diver

Ten mały fragment Oriona to ciekawy obszar występowania mgławic refleksyjnych. Łatwo wpadają w oko dwie główne mgławice. M78 Casper the Friendly Ghost Nebula (NGC 2068) Najjaśniejsza mgławica refleksyjna naszego nieba. Rozświetla ją układ potrójny gwiazd. HD38563: mag 10,81; dwa składniki AB mag 9.00 i mag 11.50; separacja 2,1"; typ widmowy B HD290862: składnik C; mag 10,41; separacja AC 50,4"; typ widmowy B NGC2071 Rozświetlana przez V1380 Ori (HD290861) - podwójna zaćmieniowa 0,5" rodzaju Algol, mag 9,98; typ widmowy B Pozostałe mgławice refleksyjne w kadrze. NGC2067, NGC2064 [RK68] 24 Reflection Nebula (Rojkovskij+Kurchakov) [B77] 106 Bright Nebula (Bernes) - mała jasna mgławica refleksyjna, sklasyfikowana w latach '70 przez Claesa Bernesa. Jest też w kadrze widoczny jeden z obiektów Herbiga–Haro: HH24. Obiekty Herbiga-Haro są specyficznymi obiektami mgławicowymi złożonymi z gazów zjonizowanych, występującymi w rejonach "gwiazdotwórczych". Często towarzyszą bardzo młodym gwiazdom. Malutka McNeil's Nebula, odkryta w 2004 nie załapała się. Dla materiału w moim wydaniu jest za słaba (mag ~16). Okoliczne gwiazdy HD290860: mag 9,91; typ widmowy A5 HD290863: mag 9,98; typ widmowy F0 HD290864: mag 10,16: typ widmowy K0 HD38311: mag 8,71; typ widmowy A0 GJ3367 Rotationally variable Star: mag 10,93; typ widmowy M0 HD290889 High proper-motion Star: mag 10,5; typ widmowy K0 16.01.2020 pogoda była przez chwilę w miarę łaskawa. W miarę, bo seeing był bardzo zmienny. Temperatura również. Z zebranego z trudem materiału obrobiłem 68 klatek. Materiał zbierany jak zwykle z miejskiego tarasu tuż ponad lampami sodowymi ulicy. Setup: HEQ5 belt, UNC 1000/f5, ZWO ASI294 Pro, filtr Astronomik CLS Zbieranie: APT, 68 x 120 s RGB, gain 180, temp. -10 Obróbka: DSS, PIX, GIMP2, crop 3600x2700, resize 2000x1500

Ilości gazów, czy ilości szumu tła? Sprawdźmy, o ile urosła. 1 ly = 63241 au, 1 au ~ 150 000 000 km Odległość do M1 to ok. 6500 ly, a jej przybliżona średnica to ok. 11 ly (695651 au), co daje ok. 6' średnicy w wizualu. M1 podobno rozszerza się z prędkością ok. 1500 km/s. Na przestrzeni 19 lat jej rozmiar wzrósł więc o 899 391 600 000 km = 5996 au. Więc przez te 19 lat rozmiar M1 zwiększył się o 5996/695651 ~ 0,00862 = 0,862 %. Tak więc oznacza to wzrost średnicy obserwowanej o ~ 3,1" Naprawdę sądzisz, że taką różnicę można zauważyć na prezentowanych fotkach? A tak w ogóle, to dla mnie materiał super ciekawy. Gratulacje!

20 Gem 20 Gem znajduje się w pobliżu Drogi Mlecznej, więc można tam zobaczyć nieco więcej gwiazdek. Jest układem wielokrotnym, raczej mało spektakularnym (np. w porównaniu do Castora). Leży w odległości ~262 ly. Składniki. A (HD46136): mag 6,31; typ widmowy F8, jest ciasnym układem podwójnym gwiazd o jasnościach Mag 8 i separacji 0,1". B (HD46136B): mag 6,88; typ widmowy F5. C (UCAC2 38045744, WDS J06323+1747C): mag 13,46. Separacje: AB 20,7"; BC 47,8". Układ AB jest grawitacyjny. Na fotce zaznaczyłem jeszcze dwie inne jaśniejsze gwiazdy. HD46088: mag 7,93; typ widmowy K0 HD46162: mag 8,48; typ widmowy A0 Materiał zbierałem przy silnych porywach wiatru, więc miałem mnóstwo poruszonych klatek. Z ok. 250 zebranych klatek do dalszej obróbki zostało 60. Setup: HEQ5 belt, UNC 1000/f5, ZWO ASI294 Pro, filtr Astronomik CLS Zbieranie: APT, 60 x 8 s, gain 180, temp. -10 Obróbka: DSS, PIX, GIMP2, crop 2800 x 2100, resize 1600 x 1200

@Dasionek nie narzekaj, Ty u siebie w Czaplinku już masz class 4 i ratio na poziomie 1,6. Ja z mojej chałupy w Koszalinie mam class 5 i ratio na poziomie 8,5, choć mieszkam ok. 3 km od centrum i ok. 1 km od wschodniego skraju miasta. W dodatku jeszcze świecące też do góry lampy sodowe na ulicy. Więc z mojej perspektywy wyjazd za miasto daje radykalny spadek LP. W Twoim przypadku różnica będzie znacznie mniejsza. Ale jestem ciekaw Twoich terenowych doświadczeń.

24 Com O tej porze roku Warkocz Bereniki zaczyna być dobrze widoczny na wschodniej półkuli niebieskiej w późniejszych godzinach wieczornych. To obszar nieba z dala od Drogi Mlecznej, więc obserwacyjnie obfituje w wiele obiektów DSO, ale stosunkowo mało gwiazd. W obszarze Com nie ma gwiazd jaśniejszych niż mag 4. Najłatwiejszym i najładniejszym celem jeżeli chodzi o podwójne wydaje się tam być 24 Com. Jest to układ grawitacyjny o separacji optycznej ~ 20" w odległości ~ 451 ly. A - mag 5,11; typ widmowy K2 (żółto-pomarańczowy) B - mag 6,33; typ widmowy A9 (biały) Materiał zbierany był na tak samo zaroszonych lustrach jak Cor Caroli. Ponieważ jednak jasność obserwowalna gwiazdek jest dużo mniejsza niż Cor Caroli, nie ma tutaj tak "pięknego" dyfrakcyjnego halo. W dole kadru majaczy NGC4539 - grupa galaktyk o jasności mag 13,5. Setup: HEQ5 belt, UNC 1000/f5, ZWO ASI294 Pro, filtr Astronomik CLS Zbieranie: APT, 90 x 8 s, gain 180, temp. -10 Obróbka: DSS, PIX, GIMP2, crop 2800 x 2100, resize 1600 x 1200

Przepraszam za to przedłużenie zamkniętego już wątka. Uwierzcie, że miałem wielką ochotę zabookować się na ten zlot, gdy były jeszcze miejsca. Jednak wcześniej zaplanowany urlop z drugą połową uniemożliwił mi osobiste spotkanie z Wami. Życzę więc wszystkim uczestnikom bezchmurnych nocy i owocnych dyskusji przy szklaneczce whisky. Może następnym razem...

Bartek, specjalnie dla Ciebie. Poniżej w trochę mocniejszej obróbce świateł fragment, w którym widać Twoje "odkrycie". Crop oczywiście jest (1500x1000) ale bez resize, więc jest z matrycy 1:1. Zlokalizowałem tę gwiazdę w bazie Simbad na współrzędnych ~ 12 54 17.6 +38 17 44.7. Ma jasność ~ mag 10,5. Ciekawe, że na obrazach z Simbad nie odnotowano ani wizualnie ani katalogowo tej słabej pomarańczowej gwiazdki, o którą zapewne Ci chodziło. Może coś znajdziesz na ten temat?

Bardzo dziękuję za pozytywne opinie. Cor Caroli została zebrana ot tak, na koniec większej zabawy, gdy lustra były już zaparowane. Obraz jest więc obarczony wielką wadą optyczną w postaci dyfrakcji na kroplach rosy (ziarenkach lodu) szczególnie na LW. Dla niektórych oznaczałoby to być może dyskwalifikację obrazka. Zastanawiałem się więc kolejny raz, czy taki "artystyczny" efekt pokazywać. Okazuje się jednak, u oglądających powoduje on pozytywne emocje. Może więc będę częściej stosował metodę zaroszonych luster? W końcu to metoda zupełnie naturalna (atmosferyczna), nie wymagająca dla osiągnięcia efektu żadnej dodatkowej obróbki cyfrowej.

Cor Caroli Psy Gończe to mocno "niewizualna" konstelacja z dala od drogi mlecznej. Dlatego można w niej dostrzec mnóstwo galaktyk. Ale tutaj o gwiazdach, a właściwie jednej gwiazdce. Można powiedzieć, że Psy Gończe to dla nieuzbrojonego oka gwiazdozbiór dwóch gwiazd: Cor Caroli i Chara. Ciekawsza jest α Cvn Cor Caroli - najjaśniejsza gwiazda konstelacji. Serce Karola to nazwa na cześć króla Anglii, Szkocji i Irlandii - Karola I. Cor Caroli jest doskonale znaną gwiazdą podwójną, odległą o ~115 ly. Składniki α2 (HD112413): mag 2,85; typ widmowy A0 (biały) α1 (HD112412): mag 5,52; typ widmowy F2 (biało-żółty) Separacja: 19,5" W kadrze nie ma innych gwiazd jaśniejszych niż mag 9. Materiał był zbierany, gdy LW było już dość mocno zaparowane (zaszronione). Stąd malownicze (chyba) niebieskie halo wokół obrazu gwiazd. Setup: HEQ5 belt, UNC 1000/f5, ZWO ASI294 Pro, filtr Astronomik CLS Zbieranie: APT, 90 x 8 s, gain 180, temp. -10 Obróbka: DSS, PIX, GIMP2, crop 2800 x 2100, resize 1600 x 1200

Całkiem fajne, ale tego "przez gałęzie" raczej bym nie prezentował. Chyba, że chcesz pokazać cienie gałęzi na tle tarczy Księżyca.

Tak jak Bartek napisał. Działające już od dawna warsztaty robią równie dobry sprzęt za porównywalne, a nawet mniejsze ceny. Bardzo kibicuję twórcom tego projektu. Mnie osobiście (wizualnie) odpowiada jego surowa, techniczna forma. Zastawiam się jednak nad formułą "wezwania" do "pospolitego ruszenia". Nie umiem odszyfrować intencji czy propozycji producenta. Kogo producent na tym etapie szuka: a) pierwszych klientów-testerów; b) radosnych sponsorów; c) udziałowców przedsięwzięcia? Intencja nie została jasno wyartykułowana. Jeżeli to wariant a), to ryzyko pierwszych klientów-testerów należałoby jakoś wynagrodzić, samemu jednocześnie ponosząc podstawowe ryzyko nowego biznesu. Jeżeli koszt produkcji wynosi 21k, to pierwszym 50 klientom proponujemy sprzęt za 10k, wiedząc że jeżeli pierwszych 50 za tyle się sprzeda i sprawdzi (klienci będą zadowoleni), to dalej powinno pójść gładko już za te powiedzmy 10k, bo skala produkcji radykalnie zmniejszy jej koszt. Jednak do tych pierwszych 50 trzeba po prostu dopłacić. To normalne ryzyko biznesowe przy próbie sprzedaży nowego produktu. Jeżeli nie będzie to powiedzmy 10k, nie wierzę że znajdzie się taka ilość pierwszych klientów-testerów, którzy zechcą własnym ryzykiem finansowym i własną pracą (feedback) wspierać inicjatywę producenta. Jeżeli to wariant b), to należy o tym jasno powiedzieć: szukamy radosnych sponsorów naszego biznesu, ale niczego w zamian nie oferujemy. Pewnie nikt się nie zgłosi. Jeżeli to wariant c), to należy ogłosić sensowną ofertę prawno-biznesową. Ja niestety lokuję tę inicjatywę raczej w wariancie b), choć oferent niejasno to wyraził. Nie widzę sensownych działań biznesowych u "oferenta". Nie wiadomo o co mu w sensie biznesowym chodzi. Nie widzę tu po prostu sensownej i czytelnej dla mnie oferty. Więc kurtuazyjnie dołączę się do życzeń składanych już tutaj przez forumowych kolegów. Powodzenia!

Trzeba byłoby wziąć obydwa egzemplarze do ręki i porównać. W każdym razie bardzo się cieszę, że spotkałem na tym forum posiadacza pierwszego wydania mojej ulubionej książki o astronomii. Piękne Tak solidnie opracowanych źródeł wiedzy dziś w księgarniach próżno szukać.

Nie pachnie. Pamiętam, jak w sensie fizycznym pachniała moja nowa "Astronomia Popularna" wyniesiona z księgarni.

Pisałeś, pisałeś. Przyznaję, że tę metaforę nie do końca umiałem odszyfrować. Ale ten jednostkowy przypadek łatwo akurat sprawdzić. Mogę wystawić swojego staka. Jeżeli ktoś z bardziej doświadczonych kolegów zechce się pobawić, chętnie zobaczę wyniki "sztuki kulinarnej" z moich składników. Nie oczekuję, że ktoś zdradzi mi tajniki swojej "kuchni". Ale wynik chętnie obejrzę. Jeżeli ktoś chętny, to wystarczy słowo.

Hmm... W samej książce nie znajduję informacji o technice druku. Jednak jakość wydruku, o którym piszesz (brak rastra, dobre czernie i charakterystyczny zdecydowany mat na reprodukcjach) wskazują raczej na offset. Ja mam drugie wydanie z 1972 roku. Więc może przez te 5 lat nastąpił w polskich drukarniach jakiś postęp?