stratoglider

Świetny pomysł. Wydrukowanie na D3D diafragmy o śr wewnętrznej 37 mm, a zewnętrznej takiej aby ciasno weszła na miejsce, spowoduje zmniejszenie pola widzenia do około 56 stopni. Dzięki temu będzie całkowity zanik widzenia uszczerbania w soczewce, sprawi że diafragma będzie ostro widoczna (czyli tak jak to ma być), heh no i polepszy ostrość na brzegu pola ;-) Dodatkowo zamalowanie wyrwy na czarno powinno wygasić wszelkie możliwe ewentualne przebłyski.

Cześć, mam na sprzedaż uszkodzony okular Erfle 40 mm, Antares, klasyczny w układzie 2-2-2. W komplecie są dekle, a nie ma pudełka (do wysyłki będzie zastępcze). Przypominam, że jego pole widzenia wynosi 60 stopni, a nie 65 jak podaje producent, o czym pisałem tutaj: https://astropolis.pl/topic/70313-pole-widzenia-okularów-max-z-dwóch-cali/ w poście z 28 kwietnia 2020. Okular posiada uszkodzenie - ostatnia soczewka jest ubita, jest nieregularny ubytek w szkle przy samym brzegu. Bezpośrednio uszkodzenie jest widoczne na zdjęciu z dołu. Natomiast pośrednio, poprzez pozostałe soczewki, można to uszkodzenie dostrzec też od góry, od strony oka, patrząc w bok - również jest takie zdjęcie. Uszczerbek wchodzi w pole widzenia tylko częściowo - podczas normalnego oglądania przez okular, jest on widoczny jako brzydka wyrwa przy brzegu pola widzenia. O dziwo bardzo wiernie odzwierciedlają to zdjęcia, na których duże jasne koło to jest rzeczywisty brzeg pola widzenia okularu (a nie obcięcie z uwagi np na zbyt dalekie odsunięcie obiektywu). W dzień jest gorsze, bo tło jest jasne a wyrwa ciemna i czasami pobłyskuje z niektórych punktów (widać na zdjęciach). Natomiast w nocy jest widoczne słabiej, nie kuje w oczy. Uszkodzenie nie wyszło poza widoczny uszczerbek w szkle i nie spowodowało rozkolimowania ani rozklejenia układu soczewek. Poza nim, okular jest sprawny i czysty. Cena z wysyłką: 160 złotych. Zapraszam osobiście, wtedy rabat. Pozdrawiam!

Sądzę że jest OK, lepiej niż u mnie. Odczyt ze zdjęcia to 533 nm a wg wikipedii, zielony laser ma 532 nm https://pl.wikipedia.org/wiki/Laserowy_wskaźnik_celu :-) (pisałem o tym w pierwszym poście)

Co do klejenia taśmą klejącą zamiast klejem, to ująłeś to lepiej niż ja. "nie musi schnąć, działa od razu" tego mi właśnie zabrakło w pierwszym poście! Dla małych źródeł światła też tak mam i tak po prostu jest "nie daję rady złapać widma w całości, trzeba troszkę "przewijać", bo albo ginie jeden koniec, albo drugi." Jeśli oko zbliżymy do soczewy, to poszerzy obraz widma, ale czasami i tak widmo nie jest na całą skalę. Najlepiej jak źródło światła jest rozciągłe w poziomie. Ale będziesz miał super ten spektrometr. Wywelurowane wnętrze ;-) i podświetlenie skali. Ja już swojego nie rozbieram, żeby lepiej wyczernić ten lewy bok ... dam se rade! ______________________________________________ Odnośnie rozmytych obrazów skali, to też tak miałem, pisałem o tym w pierwszym poście. Postanowiłem lekko przechylić soczewkę w stronę skali (zdjęcia), to może pomóc wyostrzyć. ______________________________________________ A jeszcze do użytkownika Mareg odnośnie widma Słońca: linię B Fraunhofera widziałem bez problemu, "od razu". W poście #3 jest to ta (o dziwo) nieoznaczona linia na prawo od H-alfa. Ciekawe czy dostrzeżesz też tą szeroką poza skalą w okolicy 720 nm :-)

Cześć, ogłoszenie aktualne, teraz cena z wysyłką: 90 złotych. Nadal w przypadku odbioru osobistego - rabat. Nadal w rozliczeniu chętnie przyjmę podobnego barlowa x3 (ewentualnie z moją minidopłatą, jeśli ten x3 będzie w lepszym stanie).

Wykresu nie przedstawię, gdyż (póki co) program nie ma możliwości odczytu całego wykresu z obrazka. Jednak oszacowałem z grubsza co będzie. Ogólnie rzecz biorąc całkowita wartość transmisji filtra się nie zmieni, a jedynie jej kształt stanie się bardziej trójkątny niż trapezowy. Z wykresu odczytałem, że pasmo przy 80% transmisji jest w tym przypadku: 973 ... 1016 nm. No to w f/2 będzie mniej więcej 973 ... 1006 nm. (nie wiem czy to dobrze, bo nie znam linii którą ma przenosić). Za to dołem będzie szerzej - od około 950 do 1030 nm.

wessel W przypadku spektroskopu z AstroMedia - będzie to bardzo dobra metoda, gdyż skala jest specjalnie dopasowana do niego (jej szerokość i stopień nieliniowości) więc wystarczy taka właśnie jednopunktowa kalibracja. Choć sądzę, że chyba lepszym punktem byłoby coś w pobliżu środka skali (może solar continuum, albo zielony laser). W przypadku budowania spektroskopu od zera - będzie to niewystarczające, gdyż trudno będzie oszacować gdzie wypadną inne długości fal. Trzeba by zastosować kilka takich punktów kalibracyjnych.

Pomierzyłem, przedstawiam schemat w załączniku. Skala niestety nie jest liniowa, jest ciaśniej w okolicy 400 nm - ktoś ją specjalnie zaprojektował do tego modelu. W połowie długości skali jest 570 nm (a nie 550). Skala i szczelina jest jednym elementem, nie ma więc możliwości ich przesunięcia względem siebie. Dokładność 1 nm będzie fizycznie możliwa - jest takie prawo, które mówi że max rozdzielczość widma jest taka jak ilość linii w siatce (tzn nie na milimetr tylko w sumie). Dokładność 1 nm przy 700 nm da się uzyskać na siatce która ma 700 linii (lub więcej), siatki z AstroMedia mają spokojnie więcej. Trudności trzeba szukać gdzie indziej. Siatka i skala nie mogą ani drgnąć - obudowa musi być conajmniej plastikowa (a nie kartonowa), siatka i skala muszą być porządnie wklejone (a nie taśmą klejącą), siatka musi być wklejona na płasko i równolegle do skali (a nie "na oko równolegle"). Możliwe, że skalę byłoby trzeba cechować samemu, bo może nie dać się na tyle dokładnie wyliczyć miejsce np 600 nm. Problemem może też być szerokość szczeliny - musi być na tyle wąska, by jej szerokość "prezesunięta" na skalę była mniejsza niż 1 nm. A to oznacza mniej światła wpadającego i słabsze widmo od tego uzyskanego w szerszej szczelinie. (Wg danych producenta, opisywany tutaj spektroskop ma szczelinę wejściową o szerokości 0.25 mm. Zmierzyłem, że odstęp na skali między 400 a 700 nm jest 40 mm, co daje około 7.5 nm / mm. Czyli szczelina 0.25 mm daje szerokość na skali około 2 nm)

Cześć, program mam tylko na kompie w pracy, więc dopiero dziś mogłem sprawdzić wartość n(eff) jaki stosowałem. U mnie n(eff) = 1.43. dobrychemik dobrze wydedukowałeś. Zacząłem od wartości 1.00 i 2.00 wiedząc że prawidłowa wartość jest gdzieś pomiędzy nimi. Przeprowadzając próby zawężałem te wartości do momentu, aż uzyskałem zadowalającą zgodność krzywych zmierzonych dla filtra TV Bandmate Nebustar. Zatrzymałem się na wartości 1.43 a wyniki dla tego współczynnika przedstawiłem w poście #1. Wszystkie pozostałem wykresy w tym wątku, wykonywane były dla tej samej wartości, co oznajmiłem na początku tematu. Naturalnym jest, że wyniki od użytkownika dobrychemik są kalibrowane dokładnie dla danego filtra, więc należy je uznać za właściwsze. A na podstawie ogólnego wyglądu krzywych dla danego obiektywu (a tylko dla innego współczynnika), oraz znalezienie że dla n(eff) = 1.4 zostały odtworzone moje wyniki, potwierdza to zgodność obu programów, pisanych niezależnie - że sumowanie po powierzchni obiektywu, jest bezbłędne.

Mam ważną informację dla kupujących: Trzeba bardzo uważać na siatkę dyfrakcyjną żeby jej nie upalcować. Jest malutka, około 1.5 cm x 1.0 cm, delikatna a to najważniejszy element. Wydawało mi się że mam czyste palce, na szczęście złapałem i udało mi się dobrze wkleić siatkę trzymając ją tylko za jeden róg, około 2...3 mm i na tym obszarze siatka straciła swoje właściwości! Kawałek siatki złapany palcami nie pokazuje widma. (możliwe że umycie siatki wodą z mydłem przywróciłoby siatkę do stanu sklepowego, jednak nie sprawdzałem tego, nie wiem jak to działa, że utłuszczenie gasi dyfrakcję) Ważna będzie odległość siatki dyfrakcyjnej od szczeliny i skali. Dla siatki dyfrakcyjnej i skali z zestawu - będzie ona prawidłowo pokazywać nanometry tylko dla rozmiaru obudowy też z zestawu. Dziś wieczorem pomierzę, dam znać.

Odnośnie łączenia z 1.25 cala - nie mam za bardzo pomysłu po co to robić ... Może udałoby się zobaczyć widma gwiazd, ale mgławic raczej nie - jeśli już to tylko okolice H beta i O III. Widma Księżyca i Słońca przez teleskop pokażą się tak samo - powiększenie teleskopu nie zwiększy rozdzielczości widma. Trzeba by wziąć pod uwagę, że od strony oka, powinna być możliwość podpięcia porządnego aparatu foto. Aparat złapałby jeszcze okolice H alfa i dalej w kierunku podczerwieni, co miało by pewien sens. Jeśli ktoś drukowałby sobie obudowę na drukarce 3D, polecam ten najdłuższy bok - od szczeliny do soczewki, wyczernić od wewnątrz welurem, albo wydrukować tam "baffle" w kształcie np paska zębatego. To miejsce obudowy generuje najgorszy odblask i pojawia się od niego takie jakby widmo wtórne, mocno przesunięte w lewo względem tego widma właściwego, które w pewnych warunkach nakłada się częściowo na widmo główne. Ewentualnie można wydłużyć ten "wlot" przy szczelinie, aby zapobiec wpadaniu światła w ten bok obudowy. Poza tym, to ten karton jest dobrej jakości - obudowa jest sztywna, trzyma się mocno. Podejrzewam że gdyby go posklejać klejem, byłoby jeszcze nieco lepiej. Jedynie to, że jest to gładki, śliski karton i pomalowanie na czarno od wewnątrz - bardzo słabo wygasza odblaski.

Ogólnie rzecz biorąc, moim zdaniem widma wyglądają wspaniale. Lepiej niż na powyższych zdjęciach - oglądając okiem przejścia pomiędzy kolorami są płynniejsze, zwłaszcza od czerwonego do zielonego - kolory pomarańczowy i żółty mają "swój kawałek" :-) Astronomik CLS świetnie wyszedł na zdjęciu, a w widmie Moon and SkyGlow - bez problemu widać także lekki dip przy około 530 nm. W widmie Słońca widać natomiast ciemne linie absorpcyjne, a do tej pory wydawało mi się to nieosiągalne taką prostą metodą. Wszystkie oznaczone linie z powyższego wykresu widać w zasadzie od razu. Widać także część z tych słabszych, słabiej. O ile H_alfa i H_beta widziałem wiele razy, tak linię H_gamma widziałem pierwszy raz w życiu właśnie tym spektroskopem :-) Mało tego: widać także ciemną linię w okolicy 690 nm a także tą szerszą ciemną w okolicy 720 nm ! (czyli już poza skalą :-) ) Moje oko, kończy widmo słoneczne wiśniową czerwienią dopiero w okolicy 730 nm (a nie 700 jak się zwykle przyjmuje). Co do krótkofalowego końca widma - moje oko "zaczyna widzieć" dopiero przy około 410 nm (a nie przy 380 nm jak się zwykle przyjmuje). (Wiem, wygląda to tak jakby skala była przesunięta o 30 nm, jednak nie jest, można to poznać po miejscach ciemnych linii i ich szerokości. Dokładność około 6 nm, jak pisałem w pierwszym poście). Inną ciekawą rzeczą którą da się zaobserwować jest IR_cut w filtrze Baader Neodymium Moon and Skyglow w porównaniu z tym samym od SV Bony, który IR_cut nie posiada. Patrząc na widmo słońca przez baadera, widmo nagle urywa się w okolicy 690 nm, natomiast w SV Bony - rozpływa się łagodnie aż do około 730 nm, tak jak bez filtra.

Kupiłem sobie spektrometr-zabawkę za 36 złotych: https://www.sklep-astromedia.pl/pl/p/Reczny-spektroskop-zestaw-do-samodzielnej-budowy/51 Spektrometr przysłano mi w płaskiej kopercie, były tam elementy do samodzielnego zbudowania. Obudowa kartonowa, którą trzeba było wyciąć i posklejać. Był też pasek ciemnej folii ze szczeliną i skalą, siatka dyfrakcyjna i soczewka, które trzeba było wkleić w odpowiednie miejsce w obudowie. Ogólnie rzecz biorąc - nietrudno było go zbudować. W przedszkolu zdałem egzamin z wycinanek, to w końcu się przydało ;-) Użyłem przeźroczystej taśmy klejącej zamiast kleju, wolałem w ten sposób, gdyż konstruowanie było czystsze oraz łatwo było zrobić "undo" w przypadku gdybym coś źle skleił :-) Opłaciło się to na samym końcu, gdyż po wklejeniu soczewki we właściwe miejsce, okazało się że nieostro widzę koniec skali (szczelina i początek skali były ostre). Uznałem że lepiej będzie przechylić nieco soczewkę (widać na zdjęciach), wtedy ostro jest widoczna cała skala (a nie szczelina, co nie ma znaczenia). Wyszedł z tego niewielki, leciutki, ręczny spektrometr - dla porównania rozmiarów dodałem mały okular 1.25 cala i filtr 2 calowy. Kupiłem z ciekawości gdyż lubię tą dziedzinę. Sądziłem że uda mi się zobaczyć pełne spektrum barw w widmie Słońca, w szczególności skrajny fiolet i głęboką czerwień, które nie są tak dobrze wyświetlane np na monitorach i że uda się z grubsza zobaczyć widmo emisyjne świetlówek i od light pollution oraz że z grubsza uda się pokazać innym jak filtry filtrują widmo. Tymczasem już podczas pierwszych zabaw okazało się, że spektrometr działa wyjątkowo dokładnie. Skala wygląda świetnie, ostro. Linie emisyjne są wyraźne i precyzyjne, co mnie zaskoczyło - powtarzalność wskazań oszacowałem na 3 nm a dokładność na około 6 nm przy niebieskim końcu widma i około 3 nm przy czerwonym, co uważam za świetny wynik. Na początku miałem lekkie problemy z celowaniem np w lampę uliczną w nocy, ale po kilku minutach nabrałem wprawy. Wpadłem w wir oglądania widm :-) I postanowiłem napisać recenzję oraz spróbować sfotografować widoki które mam w "okularze" spektroskopu. Fotografowałem smartfonem zbliżonym do okularu, ekspozycje ustawiłem na -1, ostrość na nieskończoność, balans bieli automatyczny a zoom cyfrowy na około 2x, bo tak zdjęcia wychodziły najlepiej. Zdjęcia widm z filtrami to screeny z filmu, bo już brakowało mi trzeciej ręki aby cyknąć fotkę - trzymałem filtr przed spektrometrem i smartfon dwoma rękami, dodatkowo celując w żarówkę. Widmo żarówki: Widmo świetlówki: Widmo monitora świecącego na biało: Widmo żarówki przez filtr H-alfa 7nm: Widmo żarówki przez filtr Astronomik CLS: Widmo żarówki przez filtr Moon and SkyGlow: Nie udało mi się natomiast zrobić wartościowych zdjęć pewnych rzeczy, które dobrze widać patrząc okiem, np: - laser 532 nm. Spektrometr pokazuje jedną ostrą zieloną linię przy około 536 nm :-) - lampy ulicznej - widma Słońca. Widmo Słońca było najbardziej zaskakującą rzeczą jaką widziałem, opiszę wkrótce w osobnym poście.

Jest dokładnie tak jak piszesz i to miałem na myśli pisząc w przypadku H alfa, że diafragma 240 mm "ściemni samo tło (resztę spoza H alfa), powinien wzrosnąć kontrast o prawie 30 %." Na niebiesko - powyższy S II,oryginał (zmierzony filtr) Na pomarańczowo - f/2.2 z obstrukcją 90 % - czyli ostatnia strefa obiektywu. Kształt otrzymanej krzywej, to w zasadzie sam jeden zwykły blueshift, gdyż zakres kątów jest bardzo mały, jest tylko wąski pierścień zamiast całego obiektywu.

Astronomik S II CCD 12 nm (czerwone pionowe linie to S II) Na niebiesko - oryginał (zmierzony filtr) Na pomarańczowo - w f/4.0, obstr 40 % Na szaro - w RASA 11" ( D 279 mm, obstr 112 mm (=40 %), F 620 mm (=f/2.2) ) W f/2.2 z 40 % obstr, transmisja wychodzi: 54 % i 69 %. Szału ni ma ... Powtórzyłem więc symulacje dla diafragm, takich jak 2 moje posty wyżej, w przypadku H alfa. Wnioski są takie same. Na niebiesko - oryginał (zmierzony filtr) Na pomarańczowo - RASA 11 z diafragmą 240 mm (D 240 mm, Obstr 112 mm (=46.7 %), f/2.6) Na szaro - RASA 11 z diafragmą 224 mm (D 224 mm, Obstr 112 mm (=50.0 %), f/2.8)

Astronomik OIII CCD 12 nm (zielone pionowe linie to OIII) Na niebiesko - oryginał (zmierzony filtr) Na pomarańczowo - w f/4.0, obstr 40 % Na szaro - w RASA 11" ( D 279 mm, obstr 112 mm (=40 %), F 620 mm (=f/2.2) )

Astronomik H alfa CCD 12 nm Na niebiesko - oryginał (zmierzony filtr) Na pomarańczowo - w f/4.0, obstr 40 % Na szaro - w RASA 11" (D 279 mm, Obstr 112 mm (=40 %) F 620 mm (=f/2.2) 70 % transmisji H alfa dla filtru 12 nm w f/2.2 - idealnie nie jest, ale jest naprawdę nieźle. (Stożek światła jest tutaj naprawdę szeroki. Sama obstrukcja jest porównywalna z obiektywem f/5.5 ! Wg logów, program sumował blueshifty dla kątów odchylenia 5.4 ... 12.8 stopnia, aby pokryć obiektyw RASA 11") DALSZA ANALIZA: f/4.0 łapie się jeszcze na płaski szczyt z lekkim zapasem, lecz f/2.2 już jest do tego egzemplarza troszkę za szeroki i H alfa jest na zboczu. Wyprzedziłem więc pytanie i sprawdziłem jak wyjdzie transmisja, jeśli RASA 11 zostanie lekko przymknięta diafragmą: Na niebiesko - oryginał (zmierzony filtr) Na pomarańczowo - RASA 11 z diafragmą 240 mm (D 240 mm, Obstr 112 mm (=46.7 %), f/2.6) Na szaro - RASA 11 z diafragmą 224 mm (D 224 mm, Obstr 112 mm (=50.0 %), f/2.8) Przymknięcie do D 240 mm, spowoduje ogólny spadek jasności do poziomu 70% ("czyli o 30 %) w porównaniu do pełnej apertury. Jednocześnie transmisjia filtra wzrośnie z 70 do 90 % ("czyli o prawie 30 %"), więc całkowita ilość światła z H alfa w zasadzie się nie zmieni. Czyli taka diafragma ściemni samo tło (resztę spoza H alfa), powinien wzrosnąć kontrast o prawie 30 %. Przymknięcie do D 224 mm, spowoduje ogólny spadek jasności do poziomu 58 %, co jest już niewspółmierne do wzrostu transmisji w H alfa, więc napewno mija się z celem.

oo fi 279 ? czyli to będzie f/2.2 a nie f/2.0, prawda ?

Śmiało ślijcie, od razu. Jest duża szansa że w tym tygodniu będą wyniki :-)

Cześć, napisz proszę skąd biorą się takie wartości liczbowe, że kontrast jest większy "n" razy. Domyślam się że szerokość pasma transmisji będzie tu miała kluczowe znaczenie, jednak nie wiem jak dalej przeliczać. Nie spotkałem jeszcze standardów umożliwiających takie porównania :-)

Aktualne, cena: 1900 złotych.

Cześć, ogłoszenie aktualne, teraz cena z wysyłką: 100 złotych. Nadal w przypadku odbioru osobistego - rabat. Nadal w rozliczeniu chętnie przyjmę podobnego barlowa x3 (ewentualnie z moją minidopłatą, jeśli ten x3 będzie w lepszym stanie).

Filtr Orion Ultrablock (mój egzemplarz) Pionowe zielone linie - H beta i O III Górny wykres: Na niebiesko - oryginał, mierzony na osi. Na pomarańczowo - f/7.5, bez obstrukcji. Na szaro - f/5.0, bez obstrukcji. Dolny wykres: Na niebiesko - oryginał, mierzony na osi. Na pomarańczowo - f/6.0, obstrukca 20%. Na szaro - f/4.0, obstrukcja 40%. W tym konkretnym przypadku, wrażliwość linii H beta (486.1 nm) na rodzaj obiektywu jest bardzo duża, gdyż znajduje się na krótkofalowym zboczu filtra - łapie się 'na styk'. Jej transmisja zmierzona na osi wynosi 79 %, symulacje przewidują jej wzrost wraz ze wzrostem jasności obiektywu i ze wzrostem obstrukji - do 90 % w przypadku f/4.0 z obstr 40%.

Nie czuję się na siłach by to sensownie opisać, w skrócie - jakość obrazu jest naprawdę ok, jest lepsza w porównaniu z innymi (prawdziwymi) plosslami o normalnych ogniskowych, bo trudno mi to z czymkolwiek innym porównać. Są jeszcze okulary ~55 mm innych firm (Televue, Meade), lecz nie będę ich kupował.