Iro

Dziś kadr podpowiedziany przez Marcina (alias MaPa) podczas oczekiwania na lepszą dostępność i wysokość innych obszarów nieba. Cytuję: "złap te dwie, wzdłóż długiego boku, tak na 1/3 kadru". I jak Marcin powiedział, tak wycelowałem i... jest...
58x120s Nikonem D610 mod @ iso1600 + Samyang 135mm/2 @ 2.8 na HEQ5.

Obróbka agresywna (jak zwykle). Gwiazdy potraktowane dość mocno... ale cóż - realia obróbki są następujące - albo IFN, albo gwiazdy... przy jaśniejszych gwiazdach IFN robi się płaski. Wybrałem IFN - bo przyznam szczerze... mnie ten kadr zaskoczył pod kątem tego, co jest ukryte w głębi... Dzięki Marcin za celną podpowiedź odnośnie kadru.

+ wersja dla kartografów:

p.s. wybaczcie, że tak szaro... ale Orion jest tylko jeden

3 godziny temu, MarcinSn napisał:

Zmieniłeś mój (albo nasz) sposób postrzegania Oriona. Teraz, kiedy będę widział na niebie ten gwiazdozbiór, siłą rzeczy będzie mi się przypominało to zdjęcie. I że to wszystko tam jest!

Dzięki...

to zdjęcie zmieniło także moje postrzeganie tego obszaru nieba... chociażby ten woal pyłu otaczający Lambda Orionis i wchodzący na jego obszar, czy ten wał pyłu po lewej od Lambdy, albo cały ten zadymiony obszar w prawej dolnej części... sam nie zdawałem sobie sprawy, że Pętla Barnarda na dole przebija się przez pyły, że te niteczki w Płomieniu rozchodzą się poza Płomień. 

Najciekawsze jest to, że to zawsze tam było Tylko przygaszone gwiazdami

Co do samego procesu składania - był on długi i inny niż wszystko co robiłem do dzisiaj... w skrócie:

1. Zacząłem klasycznie: 4 panele skalibrowane i odgradientowane w Pixie

2. Wygenerowana mozaika w AstroPixelProcessorze - mój Boże jak to składa mozaiki !!!

3. Wykorzystując Pixa pozdejmowałem gradient z wszystkich skalibrowanych 176 klatek... (LP było małe, ABE poradziło sobie lepiej niż zakładałem)

4. Wykorzystując wcześniej wygenerowana mozaikę jako klatkę referencyjną złożyłem całość w APP nie jako mozaikę, a jako jedno zdjęcie (wykonałem kilkanaście iteracji zmieniając różne parametry, każda z iteracji trwała po kilka godzin - APP posiada niesamowitą korektę dystorsji i algorytmy lokalnej normalizacji klatek, które trwają strasznie długo, ale o których w Pixie można zapomnieć) - mój komputer mielił praktycznie non stop przez 5 dni.

5, Po uzyskaniu wynikowej mozaiki okazało się, że APP wygenerował dziwne artefakty koło jasnych gwiazd - wyciągnałem więc nową referencyjną klatkę-mozaikę - 176 w pełni zarejestrowanych i znormalizowanych klatek z APP i wrzuciłem do PIX'a

6. W Pixie znormalizowałem je ponownie względem nowej referencyjnej klatki-mozaiki i złożyłem całość... 

Efekt mnie zaskoczył - spotkałem później w obróbce kilka artefaktów, ale były bardzo łatwe do skorygowania. Najciekawszy z nich - nie wynikający z techniki składania - wynikał z bardzo dużej liczby satelitów stacjonarnych ustawionych na zbliżonych orbitach.

Dlaczego tak ? Jak wielu pewnie stwierdziło, 70 minut na panel to nie za dużo... a ta mozaika miała spore zakładki i to akurat w dość strategicznych miejscach - a procesowanie centralnych obszarów Oriona z materiału składającego się ze 140 minut materiału - to już co innego. Do tego miałem 2 sesje z poprzedniego dnia, z których ok. 30 % klatek nadawało się do użytku i też chciałem je wykorzystać. Dlaczego nie zebrałem większej ilości materiału ? Bo się nie dało... czasowo... a mieszanie materiału z Roztok z materiałem spod Wrocławia to trochę jak mieszanie g... z twarogiem...  

Traktowałem to od początku jako eksperyment, który ku mojemu zaskoczeniu wypalił, choć pewnie nie zawsze to zadziała... po prostu w tym przypadku, algorytmy MBB i LNC z APP  w połączeniu z niskim LP zrobiły to co miały do zrobienia wręcz wzorowo...

Praca w PS to już była czysta przyjemność i odkrywanie...

Wiele razy słyszałem od kolegów, że jak się sfotografuje coś pod naprawdę dobrym niebiem i dobrze się to poskłada, to obróbka idzie niemalże sama... Cóż jedna z 3 nocy spędzonych w Rozokach była naprawdę przednia, choć okno czasowe na Oriona było mocno wymagające... coś tam udało się uzbierać. 

Łącznie z 2 nocy... łącznie 176 klatek w 4 panelach głównych i 2 pomocnicznych po 2 minuty oraz 20 klatek po 10s na M42. Całość na HEQ5 i Nikon 610mod @ iso 1600+ Samyang 135/2 @ f/2.8.

Składałem to z 5 dni używając naprzemiennie AstroPixelProcessora i Pixa i kręcąc nosem, aż stwierdziłem, ze lepiej nie będzie... (pewnie składałbym to i dłużej,gdyby nie fakt, że przy szybkim dysku na M2 swapowanie komputera aż tak bardzo nie boli, a Pix przy tej składance zaśpiewał sobie 89GB!!! RAMu :D). W końcu zabawa w PS była już czystą przyjemnością...

...z dedykacją dla tych co utrzymują mnie w formie

i wersja dla kartografów:

Pozdr

i

p.s.

edited - ten resize jest jakiś taki mocno degradujący... co szczególnie widać na opisach... a gwiazdki w ogóle zniknęły...

51 minut temu, Antoni napisał:

Te mgławice mocno odznaczają się od tła i wygląda to nienaturalnie , za mocno odszumione, takie plastikowe.

Antoni...

komentując twój życzliwy i nie nacechowany ocennością komentarz, odpowiem, że jedni słuchają "klasyka" inni metalu...

tak się składa, że w astrofotografii jest "zakon pięknych gwiazd", jest "zakon wygładzonej poprawności" i parę innych "zakonów"... ja np. mam dość zdjęć masowo "walonych na jedno kopyto" w jedynej słusznej aranżacji...  ile razy można patrzeć na tak samo wykonane zdjęcie, które nie pokazują czegoś nowego...

Pojawienie się Samyanga na rynku to nowa możliwość - do niedawna nie było w tej cenie tak jasnego obiektywu, który ogarniałby pełną klatkę - nie było narzędzia, które pozwalało z ciemnego tła zdjęcia zrobić główny obiekt, bo pole ponad 10st pozwala na taką perspektywę... i nie widzę uzasadnienia, dlaczego te zdjęcia miałbym robić po staremu... dla większości kadrów, które obrabiam, szukam nowego podjeścia, podpatruję kolegów, zagraniczne fora, staram się coś zrobić inaczej... szukam...  a prawda jest taka, że gdy uda się zebrać przyzwoity materiał  w tej skali i "zdejmie się gwiazdy" - odkrywa się nowy świat, dotychczas skrzętnie ukrywany levelsami i gwiazdami... - czasami jest bardzo zaskakujący i dopiero na sky.google w IR człowiek się upewnia, że to istnieje, pytanie czy warto go chować... skoro jest w zasięgu "taniego" sprzętu...

co do tego zdjęcia... na każdym z 6 wyświetlaczy, na których je oglądałem - wygląda inaczej... tak po prostu... a ja... nie pytając się o aprobatę i zgodę... pozwolę sobie dalej szukać... i być może błądzić 

Pozdrawiam

i

Mała pocztówka z nocnej wyprawy z końca sierpnia, wycelowana w pogranicze Byka i Perseusza...
ok. 60 klatek po 120s Nikonem D610 mod @ iso1600 z Samyangiem 135/2 @ 2.8 powieszone na astrofotograficznym T-34 - czyli HEQ5.
Obróbka - jak zwykle agresywna,...

...dziwne trochę to zdjęcie, bo na każdym z 6 urządzeń w domu wygląda to zdjęcie trochę inaczej

pozdr

iro

+ wersja dla kartografów

i wersja "gwieździsta"...

Zdjęcie zrobione pod koniec czerwca w Roztokach Górnych.
Łącznie 37x120s zmodyfikowanym NikonemD610 z Samyangiem 135/2 na HEQ5.

To już któryś raz, kiedy na szeroko sfotografowałem ten kawałek nieba i... żałowałem... mam nadzieję, że to ostatni raz, kiedy popełniłem ten błąd. Przeważnie, jak coś wystawiam, to jestem do tego w jakimś stopniu przekonany... w tym przypadku, chcę się już od tego zdjęcia uwolnić... najzwyczajniej w świecie zabrakło mi wyobraźni, jak to można obrobić... w załączeniu wersja wyprana z gwiazd i z opisem poniżej...

Pozdr
i

Od dawna miałem w swoim planach niecne zamiary wobec Nikona D610 i w końcu... nabyłem drugi egzemplarz, który kilka dni później przeszedł u kolegi Michała stosowną operację plastyczną, w wyniku której, niebo stało się dla mnie (i dla aparatu) "bardziej czerwone".
Poniżej pierwsze światło i debiucik mojego D610mod. Materiał zebrany 2 tygodnie temu w Roztokach Górnych przez 2 noce. 

Parametry:

47x120s Samyang135mm/2@2.8+NikonD610mod@iso1600 + HEQ5

Celem stał się kompleks wodorowych mgławic w centrum Łabędzia. Chyba było warto

pozdr

i