Intrygująca para

[piotrem]

Witam,

 

Po mozolnej walce z gradientami zakończonej niestety tylko częściowym sukcesem w końcu dołożyłem kolor. Z 50 minut na każdy kanał zostały mi szczątki bo część klatek okazała się poruszona. Wąskie pole ST-10 w połączeniu z SW ED 120 przy ogniskowej 765 mm (45’x67’) stawia nowe wymagania dla prowadzenia mojego zestawu. Najbardziej irytuje mnie w SBIGu makabryczny kabel zasilający, który w niskiej temperaturze zamienia się w stalowy drut psujący guiding.

W związku z tym RGB jest reprezentowane nadzwyczaj skromnie.

 

Opis z Wikipedii:

 

Galaktyka Bodego (znana również jako Messiera 81, M81 lub NGC 3031) galaktyka spiralna z poprzeczką, położona w gwiazdozbiorze Wielka Niedźwiedzica. Odkrył ją 31 grudnia 1774 roku berliński astronom Johann Elert Bode. W sierpniu 1779 niezależnie odkryta przez Pierre Méchaina. W katalogu Messiera od 9 lutego 1781. Galaktyka ta należy do Grupy galaktyk M81.

 

Galaktyka Cygaro (Messier 82, M82, NGC 3034) - galaktyka spiralna z poprzeczką w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. W zakresie podczerwieni jest najjaśniejszą galaktyką na niebie. Jest częścią grupy galaktyk M81. Galaktyka Cygaro znajduje się w odległosci około 12 milionów lat świetlnych od Ziemi i oddala się z prędkością około 50 km/s. Jej wymiary obserwowane wynoszą 11,2' × 4,3', jasność obserwowana około 8,4m. W 1953 roku Henbury Brown odkrył, silne źródło szumów radiowych, nazwane potem Ursa Major A (skatalogowane w Third Cambridge Catalogue of Radio Sources jako 3C 231). Ustalono że jego źródłem jest chmura gorącego gazu otaczająca galaktykę.

Dzięki obserwacjom przy pomocy Teleskopu Hubble'a odkryto ponad 100 młodych gromad kulistych. Proces ich formowania został prawdopodobnie wywołany oddziaływaniem z Galaktyką Bodego (Messier 81) – obecnie obie galaktyki dzieli zaledwie około 150 tysięcy lat świetlnych.

Około 600 milionów lat temu niedoszła kolizja Galaktyki Cygaro z M81 rozpoczęła w niej gwałtowne procesy gwiazdotwórcze. Niezliczone ilości gwiazd rozpoczęły krótki żywot zakończony często supernowymi. Wybuchy wyrzuciły ogromne ilości rozgrzanego gazu na odległości rzędu dziesiątek tysięcy lat świetlnych. Szacuje się, że poszczególne części tego obłoku materii poruszają się z prędkością ponad półtora miliona kilometrów na godzinę.

 

 

ST-10, ED 120@f/6,4, EQ6, LRGB 150:30:30:35