JSC

OK, tylko jakie może byc maksymalne powiększenie? Z wykresu wynika, że ok. 2xD dla teleskopów do 200mm średnicy. No chyba ze nie narysowali dalszych krzywych(?)

W/g mnie 2,5...3xD dla dobrej optyki, ale przy ciemnym niebie moze i wiecej ( znane sa ekstremalne obserwacje malych mgławic planetarnych w jeszcze większych powiekszeniach).

Co do Strehla. Prosty eksperyment myślowy - przy obserwacji bardzo słabych gwiazd nie widac pierscieni dyfrakcyjnych, a tylko punkt centralny. W któryms momencie znika takze punkt centralny, im mniejsza jego energia tym szybciej. Czyli de facto i tak nie widzimy calości dysku Airego przy słabych gwiazdach ( nie widzimy pierscieni).

A dzięki! Pewnie tak!

Oczywyscie jest jeszcze doświadczenie obserwatora w umiejetności zerkania.

W wątku o APO ktos poruszył ciekawy temat wpływu, że tak piwiem pozaaperturowego na magnitudo oglądanych gwiazd (obiektów).

Generalnie to wplyw wielkości apertury jest oczywisty. Ja lubie prosty wzor:

Mag widzialne golym okiem + 5logD* = Mag widzialne teleskopem

*D w cm

Nie podaje wzoru z powiekszeniem, bo wydaje mi się nieprecyzyjny.

Ale glówne pytanie brzmi czy np. Strehl (calego układu!) 0,5 i drugi 0,9, mozna odniesc w prosty sppsób do magnitudo? Tzn. pomozyć sobie przez ten współczynnik i już?

Myśle ze z transmisja/ odbiciowościa można tak spokojnie zrobić i będzie to dzialać zarówno do magnitudo gwiazd jak i mgławic, ale ze Strehlem juz raczej trzeba rozdzielic te dwa rodzaje obiektów.

Jakies idde i przemyślenia, a najlepiej linki do fachowych artykułów z Waszej strony?

56 minut temu, GroundhoppingWLKP napisał(a):

Tak propo Panowie visualowcy pytanie czy zasięg gwiazdowy wyznacza tylko apertura czy obstrukcja centralna ma na to wpływ? 

Pomijając zasłonięcie części apertury lusterkiem wtórnym, to Strehl ma wplyw na zasieg , ale głównie gwiazdowy, mglawicowy chyba mniej. Strehl zalezy od aberracji ( w tym obstrukcji centralnej).

No i transmisja układu teleskop-okular ma oczywiście znaczenie.

5 godzin temu, Astrobonq napisał(a):

Nie do końca mam pomysł, z czego to może wynikać, ale refraktory zawsze wydawały mi się najbardziej odporne na gorszy seeing

Są dwie sprawy, a moze trzy(?)

1. Seeing lokalny, czyli plywa caly obraz i wtedy im mniejsza srednica tym stabilniej.

2. Seeing na dużych wysokosciach, czyli obraz niewyyraźny, nieostry. Wtedy im mniejsza obstrukcja centralna tym lepiej. Nie wiem dlaczego tak jest ( ale tak jest! * ), ze taki seeing szarpie najpierw pierscienoami dyfrakcyjnymi a plamka centralna obrazu dyfrakcyjnego ( dysku Airego) dość dlugo pozostaje nienaruszona. Wiadomo ze im większa obstrukcja centralna, tym wiecej energii idzie w pierscienie dysku Airego i tym wiecej szarpie seeing. To samo dotyczy jakosci optyki, czyli ogolnie mówiąc Strehla, bo im lepsza optyka tym mniej ucieka nam energii w pierścienie dyfrakcyjne i mniejj jest do szarpania.

3. Być może mała światłosila. Wynika to bardziej z tolerancji na ustawiemie ostrosci (zakres dobrej ostrosci), ale wiąże sie z seengiem, który niejako psuje nam ustawienie ostrosci w punkt ( seeing raczej lokalny).

* mam pewną koncepcję, nawet dość oczywistą, ale nie ma sensu sie tu rozdrabniac i dywagowac.

Godzinę temu, anatol napisał(a):

Lulu to zdjęcie Arystarcha i naszego mrocznego Mikołaja jest piękne.

Rzeczywiście!  Aż czuje się ten brak atmosfery na Księżycu. Niesamowite!

Gratuluję zdjęcia @lulu

Generalnie to najpierw powinienes sprawdzic ustawienie wyciagu, potem wycentrowac pajaka, potem LG... bez kolimatorów. Dopiero potem poluzowac LW i zlapac go w dlon i probowac wstepnie  ustawiac. Dopiero na samym koncu poprawki kolimatorami.

Myśle ze zależy czy chcemy zdjecia czy obserwacje wizualne.

Niesymetryczny pająk daje brzydkie spajki

https://www.backyard-universe.de/en/i/installation-secondary-spider

W wizualu do przełkniecia, ake na zdjeciach to akurat "clou programu" i musza te spajki byc perfekcyjne.

Ja akurat nie lubie spajkow nawet na artystycznych astrofoto, no ale co kto lubi. Gdyby byly pajaki cnc trójramienne do Newtona SW 200mm to chyba szarpnalbym sie na niego.

PS 

Te stałe pajaki Artesky (ale tez te zpowyzszego linku, chyba ze to jest to samo) maja calkiem cienkie ramiona, chyba bardzo niewiele grubsze od tych " blaszkowych".

Moim zdaniem szkoda pieknego życia na ustawianie pająka... kupic stałego i po zabawie  no chyba, ze ktos lubi takie zabawy.

https://www.astroshop.pl/pozostale-czesci-i-akcesoria/artesky-spinne-fuer-skywatcher-200-1000-oder-200-800-newton-teleskope/p,65062

BTW

Widze ze sa jeszcze pierscienie zamiast łapek na LG, myśle ze tez bardzo przydatne, szczególnie do dużych luster...

https://starizona.com/products/primary-mirror-mask-for-skywatcher-150-cnc-machined?pr_prod_strat=e5_desc&pr_rec_id=16514dde4&pr_rec_pid=8005077467393&pr_ref_pid=8005074780417&pr_seq=uniform

Wygooglało mi się. Ciekawe informacje, szczególnie o ruchu e i f.

BTW

Składnik c: masa 40 Słońc, jasność 210 000 Słońc... lubię takie informacje

Ale czytajcie chłopaki ze zrozumieniem. Chodzi o zobaczenie dysku Airego w pełnej krasie....

EDIT

Jeszcze raz zwróce uwagę na to, że jak nasz mózg wie co widzi, a najlepiej jak juz to widzial swoimi oczami, to lepiej to widzi. Dlatego czasem starzy doświadczeni  obserwatorzy lepiej widzą szczegóły od młodych, z lepszym wzrokiem, ale mniej doświadczonych.

24 minuty temu, Mareg napisał(a):

 

Zawsze można na obiektyw 100 mm założyć przysłonę 50 mm (albo i mniej).
 

Otóż ti! Właśnie chciałem napisać. Wszyscy, ktorzy maja z tym problem lub maja bardzo duze teleskopy,, powinni sobie zrobic taka przysłone zeby zobaczyc jak wyglada dysk Airego - obraz dyfrakcyjny gwiazdy. Jak juz zobaczymy jak to wyglaďa na zywo, to wtedy i w wiekszej aperturze zauwazymy o co chodzi z tymi pierscieniami.

SW ma dekle z otworem w srodku, ale Bresser chyba nie daje takich do 102/1350 (?)

3 godziny temu, barti1972 napisał(a):

 

 

Czy gwiazda powinna być wtedy ostra i mieć jakiś krążek wokół?

Pytam głupio, bo nie miałem doświadczenia na pow powyżej 100x, a od jakiegoś czasu obserwuję ref 102/1300 na 200x i zastanawiałem się, czy nie jest skopany właśnie, bo gwiazdy dziwnie się rozmywają, choć sam Księżyc i kratery są ostre.

 

 

Musiałbyś naszkicować obraz jakiejś gwiazdy (najlepiej podwójnej), wtedy można by było cokolwiek powiedzieć. Jeśli patrzysz przez refraktor i masz dobry seeing, to pierścień powinien być okrągły, cienki i nieposzarpany.

100mm apertura jest jeszcze dość odporna na seeing (ale już nie tak bardzo jak 80mm!) - pierścienie powinny być łatwo dostrzegalne w bardzo dużych powiększeniach (powyżej 2xD). 

w poniższym linku masz pokazane jak powinien (albo nie powinien) wyglądać obraz dość jasnej gwiazdy (te zogniskowane kropki pomiędzy obrazami rozogniskowanymi. Dla refraktora po lewej).

Diffraction pattern and aberrations (telescope-optics.net)

9 minut temu, Miesilmannimea napisał(a):

Pytanie z sali od laika:

 

- "pierwszy pierscien dyfrakcyjny" widoczny jest przy ustawionej ostrości czy rozogniskowanym obrazie?

 

M.

Oczywiscie ostrośc ustawiona w punkt! 

No i seeong, ktory nie poszarpie tego pierscienia. 

16 godzin temu, Swiss napisał(a):

To jest chyba właściwe miejsce na moje pytanie do fachowców od Trapezu:

Jakie minimalne powiększenie i apertura umożliwi mi dostrzeżenie składników E i F?

Raczej ciemne niebo jest potrzebne...

Teoretycznie to i 80mm a nawet mniej by wystarczylo.

Sprawa jest na pewno bardzo zlozona i skoplikowana.

Seeing to jedno, ale jest jeszcze przejrzystość atmosfery i jasnosc obiektu ( magnitudo). Ja mam wypracowane swoje powiekszenie  ok. 2,5xD na jasne i srednio jasne gwiazdy  podwojne ( a przynajmniej taki główny slładnik) , gdzie nie razi blask gwiazd, widoczny jest pierwszy pierscien dyfrakcyjny (dla mnie wazne, bo dzieki temu mozna oszacowac separację skladnikow) i plamka centralna jest ładnie odcięta od tła.

Co do meritum - na razie zadałem sobie prace domową  wybrałem trzy linki, aby jakos w miare merytorycznie pogadać. Jeszcze nie przeczytałem, więc na razie wstrzymam sie z jakimis konkretniejszymi wnioskami. Gdyby ktos cos jeszcze fajnego z tego zakresu znalazl, to prosze o linki.

http://www.biecek.pl/eseje/indexObraz.html

https://www.klinikaoczna.pl/Journal/-124/pdf-48682-10?filename=23_001_2008_POG_JANOSIK_ZDOLNOSC.pdf

https://www.telescope-optics.net/eye.htm

Godzinę temu, Miesilmannimea napisał(a):

Baj de łej.

 

Jaki obiekt polecicie na luty na południowym niebie, który dobrze posłuży do oceny zdolności rozdzielczej teleskopu?

Na luty to Alula Australis jest fajna ( takze ze wzgledów historycznych, o których pisałem na ponizszej grafice). Nie jest trudna, tym bardziej, że akrualnie jest prawie największa separacja ok. 2,5"

Mozesz jednak porownac obraz z obrazem z "referencyjnego" Vixena 80/1200   Te obrączki  wygladaja w tym Vixenie dokladnie tak jak narysowałem ( idealne, jak od cyrkla).

I orbita ze stelledoppie

Na pewno warto tez jeszcze zerknac czy widac Syriusza B jak juz jestesmy przy podwojnych zimą. Zobaczyc bialego karla na wlasne oczy to fajna sprawa

9 minut temu, Miesilmannimea napisał(a):

Dziękuje wszystkim za odpowiedzi - sporo się wyjaśniło

 

Wygląda na to, że na razie nie ważne czy z Niutkiem czy Makiem najlepsze co można zrobić to odjechać trochę od cywilizacji

 

Sam nie wiem co bym wybral, a dla kogos to juz w ogóle...

Mysle jednak ze mobilnosc jest bardzo istotna, tym bardziej jesli chcesz robic wyjazdy.

19 minut temu, Mareg napisał(a):

 

Natomiast jestem zdania, że to czasem może być oznaką słabszego wzroku, który potrzebuje większego obrazu w okularze, żeby zobaczyć szczegóły.

 

Na pewno warto liznąć ten temat, bo jest pomijany. 

Czułośc oka moze byc różna (w sensie postrzegania ciemnych obrazów). Wraz z wiekiem zwykle spada. 

Ale jak odnieśc się do dostrzegania malych szczegółów? Generalnie teleskop odwala za nas robote ostrosci widzenia (?) 

Rzadko sie o tym pisze, ale warto dadac ze niektore szczególy moga byc widoczne lepiej w Newtonie 8" (szczególnie te, ktore wymagają jasnosci) a niektore lepiej w Maku 127 (te które wymagaja kontrastu*). Pomijam kwestie seeingu, ktory jak juz wspomniano jest kluczowy. 

*ja osobiscie nie widze dùżej różnicy w kontraście na korzyśc Maka w stosunku do Newtona (moge sie mylic bo nie mam 127/1900, a tylko 100/1400). Dużą różnice w kontrascie widac porównujac dobry refraktor z typowym (nawet dwa razy wiekszym od refraktora) Newtonem (pisze na podstawie swojego Newtona 200/1000, wiem jednak, ze przymkniety mimosrodowo bardzo duży Newton tez da duży kontrast - na wlasne galy widziałem).

PS

Mak wygra w mobilnosci, kompaktowości i... sterylności. Ci ktorzy nie cierpia nawet najmniejszego pyłka na lustrze lepiej zeby wybrali Maka. Jego menisk latwo oczyscic, a lustro, jako ze pozostaje zamkniete nie kurzy sie tak bardzo jak w otwartym newtonie. Oczywiscie sa jeszcz kwestie wychladzania...

PS 2

Pomimo tego ze do młodziezy sie juz nie zaliczam, to mam dobry wzrok, stad moje upodobania do duzych powiekszen i niezbyt jasnych ( nieprzeswietlonych) obrazów. Zupelnie inne priorytety moga miec ci, ktorzy maja słabszy wzrok...

Wklejam w temciw koloru, żeby nie uciekło

https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/rozczarowujace-prawdziwe-kolory-urana-i-neptuna

3 minuty temu, Krzysztof z Bagien napisał(a):

To akurat reflektor

Ale montaz solidny - nadał by się do tego Askara 185mm

6mm okular sprzedac, a dokupic 10mm...15mm. 

52 minuty temu, astrokarol napisał(a):

 

Ale mowa tu o 140-185 mm co przy "sensownym" F daje nawet 3 metrową tubę ! I to w wersji light. A jak "dać" dobre F (/20) do tego 7" to i 4 metry. Jaki montaż to uciągnie ? Jak tym patrzeć ? Tylko obserwatorium.

Ale mowa tu o tripletach, gdzie nie trzeba tak małej światłosily jak w achromatach ze wzgledu na aberrację chromatyczną. 

Te f/10 ( no f/9) to taka trochę "magiczna" światlisiła pod klasyczne planetarne okulary dla maga dobrych refraktorów. Aczkolwiek dla okurat 185mm apertury uwazam ze bardzo wskazana bylaby światłosila f/10  ze wzgledu na jakość obrazu ( o tych zależnosciach pisal kika postów wyżej @Mareg .

185cm dlugosci byoby dla mnie do przejscia, zresztą do takiego refa to i tak potrzeba "stacjonarnego" montażu.

I wszystkie te refy to f/7... f/7.5, jesli nie jeszcze bardziej światłosilne. Czyli do astrofoto....

Źal dope ściska, że nie produkuje się seryjnie czegoś do planetarnego wizuala, jak np. ten triplet f/10 SkyWatchera z partii próbnej z linkow poniżej.

https://www.cloudynights.com/topic/848495-new-for-me-refractor-sw-100-ed-f10-triplet/

https://www.cloudynights.com/topic/571166-how-rare-is-a-skywatcher-ed100-f10-tripet/