Antoni

Jak wcześniej pisałem lubię fotografować gromady gwiazd które wcale nie należą do łatwych jeśli chodzi o obróbkę a w szczególności jeśli chodzi o gromady kuliste. Żeby pokazać ich piękno to nieźle trzeba się nagimnastykować przy obróbce. Pokazuję M 92 którą fotografowałem rok temu za pomocą TSAPO 130 i kamery QHY 9M w nowej odsłonie.

Gromada kulista odkryta w 1764 roku przez Charles’a  Messiera oznaczona w jego katalogu jako M 14 a w  innym katalogu jako NGC 6402 znajduję się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odległość jaka nas dzieli od gromady to 30 tysięcy lat świetlnych a średnica jej to 100 lat świetlnych. Gromada zawiera kilkaset tysięcy gwiazd z których najjaśniejsze osiągają  jasność  14 magnitudo. Na niebie widoczna jako obiekt o jasności 7,6 magnitudo o rozmiarach 11’ kątowych. W gromadzie odkryto 70 gwiazd zmiennych. W 1938 roku zaobserwowano wybuch supernowej.

Dokładam następną gromadę kulistą wykonaną refraktorem TSAPO130 i kamera QHY 163M. Ilość czasu to 4godz. 30 min. LRGB.

Ponieważ lubię gromady gwiazd, to jak nadarza się okazja staram się je fotografować. Tym razem do kolekcji dokładam M 10. Materiał zbierałem refraktorem TSAPO130 F7 i kamerą QHY 163 już na innych ustawieniach kamery Gain 100 Offset 45. Ilość czasu LRGB to dokładnie 5 godzin, kalibracja darki, biasy, flaty.

Gromada kulista została odkryta 29 maja 1764 roku przez Charlesa Messiera  i oznaczona w jego katalogu jako M 10 a w innym katalogu  jako NGC 6254.  Gromada znajduje się w gwiazdozbiorze Wężownika  w odległości 14 300 lat świetlnych od Ziemi. Jej średnica mierzy 83 lata świetlne. Na niebie widoczna jako obiekt 6,6 magnitudo o rozmiarach 20’ kątowych. Szacowana masa gromady wynosi 200 000 mas Słońca a wiek około 11,4 miliarda lat  . Zawiera około 100 000 gwiazd z czego 14% gwiazd w centrum gromady to gwiazdy podwójne. Centrum gromady M 10 zawiera wiele niebieskich maruderów które powstały 2-5 miliardów lat temu. W samej gromadzie odkryto 4 gwiazdy zmienne.

Mgławica planetarna zwana mgławicą Sowa oznaczona w katalogu Messiera jako M 97 a w innym katalogu jako NGC 3587 znajduje się w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy w odległości 2600 lat świetlnych. Swą nazwę zawdzięcza dwóm  ciemnym plamkom wyglądającym jak oczy sowy. Została odkryta przez Pierre Méchaina 16 lutego 1781 roku. Jest jedną z bardziej złożonych mgławic planetarnych. Jej masa szacowana jest na około 0,15 masy Słońca, a jej gwiazdy centralnej na około 0,7 masy Słońca. Jasność tej gwiazdy wynosi 16m. Powstała około 6000 lat temu. Na niebie widoczna jest jako obiekt o jasności 9,9 magnitudo i średnicy 3,4’ x 3,3’ 
Galaktyka spiralna oznaczona w katalogu Messiera jako M 108 a w innym katalogu jako NGC 3556 znajduje się w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy w odległości 45 milionów lat świetlnych. Została odkryta również przez Pierre Méchaina 19 lutego 1781 roku trzy dni po M 97.Należy do grupy galaktyk M 109. Cała galaktyka jest dość gęsta w której można zaobserwować kilka obszarów H II i młodych gromad gwiazd. Do tej pory w galaktyce zaobserwowano jedną supernową w dniu 23 stycznia 1969 roku typu II o jasności 13,9 magnitudo. Na niebie widoczna jest jako obiekt o jasności 10 magnitudo i rozmiarach kątowych 8,7’ x 2,2’
 

Materiał zbierany od stycznia do marca 2018 roku za pomocą TSAPO130 i kamery QHY 163 M. Gain 0 Offset 40. Ilość czasu to 8 godzin 16 min LRGB. Jest to moje ostatnie zdjęcie na tym ustawieniu kamery.

Mimo, że mamy już lato to ja powoli obrabiam swój wcześniej zebrany materiał.

Galaktyka spiralna oznaczona w katalogu Messiera jako M 94 a w innym katalogu jako NGC 4736 znajduje się w gwiazdozbiorze Psów Gończych w odległości 16 milionów lat świetlnych. Na niebie widoczna jako obiekt o jasności 8,2 magnitudo i rozmiarach 11,2 x 9,1 minut kątowych. Odkrył ją Pierre Méchain 22 marca 1781 roku. M 94 ma masę około 160 miliardów mas Słońca. Zawiera zarówno pierścień wewnętrzny jak i pierścień zewnętrzny. Pierścienie te wydają się tworzyć w miejscach rezonansowych wewnątrz dysku galaktyki. Pierścień wewnętrzny jest miejscem silnej aktywności formowania się gwiazd i jest czasem określany jako pierścień gwiazdowy. 
Badanie z 2009 roku przeprowadzone przez międzynarodowy zespół astrofizyczny ujawniło, że zewnętrzny pierścień M94 nie jest zamkniętym pierścieniem gwiazdowym, jak to historycznie przypisano w literaturze, ale złożoną strukturą ramion spiralnych, gdy ogląda się je w podczerwieni i UV. Badanie wykazało, że zewnętrzny dysk tej galaktyki jest aktywny. Zawiera około 23% całkowitej masy gwiazdowej galaktyki i wnosi około 10% nowych gwiazd galaktyki.

Materiał zbierany na początku kwietnia refraktorem TSAPO130 i kamerą QHY 163 M. Łączny czas to 9 godz.28 min LRGB. Gain 0 Offset 40
 

Galaktyka spiralna typu Sc oznaczona w katalogu Messiera jako M 101, w innym katalogu jako NGC 5457 lub Arp 26, popularna nazwa to Galaktyka Wiatraczek. Znajduje się w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy w odległości 21 milionów lat świetlnych. Jej średnica wynosi 170 tyś lat świetlnych. Na niebie widoczna jest jako obiekt o jasności 7,9 magnitudo i rozmiarach 24,5’ x 23,4’. Została odkryta w 1781 roku przez Pierre’a Mechaina. Charakteryzuję się słabym jadrem o bardzo rozwiniętych ramionach. Razem z innymi galaktykami tworzy grupę galaktyk M 101. Oddziaływanie pobliskich galaktyk na M 101 spowodowało rozciągnięcie w przestrzeni chmur gazu co widać dobrze na zdjęciu. W galaktyce do tej pory zanotowano cztery wybuchy supernowe.

Materiał zbierany na początku maja refraktorem TSAPO130 F7 i kamerą QHY 163 M. Luminancja 320 min, RGB 240 min i tylko 150 min Halfa.