sigman

Spróbuję w DSS, wezmę jeszcze raz ten sam materiał i może wyjdzie coś innego. Mam jeszcze zrobione kilka klatek przedstawiających Hiady i Plejady, więc i to może zaprezentuję, jeśli w miarę mi wyjdzie obróbka.

Tym razem pojechałem za miasto. Wykonałem 11 zdjęć, ale ich obróbka była już moim własnym wymysłem, bo zarówno alignowanie, odszumianie, rozszczepianie na RGB i ponowne złączenie oraz końcową obróbkę kolorów wykonywałem poza oprogramowaniem astro. IRIS tylko zestackował przygotowane klatki. Wyszło mi coś takiego: 11 x 8s, ISO 400 Widać nawet M42, co mnie wielce zdziwiło. Wiem natomiast, że nie jest to zrobione tak, jak trzeba, ale dla mnie to i tak wielkie osiągnięcie

Mój aparat ma migawkę max. 8 sekund. W wolnym czasie spróbuję zrobić więcej klatek i zestackować, tylko prosiłbym o nakierowanie mnie na właściwy wątek z instrucją jak i czym najlepiej to zrobić. Może niedługo będę mógł pożyczyć lustrzankę cyfrową, to zrobi się coś więcej, a to powyższe zdjęcie zostało wykonane w ramach testu mojego aparatu

Dzisiaj postanowiłem sprawdzić, co się stanie, gdy wyceluję swojego Kodaka Z650 w nocne niebo. Wyszło mi coś takiego: 8 sekund ISO400 + odszumianie + Levels w PS. Nie jest oszałamiająco, ale jak na taki aparat, środek miasta i brak profesjonalnej obróbki, brak rozmaitych flatów, darków, stacków, czy czego tam jeszcze, to chyba nie jest też tragicznie. Coś tam widać, są też kolory gwiazd To moje pierwsze astrofoto, więc proszę o wyrozumiałość. Nie mam lepszego sprzętu, ani większych umiejętności, może kiedyś się to zmieni, ale na razie jest jak jest

Byłem przed chwilą na dworze, by zobaczyć kometę przez moją zezowatą lornetkę (przynajmniej przez jeden okular można patrzeć) i rzeczywiście widok jest niezły, szkoda tylko, że z mojego balkonu kometa jest niedostępna, a teleskopu z trzeciego piętra przed blok nie będę nosił. Jak myślicie, czy Holmes jeszcze będzie rósł, czy to już maksimum jego możliwości?

Ambro, widzę, że to nie była żaba, tylko grzebiuszka ziemna (Pelobates fuscus). W chwili zagrożenia nadyma się i wydziela zapach czosnku, a w ostateczności głośno skrzeczy. Dzień spędza zakopana głęboko pod ziemią, nocą wychodzi na żer. Ale do żaby podobna

Ja też lubię robić takie zdjęcia, ale zamiast wklejać je tutaj pojedynczo, zapraszam na moją stronę: www.fotoprzyroda.ovh.org Dużo zdjęć makro i trochę krajobrazów. Jest co pooglądać

Próbowałem wczoraj tą samą techniką zrobić jakieś zdjęcia i nie udało mi się nawet zrobić czegoś zbliżonego do przedstawionych tu fotografii. Nawet przy maksymalnym zbliżeniu obiektywu aparatu do okularu, obraz z okularu zajmuje tylko małą część pola widzenia na środku, nie jest rozciągnięty na całe zdjęcie. Po drugie, kiedy w okularze widać cały księżyc, nie da się go uchwycić całego na zdjęciu, widoczny jest tylko fragment. Po trzecie nie mogę w ogóle złapać ostrości. Mam zbyt szeroki obiektyw? (Kodak Z650) Czy potrzebny jest aparat z małym obiektywem, taki jak Nikon Coolpix 4600? No i w końcu jaki okular jest mi potrzebny, bo przy 20mm nie mogę złapać całego księżyca na zdjęciu.

Dobra, dzisiaj popróbuję projekcji okularowej, zobaczymy co mi wyjdzie

Jak uzyskujesz taką ostrość przy samym autofocusie???

Gratuluję świetnych fotografii. Mam tylko jedno pytanie: w jaki sposób mocujesz aparat do teleskopu? Wyjaśnij mi jak robisz te zdjęcia, bo sam bym chciał trochę popróbować. Jak na razie jest to dla mnie wielką tajemnicą...

Dla mnie na przykład jednym wielkim rażącym błędem była scena bitwy kosmicznej na początku "Zemsty Sithów". 1. Oczywiście dźwięk w kosmosie 2. Wszystkie statki i krążowniki miały włączone silniki, nawet kiedy stały w miejscu 3. Kiedy okręt, na którym przebywali główni bohaterowie został trafiony, zaczął spadać dziobem w dół, w kierunku planety. Jeśli na statku była sztuczna grawitacja, to powinna przyciągać zawsze do podłogi, a tymczasem po przechyleniu się okrętu o 90 stopni, zaczęła działać w kierunku dziobu, czyli w kierunku planety. Następnie ktoś mówi: "Wyrównujemy poziom" i grawitacja znów działa do podłogi, czyli w kierunku planety. 4. Ten sam okręt zaczyna wchodzić w atmosferę i pada komenda, aby otworzyć wszystkie hamulce aerodynamiczne i flapy oporowe... Myślałem, że przy wejściu w atmosferę trzeba mieć opływowy kształt... Jeśli chodzi o "Odyseję kosmiczną 2001" to rzeczywiście jest to jedyny film, gdzie w przestrzeni kosmicznej nie ma dźwięku, a statki kosmiczne lecą z wyłączonymi silnikami. Gratulacje!

Nie znalazłem żadnego geologicznego forum, więc może tutaj ktoś mi pomoże. Historia jest taka: Dzisiaj wybrałem się z kolegą do lasu. W drodze do lasu, w wąwozie, w wykopanej przez kogoś dziurze w piaskowej skarpie, znalazłem czarny kamień. Ktoś go znalazł i tam zostawił. W specjalnej dziurze w skarpie. Zaciekawił nas ten kawał skały, ponieważ jest czarny, ma właściwości szkliwa, połysk, muszlowy przełam, twardość ok. 6-7 / 10 (scyzorykiem nie da się zarysować). Wzięliśmy go właśnie w celu dokonania ekspertyzy (nikt nie pilnował). Orzekliśmy, że nie jest to krzemień. Kiedy rozłupuje się krzemień, powierzchnia rozłupana jest matowa, a tu, po oderwaniu kawałka, widać wysoki połysk, taki sam, jak na reszcie kamienia. Przy pocieraniu nie iskrzy. W płomieniu palnika kuchenki gazowej rozgrzewa się do czerwoności, ale się nie topi. Na górnej stronie widać pęcherzyki (takie bąbelki). Wygląda jak szkliwo wulkaniczne, obsydian. U góry lawa mogła się pienić lub wydobywał się z niej gaz (?) Waga: 1,68 kg Długość: 15,5 cm Szerokość: 12,5 cm Wysokość: 8 cm Jeżeli można go oznaczyć jako obsydian, to OK, ale skąd on się wziął w Lublinie, obok lasu? Po co komu wynosić z domu kawał obsydianu do wąwozu i chować go w dziurze w skarpie??? Nie mógł chyba znaleźć tego w pobliżu?

GRATULACJE !!! Przed chwilą byłeś w Panoramie! Super odkrycie!

Ze mnie też niezły grzybiarz Tylko nie mam za bardzo czasu i nie mam gdzie zbierać. Za to kiedy pojadę na wieś... Na zdjęciu koźlarz czerwony (Leccinum rufum) Polecam - www.bio-forum.pl Pozdrowienia dla grzybiarzy!