właśnie obrotów.

eee, nieee.... no to jest w zasadzie proste. Chodzi o to, że np. twierdzenie Pitagorasa wyznacza metrykę "rzeczywistej "przestrzeni euklidesowej (dwuwymiarowej). Niezaleznie od tego, jak ten trójkąt umieścimy w przestrzeni ( na kartce papieru), to c^2 będzie proporcjonalne do a^+b^. I tak dla dowolnej liczby wymiarów, będzie a^2+...b^2+... ( n składników dla n-wymiarów). Ponieważ w rzeczywistym Wszechświecie istnieje prędkość maksymalna i jest to prędkość swiatła, to równanie powierzchni sfery ( albo kwadrat odległości na jaką dotrze foton w czasie t z początku układu odniesienia można zapisać:

c^2t^2 = x^2+y^2+z^2, albo krócej: c^2t^2=z^2. Mozna też napisać s^2=c^2-z^2 i jest tożsamościowo =0 dla fotonu. A wię interwał (odległość czasprzestrzenna dla fotonu) jast zawsze zerowy!. Ale dla mniejszych prędkości ds^2= (ct)^2-z^2. I w tej metryce sin^2 a + cos^2 b=1 nie jest prawdą. Prawda jest taka:

sinh^2 a - cosh^ b = 1!!!.

Dlatego E = mc^2, wybuchaja bomby atomowe itp..

edit

Kurcze, idę spać to chyba jednak nie jest proste... ale piękne!

bo dla nas jest... w naszym świecie jest 3 wymiary przestrzeni które zapieprzają po 4 wymiarze czasu... wyobraź sobie jak te trzy wymiary zapieprzają po osi liczbowej

... no to można sobie wyobrazić, że z prędkością swiatła..ale to nie jest dobre wyobrażnie, mocno nieprecyzyjne. No bo ta oś jest ortogonalna do kazdej osi przestrzennej, i to w tej pseudoeuklidesowej przestrzeni. Ta pseudoeuklidesowość bierze się z tego, że interwał musi być niezmiennikiem "obrotów" układów odniesienia.