Skocz do zawartości

napoleon

Społeczność Astropolis
  • Postów

    1 357
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    17

Treść opublikowana przez napoleon

  1. Kolejna odsłona komety Johnson (2017-04-20) wykonana zdalnie z Mayhill (New Mexico, USA) przy pomocy teleskopu o średnicy 0,5m, f=2250mm, f/4.5. Ekspozycja o łącznym czasie trwania wynoszącym 24min. W tym roku pogoda niedopisuje nie tylko w Polsce. W ciągu ostatnich 20 dni wygląd komety znacznie się zmienił.
  2. Bardzo mi przeszkadza. Fragment zawierający pole galaktyk.
  3. Gwiazdozbiór Panny z Jowiszem i galaktykami z katalogu Messiera, Canon 6D, f=50mm,f3.5, 21x5min, iso1600.
  4. 1. Na zastosowaniu bardzo krótkich ekspozycji (10min.), ale maksymalnie dużej ilości klatek. Dotychczas koncentrowałem się na zbieraniu jak najdłuższych ekspozycji. W przypadku ślepej na linię wodorową kamery STL11000M dla f/5 powinno się stosować ekspozycje powyżej 20min. 2. Fotografowaniu, gdy Księżyc był w odległości 30-40 stopnii, wysokość obiektu nad horyzontem wynosiła 35-25 stopnii i w końcu fotografowanie z miejsca, w którym znajdują się wszelkiego rodzaju lampy i światła, gdy po niebie wedrował pył z nad Sahary. Wniosek: Różnica pomiędzy klatką z ciemnego nieba a klatką z jasnego nieba w wodorze jest kolosalna.
  5. Eksperymentalne ujęcie mgławicy wodorowej (40'x40') znajdującej się w gwiazdozbiorze Oriona. Kompozycja 30 klatek po 10min każda w trudnych warunkach pogodowych z centrum miasta. Astrograf o średnicy 106mm, STL11000M, skala zdjęcia 3,5"/piksel.
  6. A tak wyglądała kometa fotografowana przez niemodyfikowany Canon 6D i obiektyw f=135mm, f/2, ISO1600, 9klatek każda po 3min.
  7. Porównanie komety 26/7.03 (4x10min.) i 1/2.04 (6x10min.).
  8. 45P/Honda-Mrkos-Pajdusakova na tle gromady galaktyk Ujęcie 3 klatek o łącznym czasie ekspozycji 18min. wykonane przy zachodzącym Księżycu (2017-04-01) pokazuje kometę na tle gromady galaktyk znajdującej się w gwiazdozbiorze Lwa. Od poprzedniej sesji (2017-03-26) jasność komety spadła i wynosi około 17mag.
  9. Zdjęcia komety 41P z 2017-04-01/02. Mimo dobrych warunków pogodowych w powietrzu unosił się pył przyniesiony z nad Afryki, który mocno zdegradował jakość zdjęć. Pozorny ruch komety na niebie osiągnął swoje maksimum co przy mojej skali fotografi (3,5"/piksel) pozwoliło bez ingerencji zbudować zdjęcie 1L1R1G1B o 10min. ekspozycji. Druga fotografia jest 1h ekspozycją złożoną na kometę, dzięki czemu widać jak w ciągu 1h zmieniło się położenie komety na tle gwiazd.
  10. Dla 52N, 16 35' E okno do fotografowania komety zamyka się od 4.10-4.40, gdy jest około 13-15 stopni nad horyzontem, a słońce mimimum 15,5 stopnia pod horyzontem. Np. dzisiaj rano o 04:23 kometa będzie na wysokości +14 26', a słońce -18 00'. O 4.39 słońce będzie -16 stopni, a kometa +16 54'. Dla 50N mamy +15 18' i 17 42'.
  11. Kolejne okno pogodowe, kolejne ujęcie tym razem 39min. (2017-04-02).
  12. Są dwie szkoły fotografowania komet: jedna zbieramy tyle materiału ile się da, a następnie go obrabiamy czyli składamy na kometę usuwając gwiazdy i skłądamy na gwiazdy usuwając kometę. Druga szkoła to uzależnienie czasów ekspozycji od pozornego ruchu komety na tle gwiazd. Tutaj niestety jest zasada, że im jaśniejsza kometa to jej ruch większy, gdyż jest blisko Ziemii. Aktualnie 41P i C/2017 E4 poruszaja się zbyt szybko, aby efektywnie stosować drugie podejście. Natomiast C/2015 V2 nadaje się do stosowania drugiego podejścia.
  13. Piękny, jasny obiekt. Pędzi za słońcem świecąc nisko nad naszym horyzontem niemal na koniec nocy astronomicznej o 4.25. Lovejoy (odkrywca) ma rękę do znajdowania jasnych obiektów. Kometa mimo, że znajduje się nisko na niebie (13 stopni w chwili wykonywania zdjęć) posiada widoczny warkocz. Kompozycja LRGB o ekspozycji 22min. wykonana przez astrograf o średnicy 106mm.
  14. Kometa 41P/Tuttle-Giacobini-Kresak na tle gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy wraz z najbardziej znanymi obiektami z katalogu Messiera. (2017-03-27)Canona 6D, 9x4min, f=50mm, f3,5.
  15. Sky-Watcher Star Adventurer
  16. Kadr od Skorpiona do Orła, na koniec nocy astronomicznej (2017-03-27). Canon 6D wyposażony w klasyczny obiektyw Canon EF24-105mm IS USM, f=24mm, f/4, 4 klatki po 5min (ISO1600).
  17. Wybuch komety 315P/Loneos sprawił, że stała się obiektem o jasności około 14mag. w zasięgu astrografu o średnicy 4 cali (106mm, f=530mm, f/5). Kometa obecnie znajduje się w południowej części gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy (11h 40m; +32 02'). Para galaktyk w centralnej części zdjęcia to NGC3788 (12,60 mag, 2,1'x0,7') oraz NGC 3786 (12,40 mag, 2,1'x1,1'). Kompozycja 3L3R3G3B o łącznym czasie ekspozycji 30min.
  18. Zdjęcie z pierwszej wiosennej polskiej nocki. 1h kompozycja FSQ106, STL11000M.
  19. Wpływ zanieczyszczenia światłem na jakość fotografii astronomicznej Pierwsze zdjęcie wykonane z centrum 65 tys. miasta, w którym liczba lamp w ostatnich 3 latach wzrosła 10-krotnie. Drugie zdjęcie wykonano z miejsca pozbawionego wpływu cywilizacji. Ekspozycje L=4min. (astrograf 106mm, kamera CCD).
  20. 2017-03-26/7 - kometa wciąż jest ciekawym obiektem obserwacyjnym. Zdjęcie o łącznym czasie ekspozycji 54min. (FSQ106, STL11000M).
  21. 2017-03-27 z środkowej Polski 1L1R1G1B - 10min, FSQ106, STL11000M
  22. Koniunkcja komety z mgławicą Sowa M97 & galaktyką M108 Kometa jest jasnym obiektem (7,5 mag.) o średnicy w przybliżeniu odpowiadającej Księżycowi w pełni. Zdjęcie wykonane zdalnie przez teleskop o średnicy 106mm znajdujący się w Mayhill (New Mexico, USA). Łączny czas ekspozycji kompozycji 2L2R2G2B to 20min.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.