WielkiAtraktor

9 godzin temu, msixone napisał:

Mak 102 ma długą ogniskową, więc małe rozmiary matryc odpadają, ponieważ trudno znaleźć obiekt.

Nie, skądże. Używam sensorów 1/3" (np. w ASI 462MC) z ogniskowymi do (póki co) 4500 mm i nie sprawia to żadnych problemów, o ile ustawi się dobrze szukacz (można się też wspomóc dłuższym okularem do dokładnego wycentrowania celu).

Przepraszam za off-top, ale akurat mogę odpowiedzieć, bo rozbierałem swojego M715 (konstrukcja podobna). To są tylko łapki trzymające, menisk nie podlega kolimacji. Za to zw. wtórne ma śruby kolimacyjne à la SCT.

Mam na myśli ten schemat pełnego koronografu jak do Słońca: link, tam są dodatkowe soczewki kolimująca i obrazująca. Acz nie wiem, na ile efekt byłby lepszy w przypadku Jowisza (niby część jego zdyfrakcjonowanego blasku powinno usunąć, lepiej niż sama maska w płaszczyźnie ogniskowej).

Będziesz kontynuował do pełnego koronografu z przesłoną Lyota?

Zamiast drucików można by tam włożyć arkusik TurboFilmu Baadera (ten sam substrat co AstroSolar, tylko niepowleczony) i w roli maski np. nanieść kropkę cienkopisem.

Faktycznie, trochę za mocno pociągnąłeś; na kontrastowych granicach wychodzi tzw. ringing.

W dniu 8.10.2022 o 14:56, ZbyT napisał:

nie trzeba się obawiać lekkiej przesady w operowaniu suwakami bo i tak na koniec "zmiekczamy" obraz odszumianiem

Tylko z wyczuciem, bo zaaplikowanie zbyt mocnych wavelets/dekonwolucji/unsharp mask może spowodować tzw. ringing na kontrastujących przejściach, którego późniejsze zmiękczenie nie usunie.

Mam Samsunga 870 EVO 2 TB. Podłączam go przez taki adapter LogiLink USB 3.0/SATA 6G.

Kodek H264, format koloru YUV420 i powinno działać. Więcej informacji m.in. we wcześniejszych postach odtąd i w tym wątku.

...ale i tak będzie utrata drobnych szczegółów. Najlepiej zrobić samemu MP4 o wysokim bitrate i załączyć do postu.

8 godzin temu, *Wojtek* napisał:

Tylko teraz to chyba kupię zwykły dysk talerzowy na USB 3. Kupować znowu SSD, żeby sytuacja się powtórzyła.

Tylko nie to! Ograniczysz się do nagrywania 85-150 MB/s (talerzowe więcej nie wyciągają, chyba że kupiłbyś jakiegoś SASa 10 000 rpm...). Będziesz chciał kiedyś trochę większe ROI, albo nagrać Księżyc czy Słońce pełną klatką, i dysk nie wyrobi. Przecież to nie wszystkie SSD są winne Przykład anegdotyczny - używałem (jako systemowych i zewnętrznych do nagrywania) kilku Samsungów EVO (obecnie z serii 870) i nigdy nie miałem problemów.

(Tylko nie brać czegoś pokroju serii QVO - po zapisaniu dość małego bufora prędkość dalszego ciągłego zapisu spada do poziomu HDD; jako systemowy jest OK, ale do nagrywania długich animacji nie).

3 godziny temu, Andrzej Lach napisał:

A to nie jest tak, że ta opcja została dodana tylko dla okna z Krzywą tonalną?

Nie, powinno działać ogólnie, jak u mnie na Fedorze:

Przyjrzę się, co tam się dzieje pod Windows.

Zaległy Jowisz z kolorowej kamerki z 22.09 (testuję na nim eksperymentalną wersję ImPPG). Nie był kręcony z ADC, ale wykonano przynajmniej automatyczne wyrównanie kanałów (odstępy 1 min., razem 1:24 h):

Intes M715, ASI 462MC + Baader L, AS!3 i ImPPG.

To jeszcze dla zilustrowania:

Niebieska linia to obiektyw (tu jako idealna cienka soczewka), czarna to sensor w płaszczyźnie ogniskowej, przerywana — oś optyczna. Alfa ZbyTa to kąt między czerwonymi promieniami przychodzącymi od skrajnych punktów umieszczonego w nieskończoności źródła o takiejże średnicy kątowej. Dla przejrzystości wystarczy narysować promienie padające na środek soczewki, bo nie ulegają załamaniu; wszystkie równoległe do nich i tak skupią się w tym samym punkcie płaszczyzny ogniskowej. F = odległość linii niebieskiej i czarnej, D = odległość punktów przecięcia promieni z sensorem.

(Po raz pierwszy zajarzyłem to, gdy przed laty próbowałem obliczyć, ile pikseli będzie miał Jowisz sfocony kompaktem-superzoomem Sony H2 — wyszło dobrze).

20 minut temu, Krzysztof z Bagien napisał:

w jaki sposób ImPPG zamienia obraz kolorowy na skalę szarości? Po prostu uśrednia wszystkie trzy kanały?

Tak właśnie.

W dniu 15.06.2022 o 02:41, Krzysztof z Bagien napisał:

fajnie by było, gdyby można było sobie wybrać ciemną wersję interfejsu

Pod Windows i Linuksem powinien automatycznie zostać uwzględniony motyw graficzny systemu. Masz na myśli: móc wybrać ciemny interfejs niezależnie od tego?

1 godzinę temu, ZbyT napisał:

nigdy nie stackowałem mniej niż 40% materiału, a zwykle 70-80%. Gdy seeing był bardzo dobry to nawet zdarzało się 95%

AS!3 i tak dzieli obraz na mniejsze fragmenty i wybiera z nich te najlepsze do stacka

Ale to nie jest tak, że on ma jeszcze jakieś dodatkowe kryterium wybierania ("wezmę tylko jakieś lepsze spośród zasugerowanych przez użytkownika 90%"). To właśnie ten odsetek mówi mu, ile ma zsumować (najlepszych klatek danego fragmentu pola widzenia, tak jak piszesz). Gdy zażądamy za dużo, a seeing był taki sobie, to do stacka wejdzie nam dużo rozmytych.

1 godzinę temu, ZbyT napisał:

w fotografii planetarnej dokładnie tak samo jak DS-owej liczy się ilość zebranych fotonów.

Też, ale nie tylko; dochodzi jeszcze kwestia zamrożenia seeingu. Jeśli jest niezbyt dobry, więcej klatek wyjdzie nam ostrzejszych przy krótszej ekspozycji. Oczywiście jak musimy przy tym zwiększyć gain, szum rośnie, więc mamy dwa konkurujące efekty. Poza tym pojedyncze klatki DSiarzy mają znacznie mniejszy stosunek sygnału do szumu niż planetarne, więc nie jest to idealna analogia.

Ale to wszystko takie teoretyczne roztrząsanie; myślę, że każdy tutaj zgodzi się z radą, żeby po prostu poeksperymentować samemu ze swoim setupem i ustawieniami programów.

Zob. też artykuł Riklaunima nt. doboru ekspozycji i wzmocnienia (acz należy pamiętać, że nowsze sensory mogą się zachowywać trochę inaczej). U mnie w f/15 generalnie sprawdza się te 7 ms na Jowiszu (+ gain zależny od filtra), dla IMX 273 (mono) i IMX 462 (kolor).

Dobrze wyszło, adekwatnie do apertury i λ. Ale daj stackerowi szansę - więcej klatek i mniejszy odsetek. Proponuję ekspozycję <15 ms (skompensować gainem, by wypełnić ~75% histogramu), nagrywanie przez 1-2 min., żeby mieć kilka tys. klatek, wypróbować stackowanie 5-30%. I nie używaj opcji "Sharpened" w AS!3, to bardziej służy do szybkiego przejrzenia stacków, który tam nadaje się do dalszej pracy. Wyostrzanie "na produkcję" zrób ręcznie (Registax 6, AstroSurface, ImPPG, PS, itd.).

13 minut temu, zbuffer napisał:

Oczywiście najlepsze w tym rozwiązaniu jest to, że niczego nie trzeba instalować, a pliki są w chmurze

Przepraszam za off-top, ale to oznacza niemożność pracy offline i brak dostępu do plików, gdy ich serwery się wykrzaczą/firma zbankrutuje Jakbym używał takiego serwisu, każdą sesję kończyłbym eksportem wszystkich zmian do plików lokalnych (a jeśli eksport do uniwersalnych formatów jest niemożliwy, podziękowałbym od razu (widzę, że OnShape akurat obsługuje takowy)).

59 minut temu, Milena Niemczyk napisał:

Widać lekki ruch księżyca Io

Zaiste. Pozwoliłem sobie dostosować materiał do reżimu animacyjnego

2 godziny temu, dobrychemik napisał:

Planetarnych filtrów wizualowych nie ma sensu używać w astrofoto planet.

Zakładam, że masz na myśli robienie fotek RGB i dążenie do jak najlepszej wierności koloru.

Ale do pracy w mono (czasem też do robienia luminancji pod RGB) jak najbardziej zdatne są filtry planetarne (przynajmniej Baadera), zwłaszcza "longpass" czerwony i pomarańczowy.

Mnie ta podoba się najbardziej, poprzednie wydają się trochę przeostrzone.

20 godzin temu, count.neverest napisał:

Skoro to tylko snapshot, to powinieneś zrobił pełnoprawnego avika, żeby zestackować % najlepszych klatek i obrobić materiał. 

Ale wtedy to już nie będzie EAA, tylko pełna astrofotografia Zdaje się, że ciężko byłoby taką automatyczną (wysokiej jakości) obróbkę planet zrealizować. Co innego DSy, gdzie stack z kilku/nastu sekund i jakimś prostym rozciągnięciem histogramu już sporo pokaże, ale do planet przecież zbieramy jedną-kilka minut klatek, potem chuchamy i dmuchamy na gotowy stack, próbuje się różnych suwaków w różnych narzędziach do obróbki itd., itp.

2 godziny temu, Wiesiek1952 napisał:

Do planet to mały piksel. 2.9 albo coś około.

Zależy od światłosiły; do światła widzialnego  można kierować się zgrubnym zaleceniem 3-5 × odstęp pikseli ≈ liczba przysłony (czyli np. SCT f/10 → piksel 2-3 µm). Uwaga — lepiej mieć zbyt duży piksel (bo praktycznie bezstratnie zmniejszymy sobie światłosiłę Barlowem) niż zbyt mały (reduktory ogniskowej mogą obniżać jakość obrazu; chyba że mamy dokładnie 2x mniejszy niż optimum, wtedy kosztem wielkości obrazu można włączyć binning).