Maxim DL + Canon

philips · 30 Czerwca 2008

Na dzis tyle. Niestety szybko nie będzie następnego rozdziału.

pepelito · 7 Lipca 2008

Takich dudów to jeszcze na świecie nie ma. Jak napiszesz taki feature to jesteś bogaczem. Nie ma oficjalnie żadnej możliwości zapisania pliku do formatu raw z komputera. Na tym polega ta filozofia.

Ale chodzi zapisanie fotki na komputerze do pliku RAW? Jeśli tak to to wykonuje np: IrfanView

philips · 9 Lipca 2008

6. Funkcja Convert RGB - czyli widzimy świat w kolorach

Mamy na ekranie fotkę czarno-białą, widzimy ją w wersji "nie wywołanej”, czyli de facto widzimy FITSa z maską Bayer'a. Chcemy zobaczyć jednak zdjęcie w kolorach.

Służy do tego guzik RGB Convert:

W okienku mamy kilka ustawień. Ogólnie chodzi w nich o to, aby ustawić balans bieli. Część operacji wykonuje się automatycznie, a część musimy sami wpisać. Ta część należąca do nas to określenie stosunku koloru czerwonego do zielonego i niebieskiego.

1. Na początek zaznaczamy ptaszki przy X Offset i Y Offset oraz zostawiamy wartości 100 przy kolorach

2. W przypadku martwej natury, na histogramie w wersji LOW fotka wyjdzie nam mocno przekontrastowana - rozciągamy histogram do "Max Val"

Jak widać, kolory są zupełnie nietrafione. To dlatego, że balans bieli jest "prosto z matrycy". Tego ustawienia będziemy używać później. Teraz jednak chcemy mieć fotkę w normalnych kolorach.

3. Wciskamy Undo (Ctrl+Z) i znów RGB Convert. W ustawienia wpisujemy wartości podane w Helpie Maxima ( w Helpie wpiszcie "Convert RGB" w "szukaj" i na samym dole opisu znajduje się tabelka z wartościami dla różnych aparatów):

Ja wybieram wartości R-194 G-100 B-135 bo mam EOSa 350D.

W tym momencie każdy nieprzerobiony EOS 350D pokaże "prawdziwe" kolory i to już jest koniec zabawy...Mamy zdjęcie wywołane.

Niestety (stety) mój aparat jest zmodyfikowany, czyli mam wymieniony filtr w aparacie na Baaderowski w związku z czym typowy balans bieli został zachwiany i ustawienia z Helpa nie sprawdzają się:

I tu zaczyna się zabawa.... musimy dobrać odpowiedni dla naszego aparatu balans, co generalnie do łatwych nie należy. W przypadku tej martwej natury najbliższe rzeczywistości kolory uzyskałem przy ustawieniach:

R-105

G-100

B-135

Ponieważ z bliżej mi nieznanego powodu histogram przy tej operacji ma tendencję do poszerzania się ( a tym samym białe fragmenty nabierają brzydkiego przebarwienia ), więc należy sprowadzać jego górną wartość do okolic 4095 ręcznie.

philips · 9 Lipca 2008

7. Ustawiamy ostrość - podstawy ....czyli zakładka Focus i Inspect

To chyba najważniejszy rozdział. Wszystkim początkującym jak i czasem zaawansowanym użytkownikom DSLRów ustawianie ostrości sprawia duże problemy. Maxim DL w tej czynności bardzo nam pomaga dzięki czemu staje się ona w sumie bezstresowa, łatwa, szybka i przyjemna.

1. Mamy podłączony aparat do kompa, zostalo nawiązanie połączenie z Maximem, fotki sie zciągają.

UWAGA: Ustawiamy teleskop na gwiazdę o jasności 4-5mag, najlepiej na 4,5mag !!! Gwiazda oczywiście nie moze być gwiazdą podwójna !!!

2. Robimy zdjecie na czasie naświetlania 1-3s ( w zalezności od jasności, ja przy F5.6 robie na 2s )

* Do celów tutoriala posłuże się kamerą "Simulator" dostępną wsród innych kamer w zakładce Setup->Main CCD Camera

3. Otwieramy zakładkę Focus

Mamy tu kilka ustawień. Jedną z nich jest wielkość obrazka ( w Symulatorze rozdzielczość matrycy to 768x511 ), czas naświetlania, binnig etc.

Najważniejszą w tym okienku rzeczą jest jednak zaznaczenie obszaru gwiazdy kwadracikiem :

Po zaznaczeniu gwiazdki ustawią nam sie w Subframe wielkość w pixelach zaznaczonego kwadracika.

4. Wciskamy Focus

Co nam to daje ? A no jak juz wspominałem w którymś z poprzednich rozdziałów czas zciągania fotki w pełnej rozdzielczości trwa około 3s a "myślenie" nad tą fotką około 10s w zależnosci od prędkosci komputera.

DSLRy nie mają opcji subframe'a czyli nie da sie z nich ciągnąć kawałka zdjecia tak by zciąganie trwalo krócej. Tak więc za każdym razem po kablu do kompuetra płynie pełne zdjecie te 3s. Jednak większą część czasu zajmuje tak naprawdę "myślenie" nad fotką. I tu z pomocą przychodzi nam własnie zaznaczanie kwadracikiem kawałka zdjecia dzięki czemu komputer myśli tylko nad tym kawałkiem. Ja zwykle wybieram obszar o wielkosci 150x150 pixeli i myślenie nad takim kawałkiem komputerowi zajmuje już tylko 1-1,5s ( nawet na PIII 450Mhz ).

Dzięki temu mamy: naświetlanie 2s + zciaganie 3s + myślenie i wyświetlenie 1s = 6s .... Co 6s mamy nową fotkę gwiazdki .... istny karabin maszynowy jak na cele wyostrzenia aparatu typu DSLR.

5. Zaznaczamy ptaszkiem opcję Continous, wciskamy Start Focus i przechodzimy do zakładki Inspect:

6. Mamy tu kilka parametrów gwiazdy oraz jej "wygląd" 3D. Jeśli gwiazda ma zcięty czubek to znaczy, że jej jasność osiągneła maxymalną jasność naszej kamery (4095ADU ) i nalezy skrócić czas naświetlania. Gwiazda powinna mieć wykresik z łagodnym czubkiem - wtedy inne parametry będą podawane bardziej wiarygodnie.

-------------------

Reszta wieczorem

Edytowane 9 Lipca 2008 przez philips

philips · 10 Lipca 2008

Kolejne parametry gwiazdki to:

- Max X - pozycja gwiazdy w osi X

- Max Y - pozycja gwiazdy w osi Y

- Max Pixel - UWAGA - wartość najjaśniejszeg pixela w gwieździe - to powinno być mniejsze niż maxymalna wartość dla naszego aparatu czyli mniej niż 4095 - jeśli osiąga 4095 skracamy czas naświetlania.

- FWHM - parametr określający ostrość - im niższy tym lepiej

- Half Flux Dia. (lub "1 FD" w Large View) - parametr określający ostrość - im niższy tym lepiej

Tak wiec:

1. Patrzymy czy gwiazdka jest nie za jasna ( wg Max Pixel )

2. Zaczynamy ostrzyc teleskop patrząc na na FWHM lub Half Flux Dia. Ponieważ podobno HFD jest bardziej precyzyjny w określaniu ostrości od FWHM więc propnuje własnie na nim sie skupiać.

Mamy teraz kilka przypadków:

a ) mamy wyciąg z mikroruchami, nie mamy motofokusa.

1. Klikamy sobie zatem na guzik "Large View" dzięki czemu wyskakuje nam wielgachne okno z jeszcze większymy napisami ( wcześniej zaznaczamy w zakładce "Focus" ptaszek przy "Continous" ) i klikamy na "Start Focus"

2. Obracamy monitor w stronę teleskopu

3. Gapiąc sie na monitor kręcimy ręcznie mikroruchami w wyciągu aż wartości FWHM lub/i HFD będą najniższe z tych jakie odnotowaliśmy ( szkoda, ze nie ma do tego wkresów )

Niestety dotykając teleskop wprowadzamy go w drgania, wiec proponuje w czasie jednego naswietlania dokonywać korekt a podczas drugiego nie dotykać teleskopu czekając na wyniki.

b ) Mamy motofokus klasy "chińskiej" z guzikami

1. Też włączamy duży Large View i postępujemy jak wyżej, ale korekty możemy dokonywać podcza zciągania i wyświetlania fotki - mamy na to jakieś 3-4s więc jest OK bo korekty i tak muszą być minimalne w swej końcowej fazie.

c ) Mamy motofokusa sterowanego z komputera ( np motofokus LJ )

Robimy wszystko jak wyżej, ale nie podnosząc tyłka z krzesła, nie trącając kablami teleskopu i na dodatek robimy to o określoną ilość kroków tak więc wyniki są powtarzalne a krzywa zmian ostrości przewidywalna. Robimy to za pomocą oprogramowania dołączonego do motofokusa.

d ) Mamy Robofocusa

1. Nie wychodząc z maxima uruchamiamy okienko "Toggle Telescope Control (Ctrl+T) i przechodzimy do zakładki Setup:

2. Wybieramy wcześniej zainstalowany na naszym komputerze program "Robofocus Program"

3. Nawiązujemy połączenie z Robofocusem ( to jest oddzielny problem na oddzielny tutorial ). Program wyskoczy nam na ekranie ale minimalizujemy i ignorujemy - będziemy Robofocusem sterować z poziomu Maxima ( choć mozemy też z poziomu programu Robofocus i efekty będą widoczne tez w Maximie - pytanie tylko po co komplikować sobie życje )

4. Przechodzimy do zakładki "Focuser" i tam korzystając z opcji ustawiania pozycji Absolute ustawiamy wyciąg w ostatniej pozycji w jakiej teleskop mieliśmy wyostrzony ( u mnie jest to zwykle około 1410 )

5. Ustawiamy sobie wartość w Icremental na określoną ilość kroków ( ja korzystam ze skoków o 3 kroki ) i podczas zciągania fotek na komputer i "myślenia" nad nimi przestawiam wyciąg o określoną wyżej ilość kroków patrząc jaki to ma wpływ na HFD ( przestawienie o 3 kroki zajmuje około 0,5s, 3 kroki to u mnie około 0,05mm wysuwu wyciagu (długość do sprawdzenia) )

Binning

Ktoś powie: Fajnie... ale ja mam tak nie wostrzony teleskop, ze daleko mi do "mniej wiecej obrazu gwiazdki", właściwie to wyciag jest w tej chwili całkowicie wysunięty/wsunięty i na czasach 2s widze tylko czarny ekran" a nie mam Robofocua ani nawet podziałaki nadrukowanej na wyciągu i nie pamiętam w jakiej pozycji obraz jest mniej wiecej wyostrzony.

Maxim i z tym sobie poradzi....

DSLRy nie posiadają, jak dedykowane astro-kamery, opcji binnigu ( binnig to inaczej łączenie sąsiadujących pixeli w jeden większy pixel o podwójnej czułości i połowie wielkości pełnej klatki co umożliwia krótsze czasy naświetlania i dwa (lub wiecej ) razy mniejszy obrazek ). Jest jednak w Maximie możliwość stosowania semi-binningu z DSLRami.

Zmieniając binnig w zakładce "Focus" na cyferkę dwa, lub zaznaczając ptaszek przy opcji "Fast" wprowadzamy naszego EOSa w stan podwójnie zmniejszonej rozdzielczości z kompresją JPG.

Dzięki temu fotka w pełnej rozdzielczości ( w sensie pracy całej matrycy a nie wybranego obszaru zaznaczeniem ) zciąga sie znacznie szybciej - około 2-3s wraz z "myśleniem" nad nią. Niestety nie wzrasta przy tym czułość aparatu, więc i tak musimy zwiększyć czas naświetlania.

Ustawiamy sobie zatem czas naświetlania na 5-10s i patrzymy co nam się pokaże. Jak widzimy duże okragłe rozjaśnienie na fotce to znaczy, że mamy naszą gwiazdkę. Kręcimy wyciągiem aż stanie się ona stosunkowo punktowa i wtedy przełączamy binning na 1 ( lub wyłączamy ptaszek przy Fast) przechodząc tym samym na tryb RAW, trzaskamy jedną pełną klatke i zaznaczamy na niej obszar o wielkości ~150x150 pixeli.

---- tu obrazek ktory trzeba zrobić pod niebem a nie na symulatorze ----

* Z jakiegoś powodu obraz w wersji "binningu" lub Fast jest jakiś wyjątkowo "brzydki" i poszarpany - nawet ustawianie kadru za pomocą tej opcji w moim mniemaniu nie zdaje egzaminu. Niemniej do bardzo zgrubnego wyostrzenia nadaje sie dość dobrze.

** W symulatorze kamery opcja Fast jest nie aktywna, z DSLRem zapewniam, że jest

*** Między binnigiem 2x a opcja Fast nie ma żadnej różnicy - efekt daje dokładnie ten sam

**** Ustawianie binningu na 3x lub 4x nic nie daje w przypadku DSLRów ( do sprawdzenia )

Delay

W zakładce "Focus" mamy jeszcze opcję - Delay - czyli jak długie mają być przerwy między jednym a drugim naświetlaniem klatki z gwiazdką. Kiedy mamy zaznaczony ptaszek przy Continous to fotki robią się jedna po drugiem a my akurat nie mamy motofokusa lub działa on bardzo wolno i chcielibyśmy mieć więcej czasu na pokręcenie wyciagiem nim zacznie naświetlać się następna fotka. Właśnie opcja Delay nam to umożliwia - ustawiamy sobie tu ze 2-3s i łącznie z czasem ściagania fotki i "myśleniem" nad nia mamy w ten sposób około 6s na kręcenie wyciągiem i czekanie na "wyciszenie" drgań przed następnym naświetlaniem... lepsze karabin maszynowy ze strzałem co 9-10s niż karabin w którym co drugi strzał jest chybiony ( czyli gwiazdka rozdygotana od dotykania teleskopu ).

Dark

W zakładce "Focus" można sobie zrobić darka do klatek związanych z ostrzeniem. Szczerze mówiac nie używam tego, bo zwyczajnie nie chce mi sie po ciemku szukać dekla od teleskopu a dark do klatek 2-4s wydaje mi się, ze raczej mało daje. Może w SBIGach gdzie darki robi się łatwo z powodu wbudowanej migawki mozna pokusić się o taki luksus jak dark do ostrzenia (proszę mnie sprostować jesli plote tu bzdury z tymi darkami i SBIGami )

I to tyle... aż tyle.... jeśli chodzi o najprostrze wyostrzenie DSLRa. Mi proces ostrzenia zajmuje około 3-5 min przy czym korzystam z Robofocusa używanego w trybie opisanym powyżej, jednak nie stosuje Maximowego Autofocus'a ani FocusMaxa o czym będzie w ostatnim rozdziale.

Ktoś powie - ja tez jestem w stanie wyostrzyć aparat w 3-5min....OK... fajnie... ale czy aby na pewno jest on wyostrzony w przysłowiowy punkt ? Różnica miedzy gwiazdką o FWHM 5 a FWHM 6 naprawdę jest mała i w powiększeniu 100% jest niemal nie widoczna... a jednak wszyscy astrofotografowie walczą niemal o dziesietne części FWHM.... Tylko cyferki sa w stanie powiedzieć: "Tak, teraz masz telepa wyostrzonego...." a dzieki Maximowi jest to nie dość, że łatwe to jeszcze na dodatek skuteczne. Nie ma tu miejsc na "zgadywanie".... tu jest pewność ....

Edytowane 10 Lipca 2008 przez philips

philips · 10 Lipca 2008

Robimy Flaty - funkcja LINE PROFILE

Jako przykład posłuży mi klatka do ściągnięcia tu (15MB): http://philips.art.pl/astro/ameryka%2028.04-030F.fit

Flat frame z założenia ma być zdjęciem wykonanym z dowolnym czasem naświetlania na jakimś równo oświetlonym/świecącym ekranie mający na celu zlikwidowanie ze zdjecia winietowania i paprochów ( popularnie nazywanymi z ang donut'ami (dołnat) od okrągłego pączka ).

Zrobienie dobrego flata jednak wcale nie łatwe - po pierwsze trzeba mieć ekran a po drugie odpowiednio go oświetlić. Generalnie rzecz ujmując należy tak naświetlić klatkę flata, aby w środku jego kadu jasność wynosiła 30-50% skal szarości dostępnych w aparacie a balans kolorów RGB byl w stosunku 1:1:1.

DSLRy zwykle mają 12bitową głebie koloru czyli 4095 odcieni szarości. Flat zatem powieniem mieć jasność 1200-2000ADU. Tylko jak to zmierzyć ?

Metod jest dużo i w wielu programach da się to zrobić ( np IRIS komenda >stat ) ale otwieranie za każdym razem fotki aby sprawdzić, czy klatkę flata odpowiednio naświetliliśmy jest jednak kłopotliwe.

Maxim w tej materii ma zdecydowanie więcej do powiedzenia.

1. Otwieramy lub naświetlamy klatkę flata, rozciągamy histogram na 0-4095 ADU - widzimy szarość.

2. Klikamy na ikonkę "Toggle Information" (Ctrl+I)

3. Wyskakuje nam okienko z całym mnóstwem informacji. Nas jednak interesuje aktualnie tylko parametr "Pixel" - jasność pixela. Najeżdżamy myszką na fotkę, kursor zmienia się w celownik.

Wartość wynosi coś w okolicach 1800 czyli jest OK.

Z innych parametrów w przypadku flata możemy być zaintersowani jeszcze Minimum i Maximum ( minalna i maxymalna jasność pixela pod celowanikiem ).

Fajnie...ale to sa opcje dotyczące jedynie tego co jest pod celownikiem i wartości ciągle sie wahają między 1200 a 1900ADU a my chcemy uśrednione wartości z jakiegoś obszaru.

4. Otwieramy zatem kolejne okienko z rozwijanego menu View>Line Profile Window :

5. Otwiera nam sie okno z miejscem na wykres. Rozciagamy je na pełną szerokość ekranu, wybieramy z listy rozwijanej Horizontal Box i zaznaczamy na fotce prostokąt w połowie jej wysokości :

Rysuje nam się wykres rozłożenia jasności pixeli zaznaczonych na fotce - pixele są uśrednione pionowo z zaznaczenia. Jak widać moja optyka z jakiegoś powodu winietuje nie osiowo. Jednak flat jest naświetlony poprawnie bo środkowy "szczyt" wykresu oscyluje na osi Y w okolicach 1800ADU.

6. Jesli środek kadru (szczyt wkresu) jest za jasny (powyżej 2000ADU) to nie zamykająć okna Line Profile ani nie zmieniając zaznaczenia naświetlamy flaty dotąd, aż jasność będzie odpowiednia.

7. Jesli już jesteśmy przekonani, że jasność jest OK to nic nie zamykając klikamy na już nam znany guzik RGB Convert.

UWAGA: Wpisujemy wartości dla balansu bieli R-100, G-100, B-100 oraz klikamy Reset w dziale Background Level :

Balans bieli musimy mieć ustawiony na "prosto z matrycy" bo chcemy sprawdzić, czy aby napewno wszystkie pixele maski Bayer'a RGB naświetliły sie z tą samą jasnością. Jeśli zostawilibyśmy ustawienia stosowane przy "wywoływaniu" zdjęć (zbalansowane) doszło by do przekłamania prawdziwych wartości jasności ADU pixeli z filtrami RGB na naszej matrycy.

8. Po "wywołaniu" zdjecia na wersję kolorową naszym oczom ukazuje się wykres Line Profile z kanałami RGB :

Jak widać na załączonym przykładzie, flat został wykonany zdecydowanie niepoprawnie - kolor czerowny jest dużo za jasny, niebieski zbyt ciemny. Oznacza to, że albo ekran na którym naświetlałem flata był w raczej ciepłym kolorze, lub źródłow światła zbyt czerowne. Wykresy powinny mniej więcej nakładać się na siebie.

Wykresy RGB są tak od siebie oddalone jak bardzo szeroki jest wykres jasności ADU przed "wywołaniem" zdjecia. Można stąd wyciągnąć wniosek, że im węższy będzie wykres w RAW tym bardziej nakładać się będą na siebie wykresy RGB co jest już pewną podpowiedzią przy naświetlaniu flata :

Funkcja Line Profile jest bardzo użyteczna także do innych czynności jak określanie LP, prawdziwego ( nie rozciagniętego histogramem ) kontrastu fotki z obiektem, jasności tła (nieba), winietowania, gradientu od LP itp. Generalnie narzędzie to jest bardzo wszechstronne i niezwykle pożyteczne podczas całego procesu focenia, kalibracji i stackowania.

* UWAGA: Przy "wywołaniu" zdjecia na kolorowe, jasności ADU fotki zmieniają się (pewnie z powodu uśredniania przy wywoływaniu - w sumie nie wiem czemu, zgaduje) i fotka staje sie ciemniejsza. Nie powinniśmy sie tym raczej przejmować bo interesuje nas jasność pliku RAW który to pokazuje faktyczną jasność pixeli matrycy która de-facto jest matrycą czarno-białą z kolorowymi filtrami na każdym pixelu.

Edytowane 10 Lipca 2008 przez philips

philips · 14 Lipca 2008

8. Tworzymy sekwencje focenia - zakładka Sequence

W materii tworzenia sekwencji nie mam zbyt wiele do dodania względem opisu Jacka_Pali ( http://www.astronomia.slupsk.pl/MaxImDL_Tutorial/6.aspx ) z wyjątkiem tego szczegółu, że DSLRy nie mają mechanicznej przysłony jak kamery dedykowane do astrofoto. Dlatego niestety nie można zautomatyzować robienia klatek DARK i BIAS bez naszej ingerencji.

Jeśli ustawimy sobie w sekwencji zdjęć do wykonaania najpierw Light'y a potem Darki/Biasy to przed przystąpieniem do wykonywania tych drugich wyskoczy nam okienko "Please Cover telescope" ( załóż dekiel ) i póki nie wciśniemy guzika OK po założeniu dekla dotąd nie zaczną sie one robić.

Następna sprawa to fakt, że DSLRy nie mają termometru ( a tym bardziej chłodzenia ) jak dedykowane kamery, więc nie zapisuje się w danych EXIF fotki temperatura przy której fotka była wykonywana. Dlatego warto jest mieć pod rękę termometr i już przy ustawianiu sekwencji dopisać do nazwy obrazków jakąkolwiek wzmiankę o obecnie panującej temperaturze - tak na wszelki wypadek - nic to nie kosztuje i zajmuje jakieś 10s ze sprawdzeniem temperatury, a może nam potem trochę uławtić sprawę.

1. Przechodzimy do zakładki Sequence, wpisujemy nazwę foconego obiektu.

2. Klikamy na Set Destination Path i podajemy folder dokąd mają być zapisywane wszystkie klatki.

3. Klikamy na Setup Sequence :

4. Podajemy nazwę klatki Light - proponuje L600s15C800 - czyli Light o długości 600s przy 15Celsiusza i przy ISO 800 - te same dane zawarte są w EXIF ( które w Maximie nazywa się FITS Header ) z wyjątkiem wspomnianej temperatury. W nazwie pliku będzie się oczywiście znajdował przedrostek NGC_7000.

Analogicznie do Biasa dajemy B15C800, do Darka D600s15C800 i do Flata F0,5s15C800.

5. Jeśli nie chce nam sie wpisywac ręcznie ilości klatek dla poszczególnych typów to możemy sobie zaznaczyć opcję "Same Repeat Count For All" i podając w jednym miejscu ilość automatycznie ilość ta sama sie wpisze w reszcie ( mało przydatne przy DSLRach kiedy liczy się czas a chmury przewijają sie po niebie )

6. Zaznaczamy też "Delay Between" ( zwłoka między naświetlaniem kolejnych klatek ) na 0 dla zaoszczędzenia cennych sekund.

7. Kiedy już jesteśmy pewni wprowadzonych parametrów klikamy na guzik Start w zakładce Sequence i idziemy spać...klatki same się zapiszą do wskazanego folderu a podczas focenia ostatnia wykonana fotka znajdować się będzie na ekranie.

Edytowane 14 Lipca 2008 przez philips

philips · 14 Lipca 2008

11. Organizacja klatek do kalibracji - czyli jak sobie poradzić z temperaturą

Jak wspomniałem w poprzednim rozdziale, DSLRów główny problem to brak jakiejkolwiek kontroli temperatury. Niestety nie ma też termometra jak w kamerkach DSI dzięki czemu możemy chociaż zawierać w pliku obrazka, w tzw EXIF a raczej FITS Header informacji o panującej temperaturze. Obejściem dość prymitywnym tego problemu jest dopisywanie temperatury do nazwy klatek.

OK.. fajnie... ale co jak sesja ma kilka godzin i zaczyna się zaraz po zachodzie słońca kiedy jest jeszcze ciepło, potem w nocy kiedy temperatura spada, a potem naświetlamy nad ranem darki kiedy słońce powoli wstaje i rośnie znów temperatura. Spoglądanie ciągle na termometr jest nie dość, ze uciążliwe to jeszcze budzi niepokój jeśli chodzi o możliwość pomyłki.

Trzeba to zautomatyzować ....

a potrzebny w tym celu będzie nam termometr podłączony do komputera i zapisujący w jakiś sposób logi z temperaturą.

Termometr:

Na stronach :

- http://grzesiek21.republika.pl/termo.htm

- http://www.mod-planet.com/index.php?module...&pageid=293

- http://ocforum.pl/showthread.php?t=8401

- http://termik.ok.9x.pl/articles.php?id=7

znajdują się schematy tego samego termometru opartego o ten sam czujnik temperatury ( DS1820 / DS18B20 / DS18S20 - który kolwiek z nich, wszystkie działają tak samo). Koszt wszystkich części mieści się w 10zł. Całe lutowanie jest dziecinnie proste i zajmuje maxymalnie 1H. Mój wygląda tak:

To czarne na drucikach to jest własnie czujnik temperatury ( wyglada jak jakiś tranzystor ). Jest on na tych drucikach ponieważ gdy znajdował się wewnątrz obudowy wtyczki COM to prawdopodobnie wyłapywał temperaturę od nagrzanego komputera i wskazywał o 3-4 wiecej niz inne termometry w pokoju. Druciki o długości 5cm załatwiły sprawę.

Niestety druciki nie są dobrym rozwiązaniem ( bo w nocy zaraz czujnik urwiemy niechcący ) - lepiej jeśli czujnik ukryty by był we wtyczce - można to osiągnąć dzięki zastosowaniu przejściówki COM->USB ( np na czipie Prolific z którą to termometr działa - już sprawdziłem - kolejna taka juz do mnie jedzie ). Wtedy termometr mozemy umieścić nie dość że na USB to jeszcze daleko od ciepłego komputera ( np na Hubie USB ).

Gdy termometr jest gotowy ściagamy oprogramowanie. Softów do obsługi jest conajmniej kilka, jeden jednak przypadł mi najbardziej do gustu - Lampomittari - http://termik.ok.9x.pl/. Prócz tego, że jest on brzydki i ma jakieś zbędne bajery to ma jedną zasadniczą zaletę - tworzy logi z temperaturami do których jest bardzo łatwo i wygodnie wrócić.

Ustawienia programu:

Wejście do logów z temperaturą:

Wyskoczy nam wykres z zarejestrowaną temperaturą. Przeglądanie wykresów jest lekko uciążliwe ale da sie to zrobić. Jest w opcjach programu kilka opcji ułatwiających.

Ponieważ program należy do tych raczej "dziwnych" swym działaniu wiec minimalizujemy go i zapominamy, że nawet działa.

FITS HEADER

OK... no fajnie. Wiemy już która klatka w jakiej temperaturze była wykonywana. I co dalej ?

Maxim ma tą cudowną właściwość, że podczas kalibracji dzieli fotki kalibracyjne ( Darki, Biasy i Flaty ) wg czasu naświetlania, ISO ale także i wg temperatury. Niestety jak juz pisalem wcześniej danych o temperaturze nie ma w FITS Header. Jeśli jesteśmy wystarczająco stuknięci na punkcie astronomii to mozemu się pokusić o dopisanie temperatury do klatek kalibracyjnych tworząc tym samym całkiem niezłą bibliotekę takich klatek które później będzie można wykorzystywać ponownie.

Zaczynamy od odpowiedniej organizacji folderów:

( tu dla przykładu folder z darkami )

Jeśli już mamy je pokatalogowane wg temperatury to w zasadzie nie potrzebujemy edytować FITSa, ale byc może nie będzie nam się chciało tego tak układać....

1. Otwieramy Maxima

2. Otwieramy nasze Darki/Biasy/Flaty

3. Otwieramy dla każdej kolejnej fotki kalibracyjnej okienko z danymi zdjęcia View -> FITS Header Window(Ctrl+F) :

4. Mamy tu wypisane wszystkie dane dotyczące zdjęcia. Informacji jest tam naprawdę dużo ( gdybyśmy sterowli montazem z poziomu TheSky'a to dopisane zostałyby współrzędne RA i DEC foconego obiektu :banan: ) włącznie z :

- data, czas ( dopisywane automatycznie ), ważna sprawa ....

- ISO ( dopisywane automatycznie )

- czas naświetlania ( dopisywane automatycznie )

- optyka ( trzeba podać w maximie w File-> Settings)

- aparat ( dopisywane automatycznie )

- ogniskowa ( trzeba podać w maximie w File-> Settings)

- rozmiar pixela ( dopisywane automatycznie )

- licencja Maxima :szczerbaty:

- itd ...

5. Przechodzimy do zakładki Edit:

6. Z listy rozwijanej Key-Name wybieramy wartości CCD-TEMP i SET-TEMP i wpisujemy w okienku Value wartość naszej temperatury zatwierdzając guzikiem SET ( dla ułatwienia proponuje w liście rozwijanej wklejać napis CCD-TEMP aby automatycznie przewijała sie ona do tej pozycji )

Kiedy tak już dopiszemy do wszystkich klatek temperaturę to w okineku kalibracji w Maximie będziemy mogli cieszyć się takim ekranem :

Dzięki temu możemy zaznaczyć folder z wszystkimi klatkami kalibracyjnymi i zaznaczyć ptaszek przy Include Subfolders pozwalajac Maximowi samemu dojść do tego które klatki najlepiej sie nadają do kalibracji poszczególnych fotek tak jakby to się działo w przypadku dedykowanej kamery do astrofoto:

----------

Ufff... to był trudny rozdział.... powoli zbliżamy sie do końca...

Edytowane 14 Lipca 2008 przez philips

philips · 14 Października 2008

Maxim + Canona = komunikat : "Za mało pamięci"

Ponieważ kiedyś spotkałem sie z takim komunikatem przy "wywoływaniu" i stackowaniu wielu ( ponad 6 ) obrazków RAW z DSLRa, a ostatnio mam z nim znów problem więc zamieszczam rozwiązanie:

Generalnie chodzi o to, że obrazki RAW z DSLRów są zwykle duże - ich obróbka w Maximie zżera olbrzymie ilości RAMu i generalnie trwa dość długo.

Maxim czasem sobie z tym nie radzi wypluwając w połowie zadania konwertowania RAWa na kolor i przy stackowaniu ( Combine ) komunikat o braku pamięci. Są na to dwie rady :

1. W File > Settings > Zakładka Files - podajemy ścieżkę do jakiegoś folderu na obszernym dysku z dużą ilością wolnego miejsca.

jesli to nie pomoże ( mi na Viście pomogło, na XP na które teraz się przesiadłem nie pomaga ) to:

2.

a) Otwieramy wszystkie pliki i je kalibrujemy ( to trwa szybko i nie powoduje błędów )

b ) File > Close All i każemy zapisać wynik kalibracji ( proponuje zrobic kopię oryginałów )

c) otwieramy jeden obrazek

d) View > Command Sequence Window Ctrl+Q > i tam wciskamy nagrywanie

e) Wywołujemy obrazek za pomocą RGB Convert

f) Ctrl+Z

g) Wciskamy STOP w nagrywaniu komend

h) zamykamy obrazek bez zapisywania

i) w okienku Command Sequence wciskamy nie Images tylko Files i wybieramy nasze obrazki do przekonwertowania na kolorowe ( te już skalibrowane ). Podajemy przy tym sposób zapisu ( czy maja byc nadpisane, czy zapisane do nowego folderu etc )

j) teraz stackujemy czyli : File > Combine Files i postępujemy analogicznie jak przy normalnym stackowaniu z tą różnicą, ze otwiera nam się jednorazowo jeden obrazek a nie mamy wszystkie otwarte

O komunikacie o zbyt małej ilości pamięci zapominamy.

Pozdrawiam

Edytowane 14 Października 2008 przez philips

Maxx · 25 Lipca 2009

GUIDING MAXIM DL + WEBKAMERKA

Od kilku miesięcy guiduje maximem z przerobioną webkamerką Philipsem 9000, to całkiem proste !

W okienku CCD CONTROL wybierasz AUTOGUIDER SETUP , CAMERA MODEL - VIDEO DS

parametry :

SOURCE - wybieramy model naszej kamery , jesli sterownik jest prawidłowo zainstalowany powinna wskoczyć automatycznie

INTEGRATION

- jeśli dysponujemy łączem LPT zaznaczamy Webcam Parallel i LPT1, ustawienia w zakładce ADVANCED sa niezmiernie ważne :

ALWAYS HIGH - nic nie zaznaczamy

LOW DURING INTEGRATION - pin nr 1

AMPLIFIER CONTROL - pin nr 0

ALWAYS LOW - zaznaczamy wszystkie piny od 7 do 2

rozmiar pixela powinien wskoczyć automatycznie , pozostałe parametry można pozostawić tak jak sa ustawione domyślnie

- jeśli używamy łącza COMM zaznaczamy Webcam Serial i numer portu COM , ustawienia w zakładce ADVANCED sa nieistotne - zawsze działa (przynajmniej z moim Philipsem 9000)

jak sprawdzić czy długie czasy działają ?

umieszczamy kamerkę w np zamkniętym pudełku do którego dociera tylko śladowa ilość światła , zakładce GUIDE ustawiamy czas ekspozycji 0.1 sec i klikamy START

gdy pojawi sie obraz , w okienku SCREEN STRETCH wpisujemy wartości Minimum 0 , Maximum 256 i klikamy w UPDATE

zaobserwujmy jak wygląda histogram i podwajamy czas ekspozycji , jeśli z każdą ekspozycją górka histogramu przemieszcza się w prawo w kierunku wartości 256 a obraz staje się coraz jaśniejszy aż do pełnej bieli - to znak że wszystko działa

Konfiguracja guidera :

W oknie TELESCOPE CONTROL , zakładka SETUP ustawiamy typ naszego montażu i motofocusera jeśli go posiadamy

W oknie CAMERA CONTROL w zakładce FOCUS zaznaczamy GUIDER , ustawiamy czas ekspozycji ok 0.5 - 1 sek , zaznaczamy CONTINUOUS , START FOCUS i znajdujemy gwiazdkę , centrujemy na ekranie i ustawiamy ostrość w optyce guidującej

po skończonej procedurze STOP

U góry ekranu mamy menu FILE , wybieramy SETTINGS i wpisujemy ogniskową i aperturę optyki głównej i guidera - dzięki temu oprócz wykresu błędów guidera w pixelach będziemy mogli tez na bieżąco obserwować wartości błędów w sekundach kątowych

Powracamy do zakładki GUIDE , wykonujemy 1 ekspozycję ok 1 sek - gwiazdka powinna być w centrum ekranu , klikamy w nią i w oknie GUIDE STAR X Y pojawią sie jej współrzędna na chipie . Następnie klikamy w OPTIONS - GUIDER SETTINGS zaznaczamy DISPLAY MODE: ARC-SECONDS , CONTROL VIA : TELESCOPE o klikamy OK

W tym oknie jest jeszcze wiele innych opcji ustawień ale to co opisałem na początek wystarczy

Teraz możemy zaznaczyć CALIBRATE i obserwować proces kalibracji guidera , pomiędzy ekspozycjami gwiazda powinna sie przesunąć i powrócić najpierw w osi RA potem DEC

jeśli wszystko przebiegnie bez problemów klikamy TRACK i START

Klikamy w OPTION zaznaczamy WATCH STAR i TRACKING ERROR GRAPH , teraz musimy eksperymentalnie dobrać parametr X Y AGRR aby montaż dokładnie korygował lecz nie wpadał w oscylacje - to każdy musi zrobić sobie sam !