wydaje mi się że mylone są tutaj dwa pojęcia optyka adaptywna i aktywna
aktywna - zwierciadło główne jest cienkie umieszczone na wielu wspornikach, przed przystąpieniem do obserwacji (robienia fotki) ustawia sie teleskop na jakąś jasną gwiazdę na tej samej wysokości co obiekt który będzie fotografowany, komputer analizując otrzymany obraz zmienia kształt lustra tak aby wyrównać wszystkie naprężenia związane ze zmianą rozkładu sił działających na zwierciadło, dzięki temu można robić duże jednolite zwierciadła, które nie muszą być grube i ciężkie.
adaptywna to taka optyka która w czasie rzeczywistym dopasowuje kształt lusterka wtórnego albo któregoś kolejnego korekcyjnego, na zasadzie sprzężenia zwrotnego tak jak opisał kolega na początku. Nie jest możliwe korygowanie kształtu całego zwierciadła ponieważ, obliczenia, transmisja, i ostatecznie wsporniki to rzecz mechaniczna wiec mają minimalna bezwładność na impuls sterujący, stąd na 8 metroym zwierciadle nie jest możliwe skorygowanie jego kształtu w czasie rzeczywistym z analizy seengu