PrismoSal

Widząc słoneczko z rana postanowiłem zabrać do pracy obiektyw i filtr solarny, bo zapowiadało się ciekawie. W LV widać bardzo ładnie jakieś ciekae zgrupowanie (na tyle, na ile moge ocenić efektywną ogniskową 480mm, na zoomie LV, z ręki, latającą lewo-prawo).

Zapomniałem załadować karty do aparatu xD

Oby do popołudnia wytrzymało.

Piękny detal, można zobaczyć swój dom jak się trochę bardziej przybliży  Odjazd!

9 godzin temu, mack_mnk napisał(a):

Materiału nie ma zbyt wiele, stąd sporo szumu

Mnie bardziej w uszach szumi niż na tym zdjęciu 😉 Przepiękne widoki! Dla mnie bomba

Takie zdjęcia dają mi nadzieję, że z Krakowa może też uda się coś ustrzelić. W kocu nie może tu być aż tak źle

Świetny widok, wyglądają trochę jak myśliwce w trakcie walki powietrznej

Rzut okiem na niebo i lekka mgiełka, ale wytoczyłem sprzęt spróbować coś złapać wobec zapowiedzi deszczu od poniedziałku.

Nikon D5600 + Nikkor H 300mm + telekonwerter TC-16a 1,6x. Przycięte do kwadratu i tyle.

Ja byłbym dumny z takiego zdjęcia  A obiekt przepiękny, ten grawitacyjny taniec dwóch mijających się galaktyk zapiera dech w piersiach.

Szybkie foto dziś, Nikkor H 300mm + TC-16A:

Parę moich fotek plam słonecznych z ręki. Wisieńka na końcu

Nikon D5300 + Nikkor H 300mm 1/4.5

4 kwietnia - dość spokojnie, dwie plamy wczesnym poopłudniem:

6 kwietnia - jeszcze bardziej się uspokoiło, została tylko wielka plama w północnej części, 17:20 więc zaczyna wpadać w pomarańcz:

7 kwietnia - tu już trochę tytuł kłamie bo zamontowałem sprzęt na trójnogu zobaczyć, jaka będzie różnica w ostrości. Trochę mleko w powietrzu ale za to ładnie widać ciemniejszą otoczkę dużej plamy (opad plazmy? zakręt wyrzuconej materii?)

Zdjęcia trzaskane rano, piękny, biały kolor.

11 kwietnia, 17:16 - dziś Słońce nieco aktywniejsze, więcej obiektów do złapania. Częste i szybko poruszające się chmury utrudniają złapanie całej tarczy ale po parunastu minutach otwiera się okienko:

Ostrość mogłaby być lepsza ale tu nie miałem czasu na rozstawianie się bo bawiłem się z synem w ogrodzie. Była tylko chwila na założenie obiektywu / filtra i czekanie na jakiś dobry moment.

Chmury przeszkadzały, ale zamiast narzekać postanowiłem je wykorzystać do zwykłych zdjęć. Najpierw złapałem sam dół chmur by dopiero po chwili zorientować się, że Słońce jest odrobinkę wyżej, a te - zamiast przeszkadzać - stworzyły przypadkową okazję. Ustawiłem więc najkrótszy możliwy czas i najniższe ISO, celując  bez filtra prosto w naszą rodzicielkę. I tak się udało, wisieńka z dzisiejszej krótkiej sesji ogrodowej (brak obróbki, na żywca):

Zbliżenie:

Sam też próbuję coś z ręki strzelać: Nikon D5600 + Nikkor H 300mm - sam crop:

Daje radę z lądującymi / startującymi samolotami

Na wysokości przelotowej to już tylko tak

Dalej więc z ręki

Tu już musiałem z deczka poprawić bo słabe ręczne ustawienia miałem.

Ależ cudnie rozerwana galaktyka, ten duszek setek milionów gwiazd rozrzuconych grawitacyjnym spotkaniem z sąsiadką wygląda fascynująco, i przerażająco jednocześnie.

PS: O sprzęcie nie wspomnę już nawet, to drugi po zdjęciu kosmos

• jaką lustrzankę kupić, żeby była odpowiednia dla osoby początkującej, nie była z najniższej półki tylko średniej lub wysokiej ? 
  -> Przede wszystkich określ, czy chcesz też fotografować w nocy i podpinać lustrzankę do teleskopu czy też nie. Jeśli tak to z obozu Nikona D5xxx w górę, polecam D7500 (bo ma niesamowite opcje ISO do nocnej fotografii w sensie namierzania celu inaczej niewidocznego - gdybym o tym wiedział zanim kupiłem swoje D5300 to nie miałbym teraz dylematu, czy zostawać przy D5300 czy zmieniać na D7500...). Ktoś z obozu Sony pewnie poleci odpowiedni model. Jeśli chcesz tylko czegokolwiek do zaćmienia to praktycznie każda półka da radę, to obiekt na tyle jasny, że filtr na obiektyw i jesteś gotów.
• jaki obiektyw do fotografii tego zjawiska ? 
  -> Zaraz załączę zdjęcie z 300mm strzelane z ręki, zobaczysz na jakiego rodzaju przybliżenie na APS-C można liczyć (na full frame będzie mniejszy obiekt).
• 
• w jaki filtr należy się zaopatrzyć by zabezpieczyć obiektyw aparatu ? Filtr w postaci folii Baadera czy są jakieś inne sprawdzone i gotowe do zakupu ?
  -> Baader lub jakiś ND4 lub ND5. Osobiście mam K&F Koncept ND6 i robi robotę w pełny dzień ale siłą rzeczy zaćmienie będzie ciemniejsze więc coś nieco mniej spawalniczego.
• jaki statyw do aparatu ? Normalny fotograficzny, czy np. zamontować aparat na montażu, który posiadam do Lutna 50 tzn. https://deltaoptical.pl/montaz-sky-watcher-az-gti-wi-fi
  -> brałbym tego AZ GTI w podróż (bo lekki) i od razu masz śledzenie więc zapominasz o tym aspekcie cykania fotek, mogąc skupić się na samych zdjęciach.
• właściwie to fotografować tylko aparatem czy może właśnie przez Lunta ? 
  -> skoro masz to brałbym Lunta, założyć na to monochromatyczną kamerę i sprawdzi się o wiele lepiej niż lustrzanka z obiektywem.
  Ze strony Lunta: "H-alpha is a very narrow emission line centered at 656.28 nm. This narrow wavelength is found in the red area of the visible spectrum.

  The Solar Telescope transmits only this small portion of the spectrum. It transmits no Blue or Green. The most ideal imaging system is a monochrome camera or webcam.

  DSLRs, mirrorless cameras and color webcams have significant drawbacks when it comes to imaging monochromatic light.

  The chip of the color camera contains sensors that are designed to capture light in the green, blue and red. Due to these sensors being very sensitive to the red portion of the spectrum they only utilize 1 sensor for every 3 sensors in the blue and green. It should also be noted that these chips also have a red/IR blocking filter placed over the sensors to reduce the red sensitivity of the camera making it easier to control exposure settings. This red cutoff filter typically starts slightly below the 656 nm line and significantly reduces the performance of the imaging system when used for H-alpha imaging."

W dniu 2.04.2024 o 18:50, tex88 napisał(a):

To już piąta tegoroczna tęcza dosłownie z przed chwili 😁
Canon 6D + 17-40/F4

Ktoś aktywował pole siłowe nad blokowiskiem. Teraz tylko wyczekiwać spadających asteroidów i zobaczymy dzielnego obrońcę próbującego je wszystkie zniszczyć działem z wewnątrz xD

Gdzieś tam w środku siedzi ten mały (relatywnie) potwór który stał się kotwicą całej naszej galaktyki. Z jednej strony to fascynujący widok, podziwiać to morze gwiazd, pyłu i mgławic, a z drugiej przerażające, że to wszystko trzyma w ryzach jeden obiekt, który może nie powala rozmiarami, ale już masą tworzy swój własny mikrokosmos wokół siebie.

Piękny widok!

Przypomina mi trochę lody Zapp, ktoś jeszcze je pamięta?

Praca przepiękna

5 minut temu, Gość na chwilę napisał(a):

Nie bardzo rozumiem Twój żal.

To dlatego, że to nie żal  Wyraźniej podkreślić tego nie mogłem niż...

1 godzinę temu, PrismoSal napisał(a):

Chciałbym stanowczo podkreślić: nie mam do nikogo pretensji, bo maczając palce w tym hobby widzę, że tego się nie da przekazać w kilku zdaniach.

To zwykły przekaz doświadczenia podmiotu lirycznego ze zderzenia z ogromem wiedzy i doświadczenia zebranego w jedny miejscu. Nie jestem jedynym, który tego doświadczył, i pewnie nie ostatnim, stworzyłem więc sobie taki przekaz. A teraz wracam do lektury tutoriali

Jestem w tym samym miejscu co autor tematu.

Największym problemem jest zrozumienie zależności kroków w tutorialu i ich efektu końcowego. Powtarzanie kroków 1:1 coś tam pomaga w osiągnięciu celu, ale niewiele w zrozumieniu po co ten krok w tym konkretnym kierunku się wykonuje - nie, jeśli autor tego nie wyjaśnia. Potem jest problem - inne ustawienia, inny obiektyw, niesatysfakcjonujący efekt końcowy. No ale jak ma być, skoro ten sam krok, bez wyjaśnienia jego funkcji w całym procesie, może zupełnie nie pasować do innego stacka, który będzie wymagał zupełnie innego podejścia?

Stąd bierze się kopara na podłodze gdy widzi się, co doświadczeni użytkownicy potrafią wyciągnąć ze stacka, który nam, początkującym, spędza sen z powiek. Przychodzi Tuvoc, pokazuje swój rezultat "biegania i skakania przed płotki", a my, raczkujące nooby, nie rozumiemy jeszcze idei stania na dwóch nogach i utrzymywania równowagi  Ktoś musi pokazać, jak wstać trzymając się szafy albo ściany, być obok nas gdy po raz pierwszy czujemy jak grawitacja działa na plecy i jak nogi uginają się pod jej siłą, poczuć, jak punkt ciężkości przesuwa się a my lądujemy na dupie w jego wyniku, potem nauczyć się przesuwać balans, żeby nadać ciału kierunek ruchu, no i nie zapomnieć zmieniać nóg żeby pójść, a nie walnąć placka. Jak już jako tako pójdzie krok naprzód, z czasem nauczymy się marszu, jak ktoś pokaże jak stawiać krok po kroku, jedna noga, potem druga, a tata przytrzyma i pomoże, pokaże a bobas ponaśladuje. Dziecko walnie na zadek milion razy po drodze, i podniesie się bams+1 razy, potem nauczy się biegać, potem skakać, ku trwodze rodziców.

Ale ktoś o tym zapomina i takiemu pełzakowi podstawa Bolta i bez słowa puszcza bieg po rekord świata, po czym wyłącza telewizor i wychodzi z pokoju.

Chciałbym stanowczo podkreślić: nie mam do nikogo pretensji, bo maczając palce w tym hobby widzę, że tego się nie da przekazać w kilku zdaniach. Trzeba samemu nauczyć się chodzić, biegać, skakać, a potem jeszcze trenować jak na mistrzostwa świata. Pomyślałem jednak, że przekażę nieco perspektywy tego nooba, bo może to pozwoli bykom przypomnieć sobie cielęce czasy.

Jeśli wybrnę z tego początkowego marazmu, sam napiszę parę słów wstępu dla tych, którzy męczą się z początkami, a nie mogą znaleźć najbardziej podstawowych informacji które zdawałoby się, że powinny leżeć wszędzie na forum, a jednak ich nie ma, bo wszystkim wydają się tak oczywiste 

Parę swoich też dodam

Spoglądam w górę a tam piękne pióro:

Giewont z okna:

Wczoraj, wczesnym wieczorem, pięknie budujący sie... chmurek, nie rozpoznaję ich jeszcze zbyt dobrze xD

Piękny obiekt, i choć relatywnie jest niewielki, to wciąż pół roku świetlnego pięknej mgławicy. Gdzieś tam pewnie krążą planety, jeszcze mniejsze w porównaniu z kulą.

Cudownie ogromna przestrzeń i miliony ciekawych zjawisk, zamknięte w maleńkiej banieczce, niczym śnieżna kula.

Wspaniałe detale, łącznie z delikatnymi falami różnej gęstości całunu martwej gwiazdy.

Kolejnym wyzwaniem może być ukazanie PGC 1648681 w podobnym ujęciu

Niesamowity widok na ten obiekt, aż trudno sobie wyobrazić, ile tam się światów mieści...

A, to ten słynny dymek, który se Pan Bóg zapalił gdy w niedzielę po stworzeniu świata klapnął na swym tronie żeby nieco odpocząć.

Dobry sztach wziął.

Ze swej strony dodam, że to zdjęcie w pełnym formacie też ma cel: dzięki niemu można docenić, jak małe są to obiekty, odnieść ich rozmiar do rozmiaru ujęcia, spróbować nieco wpasować to w widoczną przestrzeń.

Świetna robota!

Oby się obróciło jeszcze trochę bo to dolne zdaje się centralnie w nas wymierzone. Takie CME może ładnie narozrabiać.

Forcefield activated! Wygląda dosłownie jak pole siłowe Ori z SG-1.

Podziwiam za ilość czasu poświęconego temu obiektowi, to jest dopiero dedykacja! No a efekt odpowiedni do tejże

Zwłaszcza jak siekane w Warszawie - pokłony. Może jest nadzieja dla mojego Bortle 500