Stalker

Uuu, szkoda. Dla mnie taki zapis w regulaminie jest niezrozumiały. Jeśli jakiś samouk jest w stanie przygotować dobry system identyfikacji wizualnej, ale nie legitymuje się odpowiednim dyplomem, to odpada... Dlaczego? Jak wygląda taki katalog dla CNK, można zobaczyć w załączniku nr 3 (pod treścią ogłoszenia o konkursie).

Informacja z lipca 2010 r.: Informacja z grudnia 2010 r.: Źródło: http://www.radiogdan...s_arch&id=57650 Mam nadzieję, że remontu doczeka się również zegar Shortta, składający się z dwóch części: "pana" (master) i "sługi" (slave). To jeden z najdokładniejszych whadłowych zegarów astronomicznych na świecie. Opis ze strony obserwatorium astronomicznego w Olsztynie (nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że to cytat z książki Dzieje zegara Ludwika Zajdlera). Oprócz Gdyni i Olsztyna taki zegar można w Polsce zobaczyć we Wrocławiu (w Instytucie Astronomicznym). Gdy dwa i pół roku temu byłem w Gdyni i rozmawiałem z opiekunami planetarium dowiedziałem się, że ponoć jest ktoś, kto mógłby podjąć się remontu zegara i ponownego uruchomienia go. Obecny projektor planetarium - ZKP 1 firmy Carl Zeiss z Jeny - przeszedł kilka lat temu generalny remont, podczas którego dorobiono mu sterowanie z pulpitu. Bardzo jestem ciekaw, co stanie się z nim po wymianie na ZKP 4. Zeiss Spacemaster ZKP 4 to prawdziwe cudeńko. To nadal projektor optomechaniczny, ale obraz jest wyświetlany dzięki zastosowaniu światłowodów. Oprócz standardowych funkcji znanych z poprzednich modeli oraz - co oczywiste - lepszej dokładności i jakości odwzorowania nieba - potrafi wyświetlać m. in. światło zodiakalne, Księżyc ze szczegółami powierzchni czy planetoidy z wybranymi elementami orbity. Więcej o tym cacku tutaj: http://www.zeiss.com...12573fb00549d8c Na stronie Zeissa, w tabelce z zamówionymi i zainstalowanymi projektorami nie widzę jeszcze Gdyni, ale mam nadzieję, że pojawi się wkrótce

Już działa: http://www.kopernik....go-planetarium/

Dziękuję za zwrócenie uwagi, uzupełniłem ankietę o odpowiednią odpowiedź.

Czym jest planetarium? Pod pojęciem planetarium można rozumieć i opisywać zarówno aparaturę do wyświetlania nieba (w uproszczeniu zwaną projektorem), jak i instytucję (budynek), której owa aparatura jest najważniejszym elementem. Ta druga definicja jest intuicyjnie zrozumiała, zajmiemy się zatem pierwszą. Ekran projekcyjny Wspólną cechą planetariów jest półkulisty ekran, na którego wewnętrznej powierzchni rzutowane są gwiazdy, planety, obiekty mgławicowe, panoramy oraz ruchome obrazy. Ekran jest jednocześnie sklepieniem sali projekcyjnej, na której znajduje się od kilkunastu do kilkuset foteli dla widzów. Fotele najczęściej są rozstawione koncentrycznie wokół geometrycznego środka sali projekcyjnej - tak jest zawsze w przypadku projektorów optomechanicznych. W przypadku projekcji cyfrowej nie ma takich wymagań. Projektory analogowe i cyfrowe Projektory dzielimy na analogowe i cyfrowe. Pierwsza grupa rozwiązań technicznych to najstarsze planetaria, zwane również klasycznymi. Najprostsze projektory to jedna niewielka kula działająca na zasadzie "camera obscura" - w powierzchni kuli wydrążone są otworki o różnej średnicy symbolizujące gwiazdy; żarówka umieszczona dokładnie w środku sfery rzutuje gwiazdy na kopułę. Taki projektor można zobaczyć w Kielcach. Najczęściej spotykane projektory klasyczne są urządzeniami optomechanicznymi - jest to zespół obiektywów i mniejszych projektorów umieszczonych w obracającej się kuli posadowionej na postumencie. Niemal wszystkie polskie planetaria stacjonarne dysponują takimi właśnie projektorami. Obraz nieba jest w nich tworzony dzięki metalowym kliszom z wykonanymi w nich mapami nieba w postaci niewielkich otworków (im większy otwór, tym jaśniejsza gwiazda), umieszczonym w kondensorze. Żarówka umieszczona w środku kuli rzutuje gwiazdy na kopułę. Nowa generacja projektorów to urządzenia cyfrowe, w których obraz generowany jest przez komputer lub zespół komputerów i wyświetlany na kopule przy pomocy różnych technik. Głównemu projektorowi zazwyczaj towarzyszą projektory dodatkowe, zainstalowane na projektorze głównym lub niezależnie (w okolicy pulpitu sterowniczego bądź na obrzeżu kopuły). Dodatkowe projektory wyświetlają planety, układy współrzędnych, statyczne slajdy, rysunki gwiazdozbiorów, deszcze meteorów, sztuczne satelity, komety, filmy, animacje, panoramy itp. Planetaria w Polsce W Polsce znajduje się 30 potwierdzonych planetariów: 20 stacjonarnych i 10 przenośnych. Większość planetariów stacjonarnych dysponuje projektorami niemieckiej firmy Carl Zeiss Jena. Wyjątki: Kielce z jedynym w Polsce projektorem japońskiej firmy Goto, Częstochowa i Międzyzdroje z czysto cyfrowymi projektorami Evans&Sutherland, Warszawa z hybrydowym systemem Megastar IIA+SkySkan Definiti, Wrocław z systemem złożonym z cyfrowego rzutnika FullHD oraz lustra sferycznego (konfiguracja identyczna z większością planetariów przenośnych). Planetaria stacjonarne znajdują się w specjalnych budynkach z charakterystyczną kopułą (duże średnice) lub we wnętrzu innych budynków (małe średnice). Lista polskich planetariów w formacie: miasto (alfabetycznie), instytucja zarządzająca lub miejsce instalacji, data otwarcia/modernizacji, średnica kopuły w metrach i rodzaj konstrukcji, ilość miejsc dla widzów, typ projektora głównego, dostępność (dostępne publicznie oznacza, że może przyjść do niego każdy widz w z góry ustalonych godzinach pracy, dostęp ograniczony oznacza, że planetarium jest częścią pewnej instytucji, zazwyczaj szkoły; aby je zobaczyć, trzeba wcześniej umówić się z osobami odpowiedzialnymi za jego funkcjonowanie): Chorzów, Planetarium i Obserwatorium im. Mikołaja Kopernika, 4 grudnia 1955, 23 (lekka, podwieszana, miękka), 400, Zeiss UPP 23/2s (optomechaniczny), dostępne publicznie Częstochowa, Instytut Fizyki Akademii im. Jana Długosza, 3 października 2006, 8 (betonowa), 60, Evans & Sutherland Digistar 3 SP (cyfrowy), dostępne publicznie Gdynia, Instytut Nawigacji i Hydrografii Morskiej Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte, 6 listopada 1975, 8 (betonowa), 32, Zeiss ZKP 1 (optomechaniczny), dostęp ograniczony Gdynia, Planetarium im. Antoniego Ledóchowskiego Akademii Morskiej, 1971/14 października 1979/30 września 2011, 8 (betonowa), 44, Zeiss ZKP 4 (optomechaniczny, dostęp ograniczony Frombork, Muzeum Mikołaja Kopernika, 5 czerwca 1973/sierpień 1978, 8 (betonowa), 81, Zeiss ZKP 2 (optomechaniczny), dostępne publicznie Grudziądz, Technikum Chemiczne i Elektryczne, 26 marca 1972/19 lutego 1993, 6 (betonowa), 35, Zeiss ZKP 2P (optomechaniczny), dostęp ograniczony Kalisz, Astroarena, czerwiec 2011, 5 (nadmuchiwana), 20-25, cyfrowy z lustrem sferycznym, mobilne Kielce, Instytut Fizyki Akademii Świętokrzyskiej, 14 stycznia 2005, 5 (lekka, kompozytowa, sztywna), 30, Goto E-5 (camera obscura), dostęp ograniczony Komorowo, Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (JW 3470), 17 września 1980, 8 (betonowa), 60, Zeiss ZKP 2 (optomechaniczny), nieczynne od kilku lat Kraków, Anikino, -, 5 (nadmuchiwana), 30, Starlab (analogowy), mobilne Łódź, Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne im. Arego Sternfelda, Wydział Edukacji Miasta Łodzi, 1 września 1984, 6 (lekka, podwieszana, sztywna), 32, amatorski optomechaniczny (unikat na skalę światową: jedno z dwóch amatorskich planetariów wykonanych przez nauczyciela Zbigniewa Solarza), dostęp ograniczony Łódź, Ursa Major, styczeń 2010, 5 (nadmuchiwana), 15-25, cyfrowy z lustrem sferycznym, mobilne Międzyzdroje, Międzynarodowy Dom Kultury, 30 kwietnia 2011, 7, 54, Digistar IV (cyfrowy), dostępne publicznie Niepołomice, Młodzieżowe Obserwatorium Astronomiczne, 16 września 2010, 8 (MCP), 30, Zeiss ZKP 1 (optomechaniczny), dostęp ograniczony Olsztyn, Olsztyńskie Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne, 19 lutego 1973, 15 (lekka, aluminiowa), 160, Zeiss Spacemaster RFP (optomechaniczny), dostępne publicznie Piotrków Trybunalski, I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego, 12 października 1981, 6 (lekka, podwieszana, sztywna), 40 amatorski optomechaniczny (unikat na skalę światową: jedno z dwóch amatorskich planetariów wykonanych przez nauczyciela Zbigniewa Solarza), dostęp ograniczony Potarzyca, Gimnazjum im. Jana Heweliusza, 1993/2006, 5 (lekka, kompozytowa, sztywna), 30, amatorski optomechaniczny (unikat na skalę światową: amatorskie planetarium wykonane przez nauczyciela Andrzeja Owczarka), dostęp ograniczony Poznań, Astrolab, maj 2009, 5 (nadmuchiwana), 15-30, cyfrowy z lustrem sferycznym, mobilne Szczecin, Akademia Morska, 1979, 5 (lekka, podwieszana, miękka), 20, Zeiss ZKP 1 (optomechaniczny), dostęp ograniczony Szczecin, Astronomiczna EUREKA, maj 2009, 6 (nadmuchiwana), 30, Discovery Dome (cyfrowy), dostępne publicznie, stacjonarne/mobilne Świdnica, Planetarium Bajkonur, styczeń 2011, 5 (nadmuchiwana), 15-30, Digitarium Delta (cyfrowy z projektorem typu "rybie oko"), mobilne Toruń, Planetarium im. Władysława Dziewulskiego, 17 lutego 1994, 15 (lekka, aluminiowa), 200, Zeiss Spacemaster RFP (optomechaniczny), dostępne publicznie Ustroń, Extreme Park, wrzesień 2009, 13 (horyzont pochylony), 80, trzy projektory cyfrowe, dostępne publicznie Warszawa, Muzeum Techniki, PKiN, 17 lipca 1972, 8 (lekka, sztywna), 34, Zeiss ZKP 1 (optomechaniczny), dostępne publicznie Warszawa, Planeta Anuka, październik 2009, 5 (nadmuchiwana), 15-25, cyfrowy z lustrem sferycznym, mobilne Warszawa, Centrum Nauki Kopernik, 19 czerwca 2011, 16 (horyzont pochylony), 139, cyfrowy, dostępne publicznie Wrocław, Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego, wrzesień 2008, 5 (lekka, podwieszana na stelażu, miękka), 20, cyfrowy, dostęp ograniczony Mapa polskich planetariów Interaktywna mapa planetariów w Polsce i okolicznych krajach Podbój Polskich Planetariów Od listopada 2007 r. trwa projekt pod nazwą Podbój Polskich Planetariów mający na celu odwiedzenie i opisanie wszystkich istniejących w Polsce planetariów. Do tej pory odbyło się 11 etapów. Odnośniki i źródła: http://stalker.republika.pl/planetaria.html (najbardziej aktualna strona poświęcona polskim planetariom) http://planetarium.pl (pierwsza polska strona dedykowana planetariom; nieaktualizowana od marca 2009 r.) http://pl.wikipedia....iki/Planetarium (hasło "planetarium" w Wikipedii) http://www.aplf-plan...y&filtre=POLAND (planetaria na świecie - lista polskich placówek)

[cytat ON] Planetarium, którego otwarcie planowane jest na wiosnę 2011 roku, będzie jedną z największych atrakcji Centrum Nauki Kopernik. Zwycięskie logo powinno dobrze oddawać dreszczyk przygody i niezwykłość przeżyć, jakich mogą spodziewać się widzowie planetarium. Prace można nadsyłać do 20 stycznia 2011 r. Bryła budynku jest już gotowa. Jest on lekko odsunięty od Centrum, przypomina głaz narzutowy, a w przyszłości dzięki specjalnej powłoce i oświetleniu będzie sprawiał wrażenie żarzącego się kamienia. W tej tajemniczej powłoce ukryta jest 16 - metrowa kopuła, w której na półsferycznym ekranie wyświetlane będą multimedialne pokazy dające wrażenie zanurzenia w prezentowanej rzeczywistości. Widzowie zobaczą nie tylko obrazy gwiaździstego nieba, ale również wnętrza człowieka, a nawet jego komórek. W planach działalności planetarium są projekcje filmów popularnonaukowych i dokumentalnych, a także spektakle naukowe, pokazy artystyczne, koncerty, widowiska muzyczno-wizualne z zastosowaniem nowoczesnych technologii oraz projekcje astronomiczne nieba obserwowanego z Ziemi lub obiektów widocznych z dowolnego innego miejsca w kosmosie. Planetarium jest częścią Centrum Nauki Kopernik, jednak funkcjonować będzie w sposób niezależny (ma własną nazwę, oddzielne wejście i bilety). Jako jedno z najnowocześniejszych planetariów w Europie powinno mieć niezależny wizerunek, zaznaczony poprzez odrębną identyfikację graficzną. Centrum Nauki Kopernik pozostaje marką - źródłem, a logo planetarium będzie marką hybrydową, która ma otrzymać niezależny wizerunek, jednak powinna uwzględniać wartości stojące za marką źródłową. Konkurs trwa od 15 grudnia do 20 stycznia. Prace należy przysyłać na adres konkurs@kopernik.org.pl . Karta zgłoszenia, szczegółowy brief oraz wszelkie niezbędne informacje potrzebne do zgłoszenia znajdują się na stronie www.kopernik.org.pl. Nagroda to 10 000 PLN (brutto). Ogłoszenie wyników 31 stycznia 2011. [cytat OFF] Źródło: http://poland-art.co...-nauki-kopernik

Minimum 3,20 m i 6x6 metrów podłogi.

W miejscu, gdzie mieszkam, taki poduszkowiec by mi się przydał Po zniesieniu skrzyni z projektorem (ok. 40 kg) i torby z kopułą (ok. 30 kg) i zapakowaniu ich do bagażnika podziękowałem sobie, że ponad rok wcześniej zdecydowałem się na zakup kombi - przyznam, że już wtedy myślałem o planetarium Do tego wentylator na tylną kanapę, kilka pomocniczych gadżetów i miejsca za dużo nie zostaje

To nie była premiera, ani nawet praprapremiera - typowe testowanie, nic ciekawego do oglądania Publiczne pokazy w celu promocji na pewno będą, najprawdopodobniej w styczniu.

Oczywiście. Różne grupy wiekowe to różne wymagania, cierpliwość i możliwości percepcji. Dla szkół seanse będą przygotowane zgodnie z tzw. minimum programowym. Dla przedszkoli już w styczniu powinien pojawić się specjalny rymowany seans.

Warto, potwierdzam! Co do pokazów na żywo i z taśmy: i jedno, i drugie podejście ma swoje wady, zalety... i uzasadnienie. Trudno mi jest wyobrazić sobie, by w planetarium na 150 albo więcej miejsc (Chorzów, Olsztyn, Toruń czy inne planetaria podobnego "kalibru") każdy popularny seans był prowadzony na żywo. W takim wypadku nagranie jest najlepszym rozwiązaniem. Małe planetaria mają swój niepowtarzalny urok i klimat. Znacznie łatwiej w nich o nawiązanie bliższego kontaktu osoby prowadzącej seans z publicznością - w takich warunkach można sobie pozwolić na poprowadzenie pokazu na żywo.

Żródło: http://wyborcza.pl/1...lo_pryzmat.html (i kilka innych stron)

Witam astromaniaków! Po trzech latach opisywania polskich planetariów w ramach PPP i dwóch latach starań dorobiłem się własnego przenośnego planetarium Kilkanaście dni temu przyjechało do mnie z USA przez Wlk. Brytanię. W ubiegłą sobotę po raz pierwszy miałem okazję je wypróbować. Jako że kopuła ma 5 metrów średnicy, potrzebowałem odpowiednio dużej przestrzeni do jej nadmuchania. Pomógł mi mój obecny pracodawca, udostępniając miejsce w budynku dydaktycznym (dziękuję!). Najpierw przygotowałem sobie salę. Ma wymiar ok. 7x7 m i ok. 3,10 m wysokości (oprawy lamp sufitowych mają ok. 5 cm, więc efektywna wysokość zmniejszyła się do ok. 3 m). Kopuła w zenicie ma ok. 3,20 m, więc spodziewałem się, że będzie nieco spłaszczona w szczycie. Ustawiłem stoliki i krzesła pod ścianami. Biurko prowadzącego zajęcia jest przytwierdzone do podłogi na stałe ze względu na komputer i panel sterowania znajdujący się w szafce pod biurkiem. Została mi zatem do dyspozycji podłoga o wymiarach 7x5 m - zupełnie wystarczająca: Sprzęt cierpliwie czekał pod ścianą, aż skończę pocić się przy przestawianiu po cichu stołów i krzeseł (za ścianą trwały zajęcia dla studentów zaocznych). Od lewej: torba z kopułą, skrzynia z projektorem, wentylator do nadmuchania kopuły. Już po przemeblowaniu: Po przyjeździe kolegów z Kalisza, którzy chcieli uczestniczyć w "pierwszym świetle" rozłożyliśmy kopułę na podłodze i podłączyliśmy wentylator do rękawa kopuły. Logika wskazywała na to, że będzie to zadanie z gatunku niemożliwych: rękaw ma bowiem 52 cm średnicy, a kosz wentylatora 55 cm. Okazało się jednak, że po raz kolejny teoria rozmija się z praktyką na korzyść tej drugiej Materiał rękawa jest nieco rozciągliwy i bez większych kłopotów udało się go zamocować. Próbuję połapać się, o co w tym wszystkim chodzi: Sukces! Kopuła zaczyna napełniać się powietrzem: Po godz. 17, gdy w budynku skończyły się wszystkie zajęcia, przenieśliśmy kopułę do holu, by mogła odetchnąć "pełną piersią": Abrakadabra... i gotowe! Od włączenia wentylatora do osiągnięcia przez kopułę właściwego kształtu mijają zaledwie trzy minuty! A oto projektor Digitarium Delta - serce mojego planetarium. Solidna skrzynia na projektor służy jednocześnie jako postument: I kilka "wyprodukowanych" przez niego obrazów (aparat nie dawał sobie rady z łapaniem ostrości w ciemnościach, próbowałem ustawiać ją ręcznie, ale nie zawsze się to udawało, stąd nędzna jakość kolejnych zdjęć. Obrazy na kopule są bez zarzutu!): Około 19, po trzech godzinach prób złożyliśmy sprzęt, doprowadziliśmy salę do jej pierwotnego wyglądu, koledzy pojechali do Kalisza, a ja w śnieżycy wróciłem do domu. Teraz jeszcze kilka testów i... mogę zaczynać podróże do przedszkoli i szkół!

Dziękuję Jesionowi za wysłuchanie mojej prośby i utworzenie nowego działu na forum. Będę się nim troskliwie opiekował W najbliższym czasie opublikuję krótkie wprowadzenie do tematyki planetariów i pokrótce omówię istniejące w Polsce planetaria.

Lightroom nie uruchomię na swoim systemie... Korzystałem też z RAWstudio - też ciekawy, ale jeśli ktoś chciałby go wypróbować, to uprzedzam, że wersji pod Windows nie ma.

Ależ ja mam dźwięk do filmu... Tyle że inny A jeśli do filmu pasuje muzyka inna niż ta, którą użyto w filmie, to moim zdaniem tym lepiej dla filmu.

Oglądam właśnie filmy Patryka na Vimeo - bez głosu, bo słucham akurat tego: http://magnatune.com/artists/albums/glimmer-iremain/ Świetnie zgrywa się z obrazami - sprawdźcie sami A co do sedna... Doskonała robota, jestem pod wielkim wrażeniem!

Profi to ja nie jestem w tym temacie Swego czasu męczyłem się w UFRaw z dopieszczaniem każdego zdjęcia, jakie chciałem opublikować, a były tego setki, i zżymałem się, że nie ma prostszego sposobu. I okazało się, że jednak jest. Nazywa się exiftool, a po opakowaniu w niewielki skrypt automatyzuje pracę. Co robi? Po prostu wyciąga JPEG z NEF z "zaszytym" profilem ustawionym wcześniej w konfiguracji aparatu. Efekty są bardziej niż zadowalające, a do większości zastosowań całkowicie wystarczające. Mogłem wpaść na to wcześniej widząc, że zdjęcia na podglądzie w aparacie wyświetlają się w czasie krótszym niż sekunda, a na szybkim komputerze renderowanie obrazu z NEF trwa co najmniej kilka sekund... Do "domowych" zastosowań wystarcza, ale chciałbym czasem spróbować czegoś bez zmiany konfiguracji w aparacie.

No i pech... Na obu komputerach, jakie mam do dyspozycji, Capture NX2 pokazuje mi, że nie mogę korzystać z okresu próbnego To dziwne, bo o ile w to, że instalowałem ten program na jednym komputerze mogę jeszcze uwierzyć, chociaż nie przypominam sobie takiego faktu, o tyle w to, że zrobiłem to na dwóch maszynkach już nie.

I tego pliku mogę używać jako profilu dla D40x do dowolnych zdjęć z sRGB I oraz analogicznie dwóch pozostałych? Łatwe Korzystam na co dzień z Linuksa, ale zainstaluję Capture NX w maszynie wirtualnej albo na którymś z komputerów w pracy i spróbuję. Dzięki za poradę

Może nie na temat, ale się podepnę: skąd wziąłeś profil dla Nikona D40x? Ja też mam profile ICC Nikona i takie pliki w zestawie: Nk0034a.lns Nk0080a.lns NKAdobe.icm NkCBoost.nlc NKCIE.icm NKCMatch.icm NKD1_NEF.icm NKDBase_NEF.icm NKGrayG18.icm NKGrayG22.icm NKLab.icm NKLch2.icm NkLchCal.nla NKLD01.lns NKMonitor_Mac.icm NKMonitor_Win.icm NKNTSC.icm NKsRGB.icm nkx-d40.icm NKYCC.icm Czy plik przedostatni (nkx-d40.icm) jest profilem dla D40 czy D40x? A może dla obydwu? Chyba nie, matryca w D40x jest inna od tej w D40.