gawain74

18.04.2019 ED80 / Pentax K3 stack 30 klatek

...

A mnie najbardziej zaintrygowała struktura w lewej górnej części zdjęcia. To Mons Rumker, składających się z około 30 kopuł - pozostałości po wulkanach tarczowych. Pięknie się prezentuje. Przy najbliższej okazji zwrócę większą uwagę na ten obszar.

Zatoka Tęczy 15.04.2019, 23:48 ED80 / Barlow Hyperion 2,25 / ASI 224

Wersja bw i oznaczonym kwazarem o jasności 18,08 mag, przesunięcie ku czerwieni 2,39, odległość 11,09 mld lat świetlnych.

Długo składałem filtr słoneczny do ED-ka. Dzisiaj spieszyłem się połączeniem elementów do kupy, bo okienko pogodowe było bardzo krótkie. Starczyło czasu na pojedynczą klatkę ED80 + Pentax K3 - zdjęcie pierwsze i jeden avik ED80 + Barlow Hyperion + ASI 224, zbliżenie na samą 2738 11.04.2019

Poniżej. Dlatego dążyłem do wydłużania ekspozycji z kilku sekund do tych 20-tu, czego jak dotąd nie udało mi się osiągnąć

Nie wiem. Najdłuższy czas pojedynczej klatki jaki stosowałem to 14 sekund. Nie jestem wstanie na tyle dokładnie ustawić EQ5 aby palić dłużej. Ale jak dobrze pamiętam @HAMAL kiedyś wspominał, że ta kamerka nie lubi czasów poniżej 20 sekund.

ASI 224 z ED80 ma niewielkie pole widzenia i Triplet Lwa muszę fotografować na raty. W ubiegłym roku starczyło czasu na M66 i NGC 3628. Ostatnia z trójki - M65 naświetlana do dopiero w lutym b.r. Niby mam komplet na każdym zdjęciu z osobna, ale nie do końca, bo różnią się jakością najogólniej mówiąc. Przed rokiem nagrywałem w 10 bit i w ogóle początki avikowania ds-ów. Teoretycznie wyżej wymienionym zestawem mogłem złapać w kadrze M65 wraz z M66, ale byłyby one na skrajach kadru, nie chciałem ryzykować ucięcia jednego z obiektów, więc M65 samotnie, pełna rozdzielczość całe 1218 x 897, lekko przecięte boki 22.02.2019 ED80 / ASI 224 12 sek x 904 (z 1100) gain 300 (50%) dark x 25

Nie spodziewałem się, że wrócę do fotografii statywowej ds-ów. A jednak...galaktyka Bodego i Cygaro niedostępna z mojego balkonu w tym roku jako cel numer 1 w sesji wyjazdowej która wciąż gdzieś mi się wymyka. Pogoda dzisiaj mile zaskoczyła, wieczorem pięknie się rozpogodziło, ale czas pozwalał tylko na szybką akcję ze statywem. 31.03.2019 Pentax K3 / Pentax M135mm 3,5@4,5 / crop ISO 3200 106 x 5 sek (niecałe 9 minut materiału)

Piękne ujęcie i bardzo ładna skala, jakby z podejścia do lądowania.

900 metrów to chyba wysokość góry, sam krater ma średnicę około 1,5 km, choć może się mylę bo opieram się jedynie na skali z Lunar Chart. Ale kratery poniżej kilometra średnicy są widoczne na Twoim zdjęciu - fajna sprawa W tamtych okolicach też wczoraj wędrowałem z ED80 / Barlow hyperion / ASI224

Po niemal półrocznej przerwie, powrót na ISS i ciąg dalszy dobierania optymalnej ekspozycji. Trzy godziny przed odłączeniem Dragona 2, który na fotografii stanowi jednolity fragment z modułem Harmony do którego był przycumowany 8.03.2019, 5:14 ED80 / Barlow Hyperion / ASI 224

Stellarium nigdy mnie nie zawiódł w temacie pozycji księżyców. Zawsze wszystko się zgadzało z tym co potem rejestrowałem. Księżyce Urana fotografowałem przy czasie 910 ms i gain 372 (62 %) Z STC 8 i firefly, parametry pewnie nieco inne muszą być. Ale jak dla mnie ekspozycja u Ciebie jest zbyt wysoka. Uran stał się ogromną plamą i pochłonął księżyce, może jedynie najbardziej odległa Tytania się załapała. Proponuję obniżyć gain/czas i wykonać kilka avików z różnymi parametrami, każdy avik po kilkaset klatek. Na podglądzie księżyce mogą być niewidoczne, ale po zestackowaniu np: 500 klatek już tak.

Stellarium również pokazuje układ księżyców. To obraz ziemski, nieodwrócony ? Jeśli tak to możliwe, że na zdjęciu z 24 lutego, widać Tytanię (góra) i Oberon na godz 17-tej.