bartoszw

Zaraz, nie rozumiem. Nie chcesz wydawać 2500 zł na konwersję Sony, więc zamiast tego planujesz kupić kamerkę za dwa razy tyle?

Główną kwestią jest umożliwienie czasów naświetlania zapobiegających rozmyciu stacji, która wysoko na niebie porusza się z prędkością do 1° na sekundę. Binning ma w tym wypadku więcej zalet niż wad: 4 razy jaśniejszy obraz, 2 razy mniejsza skala obrazu = możliwość stosowania dłuższych czasów bez poruszenia stacji. Bez binningu, w skali 0,2"/piksel, byłbym ograniczony do ekspozycji rzędu około 100-150 mikrosekund (1/10000 - 1/6000 sek.), żeby nie rozmyć stacji. Jest to nie do zrobienia na f/10 bez podbijania gainu do kosmicznych wartości, Księżyc jest po prostu zbyt ciemny. Doda

Efekt wczorajszego nocnego wypadu 30 kilometrów od domu. Po wielu nieudanych lub średnio udanych podejściach w końcu dopisała pogoda, seeing oraz faza i wysokość Księżyca nad horyzontem. Rozmiar stacji 50 sekund kątowych. Celestron Edge 9.25 + ZWO ASI183MM, filtr L, bin 2x2. I jeszcze kompozycja z całą tarczą.

Rzeczywiście fragment w dolnym prawym rogu był najniżej nad horyzontem, więc pojawiły się przebarwienia wynikające z konieczności wycięcia airglowu i śladowego zanieczyszczenia światłem. Jestem w pełni świadomy lekkich niedociągnięć technicznych, ale w przypadku tej akurat fotki wydaje mi się, że pozytywy znacząco przeważają nad mankamentami i dają mi prawo być w pełni zadowolonym z osiągnętego efektu

Maksymalnie ciemne niebo robi swoje Mnie też czasami zaskakuje, ile detali można wyciągnąć z względnie krótkich ekspozycji pod niebem klasy Bortle 1 albo 2.

Cześć, przedstawiam panoramę nocnego nieba obejmującą pas Drogi Mlecznej od Wielkiego Psa do Perseusza, wraz z okolicznymi gwiazdozbiorami. Data i lokalizacja: 26 stycznia 2020, La Palma (na szczycie wyspy). Sprzęt: Nikon D810A, Sigma Art 50 mm, guidowany Star Adventurer. Dzięki @MaciejW za użyczenie Sigmy. Ekspozycja: 6 kadrów po 5 minut, f/2,8, ISO 400. Obróbka: kalibracja w DSS, złożenie mozaiki w MS ICE, podbicie kontrastu i kolorystyki w Photoshopie. Gwiazdki zostały dość agresywnie potraktowane filtrem minimalnym w celu uwydatnienia pyłów znajdujących się w tym rejoni

@ax dzięki za rzeczową odpowiedź na temat kolorów airglowu, sam nie mam takiej wiedzy na ten temat - ja tu tylko kieruję aparat w niebo Z doświadczenia mogę powiedzieć, że najczęstszy obserwowany kolor to czysta zieleń, żółty i czerwony są rzadsze. Nie doprecyzowałem, że wszystkie zdjęcia były robione z prowadzeniem - nie mieszałem tym razem nieruchomego nieba z nieruchomym krajobrazem. Dlatego ograniczyłem się do 30 sekund, żeby nie było zbytnio widać poruszenia pierwszego planu. Poza chmurami (które i tak zawsze wychodzą rozmyte) krajobraz jest tak wykontrastowany, że po

Cześć. Mam do przedstawienia kolejną pracę wykonaną podczas grudniowej wyprawy astrofotograficznej na La Palmę. Tym razem jest to szerokokątna mozaika Drogi Mlecznej zrobiona podczas nocy z wyjątkowo silnym airglowem. Na szczycie wyspy i na niebie klasy Bortle 2 świecące pasma były bez problemu widoczne gołym okiem, z kolei zdjęcie wyraźnie pokazuje charakterystyczny zielonkawy kolor poświaty. Sprzęt: Nikon D810A, Sigma 40 mm, Rainbow RST-135, panorama 22 kadrów z parametrami 30 sek. i ISO 1600 (klatki z widocznym krajobrazem) lub 60 sek. i ISO 800 (klatki obejmujące tylko niebo), f/2,0.

Ogniskowa 430 mm z pełną klatką obejmuje pole około 5x3 stopni. Fragmenty są kadrowane tak, żeby brzegi nakładały się w około 20%.

Cześć, przedstawiam mozaikę 12 kadrów obejmującą duży fragment konstelacji Oriona. Materiał zbierany pół na pół z Maćkiem Pawłowskim, obróbka moja. 2x Takahashi Epsilon 130D, 2x Nikon D810A, godzina ekspozycji na kadr (6x10 min. w ISO 400) plus kilka 30-sekundowych strzałów mających na celu uratować przepalone jądro M42. Fotografowane z La Palmy w noce: 16.01.2020, 16.12.2020, 17.12.2020 i 18.12.2020. Obróbka: DSS, Photoshop. Jest to bieżący progres dość ambitnego projektu, który ma na celu objęcie całego gwiazdozbioru. Obecnie gotowe mamy 20 kadrów, zostało jeszc

Celestron Edge 9,25" + ASI1600MM + filtry ZWO R i B

Jeszcze mały timelapsik przedstawiający wieczór koniunkcji. Na filmie planety prawie że stykają się ze sobą.

Znalazłem to na swoich starych zdjęciach Ksieżyca. Rzeczywiście wyróżnia się barwą, ale jest bardzo malutki. 9,25 cala to zdecydowanie zbyt mała apertura na ten rejon.

Wczoraj trafił się bardzo dobry seeing, więc była okazja do zaszalenia z detalem i skalą obrazu. Efektem jest mozaika o rozdzielczości 180 megapikseli. Ponadto kilka tygodni temu wymieniłem kamerkę ASI1600 na ASI183 i już widzę, że była to świetna decyzja. Półtora raza mniejszy piksel pozwala zbliżyć się do zdolności rozdzielczej teleskopu bez potrzeby stosowania barlowa, a większa rozdzielczość sensora obejmuje ogromne połacie Księżyca za jednym razem - fotografia powstała jedynie z 9 fragmentów po 1000 klatek. Poniżej jak zwykle rozmiar 25%, a tutaj zoomowalna wersja w rozmiarze

Celestron C11, ZWO ASI183MM, po 1000 klatek w RGB. Lokalizacja: obserwatorium Nordic Optical Telescope, La Palma. Pełna wersja w skali 0,18" na piksel.