Pav1007 - Mężczyzna...

[Pav1007]

Rok 1995, koniec lata. Nastolatek siedzi sobie w rozkładanym leżaku made in PRL daleko od miasta. Łuna okolicznych miasteczek praktycznie nie występuje, niebo jest czyste. Chłopak trzyma w rękach ilustrowany atlas nieba, stron 16, okładki grubsze niż zawartość, ale papier kredowy... ogląda - Kasjopeja, Wielka Niedźwiedzica... o Wielki Wóz.

 

Młody mężczyzna przerzuca swój wzrok na niebo w poszukiwaniu tego co widział w atlasie, w mrowiu gwiazd ciężko jest zlokalizować to co tak ładnie było połączone kreskami na papierze kredowym, ale w końcu mu się udaje... i usatysfakcjonowany idzie spać.

 

 

14 lat później, koniec lata... głowa funkcjonuje inaczej i stare wspomnienia odżywają. Mężczyzna chce kupić teleskop, nie wie jaki i do czego - ale w końcu się decyduje - "będę obserwować" mówi sobie "i czasami coś sfocę".

 

"mam teleskop - są chmury" - ponadczasowa sentencja miłośników astronomii. Gdy jednak los zmienia zdanie i przepłasza chmury, mężczyzna rozstawia sprzęt i pełen przekonania o ilości obiektów na nieboskłonie zaczyna poszukiwania. Zdziwienie jest ogromne, gdy mówiąc do siebie "przecież tyle tego tam jest" widzi przez okular tylko gwiazdy, przewija montażem to w jedną, to w drugą stronę i szuka czegoś... nie wie dokładnie czego, ale szuka...

 

... jedyne co znajduje to gwiazdy.

 

Weryfikacja wiedzy powoduje, że mężczyzna bardziej selektywnie podchodzi do obserwacji - namierza M31, Plejady... i podobnie jak 14 lat temu usatysfakcjonowany idzie spać...

 

CDN. (jak będę miał wenę :-) )

Edytowane 7 Listopada 2012 przez Pav1007

[sp3occ]

Ja Ci mówiłem, Paweł, pogadaj z redaktorami AA (Astronomii Amatorskiej), może wygospodarują kącik prozy... właśnie czytam 5 numer i nie ma tam nic takiego.

Edytowane 7 Listopada 2012 przez sp3occ

[Pav1007]

Koniec listopada, rok 2009.

Mężczyzna podnosi słuchawkę do ucha jednocześnie przepraszając swojego dotychczasowego rozmówcę, że w taki "brutalny" sposób ich konwersacja została przerwana. Po dosyć emocjonalnej wymianie zdań przez telefon, mężczyzna uśmiecha się i zmieniając temat mówi do kolegi "Dziś jadę na obserwacje".

 

Mężczyzna bardzo skrupulatnie podchodzi do informacji wyczytanych w internecie. Na czas podróży zakłada ciemne okulary a cały sprzęt wkłada do samochodu w pudełkach. Jednocześnie dowiaduje się od przyjaciela, że nie będą sami... będzie jeszcze jedna istota białkowa będąca kuzynem przyjaciela. Przez całą podróż mężczyzna błyska nowo nabytą wiedzą - deklinacja, rektascensja, pole widzenia, powiększenia w teleskopie - to tylko niektóre tematy poruszane drogi na północ od warszawy.

 

Mężczyzna, przyjaciel i kuzyn dojeżdżają, zaczynają przygotowania do obserwacji - otwierają piwa... i zaczynają ustawiać stoły oraz najważniejsze - teleskop, tak więc zapalają światła samochodu by oświetlić miejsce rozłożenia... całą adaptację wzroku trafia szlag.

 

 

Wiedzą już co chcą obserwować - M31, M42, Marsa i oczywiście naturalnego satelitę naszej planety. Wybór obiektów nie jest przypadkowy - najłatwiej je znaleźć... w kolejności odwrotnej. Mężczyzna nie doszukuje się wpływu zaświetlenia księżyca na wyszukiwanie obiektów głębokiego nieba - to jeszcze nie ten etap.

 

Obserwacje rozpoczynają się - w wyciągu ląduje barlow i najkrótszy posiadany okular. Cel - Księżyc. Mężczyzna i przyjaciel kłębią się dookoła teleskopu jak muchy nad g... nie, jak pszczoły w ulu... jeden przez drugiego ogląda powierzchnie usłaną kraterami komentując przy tym niewybrednie.

 

 

Faktem jest, że jest zimno. Kuzynowi udziela się to najbardziej i zaczyna większość czasu spędzać w aucie, które na jego szczęście jest ogrzewane. Mężczyzna i przyjaciel z zapałem obserwują Wielką Mgławicę w Orionie jednocześnie wymieniając się stwierdzeniami na temat marsa - "mały"... "no ale to planeta, mała jest". Sama mgławica jest przepiękna, delikatna a jednocześnie doskonale widoczna... jakby zwiewna, otula gwiazdy trapezu i tuli je do snu... sen zaczyna też łapać mężczyznę i przyjaciela - kuzyn już przysypia.

 

Pada decyzja - pora zrobić pierwsze zdjęcie w życiu. Ustawienie montażu na biegun - obserwując Wielki Wóz i Kasjopeę udaje się ustawić położenie mapki w lunetce biegunowej, następnie kilka ruchów pokrętłami, śrubami i Polaris ustawiona w kółeczku. Cel - M42. Ostrość... kadr... czas naświetlania 30 sek, ISO800, włączenie śledzenia w montażu... słychać trzask migawki... 1... 2... 3... 4... 5... 6... "rany jak wolno" mówią do siebie mężczyzna i przyjaciel przyzwyczajeni do czasów fotografii ziemskiej, 25... 26... 27... 28... 29... 30 trzask, dźwięk zamykanej migawki przerywa konwersację - nastaje cisza, która trwa nie mniej nie więcej niż czas potrzebny aparatowi do wyświetlenia obrazu na ekraniku LCD. "O KUR%!@%!!!" rozbrzmiewają donośnie głosy "JA PIER!@$%@" - kolejne.. echo niesie te pełne emocji stwierdzenia po okolicznych domach i polach... "TY WIDZISZ - KOLORY!!!!!... LORY... LORY... RY... RY" - mężczyzna patrzy się na zdjęcie z zachwytem a w jego głowie zaczynają kiełkować myśli zgoła odmienne od wcześniejszych "Będę focił a czasem coś poobserwuje" - sen odpływa, zapomniany.

 

Zdjęcie jakościowo jest gorsze od najgorszych - kreski zamiast gwiazd - ale widoczne kolory odciągają mężczyznę i przyjaciela od patrzenia się na "technikalia" wykonania zdjęcia - podziwiają swoje pierwsze dzieło.

 

Pierwsze, ale na pewno nie ostatnie.

 

66% grupy jest uradowana tym co widzieli, tym co zrobili... 33% - nie do końca.

 

Mężczyzna wniósł cały sprzęt do mieszkania, ułożył go delikatnie niczym śpiące dziecko chowane do kołyski... po czym, podobnie jak kilka tygodni temu - usatysfakcjonowany... nie mógł zasnąć.

 

CDN.

[sp3occ]

Jeszcze trochę i zacznę się zastanawiać co lepiej robisz, i popatrz, do pisania "seeing" nieważny :)

[Pav1007]

Jeszcze trochę i zacznę się zastanawiać co lepiej robisz, i popatrz, do pisania "seeing" nieważny :)

No wiesz :-)

 

i Ty brutusie...

 

Paweł

[sp3occ]

No wiesz... myślałem, ze domyślisz się po co te mordki na końcu :)

[Pav1007]

Cieszę się, że się podoba i ktoś to czyta :-)))

[Pav1007]

9 listopada 2012, godziny poranne.

Mężczyzna wsiada do samochodu z zamiarem jazdy do pracy. Uruchamia silnik myśląc "dziś będzie... fajnie jakby dziś był". W pracy jak to w pracy, pije kawę, czyta forum, odbiera telefon... pierwszy, drugi, trzeci... mail! Mężczyzna rzuca wszystko i sprawdza - TAK! krzyczy do siebie w myślach - jest. Umawia się z kolegą, od którego dostał maila i który wyda mu jego marzenie - "oby była pogoda w weekend" myśli... i zaczyna tańczyć rytualne tańce mające na celu odgonienie chmur... w myślach.

 

9 listopada 2012, wieczór.

Jadąc w samochodzie mężczyzna wygląda przez okna i podziwia czyste niebo, cały czas tańcząc w myślach - dobrze, że to nie on prowadzi. Widzi Oriona i dzieli się tym z kierowcą, który mimo braku zainteresowania pasją mężczyzny słucha wytrwale. "Jak to dobrze, że wziąłem lornetkę" myśli...

 

10 listopada 2012, wieczór.

Sprzęt rozstawiony i coś tam bzyczy, lampki migają - wszystko działa. Kamerki szumią, delikatnie zakłócając ciszę nocy. Mgły nie ma ale na niebie snują się ospale chmury wysokie rozmywając światło gwiazd. Mężczyzna stwierdza, że prowadzenie zestawu do astrofotografii jest zadowalające i więcej nie przejmuje się wykresami rysującymi się na ekranie komputera. Mężczyzna testuje swoje cacko...

 

Lornetka Nikon Action ląduje na szyi mężczyzny gdy ten stwierdza, że czas przeprosić się z tym urządzeniem optycznym i wykorzystać je do popatrzenia sobie na niebo - nie spodziewa się, że to co zobaczy przerośnie jego najśmielsze oczekiwania. Po raz pierwszy od długiego czasu mężczyzna nie zajmuje się obserwacją ekranu monitora w oczekiwaniu na kolejną klatkę naświetlonego obrazu, ale nie odrywa oczu od okularów lornetki.

 

Tak jak 17 lat temu siada na leżaku (tym razem Made In China a nie PRL) i z zachwytem wpatruje się w niebo między chmurami. Mężczyzna wie jak obserwować, ale nie może oprzeć się ochocie by powoli przesuwać lornetkę po nieboskłonie i podziwiać tysiące świecących punkcików wyglądających jak diamenty rozsypane na czarnym, welurowym podkładzie.. dopiero po chwili decyduje się na odnalezienie konkretnego obiektu. M38, M36 widzi dokładnie jako mgiełki... ale zaraz, zaraz... ostrość prawej muszli w lornetce jest rozjechana... ustawia dokładnie i ponownie M38, M36 wyglądają cudnie, niby mgiełki ale po chwili zaczynają się pojawiać w nich poszczególne gwiazdy. Mężczyzna wyobraża sobie dłoń trzymającą te wszystkie diamenty w jednym miejscu. Mgławica w Orionie - Wielka mgławica w Orionie pokazuje się jako przejaśnienie z lekko zarysowanym kształtem, następnymi w kolejności są NGC1893, M37, Jowisz , NGC1746, NGC2244. Mężczyzna stwierdza, że chciałby coś trudniejszego więc wybiera się na poszukiwania skorupiaka M1... po chwili znajduje i wpatruje się w niego do momentu aż ręce trzymające lornetkę odmawiają posłuszeństwa, następnie NGC 2392 - wygląda jak leciutka, malutka mgiełka - prawie na granicy percepcji ale jeszcze wystarczająco jasna by można było zdecydowanie stwierdzić, że to Eskimos a nie wyobrażenie Eskimosa... na koniec Vesta... Mężczyzna ponownie odnalazł miłość do lornetki...

 

Nadchodzi więcej chmur, gwiazdy stają się rozmyte. Mężczyzna wchodzi do domu, siada przy kominku z kieliszkiem wina w ręku i wsłuchując się w trzaskające drewno przypomina sobie tysiące diamentów, które widział... "zdjęcia poczekają" myśli sobie...

 

CDN.

 

Paweł

Edytowane 12 Listopada 2012 przez Pav1007

[sp3occ]

Zauważyłeś Paweł, że zdobyłeś serca "lornetkowiczów" (też mam Nikona Action)... :)

[Pav1007]

Nie zrobiłem tego "celowo" :-))) Po prostu dawno lornetka nie dostarczyła mi takich wrażeń :-))) już wiem, że zagości u mnie praktycznie na każdym wyjeździe :-)

[sp3occ]

Może dorosłeś wreszcie do tego :)

[Pav1007]

hmm, sądzę, że dorosłem do tego już jakiś czas temu.

Natomiast uważam, że dostarczyła mi takich wrażeń ponieważ miałem czas by wpatrywać się w niebo a nie obserwować wykres guidingu i kombinować by dobrze prowadził montaż.

:-)

 

Paweł

[sp3occ]

No tak, zdecydowanie masz rację, wtedy kiedy z jakiegoś powodu nie mogę rozstawić montażu, lornetka wraca do "łask" (Zawsze jest w bagażniku) i najmniejszą dziurę w chmurach można wykorzystać

[Pav1007]

Z braku pogody postanowiłem przysiąść do napisania kolejnej odsłony moich dzienników obserwacyjno-astrofotograficznych, takie tam krótkie wspomnienio-wypociny :-)
___

Stopień irytacji mężczyzny sięga zenitu, aż strach myśleć co będzie jak zenit przekroczy. Mężczyzna jednak nie myśli aż tak daleko. Przyjaciel wyjeżdża na czas jakiś więc mężczyzna postanawia pożyczyć teleskop do obserwacji - dobsona 10".

Pełnia, astrofotografia mija się z celem, niebo jasne jak w dzień, o dziwo nie ma chmur, które od dawna zamieszkują nad Polską. U mężczyzny jest znajomy, który nigdy nie patrzył przez teleskop - pora to zmienić.

Teleskop chłodzi się a mężczyzna i znajomy piją piwo i rozmawiają o wszystkim i o niczym. Mężczyzna opowiada z zapałem tajniki astrofotografii, znajomy słucha - choć wrażenie jest takie, że rozumie co 5-7 słowo... "tak więc... mierzy... potem" - można sobie wyobrazić wnioski jakie wyciągnie znajomy. Mężczyzna nie zrażony kontynuuje wykorzystując średnio zrozumiałe określenia.

Teleskop się wychłodził, następuje TA chwila kiedy to w wyciągu okularowym ląduje pierwszy, szerokokątny, okular. Mężczyzna siada na stołeczku i w ciągu kilku chwil kieruje Wielką Pralkę na najjaśniejszy (wyłączając naturalnego satelitę ziemi) obiekt na niebie - Jowisza, niedoszłą gwiazdę i Lorda Protektora uciśnionej ziemki. Chwila ostrzenia, wymiana okularu... pasy widać, wspaniale. Jak na 8 piętro bloku z okresu wczesnego gierka i warszawę - to i tak nieźle. Mężczyzna wstaje ze stołeczka i zaczyna opowiadać o Jowiszu znajomemu - znów ma nieodparte wrażenie, które pojawiło się przy opowieściach o astrofotografii.

Znajomy siada na stołeczku (słuchać syk otwieranego bursztynowego napoju przez mężczyznę) i spogląda po raz pierwszy w życiu w okular... wzdycha... po paru minutach wpatrywania się mówi "widziałem Jowisza"... w głowie mężczyzny pojawia się wspomnienie z jego obserwacji Jowisza, Saturna czy pierwszej astrofotografii.

Wycelowanie w Księżyc nie sprawia trudności kilka przelotów po jego powierzchni, kilka wzdechód i echów... po czym mężczyzna i znajomy chowają się w ciepłym pomieszczeniu w celu spożycia kolejnej porcji piwa. Późną nocą znajomych wychodzi a mężczyzna ani myśli o spaniu... wzięło go na wspomnienia - ujmuje w rękę mysz komputerową i sterując ją najeżdża kursorem na ikonkę "D:" na monitorze, następnie wybiera kilka katalogów i w końcu dociera to tego docelowego "OLD" i zaczyna oglądanie.

Jedne z pierwszych zdjęć - popularna gromada w Perseuszu... robiona z pod warszawy... dawno temu...



Potem jeszcze inne wchodzą pod kursor myszy... niektóre podpisane, niektóre nieostre... ale wszystkie "własne"

Mężczyzna wychodzi z transu wspomnieniowego i stwierdza, że pora się położyć spać... w jego umyśle przewijają sie nazwy i numery obiektów które chciałby kiedyś wspominać i oglądać ich zdjęcia - własne zdjęcia
"trzeba czekać na pogodę" myśli i usypia...

 

Pozdrawiam

Paweł