Radek Grochowski

Zdaje się, że chodzi o fakt, że ze zwiększaniem wysokości nad poziomem morza widomy horyzont obniża się względem horyzontu teoretycznego, czy prawdziwego, który odpowiada obserwacji z poziomu morza. Dla wysokości 800m efekt obniżenia horyzontu jest już całkiem wyraźny, a dla dużych wysokości, rzędu np. 5000 m może wynosić nawet kilka stopni (o ile pamiętam). Dlatego też po tym jak Słońce już zajdzie w dolinach, szczyty gór (czy chmury, samoloty itp) są jeszcze przez dłuższy czas oświetlone. W dobrych programach typu planetarium, np. CdC, jest możliwość ustawienia wysokości miejsca obserwacji, wówczas program rysuje też linię horyzontu widomego poniżej teoretycznego.

Do dalekich obserwacji szerokokątne słabo się nadają Do nikonów DX polecam nikkora 12-24/4 i sigmę 10/2.8 fisheye.

Tutaj jest dokładniejsza mapa statystycznego zachmurzenia, może komuś się przyda: http://eclipsophile.com/wp-content/uploads/2015/08/ampm-cloud-MODIS-NoAm.jpg

Ja już mam kupione bilety do Stanów. Też planujemy obserwować w Wyoming, ale w okolicach Casper. Tam statystyki pogodowe są trochę lepsze niż w Nebrasce (tam potrafi docierać wilgoć znad Zatoki Meksykańskiej), a w razie miejscowego zachmurzenia można się szybko przemieścić dobrymi drogami do 300km w obie strony. Warto wiedzieć, że wszystkie hotele i campingi w pasie zaćmienia (przynajmniej w Wyoming i Idaho) są zarezerwowane, a jeżeli pojawiają się oferty to w abstrakcyjnych cenach. Mi udało się zarezerwować motel w dobrej cenie, ale 100km od granicy pasa zaćmienia. Się dojedzie.

Skorzystam z okazji i dorzucę swoje zdjęcie Leo I sprzed dziewięciu lat. Nikon D300 + Nikkor 300/2.8

Odświeżam wątek zdjęciami z Islandii. Płynęliśmy statkiem i miałem więcej niż dużo czasu na obserwację gatunków oceanicznych. Na zdjęciach głuptaki, fulmar i płetwal błękitny. Do tego pardwa górska, ale to już z Islandii: I jeszcze kilka islandzkich krajobrazów (pierwsza fotka to Wyspy Owcze):

Jak na śląską miejscówkę to jest dobrze, a gdyby odjęło flaty to byłoby bardzo dobrze. No i o co chodziło z tym rozmazaniem? Mi też tak czasem dziwnie składało w DSS i nie udało mi się tego rozwiązać zmianą ilości gwiazd.

To chyba pierwsze zdjęcie, na którym widać (chociaż ciągle słabo) gazową otoczkę komety. Do tej pory widoczny był tylko warkocz pyłowy.

Odpowiedź brzmi - tak. Z Babiej to jest 190km. Kilka dni temu widziałem obłoki Bełchatowa z Kalenicy, 207km. A to tylko 980m wysokości, w porównaniu do 1725m Babiej.

Rewelacyjne te miraże. Warto wysłać na Optics Picture of the Day.

Plusik w pełni zasłużony, bo kadr cieszy oko pod każdym względem, może z wyjątkiem jednego - muszę się zgodzić z Robsonem, że tym razem trochę za bardzo widać działanie softu odszumiającego.

Wczoraj wieczorem ze Śnieżki pięknie były widoczne Rudawy. Jeszcze cień góry i zielony promień Słońca. I jakby tego było mało to na szczycie widziałem płochacza halnego, który na Dolnym Śląsku nie był zimową porą widziany od 170 lat. Prędko to ja tej wycieczki nie zapomnę

Patrzyłem przez lornetkę za Klimczokiem i nic...

W Górach Sowich też bajkowa szadź.

Dzisiaj przejrzystość powietrza na Kalenicy w Górach Sowich była genialna (i wiem co mówię, bo byłem na tej górze co najmniej 100 razy). Widać było obłoki elektrowni w Bełchatowie, w odległość 207km. Jak dla mnie wypas I jeszcze widok na Masyw Ślęży.