diver

Piękna obróbka.

Więcej czasu w dzień mam niestety tylko w weekendy. Więc tempo prac nad budką jest dość powolne. Ale dziś stanęła podstawa z głównymi słupkami.

Jutro (jeżeli nie będzie padało) mam nadzieję na skręcenie całego szkieletu.

Podoba się. I kadr i obróbka. 

I pięknie, nawet jeżeli leci do góry.

Po osobnym staku gwiazdek  i ponownym połączeniu komety i gwiazdek powinno być rewelacyjnie. Ten materiał ma duży potencjał i na pewno można pokazać na nim spiralne jądro komety. Gratki. 

13 godzin temu, MaPa napisał(a):

Czekam na kolor

13 godzin temu, Gość na chwilę napisał(a):

Też czekam na kolor.

12 godzin temu, Marvaz napisał(a):

czekam na kolor

Dziękuję kolegom za zainteresowanie.

Z przykrością jednak donoszę, że ten materiał nie zostanie użyty do rozświetlenia zebranego koloru. Moim zdaniem nie jest wystarczająco dobrej jakości. Ale Oko Saurona na pewno wróci. Bo kupując tego RC-ka zamarzyłem sobie długoczasowy "projekt galaktyki". Dziś jeszcze nie mam poczucia, że ogarnąłem tego RC-ka w stopniu dającym mi pewność tego, co się dzieje podczas sesji. Więc usilnie hoduję cierpliwość, co nie zawsze mi się udaje. Chciałbym szybciej.

Spajków mi brakuje, ale ładne Ci te gwiazdki wyszły.

Zacny kadr wybrałeś, podzielam Twój zachwyt nad tym kawałkiem nieba.  Jak na inaugurację, to fotka jest godna podziwu. Obróciłbym jednak obrazek do orientacji zgodnej z mapą nieba.

Guiding

Prowadzenie OAG to dla mnie zupełnie nowa przygoda. Ale nie było specjalnie wyboru - sensowna ogniskowa lunety do guidingu dla RC10 2000 to minimum 480 mm. Nie mogłem wyobrazić sobie wieszania na montażu Askara500 jako guidera  . Więc OAG.
Z różnych konstrukcyjnych względów do setupu wybrałem OAG Askar i kamerkę ASI220 mini. Myślałem o kamerce ASI174 mini (większa matryca i większy pixel), ale wielkość jej matrycy jest większa niż rozmiary lusterka OAG-a Askara (10x10 mm, w rzucie 10x7,1). Pożałowałem więc kasy na ASI174 i stanęło na ASI220. W sumie trochę żałuję, bo różnica w cenie to obecnie 1200 PLN. Kamerka ASI220 dostała oczywiście w PHD2 bin 2x2, dzięki czemu wielkość piksela urosła do 8 um, a skala do 0,83 "/px. Dzięki podpowiedzi kolegi @Wiesiek1952 kamerka dostała też filtr IR Pass, dzięki czemu pozbyłem się przy guidingu walki w seeingiem w paśmie widzialnym.
Jednym z elementów nowej przygody z OAG jest bardzo mały FOV guidera (13' x 7'), dużo mniejszy oczywiście niż FOV kamery głównej. Jednak podczas dotychczasowych testów w kadrze ASI220 zawsze znalazła się jakaś gwiazdka, na której można było się zaczepić.
Kształty gwiazdek w guiderze są nieco dziwne, co sprawiało mi pewne problemy z wyostrzeniem obrazu. Okazało się jednak, że te dziwne "rozczochrane" obrazy gwiazdek nie są przeszkodą dla poprawnego prowadzenia.
Przy dobrym seeingu prowadzenie było na bardzo dobrym dla skali setupu poziomie. Ale to co widać poniżej, to raczej maks maksów. Przeciętnie jest trochę gorzej.
 

Konstrukcja OAG-a Askara budziła pewne obawy. Ze względu zastosowane w nim wymienne adaptery (na których mi w gruncie rzeczy zależało), obawiałem się o jakiś dodatkowy tilt toru optycznego. Obawy na szczęście okazały się bezzasadne, pod względem konstrukcyjnym OAG Askara okazał się udanym i starannie wykonanym produktem.

W dniu 13.03.2024 o 07:53, count.neverest napisał(a):

Czy skale obrazu do pomiarów masz w CCDI podane właściwie? Najlepsza i najgorsza klatka mają gromadę i to w narożniku.

Podane właściwie. Gromada nie była w kadrze w narożniku, lecz praktycznie w centrum. W celu ilustracji problemu zrobiłem crop do prawego dolnego narożnika.

13 godzin temu, Herbert West napisał(a):

Masz szansę zrobić RGB? Może z tego wyjść epicka fotka.

Musiałbym zmienić kamerę na OSC. Ale po pierwsze pogody nie ma, a po drugie walka z RC-kiem cały czas trwa. Ta kometa to był w sumie testowy przypadek.

Jeszcze o kolimacji i o CCD Inspector

Skoro już wszedłem w posiadanie licencji CCD Inspectora i w nim oceniałem kolimację swojego RC10, z ciekawością poddałem również analizie swoje klatki zebrane w zeszłym roku na newtonie i Askarze 500.

Newton UNC1000 - skala 1 "/px

Dotychczas kolimację newtona robiłem wyłącznie przy pomocy kolimatora laserowego (dodatkowo z soczewką Barlowa). Jak widać, wyniki pomiarów wskazują na niezbyt precyzyjną kolimację. Tilt jest dobry, ale ogólna kolimacja z pewnym rozrzutem taka sobie. AspectRatio też nie na najniższym poziomie. Krzywizna pola też nie jest rewelacyjna, ale to już sprawa zastosowanego flattenera.

Askar 500 bez reduktora - skala 1,91 "/px

W tym przypadku niczego nie kolimowałem: APO z fabryki bez śrubek kolimacyjnych.  Tilt pomijalnie mały, ale ogólna kolimacja podobnie jak w newtonie - z pewnym rozrzutem i chyba bez rewelacji. AspectRatio i krzywizna pola dobre, więc Askar 500 jest raczej porządnie skorygowany.

Najbardziej zastanawia mnie rozrzut z wynikach kolimacji. W przypadku newtona jest to dla mnie zrozumiałe - pomiędzy sesjami od czasu do czasu kręcę śrubkami i kolimuję teleskop. W przypadku Askara ten rozrzut jest dla mnie pewnym zaskoczeniem. Niczego przecież w układzie optycznym APO nie zmieniam, a kolimacja skacze w zakresie 1,9"-8,1" (więcej niż w newtonie!). Wskaźniki wyliczane są przez CCD Inspector na podstawie analizy obrazków oraz metadanych zawartych w plikach fit. Skoro więc wskaźnik kolimacji zmienia się bez fizycznej ingerencji w układ optyczny (przypadek Askara), analizowane suby muszą być różnej jakości a wyliczony przez CCD Inspectora wskaźnik kolimacji nie wynika jedynie z fizycznych ustawień toru optycznego. Co może więc wpływać na jakość subów, jeżeli nie fizyczne (kolimacyjne) ustawienia układu optycznego? Seeing, dokładność prowadzenia, termiczne odkształcenia toru? Co jeszcze?

Teraz pokażę przykład wyjątkowo zmasakrowanej klatki z newtona (gdzieś się uchowała )

Poniżej analiza tej klatki w CCD Inspector.

Wada wizualna jest oczywista - gwiazdy są masakrycznie pojechane od góry do dołu. Zwróćmy uwagę na wyliczony AspectRatio = 43. Gdy tymczasem na pokazanym kilka postów wyżej materiale z RC10 lekko owalne gwiazdki dają AspectRatio = 75. Wizual z metodyką procedur CCD Inspectora w tym przypadku wyraźnie się nie skleja.

Jeszcze jeden materiał porównawczy z newtona. Najlepsza i najgorsza według CCD Inspectora klatka z jednej sesji, więc z jednej kolimacji.

Najlepsza (nr 10988)

Najgorsza (nr 10902)

Poniżej zestawienie analizy tych klatek w CCD Inspector

Różnice wizualne pomiędzy w/w klatkami są wyraźnie widoczne, szczególnie widoczne na spajkach. Na najgorszej klatce 10902 spajki na najjaśniejszej gwieździe są wyraźnie rozjechane w pionie. Ponieważ swojego newtona znam już dobrze, wiem jaka jest przyczyna degradacji klatki 10902. To żaden błąd kolimacji, bo podczas sesji kolimacji nie regulowałem. To wyłącznie błąd ostrości.

Warto też zwrócić uwagę, że najlepsza wg CCD Inspectora klatka została zebrana przy znacznie gorszym seeingu niż najlepsza. Jak widać w seeingu można "utopić" wady zarówno kolimacji jak i ostrości.

Po co te wszystkie przykłady i analizy?

Po zakupie RC10 bardzo się przejąłem że długa ogniskowa i trzeba starannie kolimować. Prawda - im dłuższa ogniskowa, tym błędy kolimacji będą na klatkach bardziej widoczne. Ale jednocześnie im gorszy seenig, tym bardziej wady znikną i wg CCD Inspectora kolimacja może być lepsza, mimo że fizycznie nie jest. Więc to co mówi CCD Inspector bywa niejednoznaczne, a pokazane przez niego błędy kolimacji wcale nie muszą wynikać z błędów fizycznej kolimacji układu optycznego.

Prezentowane przez mnie wyżej klatki lepsze i gorsze (zarówno z newtona jak i z Askara) trafiały do finalnych obrazków, które prezentowałem na tym forum. Widoczne są na nich oczywiście pewne wady obrazów gwiazdek, ale nigdy nie były aż tak duże, żeby "straszyły". Pomimo nie idealnej kolimacji teleskopu (o newtonie głównie mowa).

Teraz przy RC10 robię to, czego nigdy nie robiłem z newtonem. Przy pomocy nowych narzędzi usiłuję idealnie skolimować teleskop w nadziei, że na obrazkach dostanę równie idealne obrazy gwiazdek. Jest to oczywiście zasadne, zastanawiam się tylko na ile "atomowa" dokładność fizycznej kolimacji ma sens w odniesieniu do tego, co zobaczę na klatkach. Moje wieloletnie doświadczenia z newtonem pokazują, że "atomowa" dokładność kolimacji niekoniecznie była potrzebna, a defekty obrazów wynikały często nie z samych błędów kolimacji, ale też z innych opisywanych wyżej powodów.

CCD Inspector jest przydatnym narzędziem, ale nie należy czytać wyników jego analizy bezwzględnie i bezkrytycznie. W końcu najważniejsze jest to, co zobaczę na finalnym obrazku.

Tak czy siak, przy moim RC-ku czeka mnie jeszcze trochę roboty. Muszę zrozumieć, skąd pomimo rewelacyjnej wg CCD Inspectora kolimacji wynika owal gwiazdek w RC-ku, tak krytycznie oceniony przez CCD Inspectora.

13 godzin temu, kubaman napisał(a):

Nie robiłeś finalnej kolimacji na gwiazdach?

To raczej niezbędne.

Jeszcze nie próbowałem. Jeżeli będzie niezbędne, będę próbował.

Piękne klasyki w szlachetnym wydaniu!  Ale w galaktykach coś odrobinę przesadziłeś w obróbce gwiazdek - trochę za mocno chyba zlikwidowałeś halo. Wyglądają trochę jak gwiazdy Wolfa-Rayeta.

Ciąg dalszy sagi RC10, czyli wszystko nowe i nieznane. 

Kolimacja

Po wymianie focusera na TomFoc kolimacja przy pomocy CatsEye była oswajana już wcześniej. Jednak ocena próbnych klatek zebranych z nieba nie wychodziła najlepiej. Poza tym podczas kolimacji znów rozjechała mi się ogniskowa do 2003,5 mm. Więc do poprawki.

Po kolejnej nauce i poprawce udało mi się w końcu uzyskać dobrą kolimację. CatsEye spisuje się wzorowo. Problem polega jednak na tym, że obraz kolimacji w CatsEye jest dość mały i nie do końca gołym okiem można precyzyjnie ocenić jej poprawność. Poszła więc w ruch kamera, a dokładnie moja lustrzanka Sony A57 z ogniskową 135 mm i dodatkowo zwiększonym zoomem x2. Kolimacja z tym dodatkowym sprzętem jest dość upierdliwa, ale pozwala uzyskać dobry wynik. O taki. Tutaj uwaga: przedstawiona na poniższej fotce kolimacja LG na koincydencję ramion pająka w kolejnych odbiciach od lustra kolimatora nie jest możliwa bez wykręcenia centralnego baffla. W moim RC10 truss nie jest to problemem, ale dla posiadaczy pełnej tuby zadanie jest raczej niewykonalne.

Moje oko nie potrafiło doszukać się tutaj defektów. Kolimacja przeprowadzana była w komfortowych warunkach na stole, a nie na montażu. I oczywiście przy odkręconym zestawie foto (OAG+koło filtrowe+kamera). Trzeba więc sprawdzić, jak wygląda po złożeniu całego foto setupu. Czy foto setup nie generuje jakiegoś tilta. I czy przypadkiem podczas przenoszenia i wieszania tuby na montażu kolimacja nie uległa jakiejś destrukcji. Nie uległa. I nie powinna ulegać, dopóki nie walniemy gdzieś teleskopem czy wyciągiem, albo nie poczochramy przez przypadek LW.

Ale jak sprawdzać? Cóż, musiałem wydać kolejne pieniądze na zakup licencji CCD Inspectora. Nie znam innego (darmowego) narzędzia, które potrafi w taki sposób pokazać jakość kolimacji.

Do testu wybrałem w miarę równomierne pole gwiazd.

Zebrałem 5 klatek 8s i poddałem analizie w CCD Inspector.

Jak widać tilt jest praktycznie zerowy, a kolimacja zamyka się w przedziale 1" (przy seeingu powiedzmy 2-3"). Więc jest dobrze.

Obraz kolimacji z CCD Inspector.

I jeszcze płaskość pola.

Jak widać pole jest prawie płaskie, więc  teleskop nie wymaga żadnego flattenera.

Zmierzona ogniskowa jest w punkcie.

Trochę martwi mnie Aspect ratio - widać że gwiazdki nie są idealnie okrągłe. Muszę więc jeszcze rozstrzygnąć czy to sprawa dokładniejsze kolimacji LG, czy może seeingu tudzież prowadzenia lub jego braku.

Można jednak powiedzieć, że w końcu udało mi się dostać dobrze skolimowany teleskop z dobrze ustawioną ogniskową. Potwierdziła się dokładność pomiarów back focusa na potrzeby projektu focusera TomFoc. Przy wysunięciu focusera o 7,5 mm jest ostrość.

Roszenie LW

Podczas zbierania materiałów testowych podczas ostatnich kilku nocy okazało się, że LW jest dość podatne na roszenie i zamarzanie. Musiałem ratować się suszarką do włosów.

Więc ogrzewanie LW (a właściwie jego obudowy) będzie zainstalowane. Właśnie czekam na dostawę odpowiednich drutów oporowych.

Następny odcinek będzie o guidingu,  ostrzeniu i innych niespodziankach.

13 godzin temu, Wiesiek1952 napisał(a):

Nie jestem wielkim fanem gromad

A ja jestem!

Piękna skala i dobry szczegół. Ale dwa aspekty trochę mi przeszkadzają. Jeżeli chodzi o tło mam podobne wrażenie jak kolega @.zombi.. Ale większy dyskomfort mam w odniesieniu do kalibracji kolorów gwiazdek. Zamiast żółto pomarańczowych gwiazdek mamy jakieś takie brązowo-czerwone. Pozwoliłem sobie na mały eksperyment.  Jest trochę lepiej, choć ten żółty i tak jest przybrudzony.

3 godziny temu, Piotr4d napisał(a):

Swój dach, pierwotnie brązowy, pomalowałem białą farbą dachową i efekt "chłodzący" jest bardzo odczuwalny.

Cholera, to może faktycznie płyty dachowe zamocuję białą a nie szarą stroną do góry?... Dajecie mi do myślenia.

16 godzin temu, Gość na chwilę napisał(a):

Sławek, pewnie masz racje, ale zagęścić tą konstrukcję ( podzielić całą długość dachu na 3 lub 4 segmenty) to nic nie kosztuje a masz spokojna głowę. Pewna nadmiarowość tutaj akurat nie szkodzi.

Drogi Macieju, z wykształcenia jestem inżynier-konstruktor budownictwa i zaręczam, że ta konstrukcja pod względem wytrzymałości jest mocno przewymiarowana.  Czyli na pewno nic się nie zawali, nawet jeżeli na ten daszek spadnie pół metra śniegu. Pozostaje jeszcze kwestia ewentualnych odkształceń (ugięć) płyty DIBOND, które mogłyby zepsuć estetykę gdyby były plastycznie trwałe. Być może pod tym względem warto byłoby dodać jakiś dodatkowy ruszt. Choć wątpię, bo DIBOND jest dość mocno sprężysty.

Dziś właśnie złożyłem drzwi wejściowe. Przy polu 684x522 mm można na środku spokojnie stanąć (obciążenie punktowe 82 kg) i płyta się trwale nie odkształca. Więc chyba ten dodatkowy ruszt na dachu nie będzie potrzebny. Nadmiarowość szkodzi o tyle, że trzeba ją wykonać - kupić materiał, dociąć, pomalować i zamocować. Więc wolałbym tej nadmiarowości uniknąć.

Jestem. Dołączyłem do niezrównanych kompanów w dobrze mi znanym domku nr 6.

Gratuluję nowego sprzęta! 

To zdecydowanie moje klimaty! Takimi fotkami moje oko cieszy się zawsze. 

Całkiem ładnie rysuje ten mały newton. Może odrobinę nazbyt widoczne są dodatkowe promieniste spajki, pochodzące zapewne od mocowań LG do celi. Ale nie jest to coś, co zaburzałoby mi jakoś szczególnie odbiór.

Natomiast odbiór zaburza mi nieco zieloność gwiazdek. Proszę o korektę.

11 godzin temu, innerside napisał(a):

Potwierdzam - dibond będzie się skraplał od wewnątrz. Paroizolacja + izolacja dachu jak i ścian. Chyba, że wentylacja mechaniczna? 

Przyznaję, że o tym akurat nie pomyślałem. Skropliny na ścianach to pół biedy, natomiast z dachu wolałbym, żeby mi na setup nie kapało.  Zobaczymy jak to w praktyce będzie. Moja budka nie będzie całkiem szczelna. Przewidziałem naturalną wentylację: szczeliny 2 cm przy podłodze i ok. 1 cm przy zawiasach połaci dachowych. Jeżeli jednak będzie problem, będę myślał o rozwiązaniu.

2 godziny temu, Grzędziel napisał(a):

Ja myślałem o konstrukcji z kształtowników aluminiowych i ściankach/dachu z twardego spienionego PCV oklejonego srebrną folią z albedo >90%

Też myślałem o spienionym PCV, ale sprzedawca płyt  zdecydowanie mi odradził. Podobno odporność na UV jest marna i po dwóch latach zacznie kruszeć. Chyba że faktycznie okleisz folią ALU, ale w słoneczne dni sąsiedzi chyba będą Cię przeklinać. Nie posunąłbym się do takiego rozwiązania. Moje płyty są właściwie koloru białego na połysk, ale stwierdziłem że już biały będzie działał jak lustro. Więc na zewnątrz pójdzie w sumie lewa "techniczna" strona - szary mat.

7 godzin temu, Gość na chwilę napisał(a):

Poza tym nie pokazałeś konstrukcji dachu - w sensie gęstości "krokwi" ale 3 mm płyty na dach... no ja bym powiedział że ciut za mało, nawet jak na tak mały dach.

Proszę bardzo, masz i dach.

"Oczko" dachu ma wymiar 895x840 mm. Pyta DIBOND jest dość sztywna, więc przy tych wymiarach nie powinna się znacząco ugiąć. Może jak napada dużo śniegu. W razie czego zawsze mogę dołożyć podłużne lub poprzeczne kantówki, żeby zagęścić "ruszt".

1 godzinę temu, tomekL napisał(a):

Na moje fajne rozwiązanie, szczególnie jak się ma mało miejsca, np. taras, mała działka.

No właśnie nie do końca, bo na przesuniętą budkę też trzeba mieć przynajmniej drugie tyle miejsca. Stała budka nie zmienia położenia. Dlatego wybrałem rozwiązanie: stała budka z dachem otwieranym na zawiasach.

W dniu 3.03.2024 o 00:17, dimis napisał(a):

Tym razem zgasilem gwiazdy

Myślę, że sensownie i nie nadmiernie zgasiłeś gwiazdy. Jak dla mnie ok. Generalnie materiał jest starannie opracowany (starannie upchnąłeś obiekty w kadrze), a efekt końcowy włącznie z kolorystyką mnie się podoba.