dziki

Dzięki uprzejmości Astromarketu w moje ręce trafił do krótkich testów refraktor APO TS ED 80/560mm, o którym chciałem napisać kilka słów. Jednakże zacznę tą krótką recenzję od przybliżenia mojej osoby, aby czytelnik zdawał sobie sprawę jaki (niewielki) „bagaż doświadczeń” oraz lat wpływa na moją ocenę i percepcję tego sprzętu.

Mam 36 lat, astrofotografią zaraziłem się ponad dwa lata temu. Przygodę z nocnym niebem zacząłem od sprzętu obserwacyjnego, bakcyla złapałem patrząc na to, jak towarzysz nocnych wypraw osiąga coraz lepsze rezultaty, utrwalone matrycą aparatu cyfrowego. Zdecydowałem wtedy, że spróbuję też połapać jakieś fotony, ale nie wyjdę poza montaż nożycowy Astrowalker z lustrzanką i obiektywem 85mm. Parę miesięcy później byłem przekonany, że nic więcej niż montaż paralaktyczny CG-5 z napędem w RA i lustrzanką z obiektywem 200mm nie jest mi do szczęścia potrzebne. Dziś po rozstaniu z dobrze służącym CG-5, pod nocne niebo jeżdżę z HEQ-5, na którym sadzam lustrzankę z obiektywem 200mm, na równoległym dovetailu przez szukacz 8x50 gapi się w niebo QHY5 guidując całość, a ja się zastanawiam czy aby nie przesiąść się na coś co przybliży mnie do malutkich obiektów, jakie rejestruję przez marne 200mm. I to już NA PEWNO będzie koniec upgrade'wó

Wśród kandydatów pojawił się Teleskop APO TS ED 80/560 mm 3" (http://astromarket.p...lattenerem.html) – z racji ogniskowej nie wymagającej super precyzyjnego prowadzenia, solidnego wyciągu (do czasu ujrzenia na własne oczy nie wiedziałem co znaczy 3”) łatwości obsługi oraz przystępnej ceny. Z uwagi na brak w sprzedaży modelu z flattenerem, w moje ręce trafiła wersja bez wypłaszczacza pola (http://astromarket.p...0-mm-3-ota.html).

Pierwsze wrażenie „wizualne”: to kawał solidnego sprzętu. Trzycalowy wyciąg sprawia wrażenie, jakby mógł udźwignąć słonia – na szczęście w nocy podłączyłem pod niego jedynie lustrzankę Canon EOS 5D MkII Ostrzenie za pomocą mikroruchów przebiega gładko, a wyciąg po ustawieniu ostrości można zablokować dedykowaną do tego śrubą. Jako, że nie miałem maski Bathinowa, posłużyłem się zerkaniem na wskaźnik FWHM wyświetlany na ekranie laptopa przez program APT. Wysuwany odrośnik spełnił doskonale swoją rolę – w noc, podczas której zachodziło parą lustro główne GSO 8”, ja nie miałem najmniejszego problemu z „moim” TS.

Po podłączeniu wszystkiego nadszedł czas na testy. Niestety nie byłem dobrze przygotowany do podłączenia QHY5 przez OAG (różne odległości ostrzenia aparatu i kamerki), ani do podłączenia na barana mojego guidingu, więc jedyne co pozostało to postrzelać maksymalnymi czasami bez prowadzenia – montaż i ustawienie na polarną pozwoliły na 1 minutowe ekspozycje.

Teraz słowo o tym jaki materiał wygenerowała parka TS + EOS. Bez flattenera nie ma co myśleć o astrofoto – załączone zdjęcie to crop, z rozmiaru 5634x3753 zostało 2082x1387. Kształt gwiazdek ocenicie sami, moja subiektywna i pewnie mało profesjonalna ocena: podobają mi się. Nie wiem jak się sprawuje wersja z flattenerem, ale ta bez generuje delikatne fioletowe obwódki wokół gwiazd, których jednak można się pozbyć w procesie obróbki zdjęcia. Ponieważ zdjęcie miało być mocno testowe, darowałem sobie usunięcie gradientu.

Podsumowując: kawał solidnej tuby, która (w wersji z flattenerem) jest świetnym rozwiązaniem jako następca dla obiektywu 200mm.

Ponowne podejście do kwiatka, tym razem - powiedziałem sobie - będzie więcej materiału. No i jest... chociaż gdyby nie psikus związany z kabelkami, byłoby jeszcze więcej.

Mam wrażenie, że nie umiałem wykorzystać potencjału ilości materiału - kończy się moja wiedza odnośnie obróbki w PSP.

Konstruktywna krytyka mile widziana - czy nie przesadziłem ze zmniejszaniem gwiazdek (tym razem starałem się pilnować), czy balans kolorów dobry (oglądam to na innym monitorze dziś i mam wrażenie, że jest zbyt czerwone)?

NGC 7023 , w lewo w dół załapała się NGC 6951.

HEQ5, QHY5 + szukacz 8x50, Canon EOS 5DMkII + EF 200mm f/2.8@4.0, ISO 1250

3h44m materiału (32 x 7 min, darki, biasy).